Book IV
Psalms 90–106
Psalm 90
A prayer of Moses, the man of God.
1Lord, from the very beginning
you have been like a home to us.
2Before you created the whole world and the mountains were made,
from the beginning to the end you are God.
3You turn human beings back to dust.
You say to them, “Return to dust.”
4To you a thousand years
are like a day that has just gone by.
They are like a few hours of the night.
5Yet you sweep people away, and they die.
They are like new grass that grows in the morning.
6In the morning it springs up new,
but by evening it’s all dried up.
7Your anger destroys us.
Your burning anger terrifies us.
8You have put our sins right in front of you.
You have placed our secret sins where you can see them clearly.
9You have been angry with us all of our days.
We groan as we come to the end of our lives.
10We live to be about 70.
Or we may live to be 80, if we stay healthy.
But even our best days are filled with trouble and sorrow.
The years quickly pass, and we are gone.
11If only we knew the power of your anger!
It’s as great as the respect we should have for you.
12Teach us to realize how short our lives are.
Then our hearts will become wise.
13Lord, please stop punishing us!
How long will you keep it up?
Be kind to us.
14Satisfy us with your faithful love every morning.
Then we can sing for joy and be glad all our days.
15Make us glad for as many days as you have made us suffer.
Give us joy for as many years as we’ve had trouble.
16Show us your mighty acts.
Let our children see your glorious power.
17May the Lord our God always be pleased with us.
Lord, make what we do succeed.
Please make what we do succeed.
Salmo 90Salmo 90 Ang titulo sa Hebreo: Ang pangamuyo ni Moises nga alagad sang Dios.
Ang Dios kag ang Tawo
1Ginoo, ikaw ang amon puluy-an halin pa sang una.
2Sa wala mo pa matuga ang mga bukid kag ang kalibutan, ikaw na ang Dios,
kag ikaw gihapon ang Dios sa wala sing katapusan.
3Ikaw ang nagabuot sa kamatayon sang tawo;
ginabalik mo siya sa duta nga amo ang iya ginhalinan.
4Ang isa ka libo ka tuig sa amon daw isa lang ka adlaw sa imo nga nagligad na,
ukon daw malip-ot lang nga oras sa kagab-ihon.
5Ginabutangan mo sang katapusan ang amon kabuhi pareho sa damgo
6ukon pareho sa hilamon nga nagaulhot kag nagatubo kon aga, pero pagkahapon nagakalaya kag nagakapatay.
7Ang imo kaakig sa amon nagapahadlok kag nagalaglag sa amon.
8Nakita mo ang amon mga sala.
Bisan ang mga sala nga nahimo namon sa tago hayag sa imo presensya.
9Matuod nga sa imo kaakig mapatay kami;
matapos ang amon kabuhi sa daw isa lang ka panghayhay.
10Ang kalawigon sang amon kabuhi 70 ka tuig, ukon 80 ka tuig kon mabakod kami.
Pero bisan pa ang pinakamaayo namon nga mga tinuig madamo sang mga kagamo kag kalisod.
Matuod gid man nga sa indi madugay matapos ang amon kabuhi kag madula kami.
11Wala sing may nakaeksperiensya sang imo bug-os nga kaakig.
Kag samtang nagadugang ang amon ihibalo sa imo kaakig nagadugang man ang amon pagtahod sa imo.
12Paintiendiha kami nga kalip-ot lang sang amon kabuhi,
agod mangin mainalamon kami sa amon pagkabuhi.
13Ginoo, hasta san-o pa bala ang imo kaakig sa amon?
Talupangda kag kaluoyi kami nga imo mga alagad.
14Kada aga ipakita ang imo gugma sa amon agod magkanta kami sa kalipay kag mangin malipayon kami sa bug-os namon nga kabuhi.
15Hatagi kami sang kalipay nga pareho kalawig sa mga tinuig nga ginsilutan mo kami kag ginpaantos.
16Ipakita sa amon nga imo mga alagad, kag sa amon mga kaliwat, ang imo makatilingala nga binuhatan kag ang imo pagkagamhanan.
17Ginoo nga amon Dios, kabay pa nga pakamaayuhon mo kami kag hatagan sang kadalag-an sa tanan namon nga mga ginahimo.
