መዝሙር 18
የድል መዝሙር
18 ርእስ-50 ተጓ ምብ – 2ሳሙ 22፥1-51
ለመዘምራን አለቃ፤ የእግዚአብሔር ባሪያ የዳዊት መዝሙር፤ ይህም እግዚአብሔር ከሳዖልና ከጠላቶቹ ሁሉ እጅ በታደገው ጊዜ፣ ለእግዚአብሔር እንዲህ ሲል የዘመረው ነው፤
1ጕልበቴ እግዚአብሔር ሆይ፤ እወድድሃለሁ።
2እግዚአብሔር ዐለቴ፣ መጠጊያዬና ታዳጊዬ ነው፤
አምላኬ የምሸሸግበት ዐለቴ፤
እርሱ ጋሻዬ፣ የድነቴ ቀንድና18፥2 ቀንድ በዚህ ቦታ ብርታትን ያመለክታል። ዐምባዬ ነው።
3ምስጋና የሚገባውን እግዚአብሔርን እጠራለሁ፤
ከጠላቶቼም እድናለሁ።
4የሞት ገመድ ዐነቀኝ፤
የጥፋት ጐርፍም አጥለቀለቀኝ።
5የሲኦል18፥5 ወይም የመቃብር ገመድ ተጠመጠመብኝ፤
የሞት ወጥመድም ተጋረጠብኝ።
6በተጨነቅሁ ጊዜ እግዚአብሔርን ጠራሁት፤
እንዲረዳኝም ወደ አምላኬ ጮኽሁ፤
እርሱም ከመቅደሱ ድምፄን ሰማ፤
ጩኸቴም ከፊቱ ደረሰ፤ ወደ ጆሮውም ገባ።
7ምድር ተንቀጠቀጠች፤ ተናወጠችም፤
የተራሮችም መሠረት ተናጋ፤
ጌታ ተቈጥቷልና ተንቀጠቀጡ።
8ከአፍንጫው ጢስ ወጣ፤
የሚባላ እሳት ከአፉ፤
የፍም ነበልባል ከእርሱ ፈለቀ።
9ሰማያትን ሰንጥቆ ወረደ፤
ከእግሩም በታች ጥቍር ደመና ነበረ።
10በኪሩቤል ላይ ተቀምጦ በረረ፤
በነፋስም ክንፍ መጠቀ።
11ጨለማን መሰወሪያው፣ በዙሪያውም አጐበሩ አደረገው፤
በዝናብ ዐዘል ጥቍር ደመናም ተሸፈነ።
12በፊቱ ካለው ብርሃን የተነሣ፣
ደመናት፣ የበረዶ ድንጋይና መብረቅ ወጡ።
13እግዚአብሔር ከሰማያት አንጐደጐደ፤
ልዑልም ድምፁን አስተጋባ።18፥13 አንዳንድ የዕብራይስጥ የጥንት ቅጆችና ሰብዓ ሊቃናት (በተጨማሪ 2ሳሙ 22፥14 ይመ) እንዲሁ ሲሆኑ፣ አብዛኛዎቹ የዕብራይስጥ የጥንት ቅጆች ግን …አስተጋባ፤ በድንጋይ ዝናብ በድንገተኛ መብረቅ መካከል የሚለውን ይጨምራሉ።
14ፍላጻውን አስፈንጥሮ በተናቸው፤
መብረቅ አዥጐድጕዶ አሳደዳቸው።
15እግዚአብሔር ሆይ፤ ከተግሣጽህ የተነሣ፣
ከአፍንጫህም እስትንፋስ የተነሣ፣
የባሕር ወለል ተገለጠ፤
የዓለምም መሠረት ዕራቍቱን ቀረ።
16ከላይ እጁን ወደ ታች ዘርግቶ ያዘኝ፤
ከብዙ ጥልቅ ውሃም አወጣኝ፤
17ከኀያላን ጠላቶቼ አዳነኝ፤
ከእኔ ከሚበረቱ ባላንጣዎቼም ታደገኝ።
18እነርሱ በመከራዬ ቀን መጡብኝ፤
እግዚአብሔር ግን ድጋፍ ሆነኝ።
19ወደ ሰፊ ስፍራ አወጣኝ፤
ደስ ተሰኝቶብኛልና አዳነኝ።
20እግዚአብሔር እንደ ጽድቄ መልሶልኛል፤
እንደ እጄ ንጽሕናም ከፍሎኛል፤
21የእግዚአብሔርን መንገድ ጠብቄአለሁና፤
አምላኬንም በመተው ክፉ አላደረግሁም።
22ሕጎቹ ሁሉ በፊቴ ናቸው፤
ሥርዐቱን ከፊቴ አላራቅሁም።
23በፊቱ ነቀፋ አልነበረብኝም፤
ራሴንም ከኀጢአት ጠብቄአለሁ።
24እግዚአብሔር እንደ ጽድቄ መጠን፣
በፊቱ እንደ እጄም ንጽሕና ከፍሎኛል።
25ከታማኙ ጋር ታማኝ ትሆናለህ፤
እንከን ከሌለበት ጋር ያለ እንከን ትሆናለህ፤
26ከንጹሑ ጋር ንጹሕ ሆነህ ትገኛለህ፤
ለጠማማው አንተ ትጠምበታለህ።
27አንተ ትሑታንን ታድናለህ፤
ትዕቢተኛውን ዐይን ግን ታዋርዳለህ።
28እግዚአብሔር ሆይ፤ አንተ መብራቴን ታበራለህ፤
አምላኬ ሆይ፤ ጨለማዬን ብርሃን ታደርገዋለህ።
