قسەی پێنجەمی ئەیوب
1ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:
2«زۆرم لەمانە گوێ لێ بووە،
هەموو دڵنەواییەکەتان بریندارکەرن!
3ئایا قسەی پووچ کۆتایی هەیە؟
یان چی دەتوروژێنێت هەتا وەڵام بدەیتەوە؟
4منیش وەک ئێوە قسەم دەکرد،
ئەگەر ئێوە لە جێی من بوونایە؛
قسەم بۆ دەگێڕانەوە و
سەرم لە ئاستتان دەلەقاند.
5بەڵام بە دەم هانم دەدان و
جوڵەی لێوەکانم ڕایدەگرتن.
6«ئەگەر قسە بکەم لە خەمۆکیەکەم کەم نابێتەوە،
ئەگەر بێدەنگیش بم لێم دوور ناکەوێتەوە.
7ئەی خودایە، بێگومان تۆ بێزارت کردووم،
هەموو کەسوکارەکەی منت لەناوبردووە.
8سستت کردم، سستییەکەم بووە شایەت،
لاوازییەکەم لێم هەستاوە، بەرەوڕوو شایەتیم لەسەر دەدات.
9تووڕەییەکەی پەلاماری دام و منی چەوساندەوە،
ددانەکانی لێم جیڕکردەوە،
دوژمنەکەم چاوی تێبڕیوم.
10خەڵک دەمیان لێ داچەقاندووم،
بە گاڵتەپێکردنەوە زللەیان لێدەدام،
پێکەوە گەلەکۆمەیان لێکردم.
11خودا منی دایە دەست زۆردار و
فڕێیدامە نێو دەستی خراپەکارەوە.
12من ئاسوودە بووم و ئەو جێی لەق کردم،
پشتەملی گرتم و وردوخاشی کردم.
منی کرد بە نیشانی خۆی؛
13تیرهاوێژەکانی دەوریان دام.
جەرگی بڕیم و دڵی نەسووتا،
زراوی منی بەسەر زەویدا ڕشت.
14جار لەدوای جار شەقم دەکات،
وەک جەنگاوەرێک هێرش دەکاتە سەرم.
15«جلوبەرگی گوشم16:15 لە کاتی ماتەمگێڕان و تۆبەکردندا جلوبەرگی لە گوش دروستکراویان لەبەرکردووە کە ئەزیەتی پێستیانی داوە. بە پێستمەوە دووری و
خۆڵەمێشم بە سەری خۆمدا کرد.
16دەموچاوم لەبەر گریان سوور هەڵگەڕا و
ڕەشی بەسەر پێڵوی چاومدا هات.
17لەگەڵ ئەوەی زۆرداری لە دەستی مندا نییە و
نوێژەکەم بێگەردە.
18«ئەی زەوی، خوێنەکەم دامەپۆشە،
با جێیەک نەبێت بۆ هاوارم!
19ئەوەتا لە ئێستاوە شایەتەکەم لە ئاسمانە،
پارێزگارەکەم لە بەرزاییەکانە،
20ئەو هاوڕێمە و داکۆکیم لێ دەکات.
کاتێک لەبەردەم خودا چاوەکانم فرمێسک دەڕێژن،16:20 لە هەندێک وەرگێڕانەکان دەگوترێت: هاوڕێیەکانم گاڵتە پێم دەکەن.
21ئەو لە پێناوی پیاوێک لە خودا دەپاڕێتەوە،
وەک پاڕانەوەی کەسێک بۆ هاوڕێکەی.
22«تەمەنم کورتە و بەسەردەچێت،
لە ڕێگایەکدا دیلم کە لێی ناگەڕێمەوە.
Јов
1А Јов је одговорио овим речима:
2„Много сам ја таквих ствари чуо,
сви ви сте ми мучни тешиоци!
3Има ли краја причању у ветар?
Шта те то тера да ми одговараш?
4И ја бих попут вас говорио
да сте ви на моме месту,
подбадао бих вас речима
и климао главом на вас.
5Али би вас уста моја ојачала,
усне моје донеле утеху.
6Ако бих говорио,
свој бол не бих ублажио;
ако бих ућутао,
колико бола би ме напустило?
7Ипак, он ме је изнурио;
ти си ми затро све укућане моје!
8Зграбио си ме,
бол је сведок против мене;
мршавост се моја подигнула
да у лице ме оптужи.
9Његов ме гнев раздире и спопада,
на мене зубима шкргуће својим,
душманин мој је на мене упро очи своје!
10Разјапили су своја уста према мени,
с презиром ми шамарају образе,
окупљају се против мене.
11Злотвору ме Бог је изручио,
бацио ме у руке злобника!
12Мирно сам живео, а он ме је уздрмао,
за врат ме је дочепао, смрскао ме;
себи ме је за мету ставио;
13стрелци су ме његови окружили,
нутрину ми је распарао без милости
и жуч ми је по земљи просуо.
14Пролама кроз мене
све пролом за проломом,
као ратник према мени тутњи.
15За кожу сам своју, ја зашио кострет,
у прашину достојанство своје уваљао.
16Од ридања подбуло је лице моје,
капци су ми попут смрти црни,
17премда насиља нема у рукама мојим
и моја је молитва чиста.
18О, земљо, крв моју не прекривај!
Не било места за мој вапај!
19А сада, на небесима ено сведока мога!
Да, мој бранилац је на висинама.
20А моји пријатељи – моји посредници вајни!
Око моје Богу плаче.
21Ех, кад би се човек правдао са Богом
као човек са човеком.
22Још година која прохујаће
и поћи ћу путем с којег повратка ми нема.
