1욥은 다시 말을 이었다.
2“하나님이 나를 돌보시던 옛날의 생활로 내가 되돌아갈 수 있으면 얼마나 좋을까?
3그 때는 하나님이 항상 나와 함께 계셨고 내가 흑암으로 걸어갈 때 나에게 빛을 주셨다.
4내 인생의 전성기에는 29:4 또는 ‘하나님의 우정이’하나님의 따뜻한 손길이 우리 가정을 지켜 주셨고
5전능하신 하나님이 나와 함께하셨으며 나는 내 자녀들에게 둘러싸여 있었고
6나의 가축은 젖을 많이 내며 바위산에 있는 감람나무까지 잘 자라 기름을 물 쓰듯이 하였다.
7“그 때는 내가 성문 광장으로 가서 성의 어른들과 자리를 같이하기도 하였다.
8젊은 사람들이 나를 보면 길을 비켜 서고 내가 가면 노인들이 일어섰으며
9백성의 지도자들도 하던 말을 멈추고 손으로 입을 가리고
10귀족들도 조용히 말문을 닫았으며
11나에 관해서 듣거나 나를 보는 자들이 다 나를 칭찬하였다.
12가난한 자들이 부르짖으면 내가 그들을 도와주고 의지할 데 없는 고아들을 볼 때도 나는 그들을 도와주었다.
13또 거의 망하게 된 자들도 나를 위해 복을 빌어 주었으며 나 때문에 과부들도 기뻐서 노래를 불렀다.
14나는 의로움을 내 옷으로 삼고 언제나 바르고 정직하게 살았으며
15소경의 눈이 되고 절뚝발이의 발이 되었으며
16가난한 자에게는 아버지와 같았고 낯선 사람의 문제도 처리해 주었다.
17또 나는 악하고 잔인한 사람들의 세력을 꺾고 그들의 희생자들을 구출해 내었다.
18“나는 가끔 혼자 이런 생각을 해본다. ‘나는 오래오래 잘 살다가 편안하게 죽을 것이며
19뿌리가 물에 뻗어 있고 그 가지는 밤새도록 이슬에 젖어 있는 나무와 같을 것이며
20내 영광은 날로 새로워지고 내 29:20 또는 ‘활은’힘은 점점 더 왕성해질 것이다.’
21“사람들은 내 말을 듣고 내 충고를 소중히 여기며 내가 말할 때까지 조용히 기다렸다가
22내가 말한 후에는 더 이상 말을 하지 않았다. 이것은 그들이 내 충고를 만족스럽게 여겼기 때문이었다.
23그들은 가뭄 때 비를 기다리는 심정으로 내가 말하기를 기다렸다.
24그들이 낙심할 때 내가 웃어 주면 나의 밝은 표정을 보고 그들은 용기를 얻었다.
25나는 그들의 길을 결정해 주고 그들의 지도자로 앉아 그들에게 왕처럼 군림했으며 그들이 어려움을 당할 때마다 초상당한 자를 위로하듯이 내가 그들을 위로해 주었다.”
Ang mga Pagpapalang Tinanggap Noon ni Job
1Nagpatuloy sa pagsasalita si Job, 2“Kung maibabalik ko lang sana ang mga nagdaang araw noong kinakalinga pa ako ng Dios, 3noong tinatanglawan pa niya ang aking daan habang lumalakad ako sa dilim. 4Noong akoʼy nasa mabuti pang kalagayan, ang Dios ay matalik kong kaibigan, at pinagpapala niya ang sambahayan ko. 5Pinapatnubayan pa ako noon ng Dios na Makapangyarihan, at magkakasama pa kami ng mga anak ko. 6Ang mga baka ko nooʼy nagbibigay sa akin ng maraming gatas at mula sa mga tanim kong olibo ay umaani ako ng napakaraming langis. 7Kapag pumupunta ako sa pintuang bayan at sumasama sa mga pinuno ng lungsod sa tuwing may pagpupulong sila, 8tumatabi ang mga kabataang lalaki kapag nakita nila ako, at ang matatandaʼy tumatayo para magbigay galang sa akin. 9Tumatahimik kahit ang mga pinuno 10at ang mararangal na tao kapag nakikita nila ako. 11Pinupuri ako ng mga taong nanonood o nakikinig sa aking pagsasalita. 12Sapagkat tinutulungan ko ang mga dukhang humihingi ng tulong at mga ulilang walang malapitan. 13Binabasbasan ako ng mga taong nag-aagaw buhay na aking tinulungan, at umaawit sa galak ang mga biyuda na aking natulungan din. 14Palagi kong ginagawa ang tama at matuwid; para itong damit at turban na aking isinusuot. 15Naging parang mata ako sa taong bulag at paa sa pilay. 16Naging parang ama ako sa mga dukha, at kahit ang mga dayuhan ay tinulungan ko sa kanilang mga suliranin. 17Winasak ko ang kapangyarihan ng masasamang tao at iniligtas ko ang mga biktima nila.
18“Ang akala koʼy hahaba pa ang buhay ko, at mamamatay na kasama ang aking sambahayan. 19Sapagkat ang katulad ko nooʼy matibay na punongkahoy na umaabot ang mga ugat sa tubig at laging nahahamugan ang mga sanga. 20Palagi akong malakas at pinupuri ng mga tao. 21Kapag nagpapayo ako, tumatahimik ang mga tao at nakikinig nang mabuti. 22Pagkatapos kong magsalita, hindi na sila nagsasalita dahil nasisiyahan na sila sa mga sinabi ko. 23Pinanabikan nila ang mga sasabihin ko tulad ng pagkasabik nila sa pagdating ng ulan. Gusto talaga nila akong mapakinggan. 24Halos hindi sila makapaniwala kapag ngumiti ako, dahil ang masayang mukha koʼy nagpapalakas sa kanila. 25Tulad ng isang pinuno, tinuturuan ko sila kung ano ang dapat gawin. Pinamumunuan ko sila tulad ng haring namumuno sa kanyang mga kawal. At inaaliw ko sila kapag silaʼy nalulungkot.
