Profetie over de Judeeërs in Egypte
1Hier volgt de boodschap die God Jeremia gaf voor de Judeeërs die in het zuiden en het noorden van Egypte woonden in de steden Migdol, Tachpanhes en Memfis:
2-3 De Here van de hemelse legers, de God van Israël, zegt: ‘U hebt gezien wat Ik deed met Jeruzalem en de steden van Juda. Om hun goddeloosheid zijn zij in de as gelegd, puinhopen, zonder één levende ziel. Mijn toorn keerde zich tegen hen, omdat zij andere goden aanbaden, “goden” die u voorheen niet kende en ook uw voorouders niet. 4Ik stuurde telkens weer mijn dienaren, de profeten, om steeds weer te protesteren en hen te smeken deze afschuwelijke praktijken die Ik zo haat, niet te doen. 5Maar zij weigerden te luisteren en wilden niet van hun slechte wegen terugkeren, zij bleven reukwerk verbranden voor deze zogenaamde goden. 6Daardoor heb Ik mijn brandende woede uitgestort over de steden van Juda en de straten van Jeruzalem die sindsdien een verlaten woestenij zijn.’ 7En nu vraagt de Here, de God van de hemelse legers, de God van Israël, u: ‘Waarom zoekt u toch uw eigen ondergang? Want niemand van u zal blijven leven: geen man, vrouw of kind, niemand zal er zo in Juda overblijven. 8Want u wekt mijn toorn op met de afgodsbeelden die u hebt gemaakt en die u hier in Egypte aanbidt. U brandt reukwerk voor hen en dwingt Mij op die manier u volledig te vernietigen en u tot een vloek te maken, tot een mikpunt van spot onder alle volken op aarde. 9Bent u de goddeloze daden van uw voorouders, de zonden van de koningen en koninginnen van Juda, uw eigen zonden en die van uw vrouwen in Juda en Jeruzalem vergeten? 10Tot op dit moment heeft niemand berouw getoond, niemand heeft naar Mij willen terugkeren of zich willen houden aan de wetten en voorschriften die Ik u en uw voorouders gegeven heb.’ 11Daarom zegt de Here van de hemelse legers, de God van Israël: ‘Ik kan u niet meer verdragen en laat het onheil over u komen. Ik zal u allemaal vernietigen! 12Ik zal dit restant van Juda dat erop stond naar Egypte te gaan, voorgoed opruimen. Het zal hier in Egypte omkomen door het zwaard of de honger, allen zullen sterven, van klein tot groot. Zij zullen worden verwenst en verafschuwd, vervloekt en gehaat. 13Ik zal hen in Egypte net zo straffen als in Jeruzalem, met het zwaard, honger en ziekten. 14Op een enkele vluchteling na, zal niemand van hen aan mijn toorn ontsnappen en terugkeren naar Juda, hoe graag ze dat ook willen.’
15Toen gaven alle aanwezige vrouwen en alle mannen die wisten dat hun vrouwen voor afgoden reukwerk hadden verbrand (het was een grote groep in Zuid-Egypte woonachtige Judeeërs) Jeremia als antwoord: 16‘Wij luisteren niet naar uw boodschappen die u namens de Here aan ons geeft! 17Wij doen wat wij zelf willen. Wij branden reukwerk voor de “koningin van de hemel” en offeren haar net zo vaak als wij zelf willen, net als onze voorouders, koningen en functionarissen altijd hebben gedaan in de steden van Juda en de straten van Jeruzalem. Want in die tijd hadden wij genoeg te eten en ontbrak het ons aan niets. Dat was een gelukkige tijd! 18Maar sinds wij ophielden met branden van reukwerk voor de “koningin van de hemel” en wij haar niet meer aanbaden, hebben we aan alles gebrek en lijden we onder geweld en honger.’ 19‘En,’ voegden de vrouwen daar nog aan toe, ‘dacht u dat wij de “koningin van de hemel” aanbaden, drankoffers voor haar uitgoten en koeken met haar beeltenis erop bakten, zonder dat onze mannen ervan wisten en ons hielpen? Natuurlijk niet!’
20Toen zei Jeremia tegen alle mannen en vrouwen die hem dit antwoord hadden gegeven: 21‘Denkt u dat de Here niet wist dat u en uw vaders, uw koningen en bestuurders en het hele volk reukwerk brandden voor afgoden in de steden van Juda en de straten van Jeruzalem? 22Omdat Hij deze afschuwelijke dingen niet langer kon aanzien, maakte Hij uw land tot een woestenij, een ongelooflijke puinhoop. Vervloekt, zonder één inwoner, zoals het er nu bij ligt. 23De reden voor al die rampen die u hebben getroffen, was het feit dat u reukwerk verbrandde, tegen de Here zondigde en weigerde Hem te gehoorzamen.’
