1And Moses answered and said, But, behold, they will not believe me, nor hearken unto my voice: for they will say, The LORD hath not appeared unto thee. 2And the LORD said unto him, What is that in thine hand? And he said, A rod. 3And he said, Cast it on the ground. And he cast it on the ground, and it became a serpent; and Moses fled from before it. 4And the LORD said unto Moses, Put forth thine hand, and take it by the tail. And he put forth his hand, and caught it, and it became a rod in his hand: 5That they may believe that the LORD God of their fathers, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob, hath appeared unto thee.
6¶ And the LORD said furthermore unto him, Put now thine hand into thy bosom. And he put his hand into his bosom: and when he took it out, behold, his hand was leprous as snow. 7And he said, Put thine hand into thy bosom again. And he put his hand into his bosom again; and plucked it out of his bosom, and, behold, it was turned again as his other flesh. 8And it shall come to pass, if they will not believe thee, neither hearken to the voice of the first sign, that they will believe the voice of the latter sign. 9And it shall come to pass, if they will not believe also these two signs, neither hearken unto thy voice, that thou shalt take of the water of the river, and pour it upon the dry land: and the water which thou takest out of the river shall become blood upon the dry land.4.9 shall become: Heb. shall be and shall be
10¶ And Moses said unto the LORD, O my Lord, I am not eloquent, neither heretofore, nor since thou hast spoken unto thy servant: but I am slow of speech, and of a slow tongue.4.10 eloquent: Heb. a man of words4.10 heretofore: Heb. since yesterday, nor since the third day 11And the LORD said unto him, Who hath made man’s mouth? or who maketh the dumb, or deaf, or the seeing, or the blind? have not I the LORD? 12Now therefore go, and I will be with thy mouth, and teach thee what thou shalt say. 13And he said, O my Lord, send, I pray thee, by the hand of him whom thou wilt send.4.13 wilt: or, shouldest 14And the anger of the LORD was kindled against Moses, and he said, Is not Aaron the Levite thy brother? I know that he can speak well. And also, behold, he cometh forth to meet thee: and when he seeth thee, he will be glad in his heart. 15And thou shalt speak unto him, and put words in his mouth: and I will be with thy mouth, and with his mouth, and will teach you what ye shall do. 16And he shall be thy spokesman unto the people: and he shall be, even he shall be to thee instead of a mouth, and thou shalt be to him instead of God. 17And thou shalt take this rod in thine hand, wherewith thou shalt do signs.
18¶ And Moses went and returned to Jethro his father in law, and said unto him, Let me go, I pray thee, and return unto my brethren which are in Egypt, and see whether they be yet alive. And Jethro said to Moses, Go in peace.4.18 Jethro: Heb. Jether 19And the LORD said unto Moses in Midian, Go, return into Egypt: for all the men are dead which sought thy life. 20And Moses took his wife and his sons, and set them upon an ass, and he returned to the land of Egypt: and Moses took the rod of God in his hand. 21And the LORD said unto Moses, When thou goest to return into Egypt, see that thou do all those wonders before Pharaoh, which I have put in thine hand: but I will harden his heart, that he shall not let the people go. 22And thou shalt say unto Pharaoh, Thus saith the LORD, Israel is my son, even my firstborn: 23And I say unto thee, Let my son go, that he may serve me: and if thou refuse to let him go, behold, I will slay thy son, even thy firstborn.
24¶ And it came to pass by the way in the inn, that the LORD met him, and sought to kill him. 25Then Zipporah took a sharp stone, and cut off the foreskin of her son, and cast it at his feet, and said, Surely a bloody husband art thou to me.4.25 sharp…: or, knife4.25 cast…: Heb. made it touch 26So he let him go: then she said, A bloody husband thou art, because of the circumcision.
27¶ And the LORD said to Aaron, Go into the wilderness to meet Moses. And he went, and met him in the mount of God, and kissed him. 28And Moses told Aaron all the words of the LORD who had sent him, and all the signs which he had commanded him.
29¶ And Moses and Aaron went and gathered together all the elders of the children of Israel: 30And Aaron spake all the words which the LORD had spoken unto Moses, and did the signs in the sight of the people. 31And the people believed: and when they heard that the LORD had visited the children of Israel, and that he had looked upon their affliction, then they bowed their heads and worshipped.
Ang mga Milagro nga Nagapadayag sa Gahom sa Dios
1Mitubag si Moises, “Apan basig dili motuo ang mga Israelinhon o maminaw sa akong isulti ug moingon sila nga wala ka nagpakita kanako.” 2Miingon ang Ginoo kaniya, “Unsa kanang imong gigunitan?” Mitubag si Moises, “Baston.4:2 Baston: sa English, staff, nga ginagamit sa mga magbalantay sa mga karnero.” 3Miingon ang Ginoo, “Iitsa kana sa yuta.” Busa giitsa ni Moises ang baston ug nahimo kining halas. Nahadlok si Moises, busa mipahilayo siya niini. 4Miingon ang Ginoo kaniya, “Guniti ang halas sa ikog.” Busa gigunitan kini ni Moises ug nahimo na usab kini nga baston. 5Miingon ang Ginoo, “Himoa kini nga milagro aron motuo sila nga ako, ang Ginoo, ang Dios sa ilang mga katigulangan nga si Abraham, Isaac, ug Jacob, nagpakita kanimo.”
