زەبووری 146
1هەلیلویا!
ئەی گیانی من ستایشی یەزدان بکە.
2هەتا لە ژیاندام ستایشی یەزدان دەکەم،
هەتا ماوم مۆسیقا بۆ خودای خۆم دەژەنم.
3نە پشت بە میرەکان ببەستن،
نە بە ئادەمیزاد کە ڕزگارییان لەلا نییە.
4کە ڕۆحی دەرچوو بۆ خۆڵەکەی خۆی دەگەڕێتەوە،
لە هەمان ڕۆژدا پلانەکانی دەسڕێتەوە.
5خۆزگە دەخوازرێ بەو کەسەی کە خودای یاقوب یارمەتیدەری بێت و
هیوای بە یەزدانی پەروەردگاری خۆی بێت،
6دروستکەری ئاسمان و زەوی و
دەریا و هەموو ئەوەی کە تێیاندایە،
ئەوەی هەتاهەتایە دڵسۆز دەمێنێتەوە.
7دادپەروەری بۆ زۆرلێکراوان بەڕێوە دەبات،
نان دەداتە برسییەکان.
یەزدان گیراوەکان ئازاد دەکات،
8یەزدان چاوی کوێرەکان دەکاتەوە،
یەزدان کەسە چەماوەکان ڕاست دەکاتەوە،
یەزدان ڕاستودروستانی خۆشدەوێت.
9یەزدان نامۆکان دەپارێزێت،
یارمەتی هەتیو و بێوەژنان دەدات،
بەڵام ڕێگای بەدکاران خوار دەکات.
10یەزدان هەتاهەتایە پاشایەتی دەکات،
ئەی سییۆن، ئەو خودای تۆیە بۆ هەموو نەوەکانت.
هەلیلویا.
Il fait droit aux opprimés
1Louez l’Eternel !
Que, de tout mon être, ╵je loue l’Eternel !
2Je veux louer l’Eternel ╵tant que je vivrai,
je célébrerai ╵mon Dieu en musique ╵tout au long ╵de mon existence.
3Ne placez pas votre foi ╵dans les puissants de ce monde
ni dans des humains ╵incapables de sauver !
4Dès qu’ils ont poussé ╵leur dernier soupir, ╵ils retournent à la terre
et, au même instant, ╵leurs projets s’évanouissent.
5Heureux l’homme ╵qui reçoit son aide ╵du Dieu de Jacob,
et dont l’espérance ╵est dans l’Eternel son Dieu.
6Car l’Eternel a créé ╵le ciel et la terre
ainsi que la mer, ╵avec tout ce qui s’y trouve146.6 Voir Ex 20.11 ; Ac 4.24 ; 14.15..
Il reste à jamais fidèle.
7Il fait droit aux opprimés ;
il nourrit les affamés ;
l’Eternel relâche ╵ceux qui sont emprisonnés.
8L’Eternel rend la vue aux aveugles.
L’Eternel relève ╵celui qui fléchit.
L’Eternel aime les justes.
9L’Eternel protège ╵l’étranger,
il est le soutien ╵de la veuve ╵et de l’orphelin.
Mais il fait dévier ╵le chemin qu’empruntent les méchants.
10L’Eternel est Roi ╵pour l’éternité,
lui qui est ton Dieu, ╵ô Sion, ╵de génération ╵en génération.
Louez l’Eternel !
