1And the LORD spake unto Moses and Aaron in the land of Egypt, saying, 2This month shall be unto you the beginning of months: it shall be the first month of the year to you.
3¶ Speak ye unto all the congregation of Israel, saying, In the tenth day of this month they shall take to them every man a lamb, according to the house of their fathers, a lamb for an house:12.3 lamb: or, kid 4And if the household be too little for the lamb, let him and his neighbour next unto his house take it according to the number of the souls; every man according to his eating shall make your count for the lamb. 5Your lamb shall be without blemish, a male of the first year: ye shall take it out from the sheep, or from the goats:12.5 of…: Heb. son of a year 6And ye shall keep it up until the fourteenth day of the same month: and the whole assembly of the congregation of Israel shall kill it in the evening.12.6 in…: Heb. between the two evenings 7And they shall take of the blood, and strike it on the two side posts and on the upper door post of the houses, wherein they shall eat it. 8And they shall eat the flesh in that night, roast with fire, and unleavened bread; and with bitter herbs they shall eat it. 9Eat not of it raw, nor sodden at all with water, but roast with fire; his head with his legs, and with the purtenance thereof. 10And ye shall let nothing of it remain until the morning; and that which remaineth of it until the morning ye shall burn with fire.
11¶ And thus shall ye eat it; with your loins girded, your shoes on your feet, and your staff in your hand; and ye shall eat it in haste: it is the LORD’s passover. 12For I will pass through the land of Egypt this night, and will smite all the firstborn in the land of Egypt, both man and beast; and against all the gods of Egypt I will execute judgment: I am the LORD.12.12 gods: or, princes 13And the blood shall be to you for a token upon the houses where ye are: and when I see the blood, I will pass over you, and the plague shall not be upon you to destroy you, when I smite the land of Egypt.12.13 to destroy…: Heb. for a destruction 14And this day shall be unto you for a memorial; and ye shall keep it a feast to the LORD throughout your generations; ye shall keep it a feast by an ordinance for ever. 15Seven days shall ye eat unleavened bread; even the first day ye shall put away leaven out of your houses: for whosoever eateth leavened bread from the first day until the seventh day, that soul shall be cut off from Israel. 16And in the first day there shall be an holy convocation, and in the seventh day there shall be an holy convocation to you; no manner of work shall be done in them, save that which every man must eat, that only may be done of you.12.16 man: Heb. soul 17And ye shall observe the feast of unleavened bread; for in this selfsame day have I brought your armies out of the land of Egypt: therefore shall ye observe this day in your generations by an ordinance for ever.
18¶ In the first month, on the fourteenth day of the month at even, ye shall eat unleavened bread, until the one and twentieth day of the month at even. 19Seven days shall there be no leaven found in your houses: for whosoever eateth that which is leavened, even that soul shall be cut off from the congregation of Israel, whether he be a stranger, or born in the land. 20Ye shall eat nothing leavened; in all your habitations shall ye eat unleavened bread.
21¶ Then Moses called for all the elders of Israel, and said unto them, Draw out and take you a lamb according to your families, and kill the passover.12.21 lamb: or, kid 22And ye shall take a bunch of hyssop, and dip it in the blood that is in the bason, and strike the lintel and the two side posts with the blood that is in the bason; and none of you shall go out at the door of his house until the morning. 23For the LORD will pass through to smite the Egyptians; and when he seeth the blood upon the lintel, and on the two side posts, the LORD will pass over the door, and will not suffer the destroyer to come in unto your houses to smite you. 24And ye shall observe this thing for an ordinance to thee and to thy sons for ever. 25And it shall come to pass, when ye be come to the land which the LORD will give you, according as he hath promised, that ye shall keep this service. 26And it shall come to pass, when your children shall say unto you, What mean ye by this service? 27That ye shall say, It is the sacrifice of the LORD’s passover, who passed over the houses of the children of Israel in Egypt, when he smote the Egyptians, and delivered our houses. And the people bowed the head and worshipped. 28And the children of Israel went away, and did as the LORD had commanded Moses and Aaron, so did they.
29¶ And it came to pass, that at midnight the LORD smote all the firstborn in the land of Egypt, from the firstborn of Pharaoh that sat on his throne unto the firstborn of the captive that was in the dungeon; and all the firstborn of cattle.12.29 dungeon: Heb. house of the pit 30And Pharaoh rose up in the night, he, and all his servants, and all the Egyptians; and there was a great cry in Egypt; for there was not a house where there was not one dead.
