The Lord Sets His People Free
1People of Israel, the Lord’s arm is not too weak to save you.
His ears aren’t too deaf to hear your cry for help.
2But your sins have separated you from your God.
They have caused him to turn his face away from you.
So he won’t listen to you.
3Your hands and fingers are stained with blood.
You are guilty of committing murder.
Your mouth has told lies.
Your tongue says evil things.
4People aren’t fair when they present cases in court.
They aren’t honest when they state their case.
They depend on weak arguments. They tell lies.
They plan to make trouble.
Then they carry it out.
5The plans they make are like the eggs of poisonous snakes.
Anyone who eats those eggs will die.
When one of them is broken, a snake comes out.
6Those people weave their evil plans together like a spider’s web.
But the webs they make can’t be used as clothes.
They can’t cover themselves with what they make.
Their acts are evil.
They do things to harm others.
7They are always in a hurry to sin.
They run quickly to murder those who aren’t guilty.
They love to think up evil plans.
They leave a trail of harmful actions.
8They don’t know how to live at peace with others.
What they do isn’t fair.
They lead twisted lives.
No one who lives like that will enjoy peace and rest.
9We aren’t being treated fairly.
We haven’t been set free yet.
The God who always does what is right
hasn’t come to help us.
We look for light, but we see nothing but darkness.
We look for brightness, but we walk in deep shadows.
10Like blind people we feel our way along the wall.
We are like those who can’t see.
At noon we trip and fall as if the sun had already set.
Compared to those who are healthy, we are like dead people.
11All of us growl like hungry bears.
We sound like doves as we mourn.
We want the Lord to do what is fair and save us.
But he doesn’t do it.
We long for him to set us free.
But the time for that seems far away.
12That’s because we’ve done so many things he considers wrong.
Our sins prove that we are guilty.
The wrong things we’ve done are always troubling us.
We admit that we have sinned.
13We’ve refused to obey the Lord.
We’ve made evil plans against him.
We’ve turned our backs on our God.
We’ve stirred up conflict and refused to follow him.
We’ve told lies that came from our own minds.
14So people stop others from doing what is fair.
They keep them from doing what is right.
No one tells the truth in court anymore.
No one is honest there.
15In fact, truth can’t be found anywhere.
Those who refuse to do evil are attacked.
The Lord sees that people aren’t treating others fairly.
That makes him unhappy.
16He sees that there is no one who helps his people.
He is shocked that no one stands up for them.
So he will use his own powerful arm to save them.
He has the strength to do it because he is holy.
17He will put the armor of holiness on his chest.
He’ll put the helmet of salvation on his head.
He’ll pay people back for the wrong things they do.
He’ll wrap himself in anger as if it were a coat.
18He will pay his enemies back for what they have done.
He’ll pour his anger out on them.
He’ll punish those who attack him.
He’ll give the people in the islands what they have coming to them.
19People in the west will show respect for the Lord’s name.
People in the east will worship him because of his glory.
The Lord will come like a rushing river that was held back.
His breath will drive it along.
20“I set my people free. I will come to Mount Zion.
I will come to those in Jacob’s family who turn away from their sins,”
announces the Lord.
21“Here is the covenant I will make with them,” says the Lord. “My Spirit is on you and will not leave you. I have put my words in your mouth. They will never leave your mouth. And they will never leave the mouths of your children or their children after them. That will be true for all time to come,” says the Lord.
