Jeremia blijft hopen op God
1Ik heb de ellende gezien die het gevolg was van Gods toorn.
2Hij heeft mij in de diepste duisternis gebracht en alle licht buitengesloten.
3Hij heeft Zich tegen mij gekeerd. Dag en nacht rust zijn hand zwaar op mij.
4Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt en mijn botten gebroken.
5Met angst en vertwijfeling heeft Hij mij omringd.
6Hij begroef mij in duistere plaatsen, net als de allang gestorvenen.
7Hij heeft mij ingesloten en ik kan niet ontsnappen, met zware ketens heeft Hij mij vastgebonden.
8Ook al schreeuw en huil ik uit alle macht, Hij wil niet naar mijn gebeden luisteren!
9Hij heeft mij ingesloten met rondom hoge en gladde muren en mijn paden heeft Hij onbegaanbaar gemaakt.
10Hij loert als een beer, als een leeuw, wachtend op een gelegenheid om aan te vallen.
11Hij heeft mij in de val gelokt en met zijn klauwen verscheurd. Bloedend en eenzaam liet Hij mij achter.
12Hij heeft zijn boog gespannen en mij als doel uitgekozen,
13de pijlen die Hij afschoot, drongen diep in mijn hart.
14Mijn eigen landgenoten lachen mij uit, de hele dag door zingen zij hun spotliedjes.
15Hij heeft mij met bitterheid gevuld en een beker met de grootste ellende te drinken gegeven.
16Hij liet mij mijn tanden stukbijten op stenen, in de as en het vuil rolde Hij mij.
17Och Here, alle vrede en voorspoed zijn lang geleden verdwenen, want U hebt ze weggenomen. Ik weet niet meer wat geluk is.
18Er is geen hoop meer, mijn kracht is als sneeuw voor de zon verdwenen omdat de Here mij heeft verlaten.
19Vaak denk ik aan die bitterheid en het lijden dat U mij hebt toebedeeld!
20Ik zal deze vreselijke jaren nooit meer vergeten, mijn ziel zal altijd in de diepste droefheid blijven leven.
21Toch blijf ik hopen, want ik denk:
22-23 dankzij de goedheid van de Here zijn wij niet omgekomen. Hij blijft voor ons zorgen en zijn trouw is elke dag weer nieuw.
24Mijn ziel beschouwt de Here als mijn erfdeel, daarom verwacht ik alles van Hem.
25De Here is wonderbaarlijk goed voor hen die op Hem wachten, voor wie naar Hem zoeken.
26Het is goed rustig te vertrouwen en te wachten op de hulp van de Here.
27Het is goed dat een jonge man discipline wordt bijgebracht.
28Hij kan rustig in eenzaamheid zitten en zwijgen als God dat van hem vraagt.
29Dan kan hij zich ook in het stof neerwerpen, misschien is er toch nog hoop.
30Laat hij zijn andere wang toekeren naar hen die hem slaan en hun vreselijke beledigingen slikken,
31want de Here zal hem niet voor altijd verstoten.
32Ook al geeft God hem verdriet, toch zal Hij hem ook met medelijden behandelen als teken van zijn liefdevolle zorg.
33Want slechts met tegenzin drijft Hij mensen in het nauw en bezorgt Hij hen verdriet.
34Als de vernederden worden vertrapt,
35men het recht dat God de mens heeft gegeven, niet in acht neemt
36en de rechtszaak van de mensen wordt verdraaid, zou de Here dat dan niet zien?
37Als iemand ergens over spreekt en het gebeurt dan ook, heeft de Here dat dan niet bevolen?
38Van de Allerhoogste komt immers zowel het kwade als het goede?
39Waarom zouden wij dan mopperen en klagen als wij worden gestraft voor onze zonden?
40Laten wij in plaats daarvan onszelf maar eens goed onderzoeken, onze schuld bekennen en terugkeren naar de Here.
41Laten we onze harten en handen opheffen naar God in de hemel.
42En laten wij toegeven dat we hebben gezondigd. Wij zijn in opstand gekomen tegen de Here en dat heeft Hij ons niet vergeven.
43U bent vervuld van toorn, Here, en U hebt ons meedogenloos geslagen.
44U hebt Uzelf met een wolk afgesloten, zodat onze gebeden U niet kunnen bereiken.
45U hebt ons gemaakt als pariaʼs en uitschot onder de volken.
46Onze vijanden hebben dreigende taal tegen ons gesproken.
47Wij zijn bang, want wij zitten in de val, verlaten en vernietigd zijn wij.
48Dag en nacht moet ik huilen, omdat de meisjes van mijn volk vernederd zijn.