31¶ And he called for Moses and Aaron by night, and said, Rise up, and get you forth from among my people, both ye and the children of Israel; and go, serve the LORD, as ye have said. 32Also take your flocks and your herds, as ye have said, and be gone; and bless me also. 33And the Egyptians were urgent upon the people, that they might send them out of the land in haste; for they said, We be all dead men. 34And the people took their dough before it was leavened, their kneadingtroughs being bound up in their clothes upon their shoulders.12.34 kneadingtroughs: or, dough 35And the children of Israel did according to the word of Moses; and they borrowed of the Egyptians jewels of silver, and jewels of gold, and raiment: 36And the LORD gave the people favour in the sight of the Egyptians, so that they lent unto them such things as they required. And they spoiled the Egyptians.
37¶ And the children of Israel journeyed from Rameses to Succoth, about six hundred thousand on foot that were men, beside children. 38And a mixed multitude went up also with them; and flocks, and herds, even very much cattle.12.38 a mixed…: Heb. a great mixture 39And they baked unleavened cakes of the dough which they brought forth out of Egypt, for it was not leavened; because they were thrust out of Egypt, and could not tarry, neither had they prepared for themselves any victual.
40¶ Now the sojourning of the children of Israel, who dwelt in Egypt, was four hundred and thirty years. 41And it came to pass at the end of the four hundred and thirty years, even the selfsame day it came to pass, that all the hosts of the LORD went out from the land of Egypt. 42It is a night to be much observed unto the LORD for bringing them out from the land of Egypt: this is that night of the LORD to be observed of all the children of Israel in their generations.12.42 a night…: Heb. a night of observations
43¶ And the LORD said unto Moses and Aaron, This is the ordinance of the passover: There shall no stranger eat thereof: 44But every man’s servant that is bought for money, when thou hast circumcised him, then shall he eat thereof. 45A foreigner and an hired servant shall not eat thereof. 46In one house shall it be eaten; thou shalt not carry forth ought of the flesh abroad out of the house; neither shall ye break a bone thereof. 47All the congregation of Israel shall keep it.12.47 keep…: Heb. do it 48And when a stranger shall sojourn with thee, and will keep the passover to the LORD, let all his males be circumcised, and then let him come near and keep it; and he shall be as one that is born in the land: for no uncircumcised person shall eat thereof. 49One law shall be to him that is homeborn, and unto the stranger that sojourneth among you. 50Thus did all the children of Israel; as the LORD commanded Moses and Aaron, so did they. 51And it came to pass the selfsame day, that the LORD did bring the children of Israel out of the land of Egypt by their armies.
Ang Paglabay sa Anghel
1Unya miingon ang Ginoo kang Moises ug kang Aaron didto sa Ehipto, 2“Gikan karon, kini nga bulan mao na ang unang bulan sa tuig alang kaninyo. 3Ipahibalo ninyo sa tibuok katilingban sa Israel nga sa ikanapulo nga adlaw niining bulana, ang matag pamilya mag-andam ug usa ka nating karnero o nating kanding. 4Kon ang usa ka pamilya gamay ra ug dili makahurot ug usa ka karnero, bahinon nila kini sa ilang silingan sumala sa gidaghanon sa matag pamilya ug sumala sa makaon sa matag tawo. 5Kinahanglan nga ang kanding o karnero nga inyong pilion laki nga usa pa ka tuig ug walay depekto. 6Atimanon ninyo kini hangtod sa kilomkilom sa ika-14 nga adlaw sa bulan diin ihawon sa tibuok katilingban sa Israel kining mga mananapa. 7Unya magkuha kamo ug dugo niini ug ipahid ninyo sa ibabaw ug sa isigka-kilid sa pultahan sa mga balay nga kan-an ninyo sa mga karnero. 8Nianang gabhiona, magkaon kamo ug sinugba nga karnero, pait nga mga tanom, ug pan nga walay patubo. 9Ayaw ninyo kan-a nga hilaw o sinabwan ang karne sa karnero; isugba ninyo kini nga tibuok uban ang ulo, tiil, ug ang mga bahin nga anaa sa sulod sa ginhawaan. 10Hutda ninyo kinig kaon, ug ayaw ninyog pabuntagi. Kon may mahibilin man gayod sa buntag, sunoga ninyo kini. 11Sa pagkaon ninyo niini, kinahanglan nga nagsul-ob na kamo sa inyong bisting panglakaw ug sa inyong mga sandalyas, ug nagagunit sa inyong baston. Dalia ninyo kini pagkaon. Mao kini ang Pista sa Paglabay sa Anghel nga saulogon ninyo sa pagpasidungog kanako.
