1Look at how the gold has lost its brightness!
See how dull the fine gold has become!
The sacred jewels are scattered
at every street corner.
2The priceless children of Zion
were worth their weight in gold.
But now they are thought of as clay pots
made by the hands of a potter.
3Even wild dogs
nurse their young pups.
But my people are as mean
as ostriches in the desert.
4When the babies get thirsty,
their tongues stick to the roofs of their mouths.
When the children beg for bread,
no one gives them any.
5Those who once ate fine food
are dying in the streets.
Those who wore royal clothes
are now lying on piles of trash.
6My people have been punished
more than Sodom was.
It was destroyed in a moment.
No one offered it a helping hand.
7Jerusalem’s princes were brighter than snow.
They were whiter than milk.
Their bodies were redder than rubies.
They looked like lapis lazuli.
8But now they are blacker than coal.
No one even recognizes them in the streets.
Their skin is wrinkled on their bones.
It has become as dry as a stick.
9Those killed by swords are better off
than those who die of hunger.
Those who are hungry waste away to nothing.
They don’t have any food from the fields.
10With their own hands, loving mothers
have had to cook even their own children.
They ate their children
when my people were destroyed.
11The Lord has become very angry.
He has poured out his burning anger.
He started a fire in Zion.
It burned its foundations.
12The kings of the earth couldn’t believe what was happening.
Neither could any of the peoples of the world.
Enemies actually attacked and entered
the gates of Jerusalem.
13It happened because Jerusalem’s prophets had sinned.
Her priests had done evil things.
All of them spilled the blood
of those who did what was right.
14Now those prophets and priests
have to feel their way along the streets
as if they were blind.
The blood of those they killed has made them “unclean.”
So no one dares to touch their clothes.
15“Go away! You are ‘unclean’!”
people cry out to them.
“Go away! Get out of here!
Don’t touch us!”
So they run away and wander around.
Then people among the nations say,
“They can’t stay here anymore.”
16The Lord himself has scattered them.
He doesn’t watch over them anymore.
No one shows the priests any respect.
No one honors the elders.
17And that’s not all. Our eyes grew tired.
We looked for help that never came.
We watched from our towers.
We kept looking for a nation that couldn’t save us.
18People hunted us down no matter where we went.
We couldn’t even walk in our streets.
Our end was near, so we only had a few days to live.
Our end had come.
19Those who were hunting us down were faster
than eagles in the sky.
They chased us over the mountains.
They hid and waited for us in the desert.
20Zedekiah, the Lord’s anointed king, was our last hope.
But he was caught in their traps.
We thought he would keep us safe.
We expected to continue living among the nations.
21People of Edom, be joyful.
You who live in the land of Uz, be glad.
But the cup of the Lord’s anger will also be passed to you.
Then you will become drunk.
Your clothes will be stripped off.
22People of Zion, the time for you to be punished
will come to an end.
The Lord won’t keep you away from your land any longer.
But he will punish your sin, people of Edom.
He will show everyone the evil things you have done.
