Israel forsakes God
1The word of the Lord came to me: 2‘Go and proclaim in the hearing of Jerusalem:
‘This is what the Lord says:
‘ “I remember the devotion of your youth,
how as a bride you loved me
and followed me through the wilderness,
through a land not sown.
3Israel was holy to the Lord,
the firstfruits of his harvest;
all who devoured her were held guilty,
and disaster overtook them,” ’
declares the Lord.
4Hear the word of the Lord, you descendants of Jacob,
all you clans of Israel.
5This is what the Lord says:
‘What fault did your ancestors find in me,
that they strayed so far from me?
They followed worthless idols
and became worthless themselves.
6They did not ask, “Where is the Lord,
who brought us up out of Egypt
and led us through the barren wilderness,
through a land of deserts and ravines,
a land of drought and utter darkness,
a land where no-one travels and no-one lives?”
7I brought you into a fertile land
to eat its fruit and rich produce.
But you came and defiled my land
and made my inheritance detestable.
8The priests did not ask,
“Where is the Lord?”
Those who deal with the law did not know me;
the leaders rebelled against me.
The prophets prophesied by Baal,
following worthless idols.
9‘Therefore I bring charges against you again,’
declares the Lord.
‘And I will bring charges against your children’s children.
10Cross over to the coasts of Cyprus and look,
send to Kedar2:10 In the Syro-Arabian desert and observe closely;
see if there has ever been anything like this:
11has a nation ever changed its gods?
(Yet they are not gods at all.)
But my people have exchanged their glorious God
for worthless idols.
12Be appalled at this, you heavens,
and shudder with great horror,’
declares the Lord.
13‘My people have committed two sins:
They have forsaken me,
the spring of living water,
and have dug their own cisterns,
broken cisterns that cannot hold water.
14Is Israel a servant, a slave by birth?
Why then has he become plunder?
15Lions have roared;
they have growled at him.
They have laid waste his land;
his towns are burned and deserted.
16Also, the men of Memphis and Tahpanhes
have cracked your skull.
17Have you not brought this on yourselves
by forsaking the Lord your God
when he led you in the way?
18Now why go to Egypt
to drink water from the Nile2:18 Hebrew Shihor; that is, a branch of the Nile?
And why go to Assyria
to drink water from the Euphrates?
19Your wickedness will punish you;
your backsliding will rebuke you.
Consider then and realise
how evil and bitter it is for you
when you forsake the Lord your God
and have no awe of me,’
declares the Lord, the Lord Almighty.
20‘Long ago you broke off your yoke
and tore off your bonds;
you said, “I will not serve you!”
Indeed, on every high hill
and under every spreading tree
you lay down as a prostitute.
21I had planted you like a choice vine
of sound and reliable stock.
How then did you turn against me
into a corrupt, wild vine?
22Although you wash yourself with soap
and use an abundance of cleansing powder,
the stain of your guilt is still before me,’
declares the Sovereign Lord.
23‘How can you say, “I am not defiled;
I have not run after the Baals”?
See how you behaved in the valley;
consider what you have done.
You are a swift she-camel
running here and there,
24a wild donkey accustomed to the desert,
sniffing the wind in her craving –
in her heat who can restrain her?
Any males that pursue her need not tire themselves;
at mating time they will find her.
25Do not run until your feet are bare
and your throat is dry.
But you said, “It’s no use!
I love foreign gods,
and I must go after them.”
26‘As a thief is disgraced when he is caught,
so the people of Israel are disgraced –
they, their kings and their officials,
their priests and their prophets.
27They say to wood, “You are my father,”
and to stone, “You gave me birth.”
They have turned their backs to me
and not their faces;
yet when they are in trouble, they say,
“Come and save us!”
28Where then are the gods you made for yourselves?
Let them come if they can save you
when you are in trouble!
For you, Judah, have as many gods
as you have towns.
29‘Why do you bring charges against me?
You have all rebelled against me,’
declares the Lord.
30‘In vain I punished your people;
they did not respond to correction.
Your sword has devoured your prophets
like a ravenous lion.
31‘You of this generation, consider the word of the Lord:
‘Have I been a desert to Israel
or a land of great darkness?
Why do my people say, “We are free to roam;
we will come to you no more”?
32Does a young woman forget her jewellery,
a bride her wedding ornaments?
Yet my people have forgotten me,
days without number.
33How skilled you are at pursuing love!
Even the worst of women can learn from your ways.
34On your clothes is found
the lifeblood of the innocent poor,
though you did not catch them breaking in.