6Unya miingon pag-usab ang Ginoo, “Ibutang ang imong kamot sa ilalom sa imong kupo.” Gituman kini ni Moises, ug sa dihang gipagawas niya ang iyang kamot, puti na kini kaayo kay gituboan kini ug ngilngig nga sakit sa panit.4:6 ngilngig nga sakit sa panit: Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. 7Miingon ang Ginoo, “Ibutang pag-usab ang imong kamot ilalom sa imong kupo.” Gituman kini ni Moises, ug sa dihang gipagawas niya ang iyang kamot, naulian na kini ug sama na sa ubang bahin sa iyang lawas.
8Unya miingon ang Ginoo, “Kon dili sila motuo sa unang milagro, motuo na sila sa ikaduha. 9Apan kon dili pa gayod sila motuo kanimo human niining duha ka milagro, pagkuha ug tubig sa Suba sa Nilo ug ibubo kini sa malang yuta, ug mahimo kining dugo.”
10Miingon si Moises sa Ginoo, “Ginoo, dili ako maayong manulti sukad pa kaniadto, ug bisan karon nga nakigsulti ka kanako nga imong sulugoon. Hinay gayod ako sa panulti.” 11Miingon ang Ginoo kaniya, “Kinsay naghimo sa baba sa tawo? Kinsay naghimo kaniyang bungol o amang? Kinsay nagabuot nga makakita siya o mabuta? Dili ba ako, ang Ginoo? 12Busa lakaw, kay tabangan ko ikaw sa pagsulti ug tudloan ko ikaw kon unsay imong isulti.”
13Apan miingon si Moises, “O Ginoo, kon mahimo lain na lay ipadala.” 14Nasuko ang Ginoo kang Moises, ug miingon siya, “Si Aaron na lang nga imong igsoon, nga usa usab ka Levita. Nasayod ako nga maayo siya manulti. Nagapaingon na siya dinhi sa pagpakigkita kanimo. Malipay gayod siya kon makita ka niya. 15Pakigsultihi siya, ug tudloi kon unsay iyang isulti. Tabangan ko kamong duha sa pagsulti, ug tudloan ko usab kamo sa inyong himuon. 16Si Aaron ang mosulti sa mga tawo alang kanimo. Tudloan mo siya kon unsay iyang isulti, nga daw ikaw ang Dios. 17Ug dad-a ang imong baston aron makahimo ka ug mga milagro pinaagi niana.”
Mibalik si Moises sa Ehipto
18Mibalik si Moises kang Jetro nga iyang ugangan ug miingon kaniya, “Tugoti ako nga mobalik sa akong mga kadugo didto sa Ehipto sa pagtan-aw kon buhi pa ba sila.” Miingon si Jetro, “Sige, ug maayong paglakaw.”
19Sa wala pa mogikan si Moises sa Midian miingon ang Ginoo kaniya, “Sige, balik na sa Ehipto kay nangamatay na ang tanang gustong mopatay kanimo.” 20Busa gikuha ni Moises ang iyang asawa ug mga anak nga lalaki ug gipasakay sa asno ug mibalik sa Ehipto. Gidala usab niya ang baston nga gisugo sa Dios nga iyang dal-on.
21Miingon ang Ginoo kang Moises, “Pag-abot mo sa Ehipto, buhata gayod atubangan sa hari sa Ehipto4:21 hari sa Ehipto: sa Hebreo, Faraon. ang tanang milagro nga gipakita ko kanimo. Gihatagan ko ikaw ug gahom sa paghimo niana. Apan pagahion ko ang kasingkasing sa hari aron dili niya tugotan nga mobiya ang mga Israelinhon. 22Unya ingnon mo siya, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo: Giisip ko ang Israel nga akong kamagulangang anak nga lalaki, 23busa gimandoan ko ikaw nga palakwon mo siya aron makasimba siya kanako, apan wala ka mosugot. Busa patyon ko ang kamagulangan mong anak nga lalaki!’ ”
24Sa pagpanglakaw nilang Moises ug sa iyang pamilya, namahulay sila sa usa ka pahulayanan. Giadtoan sa Ginoo si Moises didto aron unta patyon. 25-26Apan nagkuha si Zipora ug hait nga bato ug gituli niya ang iyang anak, ug ang panit sa kinatawo nga iyang nakuha gitapion niya sa kinatawo4:25-26 kinatawo: Ang Hebreo nga pulong niini posible “kinatawo” o “tiil.” ni Moises. Unya miingon si Zipora, “Ikaw usa ka nagkadugo nga bana kanako.”4:25-26 nagkadugo nga bana kanako: sa Hebreo, kaslonon nga lalaki sa mga dugo kanako. Posible ang buot ipasabot, gibuhi niya si Moises isip asawa pinaagi sa dugo. (Ang gipamulong ni Zipora may kalabotan sa pagtuli.) Busa wala patya sa Ginoo si Moises.
27Unya, miingon ang Ginoo kang Aaron, “Lakaw ug tagboa si Moises sa kamingawan.” Busa gitagbo niya si Moises sa Bukid sa Dios ug gihagkan agig paghangop. 28Gisultihan dayon ni Moises si Aaron sa tanan nga gisugo sa Ginoo nga isulti niya ug sa tanang milagro nga gisugo sa Ginoo nga himuon niya.
29Busa milakaw silang duha, ug gitigom nila ang tanang mga tigdumala sa mga Israelinhon. 30Gisultihan sila ni Aaron sa tanan nga giingon sa Ginoo kang Moises. Ug gihimo ni Moises ang mga milagro atubangan sa mga tawo, 31ug mituo sila. Ug sa dihang nahibaloan nila nga nahangawa ang Ginoo kanila ug nga nakita niya ang ilang pag-antos, mihapa sila ug misimba kaniya.