24Jeremia zei verder tegen hen, ook tegen de vrouwen: ‘Luister naar het woord van de Here, alle inwoners van Juda die hier in Egypte zijn! 25De Here van de hemelse legers, de God van Israël, zegt: “Zowel u als uw echtgenotes hebben gezegd dat u uw verering van de ‘koningin van de hemel’ niet zou opgeven, iets dat u met uw daden al hebt bewezen. Ga uw gang dan maar en doe wat u hebt beloofd en gezworen!” 26Maar luister naar het woord van de Here, Judeeërs die in Egypte wonen: “Ik zweer bij mijn grote naam,” zegt de Here, “dat het geen effect meer zal hebben als u een eed zweert met de woorden: ‘Zo zeker als de Oppermachtige Here leeft!’ 27Want Ik zal de wacht over u houden, maar niet met het oog op uw welzijn! Ik zal erop toezien dat het onheil over u komt, u zult worden vernietigd door oorlog en honger, tot ieder van u dood is. 28Alleen die paar mensen die naar Juda terugkeren, zullen aan de oorlog ontsnappen. Maar iedereen die weigert terug te gaan en vastbesloten is in Egypte te blijven, zal merken wie de waarheid spreekt, Ik of zij! 29Dit is het teken dat Ik mijn dreigementen tegen u zal waarmaken en u hier zal straffen: 30Ik zal farao Hofra overgeven in de macht van zijn vijanden die het op zijn leven hebben voorzien, net zoals Ik koning Zedekia van Juda in de macht heb gegeven van koning Nebukadnezar van Babel.” ’
Ang Mensahi sang Dios sa mga Israelinhon sa Egipto
1Nagsiling ang Ginoo kay Jeremias parte sa tanan nga Judio nga nagaestar sa aminhan sang Egipto—sa mga banwa sang Migdol, Tapanhes, kag Memfis—kag pati ang sa bagatnan sang Egipto. 2Amo ini ang ginsiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: “Kamo mismo nakakita sang grabe nga kalaglagan nga ginpadala ko sa Jerusalem kag sa tanan nga banwa sang Juda. Guba na ini subong kag wala na sing may nagaestar 3tungod sa kalautan nga ginhimo sang ila mga pumuluyo. Ginpaakig nila ako paagi sa pagsunog sang insenso kag pagsimba sa mga dios-dios nga wala gani nila makilal-i ukon sang ila mga katigulangan. 4Permi ko sila ginapadal-an sang mga propeta nga akon mga alagad sa pagpaandam sa ila nga indi nila paghimuon inang makangilil-ad nga butang nga akon ginakaugtan. 5Pero wala gid sila magpamati ukon magtuman sa mga propeta. Wala sila magbiya sa ila kalautan ukon mag-untat sa pagsunog sang insenso sa iban nga mga dios. 6Gani ginpaagom ko sa ila ang akon puwerte nga kaakig. Daw sa kalayo ini nga naglamon sa mga banwa sang Juda kag sa Jerusalem, kag nangin mamingaw ini nga mga lugar kag guba hasta subong.
7“Gani ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, nagapamangkot: Ngaa ginalaglag ninyo ang inyo kaugalingon? Gusto bala ninyo nga maubos ang mga tawo sang Juda—ang mga lalaki, babayi, kabataan kag mga lapsag? 8Ngaa nga ginapaakig gid ninyo ako sa inyo ginhimo nga mga dios-dios? Ginasunugan pa ninyo ini sang insenso diri sa Egipto, nga inyo ginaestaran subong. Ginalaglag lang ninyo ang inyo kaugalingon kag ginahimo nga kangil-aran kag kahuy-anan sa tanan nga nasyon sa kalibutan. 9Nalimtan na bala ninyo ang mga kalautan nga ginhimo sang inyo mga katigulangan kag sang mga hari kag mga rayna sang Juda, kag ang mga kalautan nga ginhimo ninyo kag sang inyo mga asawa sa Juda kag Jerusalem? 10Hasta subong wala kamo magpaubos sang inyo kaugalingon kag magtahod sa akon. Wala man kamo magtuman sa akon kasuguan kag mga pagsulundan nga akon ginhatag sa inyo kag sa inyo mga katigulangan.
11“Gani ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, handa na sa paglaglag sa inyo kag sa bug-os nga Juda. 12Kamo nga mga nabilin nga buhi sa Juda nga nagpamilit gid nga magkadto kag mag-estar diri sa Egipto, mapatay kamo tanan halin sa pinakakubos hasta sa pinakadungganon. Huo, mapatay kamo diri sa inaway ukon gutom. Pakamalauton kamo, kangil-aran, pakalainon, kag yagutaon. 13Himuon ko sa inyo diri sa Egipto ang akon ginhimo sa Jerusalem. Silutan ko man kamo paagi sa inaway, gutom, kag balatian. 14Mapatay kamo tanan, kamo nga mga nabilin nga buhi sa Juda nga nag-estar diri sa Egipto. Indi na kamo makabalik pa sa Juda, nga sa diin gusto ninyo makabalik liwat kag makaestar. Wala sing may makabalik sa inyo luwas sa pila lang nga makapalagyo.”
