Gott, es geht um deine Ehre!
1Ein Lied von Asaf.
Gott, fremde Völker sind in das Land eingefallen,
das du dir zum Eigentum erwählt hast.
Sie haben deinen heiligen Tempel entweiht
und Jerusalem in einen Trümmerhaufen verwandelt.
2Sie haben alle umgebracht, die dir dienten
und dir die Treue hielten.
Ihre Leichen ließen sie achtlos liegen,
als Fraß für die Geier und die wilden Tiere.
3Rings um Jerusalem richteten sie ein Blutbad an,
und keiner war da, der die Toten begrub.
4Unsere Nachbarvölker verhöhnen uns,
nur noch Spott haben sie für uns übrig.
5Herr, wie lange willst du noch zornig auf uns sein?
Soll dein Zorn für immer so weiterbrennen wie ein Feuer?
6Gieß ihn doch über die Völker aus, die dich nicht anerkennen,
und über die Königreiche, die deinen Namen nicht anrufen!
7Denn sie haben dein Volk vernichtet
und seine Heimat verwüstet.
8Strafe uns doch nicht für die Sünden unserer Vorfahren!
Zögere nicht, erbarme dich über uns,
denn wir sind am Ende unserer Kraft!
9Hilf uns, Gott, unser Retter,
damit dein Name gerühmt wird!
Steh uns bei und vergib uns unsere Schuld –
es geht doch um deine Ehre!
10Warum sollen die fremden Völker spotten:
»Wo bleibt er denn, ihr Gott?«
Zeige ihnen, wie du das Blut deiner Diener an den Feinden rächst!
Lass uns das noch erleben!
11Lass das Stöhnen der Gefangenen zu dir dringen!
Du hast grenzenlose Macht;
darum rette die, denen man das Leben nehmen will!
12Herr, unsere Nachbarvölker haben dich beleidigt und verspottet.
Zahle es ihnen siebenfach zurück!
13Wir aber sind dein Volk,
wir gehören zu dir wie Schafe zu ihrem Hirten.
Allezeit wollen wir dich loben
und jeder neuen Generation erzählen, wie groß du bist!
دعا برای آزادی قوم
1ای خدا، قومهای خدانشناس، سرزمين قوم برگزيدهٔ تو را تسخير نمودند؛ خانهٔ مقدس تو را بی‌حرمت كردند و شهر اورشليم را خراب نمودند. 2جنازه‌های بندگانت را خوراک پرندگان و جانوران ساختند. 3خون آنها را مانند آب در اطراف اورشليم جاری كردند؛ كسی باقی نماند تا آنها را دفن كند. 4ای خدا، نزد قومهای اطراف رسوا و مايهٔ ريشخند شده‌ايم.
5خداوندا، تا به كی بر ما خشمگين خواهی بود؟ آيا آتش خشم تو تا به ابد بر سر ما زبانه خواهد كشيد؟ 6خدايا، خشم خود را بر سرزمينها و قومهايی كه تو را نمی‌شناسند و عبادت نمی‌كنند، بريز. 7همين قومها بودند كه دست به كشتار قوم تو زدند و خانه‌هايشان را خراب نمودند.
8ای خدا، ما را به سبب گناهانی كه اجدادمان مرتكب شده‌اند مجازات نكن. بر ما رحم فرما، زيرا بسيار دردمنديم. 9ای خدايی كه نجات دهندهٔ ما هستی، به خاطر حرمت نام خودت ما را ياری فرما؛ ما را نجات ده و گناهان ما را بيامرز. 10چرا قومهای خدانشناس بگويند كه خدای ايشان كجاست؟ ای خدا، بگذار با چشمان خود ببينيم كه تو انتقام خون بندگانت را از دشمنان می‌گيری.
11خداوندا، نالهٔ اسيران را بشنو و با دست توانای خود آنانی را كه محكوم به مرگ هستند، برهان. 12از قومهای مجاور ما، به سبب بی‌حرمتی‌ای كه نسبت به تو روا داشته‌اند، هفت برابر شديدتر انتقام بگير. 13آنگاه ما كه قوم برگزيده و گوسفندان گلهٔ تو هستيم، تو را تا به ابد شكر خواهيم گفت و تمام نسلهای آيندهٔ ما تو را ستايش خواهند كرد.