Yet in spite of all this
35you say, “I am innocent;
he is not angry with me.”
But I will pass judgment on you
because you say, “I have not sinned.”
36Why do you go about so much,
changing your ways?
You will be disappointed by Egypt
as you were by Assyria.
37You will also leave that place
with your hands on your head,
for the Lord has rejected those you trust;
you will not be helped by them.
Itinakwil ng Israel ang Panginoon
1Sinabi sa akin ng Panginoon, 2“Puntahan mo ang mga taga-Jerusalem at sabihin mo ito sa kanila: ‘Natatandaan ko ang katapatan at pagmamahal nʼyo sa akin noon na katulad ng babaeng bagong kasal. Sinundan nʼyo ako kahit sa ilang na walang tumutubong mga tanim. 3Kayong mga Israelita ay ibinukod para sa akin. Para kayong pinakaunang bunga na ibinigay sa akin. Pinarusahan ko ang mga nanakit sa inyo, at napahamak sila. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.’ ”
4Pakinggan nʼyo ang mensahe ng Panginoon, kayong mga mamamayan ng Israel na lahi ni Jacob. 5Ito ang sinabi niya, “Anong kasalanan ang nakita ng mga ninuno nʼyo sa akin at tinalikuran nila ako? Sumusunod sila sa walang kwentang mga dios-diosan, kaya sila rin ay naging walang kabuluhan. 6Hindi na nila ako hinanap kahit na ako ang naglabas sa kanila sa Egipto at nanguna sa kanila sa ilang na walang tanim – ang lupang tuyo, may mga hukay, mapanganib at walang tumitira o dumadaan. 7Mula rooʼy dinala ko sila sa magandang lupain para makinabang sa kasaganaan ng ani nito. Pero nang naroon na kayo, dinungisan nʼyo ang lupain ko at ginawa itong kasuklam-suklam. 8Kahit ang mga pari ay hindi ako hinanap. Ang mga nagtuturo ng kautusan ay hindi ako kilala.2:8 ako kilala: o, malapit sa akin. Ang mga pinuno ay naghimagsik laban sa akin. At ang mga propeta ay nagpahayag sa pangalan ni Baal at sumunod sa walang kwentang mga dios-diosan. 9Kaya susumbatan ko silang muli, pati ang magiging angkan ninyo. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.
10“Tumawid kayo sa kanluran, sa mga isla ng Kitim, at magsugo kayo ng magmamasid ng mabuti sa silangan, sa lupain ng Kedar, at tingnan kung may nangyaring tulad nito: 11May bansa bang nagpalit ng kanilang dios, kahit na hindi ito mga tunay na dios? Pero ako, ang dakilang Dios, ay ipinagpalit ng aking mga mamamayan sa mga dios na walang kabuluhan. 12Nangilabot ang buong kalangitan sa ginawa nila; at nayanig ito sa laki ng pagkagulat. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.
13“Gumawa ang mga mamamayan ko ng dalawang kasalanan: Itinakwil nila ako, ang bukal na nagbibigay-buhay, at sumamba sila sa ibang mga dios, na para bang naghukay sila ng lalagyan ng tubig na natutuyo. 14Ang Israel ay hindi ipinanganak na alipin. Bakit binibiktima siya ng mga kaaway? 15Ang mga kaaway niya ay parang mga leon na umuungal sa kanya. Sinira nila ang kanyang lupain, sinunog ang mga bayan at hindi na ito tinitirhan. 16Ang mga taga-Memfis at mga taga-Tapanhes ang nagwasak sa kanya.2:16 nagwasak sa kanya: Sa Syriac na teksto, bumiyak sa kanyang ulo.
17“Kayong mga Israelita na rin ang nagdala ng kapahamakang ito sa sarili ninyo. Sapagkat itinakwil nʼyo ako, ang Panginoon na inyong Dios, akong pumatnubay sa paglalakbay ninyo. 18Ngayon, ano ang napala ninyo sa inyong paglapit sa Egipto at Asiria? Bakit kayo pumupunta sa Ilog ng Nilo2:18 Nilo: sa Hebreo, Shihor, na bahagi ng Ilog ng Nilo. at Ilog ng Eufrates? 19Parurusahan ko kayo dahil sa kasamaan at pagtakwil nʼyo sa akin. Isipin nʼyo kung gaano kasama at kapait ang ginawa nʼyong pagtakwil at paglapastangan sa Panginoon na inyong Dios. Ako, ang Panginoong Dios, ang nagsasabi nito.
