Salmo 18Salmo 18 Ang titulo sa Hebreo: Sa direktor sang mga manugkanta. Ang kanta nga ginsulat ni David nga alagad sang Ginoo. Ginkanta niya ini sa Ginoo sang ginluwas siya sang Ginoo sa kay Saul kag sa iban pa niya nga mga kaaway.
Ang Kanta ni David sa Iya nga Pagdaog
(2 Sam. 22:1-51)
1Ginahigugma ko ikaw, Ginoo. Ikaw ang akon kusog.
2Ikaw, Ginoo, ang akon palalipdan nga bato,
ang akon mabakod nga palanaguan kag manughilway.
Bilang palalipdan nga bato, makapanago ako sa imo.
Ikaw ang akon taming, gamhanan nga manluluwas, kag dalangpan.
3Dalayawon ka, Ginoo,
kay kon magpangayo ako sang bulig sa imo
ginaluwas mo ako sa akon mga kaaway.
4-5Ang kamatayon daw pareho sa lubid nga nagburambod sa akon kag pareho sa siod sa akon alagyan.
Ang kalaglagan daw pareho sa mabaskog nga baha nga naglapaw sa akon.
6Gani sa akon kalisod nagpanawag ako sa imo, Ginoo.
Nagpangayo ako sang bulig sa imo nga akon Dios,
kag ginpamatian mo ang akon pangamuyo sa imo templo.
7Dayon naglinog, kag pati ang mga pundasyon sang mga bukid nag-uyog,
tungod kay naakig ka, Ginoo.
8Nagguwa ang aso sa imo ilong,
kag sa imo baba nagguwa ang makahalalit nga kalayo kag nagadabadaba nga mga baga.
9Ginbuksan mo ang langit,
kag nagpanaog ka nga nagatungtong sa madamol nga gal-om.
10Nagsakay ka sa kerubin,
kag madasig ini nga naglupad samtang ginapalid sang hangin.
11Ginhimo mo ang kadulom nga tabon sa imo palibot.
Nagpanago ka sa madamol nga gal-om.
12Nagpangilat sa imo atubangan,
kag halin sa panganod nagguwa ang mga yelo kag ang nagadabadaba nga mga baga.
13Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Mataas nga Dios, nagdaguob sa langit.18:13 Ang ini nga bersikulo sa Hebreo may sugpon pa, “nga may mga yelo kag nagadabadaba nga mga baga.” Pero wala ini sa iban nga mga kopya sang Hebreo kag sa Septuagint.
14Ginpana mo sang kilat ang imo mga kaaway,
kag nagpalalagyo sila nga nagasalasala.
15Sa imo nga pagsabdong kag puwerte nga kaakig nagakahubas ang dagat
kag makita ang duta sa idalom sini,
kag makita man ang pundasyon sang kalibutan.
16Halin sa langit gindawat mo ako kag ginkuha sa madalom nga tubig.
17Ginluwas mo ako sa akon gamhanan nga mga kaaway nga indi ko masarangan.
18Ginsalakay nila ako sang nalisdan ako,
pero gin-apinan mo ako, Ginoo.
19Gindala mo ako sa lugar nga wala sing katalagman;
ginluwas mo ako kay nalipay ka sa akon.
20Ginapakamaayo mo ako tungod nga matarong ang akon kabuhi
kag wala ako sing may nahimo nga sala.
21Kay ginasunod ko ang imo mga pamaagi
kag wala ako nagbiya sa imo Ginoo, nga akon Dios.
22Ginatuman ko ang tanan mo nga sugo
kag wala ko ginalapas ang imo mga pagsulundan.
23Nakahibalo ka nga wala sing kasawayan ang akon kabuhi
kag ginalikawan ko nga makasala.
24Ginapakamaayo mo ako tungod nga nakita mo nga matarong ang akon kabuhi
kag wala ako sing may nahimo nga sala.
25Matutom ka sa mga matutom sa imo,
kag maayo sa mga tawo nga maayo man.
26Sinsero ka sa mga sinsero sa imo,
kag maayo ka magpadihot sa mga malaot.
27Huo, ginaluwas mo ang mga mapainubuson,
pero ginapaubos mo ang mga matinaas-taason.
28Ginoo nga akon Dios, ikaw ang akon kasanag.