29በአንተ ጕልበት በሰራዊት ላይ እረማመዳለሁ፤18፥29 ወይም …በመሰናክል ውስጥ መሮጥ እችላለሁ
በአምላኬም ኀይል ቅጥር እዘላለሁ።
30የአምላክ መንገድ ፍጹም ነው፤
የእግዚአብሔር ቃል የነጠረ ነው።
መጠጊያ ለሚያደርጉት ሁሉ፣
እርሱ ጋሻ ነው።
31ከእግዚአብሔር በቀር ማን አምላክ አለ?
ከአምላካችንስ በቀር ዐምባ ማን ነው?
32ኀይልን የሚያስታጥቀኝ፣
መንገዴንም የሚያቃና እግዚአብሔር ነው።
33እርሱ እግሮቼን እንደ ብሖር እግሮች ያደርጋል፤
በከፍታዎችም ላይ ያቆመኛል።
34እጆቼን ለጦርነት ያሠለጥናቸዋል፤
ክንዴም የናስ ቀስት መገተር ይችላል።
35የድል ጋሻ ሰጥተኸኛል፤
ቀኝ እጅህም ደግፋ ይዛኛለች፤
ዝቅ ብለህም ከፍ አደረግኸኝ።
36ከሥሬ ያለውን ስፍራ ለአረማመዴ አሰፋህልኝ፤
እግሬም አልተንሸራተተም።
37ጠላቶቼን አሳድጄ ያዝኋቸው፤
እስኪጠፉም ወደ ኋላዬ አልተመለስሁም።
38እንዳያንሰራሩ አድርጌ አደቀቅኋቸው፤
ከእግሬም ሥር ወደቁ።
39አንተ ለጦርነት ኀይልን አስታጠቅኸኝ፤
ባላንጦቼ እግሬ ላይ እንዲደፉ አደረግህ።
40ጠላቶቼ ወደ ኋላቸው እንዲሸሹ አደረግህ፤
እኔም የሚጠሉኝን አጠፋኋቸው።
41ለርዳታ ጮኹ፤ የሚያስጥላቸው ግን አላገኙም፤
ወደ እግዚአብሔር ጮኹ፤ እርሱም አልመለሰላቸውም።
42ነፋስ ጠርጎ እንደሚወስደው ትቢያ አደቀቅኋቸው፤
እንደ መንገድ ላይ ጭቃም አውጥቼ ጣልኋቸው።
43ከሕዝብ ግርግር አወጣኸኝ፤
የሕዝቦች መሪ አድርገህ አስቀመጥኸኝ፤
የማላውቀውም ሕዝብ ተገዛልኝ።
44ትእዛዜን እንደ ሰሙ ይታዘዙልኛል፤
ባዕዳንም በፊቴ ዐንገት ደፉ።
45ባዕዳን በፍርሀት ተዋጡ፤
ከምሽጋቸውም እየተንቀጠቀጡ ወጡ።
46እግዚአብሔር ሕያው ነው! ዐምባዬ ይባረክ፤
ያዳነኝ አምላክ ከፍ ከፍ ይበል።
47እርሱ በቀሌን የሚመልስልኝ፣
ሕዝቦችንም የሚያስገዛልኝ አምላክ ነው፤
48ከጠላቶቼም የሚታደገኝ እርሱ ነው።
አንተ ከባላንጦቼ በላይ ከፍ ከፍ አደረግኸኝ፤
ከጨካኞች አዳንኸኝ።
49እግዚአብሔር ሆይ፤ ስለዚህ በአሕዛብ መካከል አመሰግንሃለሁ፤
ስምህንም በመዝሙር እወድሳለሁ።
50እርሱ ላነገሠው ታላላቅ ድሎችን ይሰጣል፤
ጽኑ ፍቅሩንም ለቀባው፣
ለዳዊትና ለዘሩ ለዘላለም ይገልጣል።
Salmo 1818:0 Salmo 18 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Ang awit ni David nga alagad sa Ginoo. Giawit niya kini ngadto sa Ginoo sa dihang giluwas siya sa Ginoo gikan kang Saulo ug sa uban pa niyang mga kaaway.
Ang Awit ni David sa Iyang Pagdaog
(2 Sam. 22:1-51)
1Ginahigugma ko ikaw Ginoo. Ikaw ang akong kusog.
2Ikaw, Ginoo, ang akong salipdanan nga bato,
ang akong lig-ong tagoanan ug manluluwas.
Ingon nga salipdanan nga bato, makatago ako diha kanimo.
Ikaw ang akong taming, gamhanang manluluwas ug dalangpanan.