Mga Paandam Batok sa mga Makasasala
1Pamati! Indi maluya ang Ginoo nga indi siya makaluwas sa inyo, ukon indi siya bungol nga indi siya makabati kon magpanawag kamo sa iya. 2Ang inyo mga sala amo ang nagapaseparar sa inyo sa Dios kag amo ang kabangdanan nga nagtalikod siya sa inyo kag indi na magpamati sang inyo mga pangamuyo. 3Kay nagapamatay kamo sang tawo, kag nagahimo sang iban pa nga kalautan. Nagabutig kamo kag nagahambal sang malain. 4Wala kamo nagahunahuna sang hustisya; ang inyo mga akusasyon sa inyo isigkatawo wala sing kamatuoran. Nagaplano kamo sing malain, kag dayon ginahimo ninyo ini. 5-6Ang inyo malain nga mga plano pareho sa itlog sang man-og nga dalitan, nga ang magkaon sini mapatay. Pareho man ini sa lawa sang damang nga indi puwede mahimo nga bayo, gani wala sing pulos ang inyo malain nga mga plano. Malain ang inyo mga ginahimo, kag nagapamintas kamo. 7Nagadali kamo sa paghimo sang sala kag maabtik kamo nga magpatay sang mga inosente. Malain ang inyo mga ginahunahuna, kag bisan diin kamo magkadto nagapanglaglag kamo. 8Wala kamo sing may nahibaluan parte sa kalinong.59:8 kalinong: ukon, maayo nga pag-inupdanay. Ginabaliwala ninyo ang hustisya kag ginatiko pa gani ninyo ini. Ang nagasunod sa sining ginahimo ninyo indi man makaeksperiensya sang kalinong. 9Amo ina nga wala pa pagsiluti sang Dios ang aton mga kaaway, kag wala pa niya kita ginhatagan sang kadalag-an nga may pagkamatarong. Naghulat kita sang kasanag, pero kadulom ang nag-abot. Amo ina nga nagalakat kita sa kadulom. 10Nagapangapkap kita pareho sa bulag, kag nagakasandad kita bisan udtong-adlaw nga daw sa nagalakat kita sa kadulom. Pareho man kita sa mga bangkay kon ikomparar sa makusog nga mga tawo. 11Nagaugayong kita sa kasubo pareho sa nagauwang nga oso59:11 oso: sa English, bear. kag pareho sa huni sang pating. Nagapaabot kita nga silutan sang Dios ang aton mga kaaway kag luwason niya kita, pero wala gihapon natabo. 12Kay madamo na ang aton mga sala sa atubangan sang Dios, kag amo ini ang nagapamatuod nga dapat kita silutan. Huo, nakahibalo kita nga permi kita nagapakasala. 13Nagrebelde kita kag nagluib sa Ginoo; nagtalikod kita sa aton Dios. Ginadaogdaog kag ginapigos naton ang iban. Ginahunahuna naton sing maayo kon paano naton himuon ang aton pagbinutig. 14Amo ina nga wala pa pagsiluti sang Dios ang aton mga kaaway kag wala pa niya kita ginhatagan sang kadalag-an nga may pagkamatarong. Kay indi na makita ang kamatuoran bisan diin; ang mga tawo indi na masaligan. 15Huo, nadula na ang kamatuoran, kag ang mga nagalikaw sa paghimo sang malain ginahingabot.
Nakita ini sang Ginoo, kag wala siya malipay nga wala na sing hustisya. 16Natingala siya sa iya nakita nga wala gid sing bisan isa nga nagbulig sa mga ginapigos. Gani paagi sa iya nga gahom ginluwas niya sila, kag ang iya pagkamatarong nakabulig sa iya. 17Gin-gamit niya bilang panagang sa dughan ang pagkamatarong kag gin-gamit niya bilang helmet ang kaluwasan. Ginsuksok niya bilang bayo ang pagtimalos kag ang puwerte nga kaakig. 18Balusan niya ang iya mga kaaway suno sa ila binuhatan; pati atong sa malayo nga mga lugar.59:18 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Maagom gid nila ang iya kaakig. 19Bisan diin tahuron kag padunggan siya sang mga tawo, kay magaabot siya pareho sa nagahuganas nga tubig, nga ginahuyop sang mabaskog nga hangin.59:19 mabaskog nga hangin: ukon, Espiritu sang Dios; ukon, hangin nga halin sa Dios.
20Nagsiling ang Ginoo, “Magaabot sa Zion59:20 Zion: ukon, Jerusalem. ang magaluwas sa inyo nga mga kaliwat ni Jacob, kag luwason niya ang nagahinulsol sa ila mga sala. 21Kag amo ini ang akon kasugtanan sa inyo: Indi gid madula ang akon Espiritu nga ara sa inyo kag ang akon mga pulong nga akon ginpahambal sa inyo. Isugid ninyo ini sa inyo mga kabataan, kag dayon isugid man nila ini sa ila mga kabataan hasta sa palaabuton nga henerasyon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