20“Noong inalipin kayo, para kayong bakang nakapamatok, o mga bilanggong nakakadena. Pero nang mapalaya ko na kayo, ayaw naman ninyong maglingkod sa akin. Sa halip, sumamba kayo sa mga dios-diosan sa bawat matataas na burol at sa ilalim ng bawat malalagong punongkahoy. Katulad kayo ng babaeng bayaran. 21Para kayong isang pinakamabuting klase ng ubas na aking itinanim. Pero bakit lumabas kayong bulok at walang kabuluhang ubas? 22Maligo man kayo at magsabon nang magsabon, makikita ko pa rin ang dumi ng mga kasalanan ninyo. Ako, ang Panginoong Dios, ang nagsasabi nito.
23“Paano nʼyo nasasabing hindi kayo nadumihan at hindi kayo sumamba sa dios-diosang si Baal? Tingnan nʼyo kung anong kasalanan ang ginawa nʼyo sa lambak ng Hinom. Isipin nʼyo ang ginawa nʼyong kasalanan. Para kayong babaeng kamelyo na hindi mapalagay dahil naghahanap ng lalaki. 24Para rin kayong babaeng asnong-gubat na masidhi ang pagnanasa na magpakasta, sa tindi ng kanyang pagnanasa ay walang makakapigil sa kanya. Ang lalaking asno ay hindi na mahihirapang maghanap sa kanya. Madali siyang hanapin sa panahon ng pagpapakasta niya.
25“Mga taga-Israel, napudpod na ang mga sandalyas nʼyo at natuyo na mga lalamunan nʼyo sa pagsunod sa ibang mga dios. Pero sinasabi nʼyo, ‘Hindi namin maaaring itakwil ang ibang mga dios. Mahal namin sila at susunod kami sa kanila.’
26“Tulad ng isang magnanakaw na napapahiya kapag nahuli, mapapahiya rin kayong mga taga-Israel. Talagang mapapahiya kayo, pati ang mga hari, pinuno, pari, at mga propeta ninyo. 27Sinasabi ninyo na ang kahoy ang inyong ama at ang bato naman ang inyong ina. Itinakwil nʼyo ako, pero kapag naghihirap kayo, humihingi kayo ng tulong sa akin. 28Bakit? Nasaan na ang mga dios na ginawa ninyo para sa inyong sarili? Tawagin ninyo sila kung kaya nila kayong iligtas sa paghihirap ninyo. Sapagkat napakarami ninyong dios, kasindami ng mga bayan sa Juda. 29Bakit kayo nagrereklamo sa akin? Hindi baʼt kayo ang naghimagsik sa akin? 30Pinarusahan ko ang mga anak nʼyo, pero hindi sila nagbago. Ayaw nilang magpaturo. Kayo na rin ang pumatay sa mga propeta nʼyo gaya ng pagpatay ng mabangis at gutom na leon sa kanyang biktima.
31“Kayong mga mamamayan sa henerasyong ito, pakinggan ninyo ang sinasabi ko. Ako baʼy parang isang ilang para sa inyo na mga taga-Israel, o kayaʼy parang isang lugar na napakadilim? Bakit ninyo sinasabi na, ‘Bahala na kami sa gusto naming gawin. Ayaw na naming lumapit sa Dios.’
32“Makakalimutan ba ng isang dalaga ang kanyang mga alahas o ang damit niyang pangkasal? Pero kayong mga hinirang ko, matagal na ninyo akong kinalimutan. 33Magaling kayong humabol sa minamahal ninyo na mga dios-diosan. Kahit ang mga babaeng bayaran ay matututo pa sa inyo. 34Ang mga damit ninyoʼy may mga bahid ng dugo ng mga taong walang kasalanan at mga dukha. Pinatay nʼyo sila kahit na hindi nʼyo sila nahuling pumasok sa mga bahay nʼyo para magnakaw. Pero kahit ginawa nʼyo ito, 35sinabi nʼyo pa rin, ‘Wala akong kasalanan. Hindi galit sa akin ang Panginoon!’ Pero talagang parurusahan ko kayo dahil sinabi ninyong wala kayong kasalanan.
36“Pangkaraniwan lang sa inyo ang magpapalit-palit ng mga kakamping bansa. Pero hihiyain kayo ng Egipto na kakampi nʼyo, gaya ng ginawa sa inyo ng Asiria. 37Aalis kayo sa Egipto na nakatakip ang inyong kamay sa mukha dahil sa kahihiyan at pagdadalamhati. Sapagkat itinakwil ko na ang mga bansang pinagkatiwalaan ninyo. Hindi na kayo matutulungan ng mga bansang iyon.
