موسا و ئاگرێک لەناو دەوەنێک
1موسا بووە شوانی مەڕەکانی یەترۆی خەزووری، کە کاهینی میدیان بوو. مەڕەکانی بردە ئەوپەڕی دەشتودەرەکە هەتا گەیشتە کێوی خودا، حۆرێڤ. 2لەوێ لەناو گڕی ئاگرێک لە دەوەنێک فریشتەی یەزدانی بۆ دەرکەوت. کە موسا تەماشای کرد بینی وا دەوەنەکە گڕی گرتووە، کەچی ناسووتێت. 3موسا گوتی: «لادەدەم و تەماشای ئەو دیمەنە مەزنە دەکەم. بۆچی دەوەنەکە ناسووتێت؟»
4کاتێک یەزدان بینی کە موسا لایدا بۆ ئەوەی تەماشا بکات، خودا لەناو دەوەنەکەوە بانگی کرد و فەرمووی: «موسا. موسا.»
ئەویش گوتی: «ئەوەتام.»
5فەرمووی: «نزیکی ئێرە مەکەوە. پێڵاوەکانت لە پێت دابکەنە، چونکە ئەو شوێنەی تۆ لەسەری وەستاویت خاکێکی پیرۆزە.» 6ئینجا فەرمووی: «من خودای باوکتم، خودای ئیبراهیم و خودای ئیسحاق و خودای یاقوبم.» موسا ڕووی خۆی داپۆشی، چونکە دەترسا تەماشای خودا بکات.
7یەزدان فەرمووی: «بەڕاستی من زەلیلی گەلەکەمم لە میسر بینی، هەروەها گوێم لە هاواریان بوو لەبەر سەرکارەکانیان، چونکە بە ئازارەکانیانم زانی. 8ئەوا هاتمە خوارەوە بۆ ئەوەی فریایان بکەوم لە دەست میسرییەکان و لەو خاکەوە بیانبەم بۆ خاکێکی باش و فراوان، بۆ خاکێک شیر و هەنگوینی لێ دەڕژێت، بۆ شوێنی کەنعانی، حیتی، ئەمۆری، پریزی، حیڤی و یەبوسییەکان. 9ئێستا هاواری نەوەی ئیسرائیل گەیشتە لام و هەروەها ئەو چەوسانەوەیەم بینی کە بە دەست میسرییەکان دەیچێژن. 10ئێستاش بڕۆ و دەتنێرم بۆ لای فیرعەون و گەلەکەی خۆم، نەوەی ئیسرائیل لە میسر بهێنە دەرەوە.»
11بەڵام موسا بە خودای گوت: «من کێم هەتا بچمە لای فیرعەون و نەوەی ئیسرائیل لە میسر بهێنمە دەرەوە؟»
12ئەویش فەرمووی: «من لەگەڵت دەبم، ئەمەش دەبێتە نیشانە بۆت کە من تۆم ناردووە، کاتێک گەل لە میسرەوە دەردەهێنیت، ئێوە لەسەر ئەم کێوە خودا دەپەرستن.»
13موساش بە خودای گوت: «من وا دەچمە لای نەوەی ئیسرائیل و پێیان دەڵێم ”خودای باپیرانتان منی بۆ ئێوە ناردووە.“ ئەگەر پێم بڵێن: ”ناوی چییە،“ بڵێم چی؟»
14خوداش بە موسای فەرموو: «من هەم ئەوەی کە هەم.» هەروەها فەرمووی: «ئاوا بە نەوەی ئیسرائیل دەڵێیت: ” ’هەم‘ منی بۆ ئێوە ناردووە.“»
15هەروەها خودا بە موسای فەرموو: «ئاوا بە نەوەی ئیسرائیل دەڵێیت: ”یەزدان3:15 یەزدان: لە زمانی عیبری بە وشەی یەهوا هاتووە. خودا ئەم ناوەی بۆ خۆی بەکارهێناوە، بۆ پەیمانبەستن لەگەڵ مرۆڤ.، پەروەردگاری باوکانتان، خودای ئیبراهیم و خودای ئیسحاق و خودای یاقوب منی بۆ ئێوە ناردووە.“
«هەتاهەتایە ئەمە ناومە و
ئەمەش دێتەوە یادتان،
نەوە دوای نەوە.
