詩篇 42 – JCB & APSD-CEB

Japanese Contemporary Bible

詩篇 42:1-11

42

1ああ神よ。鹿が水をあえぎ求めるように、

私はあなたを慕い求めます。

2焼けつくような渇きを覚えながら、

私は、生きておられる神を求めています。

どこへ行けば、お目にかかれるのでしょうか。

3昼も夜も涙にむせびながら、

神の助けを祈っています。

かたわらでは敵が、

「おまえの神はどこへ行った」とあざけるのです。

4-5さあ、私のたましいよ、元気を出せ。

あの日のことを思い出すのだ。

まさか忘れてはいないだろう。

あの祭りの日、多くの人の先頭に立って神の宮に上り、

喜びに満たされて賛美の歌を歌ったことを。

どうしてそのように沈み込む必要があるのか。

どうして悲しげにふさぎ込んでいるのか。

神に望みを託すがよい。

そうだ、助けを信じて、

もう一度神をほめたたえよう。

6それでもなお、私は気落ちし、ふさぎ込んでいます。

しかし、やがて私は、ヨルダン川が流れ、

ヘルモン山やミツァル山のそびえる美しいこの地に

注がれている、神の恵みを思い巡らします。

7神のさかまく大波が私の頭上を越え、

悲しみの洪水が、とどろく大滝のように

降りかかってきます。

8しかし主は

日ごとに変わらない愛を注いでくださいます。

私は夜通し賛美の歌を歌い、

このいのちを授けてくださった神に祈りをささげます。

9「ああ、岩なる神よ」と、私は叫びます。

「なぜ、私をお見捨てになったのですか。

なぜ、私は敵の攻撃にさらされて、

こんなにも苦しまなければならないのですか。」

10人のあざけりがこの身を突き刺し、

深い傷を負わせます。

彼らは、「おまえの神はいったいどこへ行った」と

あざ笑います。

11しかし、私のたましいよ、

気落ちするな。動転するな。

神に期待せよ。

神がすばらしいことをしてくださり、

私はきっと賛嘆の声を上げるのだから。

このお方こそ、私の命綱、私の神。

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 42:1-11

Salmo 4242:0 Salmo 42 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Ang “maskil” sa mga anak ni Kora.

Ang Handom sa Usa ka Tawo nga Makaduol sa Ginoo

1Sama sa mananap nga lagsaw nga gihidlaw sa tubig sa sapa,

gihidlaw usab ako kanimo, O Dios.

2Giuhaw ako kanimo, O buhi nga Dios.

Kanus-a pa kaha ako makaadto sa imong templo sa pag-atubang kanimo?

3Adlaw ug gabii grabe ang akong hilak.

Nagasigeg pangutana ang mga tawo kanako, “Asa na man ang imong Dios?”

4Masubo ako inigmahinumdoman ko nga kaniadto gipangulohan ko ang daghang mga tawo sa pag-adto sa imong templo,

ug nagasaulog kami nga may paghugyaw sa kalipay ug pagpasalamat kanimo.

5Nganong maguol man ako ug mabalaka?

Kinahanglan mosalig ako kanimo ug dayegon ko ikaw pag-usab,

ikaw nga akong manluluwas ug Dios.

6-7Naguol ako pag-ayo;

mora ako ug gitabonan sa imong mga balod nga daw nagahaguros nga busay.

Busa gihinumdoman ko ikaw dinhi sa yuta sa Jordan ug Hermon, sa Bukid sa Mizar.

8Sa adlaw ginapakita mo, Ginoo, ang imong gugma,

busa sa gabii nagaawit ako isip pag-ampo kanimo, O Dios sa akong kinabuhi.

9O Dios nga akong salipdanan nga bato, moingon ako kanimo,

“Nganong gikalimtan mo ako?

Nganong kinahanglan pa man nga magsubo ako tungod sa pagpangdaog-daog sa akong mga kaaway?”

10Daw madugmok ang akong kabukogan sa pagbiaybiay nila kanako adlaw-adlaw nga nagaingon,

“Asa na man ang imong Dios?”

11Nganong maguol ug mabalaka man ako?

Kinahanglan mosalig ako kanimo, ug dayegon ko ikaw pag-usab, ikaw nga akong Manluluwas ug Dios.