Salmo 90Salmo 90 Ang titulo sa Hebreo: Ang pangamuyo ni Moises nga alagad sang Dios.
Ang Dios kag ang Tawo
1Ginoo, ikaw ang amon puluy-an halin pa sang una.
2Sa wala mo pa matuga ang mga bukid kag ang kalibutan, ikaw na ang Dios,
kag ikaw gihapon ang Dios sa wala sing katapusan.
3Ikaw ang nagabuot sa kamatayon sang tawo;
ginabalik mo siya sa duta nga amo ang iya ginhalinan.
4Ang isa ka libo ka tuig sa amon daw isa lang ka adlaw sa imo nga nagligad na,
ukon daw malip-ot lang nga oras sa kagab-ihon.
5Ginabutangan mo sang katapusan ang amon kabuhi pareho sa damgo
6ukon pareho sa hilamon nga nagaulhot kag nagatubo kon aga, pero pagkahapon nagakalaya kag nagakapatay.
7Ang imo kaakig sa amon nagapahadlok kag nagalaglag sa amon.
8Nakita mo ang amon mga sala.
Bisan ang mga sala nga nahimo namon sa tago hayag sa imo presensya.
9Matuod nga sa imo kaakig mapatay kami;
matapos ang amon kabuhi sa daw isa lang ka panghayhay.
10Ang kalawigon sang amon kabuhi 70 ka tuig, ukon 80 ka tuig kon mabakod kami.
Pero bisan pa ang pinakamaayo namon nga mga tinuig madamo sang mga kagamo kag kalisod.
Matuod gid man nga sa indi madugay matapos ang amon kabuhi kag madula kami.
11Wala sing may nakaeksperiensya sang imo bug-os nga kaakig.
Kag samtang nagadugang ang amon ihibalo sa imo kaakig nagadugang man ang amon pagtahod sa imo.
12Paintiendiha kami nga kalip-ot lang sang amon kabuhi,
agod mangin mainalamon kami sa amon pagkabuhi.
13Ginoo, hasta san-o pa bala ang imo kaakig sa amon?
Talupangda kag kaluoyi kami nga imo mga alagad.
14Kada aga ipakita ang imo gugma sa amon agod magkanta kami sa kalipay kag mangin malipayon kami sa bug-os namon nga kabuhi.
15Hatagi kami sang kalipay nga pareho kalawig sa mga tinuig nga ginsilutan mo kami kag ginpaantos.
16Ipakita sa amon nga imo mga alagad, kag sa amon mga kaliwat, ang imo makatilingala nga binuhatan kag ang imo pagkagamhanan.
17Ginoo nga amon Dios, kabay pa nga pakamaayuhon mo kami kag hatagan sang kadalag-an sa tanan namon nga mga ginahimo.
Moses’ bøn
1En bøn af Guds tjener Moses.
Herre, du er vores tilflugt,
du har hjulpet os fra slægt til slægt.
2Du var til, før bjergene blev skabt,
du levede, før jorden blev dannet.
Din eksistens har ingen begyndelse
og kommer aldrig til en afslutning.
3Men menneskers liv får ende,
på din befaling bliver de til støv.
4Tusinde år er for dig som en enkelt dag er for os,
den varer nogle timer, og så er den forbi.
5Du gør ende på menneskers liv,
og de sover ind.
Om morgenen er græsset grønt og frisk,
6det glinser og er fuldt af liv.
Men om aftenen er det tørret ind
og vissent.
7Vi sygner hen under din fortærende vrede,
vi skælver under din voldsomme harme.
8Du ser vore skjulte synder,
vore fejl ligger udbredt for dine øjne.
9Vi mærker din vrede hver dag,
vi ender vores liv med et suk.
10Vi kan forvente at leve, til vi er halvfjerds,
måske nogle kan nå at blive firs.
Selv vore bedste år har nok af problemer,
men tiden flyver af sted, snart er alt forbi.
11Hvem kender styrken af din vrede?
Din harme fylder os med ærefrygt.
12Hjælp os til at huske, at livet er kort,
så vi kan vokse i visdom.
13Åh, Herre, se i nåde til os!
Hvor længe skal vi lide under din straf?
Vær barmhjertig imod dit eget folk.
14Mæt os hver morgen med din kærlighed,
så vi oplever glæde dag efter dag.
15Vi har været ulykkelige i umindelige tider.
Giv os nu lige så mange lykkelige år.
16Lad dit folk igen opleve dine undere,
lad vore børn få din herlighed at se.
17Vis os din nåde, Herre, vor Gud,
giv os gode tider og fremgang.
