Salmo 95 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 95:1-11

Salmo 95

Kanta sa Pagdayaw

1Dali, magkanta kita sa kalipay

kag maghinugyaw kita sa Ginoo, ang palalipdan nga bato nga nagaluwas sa aton.

2Magpalapit kita sa iya nga may pagpasalamat,

kag maghinugyaw kita nga nagakanta sang mga pagdayaw sa iya.

3Kay ang Ginoo gamhanan nga Dios.

Gamhanan siya nga hari kag labaw sa tanan nga dios.

4Siya ang nagapanag-iya sang mga kadadalman sang kalibutan kag sang mga putokputokan sang mga bukid.

5Siya man ang nagapanag-iya sang dagat kag sang duta nga iya ginpanghimo.

6Dali, magluhod kita sa pagsimba sa Ginoo nga naghimo sa aton.

7Kay siya ang aton Dios,

kag kita ang iya katawhan nga iya ginabantayan kag ginaatipan pareho sa mga karnero.

Kon mabatian ninyo subong ang tingog sang Dios,

8indi pagpatig-aha ang inyo mga tagipusuon

pareho sang ginhimo sang inyo mga katigulangan sang una didto sa Meriba,

subong man sang didto sila sa Masa sa may kamingawan.

9Nagsiling ang Dios, “Didto gintilawan nila ako bisan nakita na nila ang akon ginhimo sa ila.

10Sa sulod sang 40 ka tuig naakig gid ako sa sina nga henerasyon.

Kag nagsiling ako nga katawhan sila nga nagatalang kag wala nagasunod sa akon mga ginatudlo sa ila.

11Gani sa akon kaakig nagpanumpa ako nga indi gid nila mabaton ang kapahuwayan nga halin sa akon.”95:11 kapahuwayan nga halin sa akon: Siguro ang buot silingon, ang duta nga ginpromisa sang Dios nga ihatag sa ila.

La Bible du Semeur

Psaumes 95:1-11

Il tient l’univers dans ses mains

1Venez, crions notre joie ╵en l’honneur de l’Eternel !

Acclamons notre rocher ╵car il est notre Sauveur !

2Présentons-nous devant lui ╵avec des prières ╵de reconnaissance.

Acclamons-le en musique.

3L’Eternel est le grand Dieu,

il est le grand Roi ╵au-dessus de tous les dieux.

4C’est lui qui tient dans sa main ╵les profondeurs de la terre,

et les cimes des montagnes ╵sont aussi à lui.

5A lui appartient la mer : ╵c’est lui qui l’a faite ;

à lui est le continent : ╵ses mains l’ont formé.

6Venez et prosternons-nous,

ployons les genoux ╵devant l’Eternel ╵qui nous a créés.

7Il est notre Dieu,

nous sommes le peuple ╵de son pâturage95.7 Les rois étaient souvent appelés les bergers de leur peuple, leur royaume était leur pâturage (Jr 25.36 ; 49.19-20 ; 50.44-45). La même image s’applique à Dieu, le Roi-Berger suprême (voir 23.1).,

le troupeau ╵que sa main conduit.

Aujourd’hui, ╵si vous entendez sa voix95.7 Les v. 7b-8 sont cités, d’après l’ancienne version grecque, en Hé 3.15 et 4.7, et les v. 7b-11 en Hé 3.7-11.,

8ne vous endurcissez pas ╵comme à Meriba,

comme au jour de l’incident ╵de Massa dans le désert95.8 Voir Ex 17.7 ; Nb 20.1-3.,

9où vos ancêtres m’ont provoqué,

voulant me forcer la main, ╵bien qu’ils m’aient vu à l’action.

10Pendant quarante ans95.10 Voir Nb 14.33-34., ╵j’ai éprouvé du dégoût ╵pour cette génération,

et j’ai dit alors : ╵C’est un peuple égaré par son cœur,

et qui ne fait aucun cas ╵des voies que je lui prescris.

11C’est pourquoi, dans ma colère, ╵j’ai fait ce serment :

ils n’entreront pas dans le lieu de repos95.11 Voir Dt 12.9-10. Le terme repos a été traduit ailleurs par existence paisible. Il s’agit de la paix que l’Eternel voulait donner à son peuple dans le pays promis, en le libérant de tous ses ennemis, si celui-ci se montrait fidèle (Dt 12.9-10). ╵que j’avais prévu pour eux.