Psalm 32
A maskil of David.
1Blessed is the person whose lawless acts are forgiven.
Their sins have been taken away.
2Blessed is the person whose sin the Lord never counts against them.
That person doesn’t want to cheat anyone.
3When I kept silent about my sin,
my body became weak
because I groaned all day long.
4Day and night
you punished me.
I became weaker and weaker
as I do in the heat of summer.
5Then I admitted my sin to you.
I didn’t cover up the wrong I had done.
I said, “I will admit my lawless acts to the Lord.”
And you forgave the guilt of my sin.
6Let everyone who is faithful pray to you
while they can still look to you.
When troubles come like a flood,
they certainly won’t reach those who are faithful.
7You are my hiding place.
You will keep me safe from trouble.
You will surround me with songs sung by those who praise you
because you save your people.
8I will guide you and teach you the way you should go.
I will give you good advice and watch over you with love.
9Don’t be like a horse or a mule.
They can’t understand anything.
They have to be controlled by bits and bridles.
If they aren’t, they won’t come to you.
10Sinful people have all kinds of trouble.
But the Lord’s faithful love
is all around those who trust in him.
11Be glad because of what the Lord has done for you.
Be joyful, you who do what is right!
Sing, all you whose hearts are honest!
Salmo 3232:0 Salmo 32 Ang ulohan sa Hebreo: Ang “maskil” ni David.
Pagsulti sa Sala ug Pagpangayo ug Pasaylo sa Dios
1Bulahan ang tawo kansang mga kalapasan gipasaylo,
kansang mga sala gipanas.
2Bulahan ang tawo nga wala na isipang sad-an sa Ginoo
ug walay gitagoang sala sa iyang kasingkasing.
3Sa wala ko pa masulti ang akong mga sala, nagluya ako,
daw sa nangagupok ang akong mga bukog tungod sa akong pag-agulo sa tibuok adlaw.
4Kay adlaw ug gabii gisilotan mo ako;
nawad-an na akog kusog nga daw sa nabulad ako sa init sa adlaw.
5Unya gisulti ko ang akong mga sala kanimo;
wala akoy gitago.
Miingon ako sa akong kaugalingon, “Isulti ko sa Ginoo ang akong mga sala,”
ug gipasaylo mo ako.
6Busa ang tanang matinud-anon kanimo angayng mag-ampo sa panahon sa kalisod aron dili sila maunsa,
labi na kon moabot kini nga daw usa ka baha.
7Ikaw ang akong tagoanan;
panalipdan mo ako sa panahon sa kalisod,
ug palibotan mo ako sa mga tawong nagahugyaw sa kalipay tungod sa imong pagluwas kanako.
8Miingon ka kanako,
“Tudloan ko ikaw sa dalan nga angay mong agian.
Tambagan ko ikaw samtang nagabantay ako kanimo.
9Ayaw pagpakasama sa kabayo o mula nga walay pagsabot,
nga kinahanglan pa unang busalan ug rendahan aron motuman.”
10Daghan ang mga kalisdanan nga moabot sa mga daotan,
apan ang nagasalig sa Ginoo higugmaon ug panalipdan gayod niya.
11Busa kamong mga matarong,
pagmaya kamo tungod sa gihimo sa Ginoo kaninyo!
Kamong nagkinabuhing matarong,
panghugyaw kamo sa kalipay!