49Ik huil onophoudelijk,
50wanneer zal de Here vanuit de hemel weer naar ons omzien?
51Mijn hart breekt als ik zie wat er met de vrouwen uit Jeruzalem gebeurt.
52Mijn vijanden heb ik nooit kwaad gedaan, toch joegen ze achter mij aan alsof ik een vogel was.
53Zij gooiden mij in een waterput en bekogelden mij daarna met stenen.
54Het water reikte tot boven mijn hoofd en ik dacht dat mijn laatste uur had geslagen.
55Maar vanuit die diepe waterput riep ik uw naam aan, Here,
56en U luisterde naar mij! U hoorde mijn smeekbeden en zag mijn tranen!
57Ja, U kwam toen ik vertwijfeld schreeuwde en U zei mij dat ik niet bang hoefde te zijn.
58Here, U bent mijn raadsman! Verdedig mijn zaak! Want U hebt mijn leven verlost.
59U hebt gezien wat een onrecht zij mij aandeden, wees mijn rechter om mijn gelijk te bewijzen.
60U hebt gezien welke valse plannen mijn vijanden tegen mij smeedden.
61U hebt gehoord hoe zij mij beledigden, Here,
62hoe zij over mij roddelden en fluisterend hun plannen beraamden.
63Kijk eens hoe zij lachen en zingen en mij in hun lied belachelijk maken.
64Och Here, vergeld toch al het kwaad dat zij mij hebben aangedaan.
65Vervloek hen en maak hen wanhopig, Here.
66Zet een felle achtervolging op hen in en vaag hen weg onder de hemel van de Here.
Troisième élégie : l’espoir malgré la détresse
Profonde détresse du prophète
1Moi, je suis l’homme ╵qui a vu l’affliction
sous les coups du bâton ╵de sa colère.
2Il3.2 C’est-à-dire Dieu que Jérémie ne veut pas nommer (voir v. 18). m’a mené ╵et il m’a fait marcher
dans des ténèbres ╵sans aucune lumière.
3C’est contre moi ╵qu’à longueur de journée
il tourne et retourne sa main.
4Il a usé ma chair, ma peau,
il a brisé mes os.
5Il a dressé contre moi3.5 Lors des sièges, l’assaillant dressait des terrasses, des sortes de contre-remparts contre les remparts de la ville pour pouvoir y pénétrer. des remparts
pour m’assiéger d’amertume et de peine.
6Il m’a fait habiter ╵dans des lieux ténébreux
comme ceux qui sont morts ╵depuis longtemps.
7Il m’a enclos d’un mur ╵afin que je ne sorte pas,
il m’a chargé ╵de lourdes chaînes.
8J’ai beau crier et implorer,
il n’écoute pas ma prière.
9Il a barré tous mes chemins ╵avec d’énormes pierres,
il rend ma route impraticable.
10Il m’a épié ╵comme un ours aux aguets
ou comme un lion ╵tapi dans sa cachette.
11Il m’a fait sortir du chemin, ╵il m’a mis en pièces,
et il m’a transformé ╵en une terre dévastée.
12Il a bandé son arc,
et il m’a pris pour cible.
13Il m’a percé les reins avec les flèches
tirées de son carquois.
14Je suis devenu la risée ╵de tout mon peuple3.14 Selon le texte hébreu traditionnel. De nombreux manuscrits hébreux et la version syriaque ont : tous les peuples.
et le sujet de ses chansons, ╵à longueur de journée3.14 Voir Jr 20.7..
15Il m’a gavé d’herbes amères
et il m’a abreuvé d’absinthe.
16Il m’a brisé les dents ╵sur du gravier ;
il m’a couvert de cendre.
17Tu m’as banni loin de la paix,
je ne sais plus ╵quel goût a le bonheur.
18Alors j’ai dit : ╵C’en est fini ╵de tout mon avenir3.18 Autre traduction : de ma splendeur. :
je n’espère plus rien ╵de l’Eternel.
L’Eternel est ma part
19Oh ! souviens-toi ╵de mon humiliation ╵et de ma vie errante,
du poison, de l’absinthe ╵dont je suis abreuvé !
20Sans cesse, ╵je m’en souviens,
et j’en suis abattu.
21Mais voici la pensée ╵que je me rappelle à moi-même,
la raison pour laquelle ╵j’aurai de l’espérance :
22non, les bontés de l’Eternel ╵ne sont pas à leur terme
et ses tendresses ╵ne sont pas épuisées.
23Chaque matin, ╵elles se renouvellent.
Oui, ta fidélité est grande !
24J’ai dit : L’Eternel est mon bien,
c’est pourquoi je compte sur lui.
