ኢሳይያስ 51 – NASV & PCB

نجات دهندهٔ اورشليم

1خداوند می‌فرمايد: «ای كسانی كه می‌خواهيد نجات يابيد، ای كسانی كه چشم اميدتان به من است، سخنان مرا بشنويد. به معدنی كه از آن استخراج شده‌ايد و به صخره‌ای كه از آن جدا گشته‌ايد، توجه نماييد. 2به اجدادتان ابراهيم و ساره فكر كنيد كه از ايشان بوجود آمديد. هنگامی كه ابراهيم را دعوت كردم او فرزندی نداشت و تنها بود، اما من او را بركت دادم و قوم بزرگی از او بوجود آوردم.

3«من بار ديگر اسرائيل را بركت خواهم داد و خرابه‌های آن را آباد خواهم ساخت. زمينهای باير و بيابانهای خشک آن چون باغ عدن سرسبز خواهند شد. خوشی و شادمانی همه جا را پر خواهد ساخت، و شكرگزاری همراه با سرودهای شاد در همه جا به گوش خواهد رسيد.

4«ای قوم من، به من گوش دهيد. من احكام و قوانين خود را صادر می‌كنم تا بوسيلهٔ آنها به قومهای جهان روشنايی ببخشم. 5بزودی می‌آيم تا آنها را نجات دهم و با عدل و انصاف بر آنها حكومت كنم. سرزمينهای دور دست دنيا كه چشم به راه من هستند به قدرت من اعتماد خواهند كرد. 6چشمان خود را به آسمان بدوزيد و به زمين زير پايتان نگاه كنيد، روزی خواهد آمد كه آسمان مانند دود، ناپديد خواهد شد و زمين همچون لباس، پوسيده خواهد شد و مردمش خواهند مرد. اما نجاتی كه من به ارمغان می‌آورم برای هميشه باقی خواهد ماند و عدالت من هرگز از بين نخواهد رفت.

7«ای كسانی كه احكام مرا دوست می‌داريد و خوب را از بد تشخيص می‌دهيد، به من گوش كنيد. از سرزنش و تهمت مردم نترسيد؛ 8زيرا بيد، آنها را مانند لباس از بين خواهد برد و كرم، ايشان را همچون پشم خواهد خورد. اما عدالت من هرگز از بين نخواهد رفت و كار نجاتبخش من نسل اندر نسل باقی خواهد ماند.»

9ای خداوند برخيز و با قدرتت ما را نجات ده همانگونه كه در گذشته ما را نجات دادی. تو همان خدايی هستی كه اژدهای رود نيل، يعنی مصر را نابود كردی. 10تو دريا را خشک ساختی و راهی از ميان آن باز كردی تا قومی كه آزاد ساخته بودی از آن عبور كنند. 11ای خداوند بگذار كسانی كه آزاد كرده‌ای سرودخوانان و شادی‌كنان به اورشليم بازگردند. بگذار غم و اندوه آنان پايان يابد و خوشی و شادمانی جاودانی نصيبشان شود.

12خداوند می‌فرمايد: «من هستم كه به شما تسلی می‌دهم و شما را شاد می‌سازم؛ پس چرا از انسان فانی می‌ترسيد انسانی كه مانند گياه، خشک شده، از بين می‌رود؟ 13آيا مرا كه آفرينندهٔ شما هستم و زمين را بنياد نهادم و آسمانها را بر آن گسترانيدم، فراموش كرده‌ايد؟ چرا دائم از ظلم و ستم انسانها می‌ترسيد و تمام روز از خشم آنان می‌هراسيد؟ 14شما اسيران، بزودی آزاد خواهيد شد. ديگر در سياهچالها گرسنه نخواهيد ماند و نخواهيد مرد. 15من خداوند، خدای شما هستم همان خداوند قادر متعال كه از ميان امواج خروشان دريا، راهی خشک برای شما پديد آورد! 16من كه زمين را بنياد نهادم و آسمانها را برقرار ساختم، به اسرائيل می‌گويم: شما قوم من هستيد. من احكام خود را به شما داده‌ام و با دست خود شما را حفظ می‌كنم.»

پايان رنجهای اورشليم

17برخيز ای اورشليم، برخيز! به اندازهٔ كافی از كاسهٔ غضب خداوند نوشيده‌ای. آن را تا ته سر كشيده‌ای و سرگيجه گرفته‌ای. 18كسی از ساكنانت باقی نمانده تا دستت را بگيرد و تو را راهنمايی كند. 19بلای مضاعف بر تو عارض شده است؛ سرزمينت خراب شده و مردمانت از قحطی و شمشير به هلاكت رسيده‌اند. ديگر كسی باقی نمانده تا تو را دلداری و تسلی دهد. 20مردم تو مانند آهوانی هستند كه در دام صياد گير كرده باشند؛ آنها در كوچه‌هايت افتاده‌اند و قدرت ندارند از جا برخيزند، زيرا خداوند غضب خود را بر آنها نازل كرده است. 21اما ای مصيبت‌زدگان كه مست و گيج هستيد، اما نه از شراب، اكنون گوش دهيد. 22خداوند، خدايتان كه مدافع شماست چنين می‌گويد: «من كاسهٔ غضب خود را كه باعث سرگيجهٔ شما شده از دست شما می‌گيرم و شما ديگر مجبور نخواهيد شد از آن بنوشيد. 23كاسهٔ غضب خود را به دست كسانی خواهم داد كه بر شما ظلم می‌كنند و شما را وا می‌دارند در كوچه‌ها دراز بكشيد تا شما را مانند خاک زمين لگدمال كنند.»