エレミヤ書 4 – JCB & PCB

Japanese Contemporary Bible

エレミヤ書 4:1-31

4

1「イスラエルよ、本気でわたしのもとへ帰りたければ、

偶像を完全に捨てよ。

2もしおまえが、

生ける神であるわたしによってだけ誓い、

誠実できよく正しい生活を始めるなら、

おまえは世界の国々へのあかしとなる。

こうして、諸国の民はわたしのもとへ来て、

わたしの名をあがめるようになる。」

3主はユダとエルサレムの人たちに、こう告げます。

「固くなったおまえたちの心を耕せ。

そうでなければ、良い種がいばらにふさがれて

だめになる。

4体だけでなく、心と思いもきよめよ。

そうでなければ、おまえたちの罪のために

わたしの憤りが爆発し、

おまえたちを黒こげにしてしまう。

誰ひとり、その火を消すことはできない。

北からもたらされる災難

5エルサレムとユダに向かって叫べ。

国中に響くように警報を鳴らせと言いなさい。

『いのちが危ないから、走って逃げるのだ。

要塞で固めた町へ逃げ込め。』

6エルサレムから合図を送りなさい。

『すぐ、逃げ出せ。ぐずぐずするな。』

主であるわたしが、北から、

とてつもなく大きな破滅をもたらすからだ。

7ライオンのように国々を滅ぼす者が

住みかから出て来て、おまえたちの国へ向かっている。

町々は住む者もなく、廃墟となる。」

8喪服を着て、胸も張り裂けんばかりに泣きなさい。

主の激しい怒りが、まだ私たちから去らないからです。

9「その日には、王や指導者は恐ろしさで震え、

祭司と預言者は恐怖に顔をこわばらせる」と、

主は言います。

10そこで、私は申し上げました。

「ですが神よ。

民は、あなたのおことばにだまされました。

確か、エルサレムに大きな祝福がくるとの

お約束だったのに、

今になっても剣が住民に突きつけられています。」

11-12その時、神は荒野から、

すさまじい勢いで吹きまくる熱風を送ります。

こうして、滅亡の時がきたことを宣告するのです。

13敵は嵐のように襲いかかります。

その戦車は竜巻のようで、

その馬はわしよりも速く走ります。

ついに滅亡の時がきたのです。

ああ、なんという大きな災いでしょう。

14エルサレムよ、

手遅れにならないうちに心をきよめなさい。

今ならまだ、悪い思いを捨てれば、救われます。

15ダンから、エフライムの山から、

あなたの滅びが言い渡されました。

16ほかの国々に知らせなさい。

遠い国から敵が来て、

エルサレムとユダの町々に叫びながら向かって来ます。

17彼らは、野獣に立ち向かう羊飼いたちのように、

エルサレムを包囲します。

「それは、わたしの民がわたしに背いたからだ」と、

主は言います。

18あなたの行いが、この災いを招いたのです。

それはあなたにとって苦い薬で、

腹の底までしみわたります。

19私は苦痛のため身もだえします。

心臓は激しく波打っています。

とても黙ってはいられません。

敵のラッパの音と雄たけびを聞いたからです。

20破壊に次ぐ破壊の波が押し寄せ、

国土はすっかり荒れ果ててしまいます。

一瞬のうちに、

家は一軒残らず押しつぶされます。

21いつまで、このような状態が続くのでしょう。

いつまで、

戦いと死を見続けなければならないのでしょう。

22「わたしの民が愚かなことをやめるまでだ。

彼らは、わたしの言うことを聞こうとしない。

理解力のない子で、判断力がない。

悪いことをするとなると素早いが、

正しいことをする才能など、

まるで持ち合わせていない。」

23彼らの地を見下ろすと、見渡す限りの廃墟で、

空は真っ黒です。

24山々は震え、揺れ動いていました。

25なおもよく見ると、人々はいなくなり、

鳥は飛び去っていました。

26よく肥えた谷間は荒野となり、

町という町はことごとく、破壊され、

神の激しい憤りによって押しつぶされていました。

27滅ぼせという主の命令が、

全地に行き渡っているのです。

しかし、神は宣言します。

「それでも、わたしの民はほんの少しだけ残る。

28地は嘆き悲しみ、天は真っ暗になる。

わたしが、滅ぼせとの勅令を出したからだ。

わたしはいったん決心したことは、絶対に変更しない。」

29町中の者は

