Zonde als oorzaak
1Luister! De Here is niet te zwak om u te redden. En Hij is ook niet plotseling doof geworden! Hij hoort u wel als u roept! 2Het probleem is echter dat uw zonden u gescheiden houden van God. Vanwege de zonde heeft Hij zijn gezicht van u afgekeerd en wil Hij niet meer luisteren. 3Want uw handen zijn moordenaarshanden en uw vingers zijn bevuild door de zonde, u liegt en bedriegt. 4Niemand wil eerlijk en oprecht zijn. De dingen die u voor de rechtbank beweert, berusten op leugens, u besteedt uw tijd aan het uitbroeden van slechte plannen en de uitvoering ervan. 5Uw boze plannen zijn als eieren van een adder. Als zij worden uitgebroed, komt er een giftige slang uit voort. 6Uw zonden zijn als spinnenwebben waarvan geen kleding kan worden gemaakt. Alles wat u doet, is doortrokken van zonde, geweld is uw belangrijkste kenmerk. 7Uw voeten snellen naar de zonde en er wordt gemakkelijk onschuldig bloed vergoten, uw gedachten zijn uitsluitend op zonden gericht. Waar u ook gaat, laat u een spoor van ellende en dood achter. 8U weet niet wat werkelijke vrede is, noch wat het betekent rechtvaardig en goed te zijn, u doet voortdurend kwaad en zij die u volgen, zullen geen vrede kennen, net zomin als u.
9Daarom is het recht ver van ons, gerechtigheid wordt niet bij ons gevonden. Wij zien uit naar het licht, maar de duisternis houdt ons gevangen. Wij verwachten uitzicht, maar rondom ons is de nacht. 10Als blinden tasten wij langs de wand. Wij zoeken houvast als mensen die geen ogen hebben. Midden op de dag struikelen wij alsof het donker is. Wij zwerven in de wildernis en lijken sprekend op doden. 11Wij allen grommen als hongerige beren, wij maken geluiden als het gekir van duiven. Wij hopen dat ons recht zal worden gedaan, maar het gebeurt niet. Wij hopen op redding, maar ook die blijft uit. 12Want onze zonden blijven zich opstapelen voor de rechtvaardige God en getuigen tegen ons. Ja, wij weten wat een zondaars wij zijn.
13Wij kennen onze ongehoorzaamheid. Wij hebben de Here, onze God, verloochend. Wij weten hoe opstandig en oneerlijk wij zijn, want wij kiezen onze leugens met zorg. 14Onze gerechtshoven doen de rechtvaardige onrecht, eerlijkheid is een onbekend verschijnsel voor ons. De waarheid valt dood neer in de straten en oprechtheid heeft geen enkele waarde. 15Ja, de waarheid is verdwenen en iemand die het verkeerde nalaat, wordt al snel aangevallen.
De Here zag al de boosheid en het was verkeerd in zijn ogen, omdat niemand voor het recht opkwam. 16Hij zag dat niemand u hielp en vroeg Zich af waarom niemand tussenbeide kwam. Daarom ondernam Hij Zelf stappen om u te redden door zijn machtige kracht en gerechtigheid. 17Hij deed de gerechtigheid aan als pantser en zette de helm van het heil op zijn hoofd. Hij kleedde Zich met een mantel van vergelding en toorn. 18Hij zal zijn vijanden hun slechte daden betaald zetten, toorn voor zijn tegenstanders in verre landen. 19En uiteindelijk zullen zij de naam van God van oost tot west vrezen en verheerlijken. Want Hij zal komen als een vloedgolf, voortgedreven door de adem van de Here. 20Hij komt als bevrijder naar Sion, naar alle nakomelingen van Jakob die zich van de zonde hebben afgekeerd. 21‘Dit verbond sluit Ik met hen,’ zegt de Here, ‘mijn Geest, die op u rust, zal u niet verlaten, ook de woorden die u namens Mij spreekt, zullen steeds bij u zijn. Ook bij uw kinderen en kleinkinderen, voor altijd en eeuwig.’
De l’injustice à la justice
Ce qui sépare de Dieu
1Mais non : la main de l’Eternel ╵n’est pas trop courte pour sauver,
et son oreille n’est pas sourde ╵au point de ne plus vous entendre !
2Ce sont vos fautes ╵qui vous séparent
de votre Dieu.
C’est à cause de vos péchés ╵qu’il s’est détourné loin de vous
pour ne plus vous entendre.
3Car vos mains sont souillées de sang
et vos doigts de péchés,
vos lèvres disent des mensonges,
votre langue susurre ╵des paroles perfides.