3Dalaygon ka, Ginoo,
kay kon mangayo ako ug tabang kanimo
ginaluwas mo ako gikan sa akong mga kaaway.
4-5Ang kamatayon daw pisi nga milambod kanako ug daw lit-ag nga nagaatang sa akong agianan.
Ang kalaglagan daw bul-og sa baha nga nagakuso-kuso kanako.
6Busa sa akong kalisdanan nagpakitabang ako kanimo, Ginoo, nga akong Dios,
ug gidungog mo ang akong pag-ampo didto sa imong templo.
7Unya milinog, ug ang mga pundasyon sa mga bukid nauyog,
tungod kay nasuko ka, Ginoo.
8Nanggawas ang aso sa imong ilong,
ug sa imong baba nanggawas ang nagadilaab nga kalayo ug mga baga.
9Giablihan mo ang langit
ug nanaog ka nga nagatungtong sa mabagang dag-om.
10Nagsakay ka sa kerubin
ug tulin kining milupad samtang gipalid sa hangin.
11Gihimo mo ang kangitngit nga mosalipod kanimo.
Nagtago ka sa mabagang dag-om.
12Nagpangilat sa imong atubangan,
ug nagaulan ug mga ice18:12 ice: Sa uban nga Binisaya, yelo. ug nagadilaab nga mga baga.
13Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Halangdong Dios, nagdahunog gikan sa langit.18:13 Kining mga bersikulo sa Hebreo may sumpay pa nga, “mga ice ug nagadilaab nga mga baga.”
14Gipana mo ug kilat ang imong mga kaaway,
ug miikyas sila nga nagkatibulaag.
15Sa imong pagngulob ug pagpangusmo sa kasuko mimala ang dagat,
ug nakita ang yuta ilalom niini,
ug nakita usab ang pundasyon sa kalibotan.
16Gikan sa langit gigunitan mo ako ug gihaw-as gikan sa lawom nga tubig.
17Giluwas mo ako gikan sa akong gamhanang mga kaaway nga naglagot kanako,
kay wala akoy dag-anan kanila.
18Gisulong nila ako sa dihang anaa ako sa kalisod,
apan gipanalipdan mo ako, Ginoo.
19Giluwas mo ako sa katalagman kay nalipay ka kanako.
