Jeremías 12 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Jeremías 12:1-17

Queja de Jeremías

1Tú, Señor, eres justo

cuando argumento contigo.

Sin embargo, quisiera exponerte algunas cuestiones de justicia.

¿Por qué prosperan los malvados?

¿Por qué viven tranquilos los traidores?

2Tú los plantas, ellos echan raíces,

crecen y dan fruto.

Te tienen a flor de labio,

pero estás lejos de su corazón.

3A mí, Señor, tú me conoces;

tú me ves y has examinado mi corazón para contigo.

Arrástralos, como ovejas al matadero;

apártalos para el día de la matanza.

4¿Hasta cuándo estará seca la tierra,

y marchita la hierba de todos los campos?

Los animales y las aves se mueren

por la maldad de los que habitan el país,

quienes se atreven a decir:

«Dios no verá nuestro fin».

Respuesta de Dios

5«Si corriste con los de a pie

e hicieron que te cansaras,

¿cómo competirás con los caballos?

Si tropiezas en una tierra tranquila,

¿qué harás en la espesura del Jordán?

6Aun tus hermanos, los de tu propia familia,

te han traicionado

y gritan contra ti.

Por más que te digan cosas agradables,

no confíes en ellos.

7»He abandonado mi casa,

he rechazado mi herencia,

he entregado al amor de mi vida

en poder de sus enemigos.

8Mi heredad se ha comportado conmigo

como león en la selva.

Lanza rugidos contra mí;

por eso la aborrezco.

9Mi heredad es para mí

como un ave de muchos colores

acosada por las aves de rapiña.

¡Vayan y reúnan a todos los animales salvajes!

¡Tráiganlos para que la devoren!

10Muchos pastores han destruido mi viña,

han pisoteado mi terreno;

han hecho de mi hermosa parcela

un desierto desolado.

11La han dejado en ruinas,

seca y desolada ante mis ojos;

todo el país ha sido arrasado

porque a nadie le importa.

12Sobre todas las lomas desoladas

vinieron depredadores.

La espada del Señor destruirá el país

de un extremo al otro

y nadie estará seguro.

13Sembraron trigo y cosecharon espinos;

¡de nada valió su esfuerzo!

Por causa de la ardiente ira del Señor

se avergonzarán de sus cosechas».

14Así dice el Señor: «En cuanto a todos los vecinos malvados que tocaron la heredad que di a mi pueblo Israel, los arrancaré de sus tierras y a la tribu de Judá la quitaré de en medio de ellos. 15Después que los haya desarraigado, volveré a tener compasión de ellos; los haré regresar, cada uno a su heredad y a su propia tierra. 16Y, si aprenden bien los caminos de mi pueblo y, si así como enseñaron a mi pueblo a jurar por Baal, aprenden a jurar por mi nombre y dicen: “Tan cierto como el Señor vive”, entonces serán establecidos en medio de mi pueblo. 17Pero a la nación que no obedezca, la desarraigaré por completo y la destruiré», afirma el Señor.

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 12:1-17

Ang mga Reklamo ni Jeremias

1O Ginoo, kon may reklamo ako kontra sa imo, nagaguwa nga husto ka. Pero karon may pamangkot ako parte sa imo hustisya: Ngaa bala nga nagauswag ang mga malaot? Ngaa nagakabuhi nga matawhay ang mga tawo nga nagaluib sa imo? 2Ginpakamaayo mo sila pareho sang kahoy nga nakapanggamot, nga nagtubo kag nagpamunga. Ginadayaw ka nila sa ila lang baba kag indi halin sa ila tagipusuon. 3Pero kilala mo ako, O Ginoo. Nakita mo ang akon mga ginahimo kag nahibaluan mo kon ano ang akon pagkilala sa imo. Guyura ini nga mga tawo pareho sang mga karnero nga ilihawon. Paina sila para ihawon. 4Hasta san-o pa bala ang pagmala sang duta kag ang pagkalaya sang mga hilamon? Nagakalamatay ang mga sapat kag ang mga pispis tungod sa kalautan sang mga katawhan nga nagaestar sa sini nga duta. Nagasiling pa sila, “Wala nagapahilabot ang Dios sa aton madangatan.”

Ang Sabat sang Dios

5Nagsabat ang Ginoo, “Jeremias, kon ginakapuyan ka gani sa pagpalumba sa mga tawo, ano pa ayhan sa mga kabayo? Kon nagakadasma ka gani sa mahawan nga lugar, ano pa ayhan sa kagulangan nga malapit sa Suba sang Jordan? 6Bisan ang imo mga utod nga lalaki kag mga paryente nagluib sa imo. Nagreklamo sila kag nagplano sing malain kontra sa imo. Indi ka magsalig sa ila bisan maayo pa ang ila ihambal sa imo.

7“Sikwayon ko ang akon katawhan, ang nasyon nga akon ginapanag-iyahan. Itugyan ko ang akon hinigugma nga katawhan sa kamot sang ila mga kaaway. 8Nagbato sila sa akon pareho sang nagangurob nga leon sa kagulangan, gani ginakaugtan ko sila. 9Nangin makangilil-ad sila sa akon pareho sang pispis nga nagapangdagit. Kag sila mismo ginalibutan sang mga pispis nga nagapangdagit. Ipatipon ko ang tanan nga mapintas nga mga sapat sa pagkaon sa ila. 10Laglagon sang madamo nga mga pangulo ang Juda nga ginakabig ko nga akon talamnan sang ubas. Tasak-tasakon nila ining matahom ko nga duta kag himuon nga kamingawan. 11Himuon nila ini nga isa ka mamingaw nga lugar kag wala na sing pulos sa akon atubangan. Mangin kamingawan ini, kay wala na sing may magakabalaka sini. 12Magaabot ang mga manuglaglag sa mahawan nga mga bukid sa desierto sa paglaglag sang bug-os nga duta, kag wala gid sing may makapalagyo. 13Magatanom ang akon katawhan sang trigo, pero magaani sila sang mga tunok. Magapangabudlay sila sing tudo-tudo, pero wala sila sing may makuha. Magaani sila sang kahuy-anan tungod sa akon puwerte nga kaakig.”

14Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Amo ini ang himuon ko sa tanan nga malaot nga nasyon sa palibot sang Israel, nga nagahingabot sa duta nga ginhatag ko sa akon katawhan bilang ila palanublion: Pahalinon ko sila sa ila duta, subong nga pahalinon ko ang mga taga-Juda sa ila duta. 15Pero sa ulihi, kaluoyan ko liwat ini nga mga nasyon kag ibalik ko sila sa ila kaugalingon nga duta. 16Kag kon batunon nila sing tinagipusuon ang pagtuluohan sang akon katawhan kag magsumpa sa akon ngalan, subong nga gintudluan nila sadto ang akon katawhan sa pagsumpa sa ngalan ni Baal, mangin bahin man sila sang akon katawhan. 17Pero kon may ara nga nasyon nga indi magtuman sa akon, pahalinon ko gid sila sa ila duta kag laglagon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”