1‘If a man divorces his wife
and she leaves him and marries another man,
should he return to her again?
Would not the land be completely defiled?
But you have lived as a prostitute with many lovers –
would you now return to me?’
declares the Lord.
2‘Look up to the barren heights and see.
Is there any place where you have not been ravished?
By the roadside you sat waiting for lovers,
sat like a nomad in the desert.
You have defiled the land
with your prostitution and wickedness.
3Therefore the showers have been withheld,
and no spring rains have fallen.
Yet you have the brazen look of a prostitute;
you refuse to blush with shame.
4Have you not just called to me:
“My Father, my friend from my youth,
5will you always be angry?
Will your wrath continue for ever?”
This is how you talk,
but you do all the evil you can.’
Unfaithful Israel
6During the reign of King Josiah, the Lord said to me, ‘Have you seen what faithless Israel has done? She has gone up on every high hill and under every spreading tree and has committed adultery there. 7I thought that after she had done all this she would return to me but she did not, and her unfaithful sister Judah saw it. 8I gave faithless Israel her certificate of divorce and sent her away because of all her adulteries. Yet I saw that her unfaithful sister Judah had no fear; she also went out and committed adultery. 9Because Israel’s immorality mattered so little to her, she defiled the land and committed adultery with stone and wood. 10In spite of all this, her unfaithful sister Judah did not return to me with all her heart, but only in pretence,’ declares the Lord.
11The Lord said to me, ‘Faithless Israel is more righteous than unfaithful Judah. 12Go, proclaim this message towards the north:
‘ “Return, faithless Israel,” declares the Lord,
“I will frown on you no longer,
for I am faithful,” declares the Lord,
“I will not be angry for ever.
13Only acknowledge your guilt –
you have rebelled against the Lord your God,
you have scattered your favours to foreign gods
under every spreading tree,
and have not obeyed me,” ’
declares the Lord.
14‘Return, faithless people,’ declares the Lord, ‘for I am your husband. I will choose you – one from a town and two from a clan – and bring you to Zion. 15Then I will give you shepherds after my own heart, who will lead you with knowledge and understanding. 16In those days, when your numbers have increased greatly in the land,’ declares the Lord, ‘people will no longer say, “The ark of the covenant of the Lord.” It will never enter their minds or be remembered; it will not be missed, nor will another one be made. 17At that time they will call Jerusalem The Throne of the Lord, and all nations will gather in Jerusalem to honour the name of the Lord. No longer will they follow the stubbornness of their evil hearts. 18In those days the people of Judah will join the people of Israel, and together they will come from a northern land to the land I gave your ancestors as an inheritance.
19‘I myself said,
‘ “How gladly would I treat you like my children
and give you a pleasant land,
the most beautiful inheritance of any nation.”
I thought you would call me “Father”
and not turn away from following me.
20But like a woman unfaithful to her husband,
so you, Israel, have been unfaithful to me,’
declares the Lord.
21A cry is heard on the barren heights,
the weeping and pleading of the people of Israel,
because they have perverted their ways
and have forgotten the Lord their God.
22‘Return, faithless people;
I will cure you of backsliding.’
‘Yes, we will come to you,
for you are the Lord our God.
23Surely the idolatrous commotion on the hills
and mountains is a deception;
surely in the Lord our God
is the salvation of Israel.
24From our youth shameful gods have consumed
the fruits of our ancestors’ labour –
their flocks and herds,
their sons and daughters.
25Let us lie down in our shame,
and let our disgrace cover us.
We have sinned against the Lord our God,
both we and our ancestors;
from our youth till this day
we have not obeyed the Lord our God.’
1“Kung ang isang babae ay hiniwalayan ng kanyang asawa at ang babaeng ito ay mag-asawang muli, hindi na siya dapat bawiin ng kanyang unang asawa, dahil magpaparumi ito nang lubos sa inyong lupain. Kayong mga taga-Israel ay namumuhay na parang isang babaeng bayaran. Marami kayong minamahal na mga dios-diosan. Sa kabila ng lahat ng ito, tatawagin ko pa rin kayo na magbalik sa akin. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.
2“Tingnan ninyo ang matataas na lugar kung saan kayo sumasamba sa inyong mga dios-diosan. May mga lugar pa ba roon na hindi ninyo dinungisan? Pinarumi ninyo ang lupain dahil sa kasamaan ninyo. Para kayong babaeng bayaran na nakaupo sa tabi ng daan at naghihintay ng lalaki. Tulad din kayo ng isang mapagsamantalang tao3:2 mapagsamantalang tao: sa Hebreo, Arabo. na naghihintay ng mabibiktima niya sa ilang. 3Iyan ang dahilan kung bakit hindi umuulan sa panahon ng tag-ulan. Pero sa kabila nito, matigas pa rin ang ulo ninyo gaya ng babaeng bayaran na hindi na nahihiya. 4At ngayon sinasabi ninyo sa akin, ‘Ama ko, kayo po ay kasama3:4 kasama: o, kaibigan. ko mula noong bata pa ako. 5Palagi na lang ba kayong galit sa akin? Hanggang kailan pa po ba kayo magagalit sa akin?’ Ito ang sinasabi ninyo, pero ginagawa naman ninyo ang lahat ng masama na magagawa ninyo.”
