Job antwoordt Zofar
1Daarop antwoordde Job:
2‘Werkelijk, jullie hebben de wijsheid in pacht! Wanneer jullie sterven, zal het gedaan zijn met de wijsheid!
3Maar ik weet ook wel het een en ander, ik ben echt niet minder dan jullie. De dingen die jullie hebben gezegd, zijn zo algemeen dat iedereen mij die wel kan vertellen.
4Ik, de man die door God werd verhoord wanneer ik om hulp smeekte, ben belachelijk geworden in de ogen van mijn vrienden. Ze bespotten mij nu, mij, een rechtvaardig mens!
5Zij die in welvaart leven, maken degenen belachelijk die maar net het hoofd boven water kunnen houden.
6De tenten van de rovers worden met rust gelaten en zij die God uitdagen, menen Hem de wet te kunnen voorschrijven.
7-9Vraag het maar aan de dieren, zij zullen het jullie wel uitleggen, vraag het de vogels, zij zullen het jullie vertellen, of laat de aarde het vertellen of de vissen uit de zee. Zij allen erkennen dat de Here alles zo heeft gemaakt.
10Want het leven van elk levend wezen is in de hand van God, ook de adem van iedere sterveling.
11Net zoals mijn mond kan proeven of het eten lekker is, zo toetsen mijn oren of het waar is wat ik hoor.
12Oude mensen zijn wijs en een lang leven geeft wijsheid, beweert men.
13Maar alleen God heeft de ware wijsheid en de kracht. Alleen bij Hem kunnen we terecht voor raad en inzicht.
14Hoe groot is zijn macht! Wat Hij afbreekt, kan niet worden herbouwd. Als Hij een mens opsluit, is er geen kans op vrijlating.
15Als Hij de regen tegenhoudt, wordt de aarde een woestijn. Laat Hij de regenstromen los, dan raakt alles overspoeld!
16Ja, van Hem is de kracht en de overwinning! Misleiders en zij die worden misleid, zijn beiden zijn slaven.
17Hij maakt adviseurs en rechters tot dwazen.
18Hij vernedert koningen tot slaven en bevrijdt hun dienaren.
19Priesters voert Hij als slaven weg, Hij werpt machtigen omver.
20Hij snoert betrouwbare adviseurs de mond en berooft de leiders van hun inzicht.
21Hij giet smaad uit over edelen en maakt de sterken zwak.
22Hij legt de geheimen van de diepe duisternis bloot en verjaagt het licht met donkere schaduwen.
23Hij laat volken opkomen en vernietigt ze dan weer. Hij maakt ze groot om ze vervolgens weer tot niets terug te brengen.
24-25 Het verstand van de machthebbers van de aarde neemt Hij weg om hen struikelend en rondtastend te laten dwalen in een ondoordringbare duisternis.’
Job
1Resposta de Job:
2“Sim, na verdade, quem vos ouve é levado a pensar
que vocês sabem tudo!
A sabedoria acaba nas vossas pessoas!
3Mas eu próprio também sei umas quantas coisas,
que vocês não são melhores do que eu.
Aliás, quem não sabe isso que vocês estiveram a dizer?
4Eu, aquele que rogou a Deus por ajuda e a quem ele respondeu,
tornei-me um motivo de troça para o meu próximo.
5Sim, eu, uma pessoa reta, sou agora aquele de quem se riem.
Entretanto, o rico zomba dos que se encontram em aperto
e é rápido em desprezar os que estão em necessidade.
6Nas tendas dos ladrões há prosperidade
e aqueles que desafiam a Deus sentem-se seguros,
pensando que têm Deus na sua mão.
7Quem é que não se dá conta de que Deus faz coisas assim?
Pergunta até às mudas bestas, elas sabem que assim é;
pergunta aos pássaros, dir-te-ão o mesmo.
8A própria terra ou os peixes do mar
comunicar-te-ão a mesma coisa.
9Qual entre todos não tem conhecimento
que a mão do Senhor criou tudo o que existe?
10Porque a alma de todo o ser vivente está nas mãos de Deus,
assim como a respiração, a vida de toda a humanidade.
11Assim como o paladar está preparado para diferenciar os gostos,
também o meu espírito sabe provar a verdade, quando a ouço.
12Tal como vocês dizem, os velhos como eu
são sabedores, têm entendimento.
13Mas a verdadeira sabedoria e o poder são de Deus;
só ele sabe o que devemos fazer e entende todas as situações.
14E como é grande a sua força!
Aquilo que vier a destruir não poderá ser reconstruído;
aquele a quem ele aprisiona, não poderá escapar.
15Se retém as chuvas, a terra torna-se num deserto;
envia tempestades e as cheias cobrem as terras.
16Sim, com ele está a força e a sabedoria;
tanto o que faz errar como o que erra lhe pertencem.
17É capaz de fazer até desvairar juízes e conselheiros.
18Liberta-nos das algemas postas pelos reis,
e amarra-lhes uma corda à sua cintura.
19Os próprios sacerdotes se arriscam a partir como escravos;
os poderosos são abatidos.
20Aos eloquentes, tira-lhes a palavra;
retira também o entendimento aos anciãos.
21Derrama desprezo sobre os líderes da nação
e tira forças ao forte.
22Enche a escuridão com luz,
mesmo a própria sombra da morte.
23Pode exaltar uma nação para, de seguida, a abater;
dispersa um povo, mas junta-o de novo.
24Tira o discernimento aos administradores e aos governantes,
deixando-os a tactear, perdidos.
25Sem norte, sem luz que os guie,
fá-los vaguear como ébrios.
