The Lord Will Destroy Nineveh
1Nineveh, armies are coming to attack you.
Guard the forts!
Watch the roads!
Get ready!
Gather all your strength!
2Assyria once took everything of value from God’s people.
Its army destroyed all their vines.
But the Lord will bring back
the glory of Jacob’s people.
He’ll make Israel glorious again.
3The shields of the soldiers are red.
The warriors are dressed in bright red uniforms.
The metal on their chariots flashes
when they are prepared for war.
Their spears made out of juniper are ready to use.
4The chariots race through the main streets.
They rush back and forth through them.
They look like flaming torches.
They dart around like lightning.
5Nineveh sends for their special troops.
But they trip and fall on their way.
They run toward the city wall.
They keep their shield in front of them.
6The attackers open the gates that hold back
the waters of the river.
And the palace falls down.
7The attackers order that Nineveh’s people
be taken away as prisoners.
The female slaves sound like doves as they mourn.
They beat their chests.
8Nineveh is like a pool
whose water is draining away.
“Stop running away!” someone cries out.
But no one turns back.
9“Steal the silver!” the attackers shout.
“Grab the gold!”
The supply is endless.
There is plenty of wealth
among all the city’s treasures.
10Nineveh is destroyed, robbed and stripped!
Hearts melt away in fear.
Knees give way.
Bodies tremble with fear.
Everyone’s face turns pale.
11Assyria is like a lion.
Where is the lions’ den now?
Where did they feed their cubs?
Where did all the lions go?
In their den they had nothing to fear.
12The lion killed enough for his cubs to eat.
He choked what he caught for his mate.
He filled his home with what he had killed.
He brought to his dens what he had caught.
13“Nineveh, I am against you,”
announces the Lord who rules over all.
“I will burn up your chariots with fire.
Your young lions will be killed by swords.
I will leave you nothing on earth to catch.
The voices of your messengers
will no longer be heard.”
De Here keert zich tegen Ninevé
1Ninevé, het is met u gedaan! U bent al omringd door vijandelijke troepen. Bewaak de vesting, zet uitkijkposten uit, zet u schrap en vecht voor uw leven. 2Want het land van Gods volk is geplunderd en zijn wijnranken zijn vernield na uw invallen. Maar de Here zal Israël in zijn vroegere glorie herstellen.
3Kijk eens: rode schilden! En die soldaten hebben felrode uniformen aan. Het staal van de strijdwagens schittert als de wagens optrekken, de speren worden dreigend geheven. 4De wagens razen over de wegen en jakkeren voort over de vlakten. Het zijn net fakkels, als bliksemschichten schieten zij voorbij. 5De officieren moeten de aanval openen. Zij struikelen in hun haast, rennen naar de muren om de aanval af te slaan. 6Maar het is al gebeurd! De sluizen en waterpoorten zijn open! De fundamenten van het paleis storten in!
7De stad Ninevé ligt er onbeschermd bij, als een slavin wordt ze weggevoerd. De bevolking huilt, hun klagen klinkt als het gekoer van duiven. Van verdriet slaan zij zich op de borst. 8Ninevé is als een lekke watertank. Een voor een gaan haar soldaten er vandoor. ‘Stop, stop!’ roept zij, maar niemand komt terug. 9Pak het zilver, roof het goud! Er schijnt geen einde aan de hoeveelheid kostbaarheden te komen. Wat een overvloed aan schatten! 10Al gauw is de stad veranderd in een ruïne. De overlevenden voelen zich verslagen, hun knieën knikken. Niemand kan zich staande houden, alle gezichten verbleken. 11Waar is nu dat grote Ninevé? Waar is dat hol van de leeuw waar welpen werden gevoed? Waar is de plaats waar iedereen, jong en oud, woonde zonder angst? 12Verdwenen is Ninevé, die machtige leeuw! U verpletterde vroeger uw vijanden om uw kinderen en vrouwen te voeden en u vulde uw stad en uw huizen met geroofde buit. 13‘Nu keer Ik Mij tegen u,’ zegt de Here van de hemelse legers. ‘Ik laat uw strijdwagens in rook opgaan en uw beste jongemannen zullen sneuvelen. Uw buit zal Ik verwoesten. Nooit meer zal de stem van uw gezanten worden gehoord.’
