Rust voor Gods kinderen
1Hoewel Gods belofte nog altijd geldt, de belofte dat God ons allen in zijn rust op zal nemen, moeten wij ervoor zorgen dat niet sommigen de indruk zouden wekken er geen deel aan te hebben. 2Want dit goede nieuws heeft ons net zo bereikt als de mensen in de tijd van Mozes. Maar zij hebben er niets aan gehad, omdat zij het niet geloofden. 3Want alleen als wij God geloven, kunnen wij deel krijgen aan zijn rust. Hij heeft immers gezegd: ‘In mijn toorn heb Ik gezworen dat zij geen rust bij Mij zouden vinden.’ Toch ligt Gods plan om hun die rust te geven, al klaar vanaf het begin van de wereld. 4Dat weten wij omdat er in de Boeken staat dat God op de zevende dag uitrustte. Alles wat Hij wilde maken, was klaar. 5Toch kwamen de Israëlieten er niet, want God zei ten slotte: ‘Zij zullen bij Mij geen rust vinden.’ 6Maar de belofte is niet ingetrokken. Daarom komen sommigen er wel, al zijn dat niet de mensen die het eerst de kans kregen, want die waren God ongehoorzaam. 7Maar God heeft de mensen een nieuwe kans gegeven om deel te krijgen aan zijn rust en die kans is er nú! Hij heeft dat door de mond van David al aangekondigd met de eerder genoemde woorden: ‘Luister nú naar wat Hij u zegt en sluit uw hart niet af voor Hem.’
8Jozua heeft het volk niet in deze rust gebracht. Als dat zo was, zou God niet veel later hebben gezegd dat het ‘nu’ de tijd is om deel te krijgen aan die rust. 9Er wacht het volk van God dus nog altijd een zuivere, volkomen rust. 10Wie door geloof die rust ervaart, rust uit van zijn eigen werk, net als God. 11Laten wij ons best doen deel te krijgen aan die rust. Daarom moeten wij ervoor oppassen God niet ongehoorzaam te zijn zoals het volk Israël, dat daardoor die rust niet kreeg.
12Want het woord van God is levend en vol van kracht. Het is scherper dan een tweesnijdend zwaard, het dringt zo diep door dat het alles in ons van elkaar lossnijdt, zelfs onze diepste gedachten en verlangens. Daardoor wordt duidelijk wie wij werkelijk zijn. 13God weet alles over iedereen. Alles in en om ons ligt open en bloot voor zijn ogen, niets kan verborgen blijven voor Hem aan wie wij verantwoording moeten afleggen voor alles wat wij hebben gedaan.
14Dit betekent dat Jezus, de Zoon van God, onze grote hogepriester is, die naar de hemel is gegaan om ons te helpen. Daarom moeten wij geen ogenblik aan Hem twijfelen. 15Deze hogepriester begrijpt onze zwakheden, omdat Hij dezelfde verleidingen heeft gekend als wij, maar Hij heeft er geen ogenblik aan toegegeven, Hij heeft nooit gezondigd. 16Laten wij daarom vrijmoedig naar de troon van God gaan om van Hem genade te ontvangen, om hulp te krijgen, juist in die ogenblikken dat wij het moeilijk hebben.
Субботний покой для народа Божьего
1Но еще не поздно, и обещание Бога о входе в Его покой остается в силе, и давайте поэтому будем очень внимательны, чтобы никто из вас не оказался недостигшим этого покоя. 2Ведь нам так же, как и этим восставшим, была возвещена Радостная Весть, но им эта весть никакой пользы не принесла, потому что они не приняли ее верой. 3Но мы, поверившие, входим в Его покой, так как Бог сказал:
«Поэтому Я поклялся в гневе Моем:
они не войдут в Мой покой!»4:3 См. Пс. 94:11.
Он сказал это, несмотря на то что Он уже закончил сотворение мира еще в самом начале. 4В другом месте Он сказал о седьмом дне так: «На седьмой день Бог отдыхал от всех Своих дел»4:4 См. Быт. 2:2.. 5Но выше было сказано: «Они не войдут в Мой покой!»
6Так как некоторым еще остается войти в него, ну а те, кому Радостная Весть была возвещена прежде, не вошли по причине своего непослушания, 7то Бог опять назначил определенный день, «сегодня», спустя долгое время провозгласив об этом через Давида, как уже было процитировано выше:
«Сегодня, если услышите Его голос,
то не ожесточайте ваших сердец».
8Если бы имелся в виду тот покой, который им дал Иисус Навин, то Бог больше не говорил бы о каком-то другом дне после этого. 9Поэтому субботний покой4:9 Субботний покой – букв.: «субботство». Иудейский народ получил повеление не работать в субботу и освящать этот день недели (который у иудеев был седьмым по счету), так как на седьмой день Бог завершил творить мир (см. Быт. 2:2; Исх. 20:11). Само слово суббота (евр. «шабат») и означает – покой. Суббота была прообразом истинного покоя Бога, о котором и идет здесь речь. остается для народа Божьего. 10Кто входит в покой Божий, тот отдыхает от своих трудов точно так же, как и Бог от Своих. 11Поэтому будем делать все возможное, чтобы нам войти в тот покой; чтобы никто не пал, последовав тому же примеру непослушания.
12Ведь слово Божье живет и действует, оно острее, чем любой обоюдоострый меч, и проникает в самые глубины нашей сущности, туда, где проходит граница между душой и духом, до суставов и костного мозга. Оно судит мысли и сердечные побуждения. 13Ничто во всем творении не скрыто от Него. Перед Ним все обнажено, и глаза Его видят все. Ему мы дадим отчет.
Иисус – самый главный Первосвященник
14У нас есть великий Первосвященник, прошедший небеса, – Иисус, Сын Божий. Поэтому давайте твердо держаться истины, которую мы и исповедуем. 15Наш Первосвященник не из тех, кто не может сочувствовать нам в наших слабостях. Он был искушен во всем, как и мы, за исключением греха. 16Поэтому давайте приблизимся смело к престолу благодати, чтобы получить милость и обрести благодать для своевременной помощи.
