De reactie van Elifaz
1Op deze klacht antwoordde Elifaz uit Teman:
2‘Kun je het verdragen als iemand in deze situatie tegen je spreekt? Maar wie zou nu kunnen zwijgen?
3-4 Jij bent altijd iemand geweest die mensen die in moeilijkheden zaten, vertelde dat zij op God moesten vertrouwen. Je bemoedigde mensen die zwak waren of op het punt stonden te struikelen, die wanhopig waren of van vertwijfeling niet meer wisten wat zij moesten doen.
5Maar nu de tegenslagen jou treffen, ben je verdrietig en geef je de moed op.
6Moet jij in een tijd als deze niet juist steun zoeken bij God en op Hem vertrouwen? Heb je dan niets aan het geloof dat God de oprechte mens helpt?
7-8 Denk eens goed na! Heb je ooit gehoord van een werkelijk oprecht en onschuldig mens die werd gestraft? De ervaring leert dat zij die zonde en moeilijkheden zaaien, die ook oogsten.
9Door Gods adem worden zij uit dit leven weggevaagd.
10Hoewel zij brullen als jonge leeuwen, zullen zij worden gebroken en vernietigd.
11De leeuw komt om door gebrek aan prooi en de welpen van de leeuwin worden verspreid en verdwalen.
12Er werd mij in het geheim iets toevertrouwd, als het ware in mijn oor gefluisterd.
13-14 Tussen onrustige dromen in de nacht, toen de mensen sliepen, vloog plotseling de angst mij naar de keel en ik beefde over mijn hele lichaam.
15Een adem streek langs mijn gezicht, de wind deed mij huiveren.
16Hij stond stil, maar ik kon hem niet goed zien en ik hoorde een gedempte stem zeggen:
17“Is een gewone sterveling rechtvaardiger dan God? Reiner dan zijn Schepper?”
18-19 Als God niet eens zijn eigen boodschappers kan vertrouwen en zelfs engelen fouten maken, zou Hij dat dan wel kunnen bij stoffelijke wezens, die in lemen hutten wonen en nog gemakkelijker dan motten kunnen worden doodgedrukt?
20ʼs Morgens leven zij, maar ʼs avonds zijn zij al dood. Voor altijd verdwenen, zonder dat ook maar iemand een gedachte aan hen schenkt.
21Hun levensdraad wordt doorgeknipt en zij sterven zonder iets bij het leven gewonnen te hebben.’
Elifas Mmuae A Edi Kan
1Na Temanni Elifas buaa Hiob se,
2“Sɛ obi pɛ sɛ ɔne wo kasa a, worennya ntoboase ana?
Hena na wobetumi aka nʼano ato mu?
3Dwene sɛnea wakyerɛkyerɛ nnipa bebree,
sɛnea woahyɛ nsa a emu ayɛ mmerɛw no den.
4Wo nsɛm ahyɛ wɔn a wɔahintiw no den;
woahyɛ nkotodwe a ayɛ mmerɛw mu den.
5Na afei a ɔhaw aba no, wʼaba mu abu;
adwira wo, na wo werɛ ahow.
6So ɛnsɛ sɛ wo nyamesuro yɛ wʼahotoso
na wʼakwan a ɛho nni asɛm no yɛ wʼanidaso ana?
7“Dwene ho: Wɔasɛe obi a ne ho nni asɛm pɛn ana?
Ɛhefa na wɔsɛee obi a ɔyɛ pɛ?
8Sɛnea mahu no, wɔn a wofuntum bɔne
ne wɔn a wodua ɔhaw no twa so aba.
9Onyankopɔn home ano, wɔsɛe;
nʼabufuw turuw a wɔyera.
10Gyata betumi abobɔ mu na wɔaworo so,
nanso wɔabubu gyata akɛse no se.
11Gyata annya hanam a owu,
na gyatabere mma no bɔ hwete.
12“Wɔbɛkaa kokoamsɛm bi kyerɛɛ me
na mʼaso tee no sɛ asomsɛm.
13Wɔ anadwo daeso basabasa mu,
bere a nnipa adeda nnahɔɔ no,
14ehu ne nketenkete kyeree me
ɛmaa me nnompe nyinaa wosowee.
15Honhom bi twaa mʼani so,
na me ho nwi sɔre gyinae.
16Egyinae,
nanso, manhu nʼabɔsu.
Biribi begyinaa mʼanim,
na metee nne bɔkɔɔ bi a ɛrebisa se,
17‘Onipa desani betumi ateɛ asen Onyankopɔn?
Na mpo ɔhoɔdenfo betumi ayɛ kronkron asen ne Yɛfo ana?
18Sɛ Onyankopɔn ntumi mfa ne ho nto nʼankasa asomfo so,
sɛ ɔka nʼabɔfo mfomso kyerɛ wɔn a,
19na nkantom wɔn a wɔtete dɔte afi mu,
wɔn a wɔn fapem sisi mfutuma mu
na wɔdwerɛw wɔn ntɛm so sen abubummaba!
20Efi anɔpahema kosi anwummere wobubu wɔn mu nketenkete;
na wɔyera korakora a obiara nhu wɔn bio.
21So wommiamia wɔn ntamadan ahama mu,
a ɛno nti wowuwu a wonni nyansa ana?’
