1Een leerzaam gezang van de Korachieten voor de koordirigent.
2God, onze ouders hebben ons steeds weer verteld
hoe U in de geschiedenis met ons volk hebt gehandeld.
Wij hebben het zelf gehoord.
3Eigenhandig hebt U de volken weggejaagd
en onze voorouders in het land gezet.
U hebt andere volken verdrukt
en onze voorouders sterker laten worden.
4Zij hebben echt niet
zelf het land veroverd,
noch hun zwaard,
noch hun lichamelijke kracht
heeft hen bevrijd.
Uw kracht
en uw zorg
hebben dat gedaan,
omdat U hen liefhad.
5God, U bent mijn Koning,
zorgt U toch voor de verlossing van uw volk!
6In uw kracht vellen wij onze tegenstanders
en in uw naam lopen wij hen die tegen ons in opstand komen
onder de voet.
7Ik vertrouw niet op mijn boog
en verwacht geen verlossing van mijn zwaard.
8U hebt ons bevrijd van onze vijanden,
hen die ons haten hebt U voor schut gezet.
9Wij beroemen ons voortdurend op onze God,
uw naam zullen wij altijd prijzen.
10Toch hebt U ons weggestuurd en vernederd,
U bent niet meegegaan met onze legers toen die optrokken.
11U zorgde ervoor dat wij voor onze vijanden moesten wijken,
zij konden alles bij ons plunderen.
12U hebt ons overgeleverd als vee dat wordt geslacht.
Wij zijn onder andere volken verdeeld geraakt.
13U hebt uw volk voor een spotprijs van de hand gedaan,
van dat geld bent U niet rijk geworden.
14Onze buren roddelen over ons,
U hebt ons bespottelijk gemaakt voor hen die rondom ons wonen.
15Onze schande is spreekwoordelijk geworden bij andere volken,
ze schudden het hoofd om ons.
16Dag in, dag uit denk ik aan mijn schande,
ik durf mij niet meer te vertonen
17vanwege de woorden van de roddelaars
en de blikken van mijn vijanden en hen die op wraak uit zijn.
18Ondanks dit alles hebben wij U niet vergeten.
Ook hebben wij het verbond met U nooit ontkend.
19Ons hart bleef op U gericht,
wij bleven op het rechte pad.
20Desondanks hebt U ons op gevaarlijke plaatsen gebracht
en tastten wij soms geheel in het duister.
21Als wij uw naam hadden vergeten
en vreemde goden vereerd zouden hebben,
22zou God dat immers altijd merken?
Hij kent immers elke uithoek van het menselijk hart?
23Werkelijk, ter wille van U zijn wij voortdurend in levensgevaar,
wij worden beschouwd als schapen op weg naar het slachthuis.
24Word wakker! Waarom slaapt U, Here? Word toch wakker!
Laat ons toch niet meer in de steek.
25Waarom keert U ons de rug toe?
Waarom trekt U Zich onze ellende en moeiten niet aan?
26Wij stellen zelf niets meer voor
en liggen hulpeloos op de grond.
27Sta op, Here, en help ons, bevrijd ons ter wille van uw goedheid en liefde.
Salmo 44
Cântico didático dos descendentes de Coré. Para o diretor do coro.
1Ó Deus, temos ouvido dos gloriosos milagres
que realizaste nos tempos antigos;
os nossos antepassados contaram-nos
2como arrancaste as nações pagãs desta terra.
Como estabeleceste o teu povo aqui;
castigaste esses povos sem Deus
e espalhaste Israel por toda a terra.
3Não foi pela sua força ou capacidade
que ganharam essa terra, mas pelo poder da tua mão direita,
o teu braço e o fulgor da tua face, com que os favoreceste.
4Tu és o meu Rei e o meu Deus;
ordena que o teu povo tenha vitórias.
5Por ti venceremos os nossos inimigos
e pelo teu nome os esmagaremos.
6Eu não confio nas minhas armas;
elas nunca me poderiam salvar.
7Só tu podes livrar-nos dos nossos adversários
e fazê-los bater em retirada.
8Por isso, durante todo o tempo da nossa vida,
sentimo-nos honrados pelo Deus que temos,
e todo o dia louvaremos o teu nome! (Pausa)
9Apesar disso, parece-nos que,
por algum tempo, nos puseste de lado,
e já não nos acompanhas nas nossas lutas.
10Permites que fujamos dos nossos inimigos,
os quais invadem a nossa terra e a saqueiam.
11Deixaste que fôssemos tratados como ovelhas,
destinadas ao matadouro,
e espalhaste-nos entre as nações do mundo.
12Vendeste o teu povo por uma bagatela;
não nos deste valor nenhum.
13Fazes com que sejamos a vergonha dos nossos vizinhos;
os que nos rodeiam desprezam-nos e troçam de nós.
14O próprio nome de judeu se tornou motivo de injúria
e desonra entre os povos da Terra;
as pessoas viram o rosto com antipatia.
15Sou constantemente desprezado;
escarnecem na minha cara.
16Sou insultado e amaldiçoado pelos meus inimigos
que querem vingar-se de mim.
17Tudo isto nos acontece,
apesar de não nos termos esquecido de ti,
nem termos violado a aliança que tínhamos contigo.
18O nosso coração não te abandonou;
não nos desviámos do teu caminho.
19De outra forma, teríamos compreendido que nos castigasses,
num deserto estéril, entre chacais,
e nos enviasses para a escuridão da morte.
20Se nos tivéssemos esquecido do nosso Deus,
e tivéssemos pedido auxílio a deuses estranhos,
21Deus não o teria sabido? Com certeza que sim!
Ele conhece os segredos de cada coração.
22Mas não é o caso; antes por amor a ti, Senhor,
enfrentamos a morte em qualquer momento;
somos como ovelhas a ser abatidas no matadouro.
23Desperta, não durmas, Senhor! Acorda!
Não nos abandones tanto tempo!
24Porque nos voltas as costas?
Porque fechas os olhos à nossa tristeza e opressão?
25Temos a alma abatida até ao pó da terra
e o corpo curvado até ao chão.
26Levanta-te em nosso auxílio, Senhor,
e salva-nos pelo teu grande amor!
