1Woe to Ariel, to Ariel, the city where David dwelt! add ye year to year; let them kill sacrifices.29.1 Woe…: or, O Ariel, that is, the lion of God29.1 the city: or, of the city29.1 kill: Heb. cut off the heads of 2Yet I will distress Ariel, and there shall be heaviness and sorrow: and it shall be unto me as Ariel. 3And I will camp against thee round about, and will lay siege against thee with a mount, and I will raise forts against thee. 4And thou shalt be brought down, and shalt speak out of the ground, and thy speech shall be low out of the dust, and thy voice shall be, as of one that hath a familiar spirit, out of the ground, and thy speech shall whisper out of the dust.29.4 whisper: Heb. peep, or, chirp 5Moreover the multitude of thy strangers shall be like small dust, and the multitude of the terrible ones shall be as chaff that passeth away: yea, it shall be at an instant suddenly. 6Thou shalt be visited of the LORD of hosts with thunder, and with earthquake, and great noise, with storm and tempest, and the flame of devouring fire.
7¶ And the multitude of all the nations that fight against Ariel, even all that fight against her and her munition, and that distress her, shall be as a dream of a night vision. 8It shall even be as when an hungry man dreameth, and, behold, he eateth; but he awaketh, and his soul is empty: or as when a thirsty man dreameth, and, behold, he drinketh; but he awaketh, and, behold, he is faint, and his soul hath appetite: so shall the multitude of all the nations be, that fight against mount Zion.
9¶ Stay yourselves, and wonder; cry ye out, and cry: they are drunken, but not with wine; they stagger, but not with strong drink.29.9 cry ye…: or, take your pleasure, and riot 10For the LORD hath poured out upon you the spirit of deep sleep, and hath closed your eyes: the prophets and your rulers, the seers hath he covered.29.10 rulers: Heb. heads 11And the vision of all is become unto you as the words of a book that is sealed, which men deliver to one that is learned, saying, Read this, I pray thee: and he saith, I cannot; for it is sealed:29.11 book: or, letter 12And the book is delivered to him that is not learned, saying, Read this, I pray thee: and he saith, I am not learned.
13¶ Wherefore the Lord said, Forasmuch as this people draw near me with their mouth, and with their lips do honour me, but have removed their heart far from me, and their fear toward me is taught by the precept of men: 14Therefore, behold, I will proceed to do a marvellous work among this people, even a marvellous work and a wonder: for the wisdom of their wise men shall perish, and the understanding of their prudent men shall be hid.29.14 proceed: Heb. add 15Woe unto them that seek deep to hide their counsel from the LORD, and their works are in the dark, and they say, Who seeth us? and who knoweth us? 16Surely your turning of things upside down shall be esteemed as the potter’s clay: for shall the work say of him that made it, He made me not? or shall the thing framed say of him that framed it, He had no understanding?
17Is it not yet a very little while, and Lebanon shall be turned into a fruitful field, and the fruitful field shall be esteemed as a forest?
18¶ And in that day shall the deaf hear the words of the book, and the eyes of the blind shall see out of obscurity, and out of darkness. 19The meek also shall increase their joy in the LORD, and the poor among men shall rejoice in the Holy One of Israel.29.19 increase: Heb. add 20For the terrible one is brought to nought, and the scorner is consumed, and all that watch for iniquity are cut off: 21That make a man an offender for a word, and lay a snare for him that reproveth in the gate, and turn aside the just for a thing of nought. 22Therefore thus saith the LORD, who redeemed Abraham, concerning the house of Jacob, Jacob shall not now be ashamed, neither shall his face now wax pale. 23But when he seeth his children, the work of mine hands, in the midst of him, they shall sanctify my name, and sanctify the Holy One of Jacob, and shall fear the God of Israel. 24They also that erred in spirit shall come to understanding, and they that murmured shall learn doctrine.29.24 come…: Heb. know understanding
سرنوشت اورشليم
1وای بر تو ای اورشليم، ای شهر داوود! هر سال قربانیهای زيادتری به خدا تقديم می‌كنی، 2ولی خدا تو را سخت مجازات خواهد كرد و تو را كه به «قربانگاه خدا» معروف هستی به قربانگاهی پوشيده از خون تبديل خواهد كرد. 3او از هر طرف تو را محاصره كرده، بر تو يورش خواهد برد. 4تو سقوط خواهی كرد و ناله‌ات مانند صدای ارواح مردگان، از زير خاک به زحمت شنيده خواهد شد.
