1Van David, de dienaar van de Here, voor de koordirigent.
2De zonde beïnvloedt de goddelozen,
ze hebben geen enkel ontzag voor God.
3De goddeloze denkt heel wat van zichzelf,
totdat het zover is dat zijn zonden aan het licht komen.
Dan wordt hij een gehaat man.
4Alles wat hij zegt, is slecht en bedrieglijk.
Verstandig en goed handelen is er niet bij.
5Zelfs in bed bedenkt hij nog allerlei kwaad,
hij bevindt zich op de verkeerde weg
en stelt zich open voor alles wat slecht is.
6Here, uw goedheid en liefde zijn zo groot,
uw trouw is oneindig, niet te meten.
7Uw rechtsgevoel is als de bergen
die U Zelf hebt gemaakt.
Uw oordeel is als een grote overstroming.
U bevrijdt mensen zowel als dieren, Here.
8Wat is het geweldig
om uw goedheid en liefde te mogen ervaren, Here!
Daarom komen talloze mensen bij U schuilen.
9Zij genieten van al het goede dat U hun biedt
en U overspoelt hen met uw zegeningen.
10Want U bent de bron van al het leven:
als wij in uw licht staan, zien wij de dingen duidelijk.
11Laten uw volgelingen
voortdurend uw goedheid en liefde mogen ervaren
en laten de eerlijke mensen
mogen delen in uw rechtsgevoel.
12Zorg toch dat
de hoogmoedige geen vat op mij krijgt
en de goddeloze mij niet opjaagt.
13De mensen die slechte dingen doen, zijn gevallen,
zij zijn neergeslagen en kunnen nooit meer opstaan!
La bonté du Seigneur
1Au chef de chœur, de David, serviteur de l’Eternel.
2En moi-même, je médite ╵sur ce que déclare ╵le méchant36.2 En moi-même, je médite: d’après le texte hébreu traditionnel. Certains manuscrits hébreux et de l’ancienne version grecque, la version syriaque ont : au fond de son cœur. Il faut alors comprendre : Ce que déclare le méchant dans son péché est au fond de son cœur. dans son péché ;
lui, il n’a même pas peur de Dieu36.2 Cité en Rm 3.18..
3Il se considère ╵d’un œil trop flatteur
pour reconnaître sa faute, ╵et la détester.
4Les paroles de sa bouche ╵sont mensonge et tromperie ;
il ne veut pas réfléchir ╵en vue de faire le bien.
5La nuit, sur son lit, ╵il projette un mauvais coup.
Il persiste dans la voie ╵qui n’est pas la bonne :
il ne veut pas rejeter le mal.
6Jusqu’au ciel va ton amour, ╵Eternel,
et jusqu’aux nuages ╵monte ta fidélité.
7Ta justice est aussi haute ╵que les plus hautes montagnes.
Tes jugements sont profonds ╵comme l’immense océan !
Tu secours, ô Eternel, ╵et les hommes, et les bêtes.
8Que ton amour est précieux, ô Dieu !
Sous tes ailes, ╵les humains se réfugient.
9Ils se restaurent de mets ╵généreux de ta maison.
Au torrent de tes délices, ╵tu leur donnes à boire.
10Car chez toi ╵est la source de la vie.
C’est dans ta lumière ╵que nous voyons la lumière.
11Maintiens ton amour ╵à tous ceux qui te connaissent,
manifeste ta justice ╵à ceux qui sont droits de cœur !
12Que les orgueilleux ╵ne m’approchent pas,
et que les méchants ╵ne me chassent pas !
13Voici : déjà ils succombent, ╵ceux qui font le mal,
ils sont renversés, ╵sans pouvoir se relever.