25L’Eternel est plein de bonté ╵pour ceux qui ont confiance en lui,
pour ceux qui se tournent vers lui.
26Il est bon d’attendre en silence
la délivrance ╵que l’Eternel opérera.
27C’est une bonne chose,
pour l’homme, de porter ╵le joug dans sa jeunesse.
28Qu’il se tienne à l’écart ╵et garde le silence
quand l’Eternel le lui impose !
29Et qu’il s’incline, ╵le visage dans la poussière :
peut-être y a-t-il un espoir…
30Qu’il présente la joue ╵à celui qui le frappe3.30 Voir Mt 5.39.,
qu’il se rassasie de mépris !
31Car le Seigneur
ne le rejettera pas pour toujours.
32Mais s’il afflige, ╵il aura aussi compassion
selon son grand amour.
33Ce n’est pas par plaisir ╵qu’il humilie
et qu’il afflige les humains.
34Lorsque l’on foule aux pieds
tous les prisonniers du pays3.34 Comme l’ont fait les Babyloniens à Jérusalem en 587 av. J.-C.,
35lorsque l’on viole ╵le droit d’un homme
sous les yeux mêmes du Très-Haut,
36et lorsque l’on opprime ╵quelqu’un dans son procès,
le Seigneur ne le voit-il pas ?
37Qui donc n’a qu’à parler ╵pour qu’une chose soit3.37 Voir Ps 33.9.,
quand le Seigneur ╵ne l’a pas ordonné ?
38Par sa parole, le Très-Haut ╵ne suscite-t-il pas
et le malheur et le bonheur ?
39Pourquoi l’homme se plaindrait-il ╵alors qu’il reste en vie ?
Que chacun se plaigne de ses péchés3.39 Autre traduction : alors qu’il reste en vie malgré ses péchés ?.
Revenons à l’Eternel !
40Considérons notre conduite ╵et examinons-la,
puis revenons à l’Eternel.
41Tournons notre cœur, élevons nos mains
vers Dieu qui est au ciel.
42Nous, nous avons péché ╵et nous nous sommes révoltés.
Tu ne nous as pas pardonné :
43tu t’es drapé dans ta colère, ╵tu nous as poursuivis,
tu as massacré sans pitié.
44Tu t’es couvert d’une nuée
pour que notre prière ╵ne parvienne pas jusqu’à toi.
45Tu as fait de nous un rebut ╵et un déchet,
parmi les peuples,
46et tous nos ennemis
ouvrent la bouche contre nous.
47Nous avons en partage ╵l’effroi, la fosse,
la destruction, la ruine.
Pleurs et plaintes
48Je verse des torrents de larmes
à cause du désastre ╵qui a atteint ╵la communauté de mon peuple.
49Mes yeux pleurent sans cesse,
ils n’ont aucun répit
50jusqu’à ce qu’enfin l’Eternel,
du haut du ciel, regarde et voie.
51Je suis bien malheureux
à la vue de ce qui arrive ╵aux filles de ma ville.
52Ils m’ont donné la chasse ╵comme à un passereau,
ceux qui sans cause sont mes ennemis.
53Ils m’ont mis dans une citerne ╵dans le but de m’ôter la vie,
ils m’ont jeté des pierres.
54L’eau montait plus haut que ma tête, ╵je me disais : Je suis perdu.
55Mais du fond de la fosse,
ô Eternel, ╵j’ai fait appel à toi,
56et tu m’as entendu.
Ne ferme pas l’oreille ╵à mes soupirs, ╵à mes cris de détresse !
Dieu répond
57Au jour où je t’ai invoqué, ╵tu es venu auprès de moi,
tu m’as dit : « N’aie pas peur ! »
58Seigneur, tu as plaidé ma cause,
tu m’as sauvé la vie.
59Tu as vu, Eternel, ╵les maux dont on m’accable :
fais-moi justice !
60Tu as été témoin ╵de leur soif de vengeance
et de leurs complots contre moi.
61Tu entends leurs outrages, ╵ô Eternel,
tu connais les complots ╵qu’ils forgent contre moi,
62leurs propos, leurs pensées
sont tournés contre moi ╵à longueur de journée.
63Regarde-les : ╵qu’ils s’assoient, qu’ils se lèvent,
moi, je suis le sujet ╵de leurs chansons.
64Tu les rétribueras, ╵ô Eternel,
selon ce qu’ils ont fait
65tu rendras leur cœur obstiné
et tu les frapperas ╵de ta malédiction.
66Tu les harcèleras ╵dans ta colère ardente, ╵et tu les détruiras
de sous ton ciel, ╵ô Eternel.
