ኢሳይያስ 64 – NASV & PCB

1ای كاش آسمانها را می‌شكافتی و پايين می‌آمدی! حضور تو كوهها را می‌جنبانيد 2و آنها را مانند آبی كه بر روی آتش بجوش می‌آيد، می‌لرزانيد. ای كاش می‌آمدی و قدرت خود را به دشمنانت نشان می‌دادی و حضور تو آنها را به لرزه می‌انداخت. 3زمانی تو اين كار را كردی؛ هنگامی كه انتظار آن را نداشتيم تو آمدی و با حضور خود كوهها را لرزاندی. 4از آغاز جهان تا به حال، نه كسی ديده و نه كسی شنيده كه خدای ديگری غير از تو برای پرستندگانش چنين كارهايی بكند.

5تو كسانی را نزد خود می‌پذيری كه با خوشحالی آنچه را كه راست است انجام می‌دهند. ولی ما آنچه را كه راست است انجام نداديم و تو بر ما غضبناک شدی. آيا برای ما كه مدت زيادی در گناه غوطه‌ور بوده‌ايم اميدی هست؟ 6همهٔ ما گناهكاريم؛ حتی كارهای خوب ما نيز تمام به گناه آلوده است. گناهانمان ما را مانند برگهای پاييزی خشک كرده، و خطايای ما همچون باد ما را با خود می‌برد و پراكنده می‌كند. 7كسی نيست كه دست دعا به سوی تو دراز كند و از تو ياری خواهد. تو روی خود را از ما برگردانيده‌ای و به سبب گناهانمان، ما را ترک كرده‌ای.

8اما ای خداوند، تو پدر ما هستی. ما گل هستيم و تو كوزه‌گر. همهٔ ما ساختهٔ دست تو هستيم. 9پس، ای خداوند، تا اين حد بر ما خشمگين نباش و گناهان ما را تا به ابد به خاطر نسپار. بر ما نظر لطف بيفکن، زيرا ما قوم تو هستيم. 10شهرهای مقدس تو ويران شده‌اند. اورشليم مانند بيابان متروک شده است. 11عبادتگاه مقدس و زيبای ما كه اجدادمان در آن تو را عبادت می‌كردند، سوخته و تمام گنجينه‌های ما از بين رفته است. 12ای خداوند، آيا پس از اين همه مصيبت باز ساكت می‌مانی و می‌گذاری بيش از طاقت خود رنج بكشيم؟