Ginaya ng Juda ang Israel
6Noong panahon ng paghahari ni Josia, sinabi sa akin ng Panginoon, “Nakita mo ba ang ginawa ng taksil na Israel? Sumamba siya sa mga dios-diosan sa bawat matataas na burol at sa ilalim ng bawat malalagong punongkahoy. Para siyang babaeng nangangalunya. 7Akala ko, pagkatapos niyang magawa ang lahat ng ito, babalik na siya sa akin, pero hindi siya bumalik. At nakita ito ng taksil niyang kapatid na walang iba kundi ang Juda. 8Hiniwalayan ko ang Israel at pinalayas dahil sa pangangalunya sa pamamagitan ng pagsamba sa mga dios-diosan. Pero sa kabila nito, nakita ko ang taksil niyang kapatid na Juda ay hindi man lang natakot. Nangalunya rin siya 9sa pamamagitan ng pagsamba sa mga dios-diosang bato at kahoy, kaya dinungisan niya ang lupain. Hindi siya nababahala sa pagsamba sa mga dios-diosan. 10At ang pinakamasama pa, hindi taos-pusong bumalik sa akin ang taksil na Juda. Pakunwari lang siya na bumalik sa akin. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.”
11Pagkatapos, sinabi sa akin ng Panginoon, “Kahit hindi tapat sa akin ang Israel mas mabuti pa rin siya kaysa sa taksil na Juda. 12Lumakad ka ngayon at sabihin mo ito sa Israel,3:12 Israel: sa Hebreo, hilaga. ‘Ako, ang Panginoon ay nagsasabi: Israel na taksil, manumbalik ka, dahil mahabagin ako. Hindi na ako magagalit sa iyo kailanman. 13Aminin mo lang ang iyong kasalanan na naghimagsik ka sa akin, ang Panginoon na iyong Dios, at sumunod ka sa ibang mga dios sa pamamagitan ng pagsamba sa kanila sa ilalim ng bawat malalagong punongkahoy. Aminin mo na hindi ka sumunod sa akin. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.’ ”
14Sinabi pa ng Panginoon, “Magbalik na kayo, kayong mga suwail na mga anak, dahil akin kayo.3:14 akin kayo: sa literal, ako ang Panginoon ninyo. Kukunin ko ang isa o dalawa sa inyo mula sa bawat bayan o angkan at dadalhin sa Israel.3:14 Israel: o, Jerusalem; sa Hebreo, Zion. 15Pagkatapos, bibigyan ko kayo ng pinuno na gusto kong mamumuno sa inyo na may kaalaman at pang-unawa. 16Ako, ang Panginoon ay nagsasabi na pagdating ng araw na marami na kayo sa lupaing iyon, hindi na ninyo hahanap-hanapin ang Kahon ng Kasunduan, ni iisipin o aalalahanin ito. At hindi na rin ninyo kailangang gumawa pa ng panibago nito. 17Sa panahong iyon, tatawagin nʼyo ang Jerusalem na ‘Trono ng Panginoon.’ At ang lahat ng bansa ay magtitipon sa Jerusalem para parangalan ang pangalan ng Panginoon. Hindi na nila susundin ang nais ng matitigas at masasama nilang puso. 18Sa panahong iyon, ang mga mamamayan ng Juda at ng Israel ay magkasamang babalik mula sa pagkabihag sa hilaga pauwi sa lupaing ibinigay ko sa mga magulang nila bilang mana. 19Ako mismo ang nagsasabi, ‘Natutuwa ako na ituring kayong mga anak ko at bigyan ng magandang lupain na pinakamagandang pamana sa buong mundo.’ At akala koʼy tatawagin ninyo akong ‘Ama’ at hindi na kayo hihiwalay sa akin. 20Pero kayong mga mamamayan ng Israel ay nagtaksil sa akin, tulad ng babaeng nagtaksil sa asawa niya. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.
21“May naririnig na mga ingay sa itaas ng bundok. Nag-iiyakan at nagmamakaawa ang mga mamamayan ng Israel dahil naging masama ang kanilang pamumuhay at kinalimutan nila ako, ang Panginoon na kanilang Dios. 22Kayong mga naliligaw kong anak, manumbalik kayo sa akin at itutuwid ko ang inyong kataksilan.
“Sumagot sila, ‘Opo, lalapit po kami sa inyo dahil kayo ang Panginoon naming Dios. 23Talagang mali po ang pagsamba namin sa mga dios-diosan sa mga bundok. Sa inyo lamang ang kaligtasan ng Israel, Panginoon naming Dios. 24Mula po sa kabataan namin, ang mga nakakahiyang dios-diosan ang nakinabang sa mga pinaghirapan ng mga ninuno namin ang mga hayop at anak nila. 25Dapat nga po kaming magtago dahil sa hiya dahil kami at ang mga ninuno namin ay nagkasala sa inyo, Panginoon naming Dios. Mula sa kabataan namin hanggang ngayon, hindi po kami sumunod sa inyo.’ ”