近づいて来る軍隊の行進の音におびえ、逃げ出します。

草むらに隠れ、山へ逃げます。

住民は恐ろしさのあまり、われ先にと逃げるので、

町にはだれもいなくなります。

30どうして晴れ着をまとい、

宝石を身につけ、飾り立てるのですか。

そんなことは、何の役にも立ちません。

同盟軍はあなたがたをさげすみ、殺してしまいます。

31「わたしは、初産の女の陣痛のような、

大きなうめき声を聞いた。

それは、殺そうとする者の前にひれ伏し、

あえぎながら助けを請う、わたしの民の叫びだ。

Persian Contemporary Bible

ارميا 4:1-31

دعوت به توبه

1خداوند می‌فرمايد: «ای اسرائيل، اگر نزد من بازگردی و دست از بت‌پرستی برداری و به من وفادار بمانی، 2اگر تنها مرا خدای خود بدانی و با انصاف و راستی و درستی زندگی كنی، آنگاه همهٔ قومهای جهان با ديدن تو به سوی من خواهند آمد و از من بركت يافته، به من افتخار خواهند نمود.»

3خداوند به اهالی يهودا و اورشليم چنين می‌فرمايد: «زمينِ سختِ دلتان را شخم بزنيد، و تخم خوب را در ميان خارها نكاريد. 4دل و وجود خود را از هر آلايش بزداييد، و گرنه آتش خشم من شما را به سبب تمام گناهانتان خواهد سوزاند و كسی نخواهد توانست آن را خاموش كند.

حمله به يهودا

5«شيپورها را در تمام سرزمين يهودا به صدا درآوريد! با صدای بلند فرياد برآوريد و به اهالی يهودا و اورشليم اعلان كرده، بگوييد كه به شهرهای امن و حصاردار پناه ببرند! 6راه اورشليم را با علامت مشخص كنيد! فرار كنيد و درنگ ننماييد! چون من بلا و ويرانی مهلكی از سوی شمال بر شما نازل خواهم كرد. 7نابود كنندهٔ قومها مانند شيری از مخفیگاه خود بيرون آمده، به سوی سرزمين شما در حركت است! شهرهايتان خراب و خالی از سكنه خواهد شد. 8پس لباس ماتم بپوشيد و گريه و زاری كنيد، زيرا شدت خشم خداوند هنوز كاهش نيافته است. 9در آن روز، دل پادشاه و بزرگان از ترس فرو ريخته، كاهنان متحير و انبیا پريشان خواهند شد.»

10(خداوندا، مردم از آنچه تو گفتی فريب خورده‌اند! چون تو به اهالی اورشليم وعدهٔ آرامش و سلامتی دادی، حال آنكه اكنون شمشير بر گلوی ايشان قرار گرفته است!)

11‏-12در آن زمان خداوند از بيابان، بادی سوزان بر ايشان خواهد فرستاد نه بادی ملايم برای زدودن خاشاک خرمن، بلكه طوفانی شديد. به اين ترتيب خداوند هلاكت قوم خود را اعلام می‌كند. 13نگاه كن! دشمن مانند ابر به سوی ما می‌آيد؛ عرابه‌های او همچون گردبادند و اسبانش از عقاب تيزروتر. وای بر ما، چون غارت شده‌ايم!