12“Niana gayong gabhiona molabay ako sa Ehipto ug pamatyon ko ang tanang kamagulangang anak nga mga lalaki sa mga Ehiptohanon, lakip ang tanang unang laki nga anak sa ilang mga kahayopan. Silotan ko ang tanang dios sa Ehipto. Ako mao ang Ginoo. 13Ang dugo nga gipahid ninyo sa isigka-kilid sa inyong mga pultahan mao ang akong ilhanan kon asa nga mga balay ang inyong ginapuy-an. Kon makita ko ang dugo, labyan ko lang kamo, ug dili kamo maunsa inigsilot ko sa Ehipto.
14“Kinahanglan hinumdoman ninyo kana nga adlaw. Sauloga ninyo kana kada tuig ingon nga pista sa pagpasidungog kanako. Kini nga mga tulumanon kinahanglan nga tumanon ninyo hangtod sa umaabot nga mga henerasyon. 15Sulod sa pito ka adlaw kinahanglan pan nga walay patubo ang inyong kan-on. Sa una gayod nga adlaw, kuhaa ninyo ang tanang patubo diha sa inyong mga balay, kay si bisan kinsa nga mokaon ug pan nga may patubo gikan sa unang adlaw hangtod sa ikapitong adlaw, dili isipon nga sakop sa Israel. 16Sa unang adlaw ug sa ikapitong adlaw, pagtigom kamo sa pagsimba kanako. Ayaw kamo pagtrabaho nianang adlawa gawas lang sa pag-andam sa inyong kan-on. Mao lang kana ang mahimo ninyong buhaton.
17“Sauloga ninyo ang Pista sa Pan nga Walay Patubo, kay magpahinumdom kini kaninyo sa adlaw nga gipagawas ko ang inyong mga tribo gikan sa Ehipto. Sauloga ninyo kini hangtod sa hangtod isip tulumanon bisan sa umaabot ninyo nga henerasyon. 18Magsugod kamo sa pagsaulog niini gikan sa kilomkilom sa ika-14 nga adlaw sa unang bulan hangtod sa gabii sa ika-21 nga adlaw, ug kinahanglan nga pan nga walay patubo ang inyong kan-on. 19Sulod sa pito ka adlaw, kinahanglan walay patubo nga makita diha sa inyong mga balay. Si bisan kinsa nga mokaon ug pan nga may patubo, Israelinhon man o langyaw, dili isipon nga sakop sa katilingban sa Israel. 20Ayaw gayod kamo pagkaon ug bisan unsa nga may patubo sa panahon nianang pista, bisan asa pa kamo magpuyo.”
21Unya gipatawag ni Moises ang tanang tigdumala sa Israel ug giingnan, “Ingna ang tanan ninyong mga pamilya, nga magkuha sila ug karnero o kanding ug ihawon nila sa pagsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel. 22Unya pagkuha kamo ug pungpong sa isopo ug ituslob kini sa dugo nga anaa sa palanggana ug ipahid sa ibabaw ug sa isigka-kilid sa inyong mga pultahan. Walay mogawas sa inyong balay hangtod magbuntag 23kay molabay ang Ginoo sa Ehipto sa pagpamatay sa mga kamagulangang anak nga lalaki sa mga Ehiptohanon. Apan kon makita sa Ginoo ang dugo sa ibabaw ug sa isigka-kilid sa inyong mga pultahan, molabay lang siya sa inyong mga balay ug dili niya tugotan ang Tiglaglag nga mosulod sa inyong mga balay aron sa pagpamatay. 24Kini nga tulumanon kinahanglan tumanon ninyo ug sa inyong mga kaliwat hangtod sa hangtod. 25Padayona ninyo ang paghimo niini nga seremonya kon mosulod na kamo sa yuta nga gisaad sa Ginoo nga ihatag kaninyo. 26Ug kon mangutana ang inyong mga anak kon unsa ang buot ipasabot niini nga seremonya, 27mao kini ang inyong itubag: ‘Pista kini sa Paglabay sa Anghel nga ginasaulog sa pagpasidungog sa Ginoo, kay milabay lang siya sa mga balay sa mga Israelinhon didto sa Ehipto sa dihang gipamatay niya ang kamagulangang anak nga lalaki sa mga Ehiptohanon.’ ”
Unya miluhod ang mga Israelinhon ug misimba sa Ginoo. 28Ug gihimo nila ang gisugo sa Ginoo kang Moises ug kang Aaron.
