Psalm 31
For the director of music. A psalm of David.
1Lord, I have come to you for safety.
Don’t let me ever be put to shame.
Save me, because you do what is right.
2Pay attention to me.
Come quickly to help me.
Be the rock I go to for safety.
Be the strong fort that saves me.
3You are my rock and my fort.
Lead me and guide me for the honor of your name.
4Keep me free from the trap that is set for me.
You are my place of safety.
5Into your hands I commit my very life.
Lord, set me free. You are my faithful God.
6I hate those who worship worthless statues of gods.
But I trust in the Lord.
7I will be glad and full of joy because you love me.
You saw that I was hurting.
You took note of my great pain.
8You have not handed me over to the enemy.
You have put me in a wide and safe place.
9Lord, have mercy on me. I’m in deep trouble.
I’m so sad I can hardly see.
My whole body grows weak with sadness.
10Pain has taken over my life.
My years are spent in groaning.
I have no strength because I’m hurting so much.
My body is getting weaker and weaker.
11My neighbors make fun of me
because I have so many enemies.
My closest friends are afraid of me.
People who see me on the street run away from me.
12No one remembers me. I might as well be dead.
I have become like broken pottery.
13I hear many people whispering,
“There is terror all around him!”
Many have joined together against me.
They plan to kill me.
14But I trust in you, Lord.
I say, “You are my God.”
15My whole life is in your hands.
Save me from the hands of my enemies.
Save me from those who are chasing me.
16May you look on me with favor.
Save me because your love is faithful.
17Lord, I have cried out to you.
Don’t let me be put to shame.
But let sinners be put to shame.
Let them lie silent in the place of the dead.
18Their lips tell lies. Let them be silenced.
They speak with pride against those who do right.
They make fun of them.
19You have stored up so many good things.
You have stored them up for those who have respect for you.
You give those things while everyone watches.
You give them to people who run to you for safety.
20They are safe because you are with them.
You hide them from the evil plans of their enemies.
In your house you keep them safe
from those who bring charges against them.
21Give praise to the Lord.
He showed me his wonderful love
when my enemies attacked the city I was in.
22I was afraid and said,
“I’ve been cut off from you!”
But you heard my cry for your favor.
You heard me when I called out to you for help.
23Love the Lord, all you who are faithful to him!
The Lord keeps safe those who are faithful to him.
But he completely pays back those who are proud.
24Be strong, all you who put your hope in the Lord.
Never give up.
Salmo 3131:0 Salmo 31 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awit kini ni David.
Ang Pag-ampo sa Tawo nga Nagasalig sa Dios
1Kanimo, Ginoo, nagadangop ako.
Ayaw itugot nga maulawan ako.
Luwasa ako, tungod kay ikaw matarong.
2Pamatia ako ug luwasa dayon.
Panalipdi ako nga daw sama ikaw sa salipdanan nga bato;
panalipdi ako nga daw sama ikaw sa lig-ong tagoanan.
3Tungod kay ikaw ang akong salipdanan nga bato ug lig-ong tagoanan,
tultoli ug giyahi ako aron mapasidunggan ang imong ngalan.
4Ilikay ako sa lit-ag nga gipahimutang sa akong mga kaaway alang kanako,
kay ikaw ang akong tigpanalipod.
5Gitugyan ko kanimo ang akong kinabuhi.31:5 kinabuhi: sa literal, espiritu.
Luwasa ako, Ginoo, Dios nga kasaligan.
6Gikasilagan ko ang nagasimba sa walay pulos nga mga dios-dios,
kay nagasalig man ako kanimo, Ginoo.
7Maglipay gayod ako tungod sa imong gugma,
kay nakita mo ang akong mga pag-antos,
ug nahibalo ka sa akong mga kalisdanan.
8Wala mo ako itugyan sa akong mga kaaway;
giluwas mo ako sa katalagman.
9Kaloy-i ako, Ginoo, kay ania ako sa kalisod.
Nanghubag na ang akong mga mata sa paghinilak,
ug naluya na ako.
10Ang akong kinabuhi kanunay lang anaa sa kasubo.
Pila ka tuig na akong naghilak.
Naluya na ako tungod sa akong mga pag-antos,31:10 pag-antos: Mao kini sa Septuagint ug sa Syriac; apan sa Hebreo, kadaotan.
ug daw sa nangagupok na ang akong mga bukog.
11Gibugalbugalan ako sa tanan kong mga kaaway, labi na sa akong mga silingan.
Bisan ang akong mga kaila nahadlok na kanako.
Kon makita nila ako sa dalan magpahilayo sila kanako.
12Gikalimtan na nila ako nga daw sa patay.
Alang kanila sama ako sa buak nga kolon nga dili na mapuslan.
13Madungog ko ang hungihong sa daghang mga kaaway.
Bisan asa ako moadto anaa ang kakuyaw,
kay nagaplano sila sa pagpatay kanako.
14Apan nagasalig ako kanimo, Ginoo.
Ikaw ang akong Dios.
15Ang akong kaugmaon anaa kanimo;
luwasa ako sa akong mga kaaway nga nagalutos kanako.
16Ipakita ang imong kaayo kanako nga imong alagad.
Tungod kay gihigugma mo ako, luwasa ako.
17Ayaw itugot nga maulawan ako, Ginoo,
kay kanimo ako nagasangpit.
Pakaulawi ang mga daotan ug pamatya sila
aron mahilom sila diha sa lubnganan.31:17 lubnganan: o, dapit sa mga patay.
18Pahiloma kanang mga bakakon, nga nagapasigarbo ug nagatamay sa mga matarong.
19Pagkadako sa imong kaayo nga gitagana sa mga nagatahod kanimo.
Ginahatag mo kini ngadto sa mga nagasalig kanimo, ug kini makita sa tanan.
20Gitagoan mo sila sa dapit diin anaa ang imong presensya,
ug didto luwas sila sa mga daotang mga plano ug pagpanginsulto sa mga tawo.
21Dalaygon ka, Ginoo!
Kay katingalahan gayod ang gipakita mo nga gugma kanako sa dihang didto ako sa usa ka lungsod nga gilibotan sa mga kaaway.
22Sa akong kalisang gipakaingon ko ug gisalikway mo na ako.
Apan gidungog mo ang akong pagpakilooy sa dihang nangayo akog tabang kanimo.
23Higugmaa ninyo ang Ginoo, kamong iyang matinud-anong katawhan.
Gitipigan sa Ginoo ang mga matinumanon kaniya,
apan silotan niya sa hilabihan ang mga mapahitas-on.
24Kamong nagalaom sa Ginoo,
pagpakalig-on kamo ug ayaw pagpakawala ug paglaom.