14ای اهالی اورشليم دلهای خود را از شرارت پاک كنيد تا نجات يابيد! تا به كی می‌خواهيد افكار ناپاک را در دلتان نگاه داريد؟ 15قاصدان از شهر «دان» تا كوهستان «افرايم»، همه جا مصيبت شما را اعلام می‌كنند. 16آنها می‌آيند تا به قومها هشدار دهند و به اورشليم بگويند كه دشمن از سرزمين دور می‌آيد و عليه شهرهای يهودا غريو جنگ برمی‌آورد.

17خداوند می‌فرمايد: «همانگونه كه كشاورزان، مزرعه‌ای را احاطه می‌كنند، دشمن هم شهر اورشليم را محاصره خواهد كرد، زيرا قوم من بر ضد من شورش كرده‌اند. 18ای يهودا، اين بلايا نتيجهٔ رفتار و كارهای خود تو است؛ مجازات تو بسيار تلخ است و همچون شمشيری در قلبت فرو رفته است.»

اندوه ارميا برای قومش

19دردی طاقت‌فرسا وجودم را فرا گرفته و دلم بيتاب شده است! ديگر نمی‌توانم ساكت و آرام بمانم، چون صدای شيپور دشمن و فرياد جنگ در گوشم طنين افكنده است. 20خرابی از پی خرابی فرا می‌رسد تا سرزمين ما را به کلی ويران كند. ناگهان، در يک چشم به هم زدن، تمام خيمه‌ها غارت می‌شوند و خانه‌ها به ويرانه تبديل می‌گردند. 21اين وضع تا به كی طول می‌كشد؟ تا به كی بايد خروش جنگ و صدای شيپور جنگ را بشنوم؟

22خداوند در جواب می‌فرمايد: «تا وقتی كه قوم من در حماقتشان بمانند! چون ايشان نمی‌خواهند مرا بشناسند. آنها مثل بچه‌های نادان و احمقند؛ برای بدی كردن بسيار استادند، ولی در خوبی كردن هيچ استعدادی ندارند.»

23به زمين نظر انداختم؛ همه جا ويران بود! به آسمان نگاه كردم؛ آن هم تيره و تار بود! 24به کوهها نظر كردم؛ به خود می‌لرزيدند و تپه‌ها از جا كنده می‌شدند. 25نگاه كردم و ديدم نه آدمی بود و نه پرنده‌ای؛ همه گريخته بودند.

26بوستان، بيابان گرديده و تمام شهرها از حضور خداوند و شدت خشم او خراب شده بود. 27خداوند دستور ويرانی سرزمين يهودا را صادر كرده است.

با اين همه، خداوند می‌فرمايد: «اين سرزمين به کلی ويران نخواهد شد و گروه كوچكی باقی خواهد ماند. 28به سبب فرمانی كه بر ضد قومم صادر كرده‌ام، تمام مردم دنيا عزا خواهند گرفت و آسمانها سياه خواهند پوشيد. ولی من ارادهٔ خود را اعلام كرده‌ام و آن را تغيير نخواهم داد؛ تصميم خود را گرفته‌ام و از آن برنخواهم گشت.»

29اهالی شهرها از صدای نزديک شدن سواران و كمانداران فرار خواهند كرد. عده‌ای در بيشه‌ها پنهان خواهند شد و برخی به کوهها خواهند گريخت. شهرها از سكنه خالی شده، مردم از ترس فرار خواهند كرد. 30ای كه غارت شده‌ای چرا ديگر لباس فاخر می‌پوشی و خود را با جواهرات می‌آرايی و به چشمانت سرمه می‌كشی؟ از اين تلاش‌ها هيچ سودی نمی‌بری، چون يارانت از تو برگشته و قصد جانت را دارند.

31فريادی به گوشم رسيد مانند نالهٔ زنی كه برای اولين بار می‌زايد. اين آه و نالهٔ قوم من است كه زير پای دشمنان خود، از نفس افتاده و دست التماس دراز كرده است!