4Personne n’invoque le droit,
et nul ne plaide ╵selon la vérité.
On s’appuie sur de vains raisonnements
et l’on allègue des mensonges.
Ils conçoivent le mal
et enfantent l’iniquité.
5Ils couvent des œufs de vipère,
tissent des toiles d’araignée.
Qui mange de ces œufs mourra ;
de chaque œuf couvé qui éclôt
sortira un serpent.
6Leurs toiles d’araignée ╵ne servent pas de vêtement,
et l’on ne peut pas se couvrir ╵de ce qu’ils ont confectionné.
Les œuvres qu’ils produisent ╵sont des œuvres mauvaises ;
de leurs mains, ils commettent ╵des actes de violence.
7Leurs pieds courent au mal,
et ils ont hâte ╵de verser le sang innocent.
Leurs pensées sont sans cesse ╵orientées vers le mal,
dévastation et destruction ╵jalonnent leur parcours59.7 Pour les v. 7-8, voir Rm 3.15-17..
8Ils ne connaissent pas ╵le chemin de la paix,
et le droit est absent ╵des routes qu’ils empruntent.
Les sentiers qu’ils se tracent ╵sont des voies tortueuses :
quiconque s’y engage ╵ne connaît pas la paix.
Les péchés du peuple
9Voilà pourquoi le droit ╵demeure loin de nous,
et l’on ne nous rend pas justice.
Nous espérions de la lumière,
et c’est l’obscurité.
Oui, nous espérions la clarté
et nous marchons dans les ténèbres.
10Nous allons à tâtons ╵comme des aveugles ╵le long d’un mur ;
comme ceux qui n’ont plus leurs yeux,
nous allons à tâtons,
nous trébuchons en plein midi ╵comme à la nuit tombante ;
tout en étant pleins de vigueur,
nous sommes comme morts.
11Nous grondons tous comme des ours
et nous ne cessons de gémir ╵tout comme des colombes.
Nous espérons le droit, ╵mais il n’y en a pas ;
et le salut, ╵mais il est loin de nous !
12Car nos révoltes ╵contre toi sont nombreuses
nos transgressions ╵témoignent contre nous.
Nos péchés restent attachés à nous,
et nos fautes, nous les connaissons bien.
13Nous sommes des rebelles
et nous avons trompé ╵l’Eternel, notre Dieu, ╵en lui tournant le dos.
Nous ne parlons que d’oppression ╵et de révolte,
et nous avons conçu, ╵nous avons projeté ╵des propos mensongers ╵dans notre cœur.
14Aussi, le droit recule
et la justice est loin de nous.
La vérité trébuche ╵sur la place publique,
et la droiture ╵ne peut y accéder.
15La vérité a disparu
et celui qui se détourne du mal ╵se fait piller.
Dieu intervient
Mais l’Eternel a vu ╵avec indignation
qu’il n’y a plus de droit.
16Il n’a trouvé personne ╵qui intercède,
il s’en est étonné.
Alors son propre bras ╵lui est venu en aide,
et sa justice ╵a été son soutien59.16 Voir 63.5..
17Il se revêt de la justice ╵comme d’une cuirasse,
il s’est mis sur la tête ╵le casque du salut.
En guise de tunique, ╵il s’est drapé ╵de la rétribution,
il s’est enveloppé ╵comme dans un manteau59.17 Allusion en Ep 6.14-17 ; 1 Th 5.8. ╵d’une ardeur passionnée ╵pour la relation exclusive ╵qui le lie à son peuple.
18Il rendra à chacun ╵ce que lui vaut ses actes :
la fureur à ses adversaires,
et leur dû à ses ennemis ;
il paiera leur salaire ╵aux habitants des îles, ╵et des régions côtières.
19Ainsi, l’on craindra l’Eternel ╵et l’on révérera sa gloire
de l’occident jusqu’au levant.
Car il viendra ╵comme un fleuve en furie
agité par un vent ╵venu de l’Eternel59.19 Verset difficile, interprété de diverses manières..
20Car le libérateur ╵va venir pour Sion,
pour ceux qui, en Jacob, ╵renonceront à leurs révoltes.
L’Eternel le déclare.
21Quant à moi, déclare l’Eternel, voici quelle est l’alliance que je fais avec eux59.21 Les v. 20-21 sont cités en Rm 11.26. : Mon Esprit qui repose sur toi et mes paroles que je mets dans ta bouche59.21 Voir 51.16., ne s’écarteront ni de ta bouche, ni de la bouche de tes enfants, ni de la bouche de leurs enfants. Voilà ce que dit l’Eternel, dès maintenant et pour l’éternité.