1-2Ang mga pumuluyo sang Zion daw pareho sa puro nga bulawan nga naglubad ukon sa malahalon nga mga bato nga naglalapta sa mga karsada. Pareho sila sadto sa bilidhon nga bulawan, pero subong ginakabig sila nga daw mga kolon nga hinimo lang sang mga manugkolon. 3Bisan ang talunon nga mga ido4:3 talunon nga mga ido: sa English, jackals. nagapatiti sang ila mga bata, pero ang akon iya katawhan nagapabaya sa ila mga bata pareho sang mga pispis nga ostrits4:3 ostrits: Tan-awa ang Job 39:13-18 parte sa kinaiya sang sini nga pispis. sa desierto. 4Tungod sa kauhaw ang dila sang ila mga lapsag nagapilit sa ila mga alingagngag. Nagapangayo ang mga kabataan sang pagkaon, pero wala gid sing may nagahatag sa ila. 5Ang mga tawo nga nagakaon anay sang manamit nga pagkaon, nagapangayo na lang subong sang pagkaon sa mga tawo sa dalan. Atong mga nagdako nga manggaranon, nagaukay na lang subong sang pagkaon sa basurahan. 6Ang silot sa akon mga kasimanwa mas sobra pa sa silot sang Sodom, nga gulpi lang nga ginlaglag sang Dios nga wala gid sing may nagbulig sa ila. 7Sadto anay, ang mga pangulo sang Jerusalem maayo gid ang lawas. Masilaw ang ila kaputi pareho sang snow ukon gatas. Mapula-pula ang ila supat pareho sang malahalon nga mga bato. 8Pero karon mas maitom pa sila sang sa uling, kag indi na sila makilala sa mga dalan. Daw sa mga tul-an na lang sila nga naputos sang panit, kag daw sa laya nga kahoy. 9Mas maayo pa ang mga nagkalamatay sa inaway sang sa nagkalamatay sa gutom. Amat-amat sila nga nagkalamatay sa gutom tungod nga wala gid sing pagkaon. 10Pag-abot sang kalaglagan sa akon mga kasimanwa, bisan ang mabinalak-on nga mga iloy nagluto sang ila kaugalingon nga mga anak agod kaunon tungod sa puwerte nga kagutom.
11Ginpaagom sang Ginoo ang iya bug-os nga kaakig sa Zion. Gani ginsunog niya ini hasta ang mga pundasyon sini. 12Indi makapati ang mga hari sa bug-os nga kalibutan kag ang ila mga katawhan nga makasulod ang mga kaaway sa mga puwertahan sang Jerusalem. 13Pero natabo ini tungod sa mga sala sang ila mga propeta kag mga pari, nga nagpamatay sang inosente nga mga tawo. 14Kag karon nagapangapkap sila sa mga karsada pareho sang bulag. Nabulit sang dugo ang ila mga bayo, gani wala sing may nagapangahas nga magtandog sa ila. 15Ginasinggitan sila sang mga tawo, “Palayo kamo! Mga mahigko kamo! Indi ninyo kami pagtanduga.” Gani nagpalagyo sila kag bisan diin na lang sila nga nasyon nagkadto; pero wala gid sang may nagbaton sa ila. 16Ang Ginoo mismo ang nagpalapta sa ila, wala na sila ginasapak sang Ginoo. Wala na ginarespeto ang mga pari kag mga manugdumala.
17Nagapalangdulom na ang amon mga panulok sa paghulat sang bulig sang amon kadampig nga mga nasyon, pero wala gid sila nagbulig sa amon. Nagbantay kami sa amon mga tore sa pag-abot sang nasyon nga indi man lang makaluwas sa amon. 18Ginabantayan sang mga kaaway ang amon mga hulag. Indi kami makalakat sa mga dalan. Dali na lang ang amon katapusan. Naisip na ang amon mga inadlaw. 19Mas madasig pa sang sa mga agila ang amon mga kaaway nga nagalagas sa amon. Ginalagas nila kami hasta sa mga bukid. Kag bisan sa kamingawan kami didto man sila nagahulat sa pagsalakay sa amon. 20Nadakpan nila sa ila patibong ang amon hari nga ginpili sang Ginoo, nga ginasaligan namon nga magprotektar sa amon kontra sa mga kaaway nga mga nasyon.
21Sige, magkalipay kamo kag magkinasadya, kamo nga katawhan sang Edom nga nagaestar sa duta sang Uz. Pero ipainom man sa inyo ang kupa sang silot sang Ginoo, kag mahubog kamo kag mahublasan. 22Mga pumuluyo sang Jerusalem,4:22 Mga pumuluyo sang Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. matapos na ang inyo silot. Madali na lang kamo papaulion sang Ginoo halin sa pagkabihag. Pero kamo nga katawhan sang Edom silutan sang Ginoo tungod sa inyo mga sala kag ipahayag niya ang inyo kalautan.