29Sa pagkatungang gabii, gipamatay sa Ginoo ang tanang mga kamagulangang anak nga lalaki sa Ehipto, gikan sa kamagulangan sa hari, nga mao ang mopuli sa trono, hangtod sa kamagulangan sa mga piniriso. Ug gipamatay usab niya ang tanang unang laki nga anak sa mga kahayopan. 30Niadtong gabhiona nakamata ang hari ug ang tanan niyang opisyal ug ang tanang Ehiptohanon. Ug madunggan ang hilabihang pagminatay ug hilak sa Ehipto, kay wala gayoy balay nga walay patay.
31Niadtong gabhiona, gipatawag sa hari si Moises ug si Aaron ug giingnan, “Sige, panglakaw na kamo! Biyai na ninyo ang akong nasod. Lakaw na kamo uban sa mga Israelinhon ug pagsimba sa Ginoo, sumala sa inyong gihangyo. 32Dad-a ninyo ang inyong kahayopan, sumala sa inyong gihangyo, ug lakaw na kamo. Apan pag-ampo usab nga kaloy-an ako!”
33Gipadali ug pahawa sa mga Ehiptohanon gikan sa ilang nasod ang mga Israelinhon, kay ingon nila, “Kon dili kamo mohawa, mangamatay kaming tanan!” 34Busa gidala sa mga Israelinhon ang ilang mga minasa nga harina nga wala pay patubo nga nasulod sa sudlanan. Giputos nila kini sa ilang mga bisti ug gipas-an. 35Gihimo sa mga Israelinhon ang giingon kanila ni Moises nga mangayo sa mga Ehiptohanon ug mga alahas nga plata ug bulawan, ug mga bisti. 36Gibut-an sa Ginoo nga mahimong maayo ang mga Ehiptohanon ngadto sa mga Israelinhon, busa gihatag sa mga Ehiptohanon ang ilang gipangayo. Niining paagiha, gikuhaan nila ug mga kabtangan ang mga Ehiptohanon.
37Milakaw ang mga Israelinhon gikan sa Rameses paingon sa Sucot. Mga 600,000 tanan ka lalaki, walay labot sa mga babaye ug mga bata. 38Daghan usab nga mga langyaw ang nanguban kanila, ug daghan usab nga kahayopan ang ilang gidala. 39Giluto nila ang minasang harina nga walay patubo nga ilang dala gikan sa Ehipto. Wala nila kini mabutangi ug patubo kay gipadali-dali sila ug pahawa sa mga Ehiptohanon ug wala na silay panahon sa pag-andam sa ilang pagkaon.
40Mikabat ug 430 ka tuig ang gidugayon sa pagpuyo sa mga Israelinhon didto sa Ehipto. 41Sa kataposang gayod nga adlaw sa ika-430 ka tuig mibiya ang tanan nga tribo sa katawhan sa Ginoo gikan sa Ehipto. 42Niadtong gabii nga mibiya gikan sa Ehipto ang mga Israelinhon, nagtukaw ang Ginoo sa pagbantay kanila. Busa sa gabii usab sa samang adlaw sa matag tuig, magatukaw usab ang mga Israelinhon sa pagpasidungog sa Ginoo, ug pagahimuon nila kini bisan sa umaabot nga henerasyon.
Ang mga Tulumanon bahin sa Pista sa Paglabay sa Anghel
43Miingon ang Ginoo kang Moises ug kang Aaron, “Mao kini ang mga tulumanon bahin sa Pista sa Paglabay sa Anghel:
“Ang mga langyaw kinahanglan dili moapil ug kaon sa pagkaon nga giandam alang niini nga pista. 44Makakaon sa pagkaon ang tanang ulipon nga pinalit kon natuli na sila, 45apan dili makakaon ang mga sinuholan nga trabahante ug ang mga dumuduong. 46Kinahanglan kan-on kini sulod sa balay diin kini giandam. Ayaw gayod dad-a ang karne gawas sa balay, ug ayaw balia ang bukog niini. 47Kinahanglan saulogon kini sa tibuok katilingban sa Israel.
48“Kon may langyaw nga nagapuyo uban kaninyo nga gustong magsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel sa pagpasidungog sa Ginoo, kinahanglan tulion una ang tanang mga lalaki nga anaa sa iyang panimalay. Unya makaapil siya sa pagsaulog nga daw usa ka Israelinhon. Dili gayod mahimong makaapil ang tawo nga wala matuli. 49Kini nga tulumanon alang sa tanan—sa mga Israelinhon ug sa mga langyaw nga nagapuyo uban kaninyo.” 50Gihimo sa tanang Israelinhon ang gisugo sa Ginoo kang Moises ug kang Aaron. 51Ug niadto gayong adlawa gipagawas sa Ginoo ang tibuok katawhan sa Israel gikan sa Ehipto.