5-6اما دشمنان تو نيز خرد خواهند شد و كسانی كه بر تو ظلم می‌كردند همچون كاه در برابر باد، رانده و پراكنده خواهند شد. در يک چشم به هم زدن خداوند قادر متعال با رعد و زلزله و صدای مهيب، با گردباد و طوفان و شعلهٔ آتش به كمک تو خواهد شتافت 7و تمام سپاهيان دشمن را كه تو را محاصره و مورد يورش خود قرار داده‌اند و با تو می‌جنگند مثل خواب و رؤيای شبانه محو و نابود خواهد كرد. 8ای اورشليم، آنانی كه با تو جنگ می‌كنند مانند شخص گرسنه‌ای خواهند بود كه خواب می‌بيند كه خوراک می‌خورد، اما وقتی بيدار می‌شود هنوز گرسنه است، و يا شخص تشنه‌ای كه در خواب می‌بيند كه آب می‌نوشد، اما وقتی بيدار می‌شود عطش او همچنان باقی است.
9ای شكاكان، در حيرت و كوری خود باقی بمانيد! شما مست هستيد اما نه از ميگساری، سرگيجه گرفته‌ايد اما نه از شرابخواری! 10خداوند خواب سنگينی به شما داده است. او چشمان انبيای شما را بسته است، 11آن گونه كه رؤياها و الهامهايی را كه داده می‌شود نمی‌توانند ببينند. اين رؤياها برای ايشان مانند طوماری است مهر و موم شده كه اگر آن را به دست كسی كه خواندن می‌داند بدهيد، می‌گويد: «نمی‌توانم بخوانم چون مهر و موم شده است،» 12و اگر به كسی بدهيد كه خواندن نمی‌داند او نيز می‌گويد: «نمی‌توانم بخوانم چون خواندن نمی‌دانم.»
13خداوند می‌فرمايد: «اين قوم با زبان خود مرا می‌پرستند، ولی دلشان از من دور است. پرستش ايشان مراسمی است توخالی و انسانی. 14پس با ضربات غيرمنتظرهٔ خود، اين قوم را به حيرت خواهم انداخت. حكمت حكيمان ايشان نابود خواهد شد و فهم فهيمان ايشان از بين خواهد رفت.»
15وای بر آنانی كه كوشش می‌كنند نقشه‌های خود را از خداوند پنهان كنند. آنان نقشه‌های خود را در تاريكی به اجرا می‌گذارند و می‌گويند: «چه كسی می‌تواند ما را ببيند؟ چه كسی می‌تواند ما را بشناسد؟» 16آنان در اشتباه هستند و فرقی بين كوزه و كوزه‌گر قائل نيستند. آيا مصنوع به صانع خود می‌گويد: «تو مرا نساخته‌ای؟» و يا به او می‌گويد: «تو نمی‌دانی چه می‌كنی»؟
17پس از مدت كوتاهی لبنان دوباره به بوستان پرثمر و جنگل پر درخت تبديل خواهد شد. 18در آن روز، كران كلمات كتابی را كه خوانده شود خواهند شنيد و كوران كه در تاريكی زندگی كرده‌اند با چشمانشان خواهند ديد. 19بار ديگر فقيران و فروتنان وجد و شادی خود را در خداوند، خدای قدوس اسرائيل، باز خواهند يافت. 20زيرا ستمگران و مسخره‌كنندگان از بين خواهند رفت و تمام كسانی كه شرارت می‌كنند نابود خواهند شد. 21كسانی كه با شهادت دروغ بی‌گناه را مجرم می‌سازند، با نيرنگ رأی دادگاه را تغيير می‌دهند و با سخنان بی‌اساس باعث می‌شوند حق به حقدار نرسد، جان به در نخواهند برد.
22بنابراين، خداوندی كه ابراهيم را رهانيد دربارهٔ اسرائيل چنين می‌گويد: «ای قوم من، از اين به بعد ديگر سرافكنده نخواهيد شد و رنگ چهره‌تان از ترس نخواهد پريد. 23وقتی فرزندان خود را كه من به شما می‌بخشم ببينيد، آنگاه با ترس و احترام مرا كه خدای قدوس اسرائيل هستم ستايش خواهيد كرد. 24اشخاص گمراه حقيقت را خواهند شناخت و افراد سركش تعليم پذير خواهند شد.»