20Gipanalanginan mo ako tungod kay matarong ang akong kinabuhi
ug wala ako magpakasala.
21Kay gisunod ko ang imong mga pamaagi
ug wala ako mobiya kanimo, Ginoo, nga akong Dios.
22Gituman ko ang tanan mong sugo
ug wala ko lapasa ang imong mga tulumanon.
23Nahibalo ka nga walay ikasaway sa akong kinabuhi,
ug gilikayan ko ang pagpakasala.
24Gigantihan mo ako tungod kay nakita mo nga matarong ang akong kinabuhi
ug wala ako magpakasala.
25Matinumanon ka sa mga matinumanon kanimo,
ug maayo ka usab sa mga tawo nga maayo.
26Matinud-anon ka sa mga tawo nga matinud-anon kanimo,
apan makigbatok ka sa mga tawong daotan.
27Oo, ginaluwas mo ang mga mapainubsanon,
apan ginapaubos mo ang mga mapahitas-on.
28Ginoo nga akong Dios, ikaw ang akong kahayag.
Sa kangitngit ikaw ang akong suga.
29Sa imong tabang sulongon ko ang panon sa mga sundalo,
ug mahimo kong katkaton ang paril nga nagalibot sa lungsod.
30Hingpit ang imong pamaagi, O Dios.
Ang imong pulong kasaligan gayod.
Sama ka sa taming alang sa tanang nagadangop kanimo.
31Ikaw lang, Ginoo, ang Dios;
ikaw lang ang among salipdanan nga bato.
32Ikaw ang nagahatag kanako ug kusog
ug ang nagabantay sa akong paglakaw.
33Ginalig-on mo ang akong tiil sama sa tiil sa lagsaw, aron makalatas ako sa habog nga mga dapit.
34Ginabansay mo ako sa pagpakiggira;
ang akong mga bukton makabinat na sa bronsi nga pana.
35Gipanalipdan mo ako sama sa taming,
busa luwas ang akong kinabuhi.
Gitipigan mo ako pinaagi sa imong gahom,
ug pinaagi sa imong tabang nahimo akong bantogan.
36Gipalapdan mo ang akong agianan,
busa wala ako madakin-as.
37Gigukod ko ang akong mga kaaway ug naapsan ko sila.
Ug wala gayod ako mobalik hangtod nga nalaglag ko sila.
38Gihampak ko sila hangtod nga nangalup-og sila sa akong tiilan
ug dili na makabangon pa.
39Gihatagan mo ako ug kusog sa pagpakiggira
ug gipadaog batok sa akong mga kaaway.
40Gipakagiw mo ang akong mga kaaway
ug gilaglag ko sila.
41Nangayo sila ug tabang,
apan walay miluwas kanila.
Nanawag sila kanimo,
apan wala mo sila tubaga.
42Gidugmok ko sila hangtod nahisama na lang sila sa abog nga paliron sa hangin.
Gitunob-tunoban ko sila nga daw lapok sa kadalanan.
43Giluwas mo ako gikan sa mga nagarebelde.
Gihimo mo akong pangulo sa mga kanasoran.
Ang mga langyaw nagaalagad kanako.
44Nagayukbo sila kanako.
Ug inigkadungog nila bahin kanako, nagatuman sila sa akong mando.
45Nawad-an silag kaisog,
ug nanggawas sa ilang mga tagoanan nga nagakurog sa kahadlok.
46Buhi ka, Ginoo!
Dalaygon ka nga akong salipdanan nga bato!
Gibayaw ko ikaw tungod kay ikaw ang Dios nga akong Manluluwas.
47Gipanimaslan mo ako sa akong mga kaaway,
ug gipasakop mo kanako ang mga kanasoran.
48Ginaluwas mo ako gikan sa akong mabangis nga mga kaaway,
ug ginapadaog mo ako batok kanila.
49Busa pasidunggan ko ikaw taliwala sa mga kanasoran.
Ug awitan ko ikaw ug mga pagdayeg.
50Ginahatagan mo ug dagkong mga kadaogan ang imong pinili nga hari.
Ginahigugma mo si David ug ang iyang mga kaliwat sa walay kataposan.
