1Thus hath the Lord GOD shewed unto me: and behold a basket of summer fruit. 2And he said, Amos, what seest thou? And I said, A basket of summer fruit. Then said the LORD unto me, The end is come upon my people of Israel; I will not again pass by them any more. 3And the songs of the temple shall be howlings in that day, saith the Lord GOD: there shall be many dead bodies in every place; they shall cast them forth with silence.8.3 shall be howlings: Heb. shall howl8.3 with…: Heb. be silent
4¶ Hear this, O ye that swallow up the needy, even to make the poor of the land to fail, 5Saying, When will the new moon be gone, that we may sell corn? and the sabbath, that we may set forth wheat, making the ephah small, and the shekel great, and falsifying the balances by deceit?8.5 new…: or, month8.5 set…: Heb. open8.5 falsifying…: Heb. perverting the balances of deceit 6That we may buy the poor for silver, and the needy for a pair of shoes; yea, and sell the refuse of the wheat? 7The LORD hath sworn by the excellency of Jacob, Surely I will never forget any of their works. 8Shall not the land tremble for this, and every one mourn that dwelleth therein? and it shall rise up wholly as a flood; and it shall be cast out and drowned, as by the flood of Egypt. 9And it shall come to pass in that day, saith the Lord GOD, that I will cause the sun to go down at noon, and I will darken the earth in the clear day: 10And I will turn your feasts into mourning, and all your songs into lamentation; and I will bring up sackcloth upon all loins, and baldness upon every head; and I will make it as the mourning of an only son, and the end thereof as a bitter day.
11¶ Behold, the days come, saith the Lord GOD, that I will send a famine in the land, not a famine of bread, nor a thirst for water, but of hearing the words of the LORD: 12And they shall wander from sea to sea, and from the north even to the east, they shall run to and fro to seek the word of the LORD, and shall not find it. 13In that day shall the fair virgins and young men faint for thirst. 14They that swear by the sin of Samaria, and say, Thy god, O Dan, liveth; and, The manner of Beer-sheba liveth; even they shall fall, and never rise up again.8.14 manner: Heb. way
Ang Palanan-awon ni Amos Parte sa Alat nga may Luto nga mga Prutas
1Amo ini ang ginpakita sang Ginoong Dios sa akon: Nakita ko ang isa ka alat nga may luto nga mga prutas. 2Nagpamangkot ang Ginoo sa akon, “Amos, ano ang nakita mo?” Nagsabat ako, “Isa ka alat nga may luto nga mga prutas.” Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, “Nag-abot na ang katapusan8:2 katapusan: sa Hebreo, ang pulong nga “luto nga mga prutas” kag “katapusan” daw pareho kon ihambal. sang akon katawhan nga taga-Israel. Indi ko na sila pagkaluoyan pa. 3Sa sina nga adlaw nga silutan sila, ang masadya nga pagkinanta sa templo8:3 templo: ukon, palasyo. mangin paghinibi kay madamo nga mga patay ang magalinapta bisan diin. Kag dayon wala na gid sing may mabatian nga gahod.8:3 Kag… gahod: sa literal, Hipos! Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”
Ang Sala sang mga Manggaranon nga Taga-Israel
4Pamatii ninyo ini, kamo nga nagapamigos sa mga imol kag nagatinguha sa paglaglag sa ila. 5Nagadali kamo nga matapos ang Piesta sang Pag-umpisa sang Bulan ukon ang Adlaw nga Inugpahuway agod makabaligya na kamo sang uyas kag makadaya sa inyo nga pagsukob, pagtakos, kag pagkilo. 6Nagadali kamo nga makabaligya sang uyas nga may miksla nga upa, kag makabakal sang imol nga tawo nga ginbaligya nga ulipon tungod nga indi siya makabayad sang iya utang, bisan ang iya utang ahaw isa ka paris nga sandalyas. 7Gani nagapanumpa ang Ginoo, ang Dios nga ginapabugal ninyo nga mga kaliwat ni Jacob, “Indi ko gid pagkalimtan ang tanan nga kalautan nga ginhimo ninyo. 8Tungod sini palinugon ko ang inyo duta kag magahinibi kamo. Mauyog ang inyo duta sing puwerte gid, nga daw pareho sang pag-awas kag paghubas sang Suba sang Nilo sa Egipto. 9Sa sina nga adlaw nga silutan ko kamo, pasalupon ko ang adlaw sa kaudtuhon, gani magadulom bisan adlaw pa. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini. 10Himuon ko nga paghinibi ang inyo nga pagkinasadya sa piesta, kag himuon ko nga pagpanalambiton ang inyo nga pagkinanta. Pabayuan ko kamo sang sako kag suguon nga magpakalbo sa pagpakita nga nagapangasubo kamo, pareho sang mga ginikanan nga nagahibi sa pagkapatay sang ila bugtong nga anak. Pero mas masakit pa gid ang katapusan sang sini nga mga silot.”
11Nagsiling pa gid ang Ginoong Dios, “Magaabot ang tion nga padal-an ko sang gutom ang inyo duta. Pero indi ini kagutom sa pagkaon ukon kauhaw sa tubig, kundi kagutom kag kauhaw sa pagpamati sang akon mensahi. 12Magaduling-duling kamo sa kakapoy sa pagpangita sang tawo nga makasugid sa inyo sang akon mensahi, pero indi gid ninyo ini makita bisan diin kamo magkadto. 13Sa sina nga adlaw nga silutan ko kamo, bisan ang inyo matahom nga mga pamatan-on nga mga babayi kag ang inyo pamatan-on nga mga lalaki magakalalipong sa kauhaw. 14Kamo nga nagapanumpa sa ngalan sang mga dios-dios sang Samaria, Dan, kag Beersheba, pagalaglagon kamo kag indi na gid kamo makabangon pa.”