15Madamo gid nga mga Judio ang nagtipon sa pagpamati kay Jeremias. Ini sila nagaestar sa aminhan kag sa bagatnan sang Egipto. Karon, ang tanan nga lalaki nga nakahibalo nga ang ila mga asawa nagasunog sang insenso sa iban nga mga dios, kag ang tanan nga babayi nga nagatipon didto, nagsiling kay Jeremias, 16“Indi kami magpamati sa ginasiling mo sa amon sa ngalan sang Ginoo! 17Himuon gid namon ang tanan nga gusto namon himuon: Magasunog kami sang insenso sa amon diosa nga ‘Rayna sang Langit’ kag magahalad kami sa iya sang halad nga ilimnon pareho sang ginhimo namon sa mga banwa sang Juda kag sa mga dalan sang Jerusalem. Amo man ini ang ginhimo sang amon mga katigulangan kag sang amon mga hari kag mga opisyal. Sadto nga tion maayo ang amon kahimtangan; madamo kami sang pagkaon kag wala sing may malain nga natabo sa amon. 18Pero sang mag-untat kami sunog sang insenso sa Rayna sang Langit kag wala na maghalad sang halad nga ilimnon sa iya, nawad-an kami sang tanan, kag nagakalamatay sa inaway kag gutom.”
19Nagsiling man ang mga babayi, “Sang nagsunog kami sang insenso sa Rayna sang Langit kag naghalad sang halad nga ilimnon sa iya, kag nagluto sang tinapay sa iya dagway, nahibaluan ini sang amon bana.”
20Dayon nagsiling si Jeremias sa ila tanan, sa mga lalaki kag mga babayi nga nagabulos-bulos sabat sa iya, 21“Nagahunahuna bala kamo nga ang Ginoo wala nakahibalo nga kamo kag ang inyo mga katigulangan, ang inyo mga hari kag mga opisyal, kag ang tanan nga pumuluyo nagsunog sang insenso sa mga banwa sang Juda kag sa mga dalan sang Jerusalem? 22Kag sang indi na mabatas sang Ginoo ang inyo kalautan kag ang inyo makangilil-ad nga mga binuhatan, ginhimo niya ang inyo duta nga talamayon kag mamingaw, nga wala na sing may nagaestar, pareho sang natabo subong. 23Natabo ini nga kalaglagan sa inyo tungod kay nagsunog kamo sang insenso kag nagpakasala sa Ginoo. Wala kamo magtuman sa iya kasuguan ukon magsunod sa iya mga pagsulundan kag mga pagpanudlo.”
24Nagsiling pa si Jeremias sa tanan nga tawo didto, pati sa mga babayi, “Pamatii ninyo ang pulong sang Ginoo, kamo nga katawhan sang Juda nga nagaestar diri sa Egipto. 25Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: ‘Gintuman gid ninyo kag sang inyo mga asawa ang inyo ginpromisa nga magsunog sang insenso kag maghalad sang halad nga ilimnon sa Rayna sang Langit. Sige, padayuna ninyo ang inyo ginahimo. Tumana gid ninyo ang inyo ginpromisa. 26Pero pamatii ninyo ang akon ginasiling, kamo nga katawhan sang Juda nga nagaestar diri sa Egipto. Ginasumpa ko sa akon kaugalingon nga wala na sing may makagamit sa inyo sang akon makagagahom nga ngalan. Wala na sing may makasumpa sing pareho sini: “Nagasumpa ako sa ngalan sang buhi nga Ginoong Dios.” 27Kay imbes nga bantayan ko kamo para sa inyo kaayuhan, halitan ko kamo. Magakalamatay kamo diri sa Egipto paagi sa inaway ukon gutom hasta nga wala sing may mabilin sa inyo. 28Kon may mabilin gid man sa inaway kag makabalik sa Juda, diutay gid lang. Dayon mahibaluan sang mga nabilin nga katawhan sang Juda nga nagaestar subong diri sa Egipto kon kay sin-o pulong ang natuman—ang akon ukon ang ila. 29Amo ini ang tanda nga silutan ko gid kamo sa sini nga lugar, agod mahibaluan ninyo nga matuman gid ang kalaglagan nga ginsiling ko kontra sa inyo: 30Itugyan ko si Faraon Hofra nga hari sang Egipto sa iya mga kaaway nga gusto magpatay sa iya, subong nga gintugyan ko si Haring Zedekia sang Juda sa iya kaaway nga si Haring Nebucadnezar sang Babilonia nga gusto man magpatay sa iya.’ ”