16«بڕۆ و پیرانی ئیسرائیل کۆبکەرەوە و پێیان بڵێ: ”یەزدان، پەروەردگاری باوکانتان، خودای ئیبراهیم و ئیسحاق و یاقوب بۆم دەرکەوت، فەرمووی، بەڕاستی ئێوە و ئەوەی لە میسردا بەسەرتان هاتووە بەسەرم کردووەتەوە. 17هەروەها بەڵێنم داوە، لە زەلیلی میسر سەرتان بخەم و بتانبەم بۆ خاکی کەنعانی، حیتی، ئەمۆری، پریزی، حیڤی و یەبوسییەکان، بۆ خاکێک شیر و هەنگوینی لێ دەڕژێت.“
18«پیرانی ئیسرائیل گوێ لە قسەکانت دەگرن. ئەو کاتە تۆ و پیرانی ئیسرائیل دەچنە لای پاشای میسر و پێی دەڵێن: ”یەزدان، پەروەردگاری عیبرانییەکان بەسەریکردینەوە، ئێستاش سێ ڕۆژەڕێ دەڕۆین لە دەشتودەر قوربانی بۆ یەزدانی پەروەردگارمان سەردەبڕین.“ 19بەڵام دەزانم پاشای میسر ناهێڵێت بڕۆن، تاوەکو بە دەستێکی بەهێز ناچار نەکرێت. 20ئیتر من دەستم درێژ دەکەم و بە هەموو کارە سەرسوڕهێنەرەکانم کە لەناویاندا دەیکەم، لە میسر دەدەم، دوای ئەوە دەهێڵێت بڕۆن.
21«ئەم گەلەش لەبەرچاوی میسرییەکان ڕێزدار دەکەم، هەتا کاتی ڕۆیشتن بە دەستبەتاڵی نەڕۆن. 22بەڵکو هەر ژنێک لە دراوسێکەی یاخود لەوەی لە ماڵەکەیدا دەژیێت، داوای کەلوپەلی زێڕ و زیو و جلوبەرگ دەکات و لەبەر کوڕ و کچەکانتانی دەکەن و میسرییەکان تاڵان دەکەن.»
Moses and the Burning Bush
1Moses was taking care of the flock of his father-in-law Jethro. Jethro was the priest of Midian. Moses led the flock to the western side of the desert. He came to Horeb. It was the mountain of God. 2There the angel of the Lord appeared to him from inside a burning bush. Moses saw that the bush was on fire. But it didn’t burn up. 3So Moses thought, “I’ll go over and see this strange sight. Why doesn’t the bush burn up?”
4The Lord saw that Moses had gone over to look. So God spoke to him from inside the bush. He called out, “Moses! Moses!”
“Here I am,” Moses said.
5“Do not come any closer,” God said. “Take off your sandals. The place you are standing on is holy ground.” 6He continued, “I am the God of your father. I am the God of Abraham. I am the God of Isaac. And I am the God of Jacob.” When Moses heard that, he turned his face away. He was afraid to look at God.
7The Lord said, “I have seen how my people are suffering in Egypt. I have heard them cry out because of their slave drivers. I am concerned about their suffering. 8So I have come down to save them from the Egyptians. I will bring them up out of that land. I will bring them into a good land. It has a lot of room. It is a land that has plenty of milk and honey. The Canaanites, Hittites, Amorites, Perizzites, Hivites and Jebusites live there. 9And now Israel’s cry for help has reached me. I have seen how badly the Egyptians are treating them. 10So now, go. I am sending you to Pharaoh. I want you to bring the Israelites out of Egypt. They are my people.”
11But Moses spoke to God. “Who am I that I should go to Pharaoh?” he said. “Who am I that I should bring the Israelites out of Egypt?”
12God said, “I will be with you. I will give you a sign. It will prove that I have sent you. When you have brought the people out of Egypt, all of you will worship me on this mountain.”
13Moses said to God, “Suppose I go to the people of Israel. Suppose I say to them, ‘The God of your fathers has sent me to you.’ And suppose they ask me, ‘What is his name?’ Then what should I tell them?”
14God said to Moses, “I am who I am. Here is what you must say to the Israelites. Tell them, ‘I am has sent me to you.’ ”
15God also said to Moses, “Say to the Israelites, ‘The Lord is the God of your fathers. He has sent me to you. He is the God of Abraham. He is the God of Isaac. And he is the God of Jacob.’ My name will always be The Lord. Call me this name for all time to come.
16“Go. Gather the elders of Israel together. Say to them, ‘The Lord, the God of your fathers, appeared to me. He is the God of Abraham, Isaac and Jacob. God said, “I have watched over you. I have seen what the Egyptians have done to you. 17I have promised to bring you up out of Egypt where you are suffering. I will bring you into the land of the Canaanites, Hittites, Amorites, Perizzites, Hivites and Jebusites. It is a land that has plenty of milk and honey.” ’
18“The elders of Israel will listen to you. Then you and the elders must go to the king of Egypt. You must say to him, ‘The Lord has met with us. He is the God of the Hebrews. Let us take a journey that lasts about three days. We want to go into the desert to offer sacrifices to the Lord our God.’ 19But I know that the king of Egypt will not let you and your people go. Only a mighty hand could make him do that. 20So I will reach out my hand. I will strike the Egyptians with all the amazing things I will do. After that, their king will let you go.
21“I will cause the Egyptians to treat you in a kind way. Then when you leave, you will not go with your hands empty. 22Every woman should ask her neighbor and any woman living in her house for things made out of silver and gold. Ask them for clothes too. Put them on your children. In that way, you will take the wealth of Egypt along with you.”