Sa kadulom ikaw ang akon suga.
29Sa imo bulig masarangan ko nga salakayon ang panong sang mga soldado,
kag masarangan ko nga sakaon ang pader nga nagapalibot sa siyudad.
30Ang imo pamaagi, O Dios, wala sing sayop.
Ang imo pulong masaligan gid.
Pareho ka sa taming sa tanan nga nagapangayo sang proteksyon sa imo.
31Ikaw lang, Ginoo, amo ang Dios;
ikaw lang ang amon palalipdan nga bato.
32Ikaw ang nagahatag sa akon sang kusog
kag ang nagabantay sa akon dalanon.
33Ginapabaskog mo ang akon tiil pareho sa tiil sang usa,
agod maagwanta ko ang pagtaklad sa mataas nga mga lugar.
34Ginahanas mo ako sa pagpakig-away
pareho abi sa pagbinat sang mabakod nga pana.
35Ginaprotektaran mo ako pareho sa taming,
gani luwas ang akon kabuhi.
Ginatipigan mo ako paagi sa imo gahom,
kag paagi sa imo bulig nangin bantog ako.
36Ginahatagan mo ako sang matawhay nga alagyan,
gani wala nagakasandad ang akon mga tiil.
37Ginlagas ko ang akon mga kaaway kag naabtan ko sila.
Kag wala gid ako magbalik hasta nga nalaglag ko sila.
38Ginlaglag ko sila kag natumba sila sa akon tiilan
kag indi na sila makabangon pa.
39Ginhatagan mo ako sang kusog sa pagpakig-away
kag ginpadaog sa akon mga kaaway.
40Ginpatal-as mo ang akon mga kaaway
kag ginlaglag ko sila.
41Nagpangayo sila sang bulig,
pero wala sing may nagluwas sa ila.
Nagpanawag sila sa imo,
pero wala mo sila ginsabat.
42Gindugmok ko sila hasta nga daw pareho na lang sila sa yab-ok nga ginapalid sang hangin.
Gintasak-tasak ko sila pareho sa lunang sa dalan.
43Ginluwas mo ako sa rebelde nga katawhan.
Ginhimo mo ako nga pangulo sang mga nasyon.
Ang mga taga-iban nga lugar nagaalagad sa akon.
44Pagkabati nila sa akon, nagatuman dayon sila sang akon mando. Nagaluhod sila sa akon sa kahadlok.
45Nadulaan sila sang kaisog,
gani nagaguwa sila sa ila mga palanaguan nga nagakurog sa kahadlok.
46Buhi ka, Ginoo!
Dalayawon ka nga akon palalipdan nga bato!
Ginapakataas ko ikaw, O Dios nga akon manluluwas.
47Ginabalusan mo ang akon mga kaaway,
kag ginapasakop mo ang mga nasyon sa akon.
48Ginaluwas mo ako sa akon mapintas nga mga kaaway,
kag ginapadaog mo ako sa ila.
49Gani padunggan ko ikaw sa mga nasyon.
Kantahan ko ikaw sang mga pagdayaw.
50Ginahatagan mo sang dalagko nga mga kadalag-an ang imo pinili nga hari.
Ginahigugma mo si David kag ang iya mga kaliwat sa wala sing katapusan.
To the chief Musician, A Psalm of David, the servant of the LORD, who spake unto the LORD the words of this song in the day that the LORD delivered him from the hand of all his enemies, and from the hand of Saul: And he said,
1I will love thee, O LORD, my strength.
2The LORD is my rock, and my fortress, and my deliverer; my God, my strength, in whom I will trust; my buckler, and the horn of my salvation, and my high tower.18.2 my strength: Heb. my rock
3I will call upon the LORD, who is worthy to be praised: so shall I be saved from mine enemies.
4The sorrows of death compassed me, and the floods of ungodly men made me afraid.18.4 ungodly men: Heb. Belial
5The sorrows of hell compassed me about: the snares of death prevented me.18.5 sorrows: or, cords
6In my distress I called upon the LORD, and cried unto my God: he heard my voice out of his temple, and my cry came before him, even into his ears.
7Then the earth shook and trembled; the foundations also of the hills moved and were shaken, because he was wroth.
8There went up a smoke out of his nostrils, and fire out of his mouth devoured: coals were kindled by it.18.8 out of his nostrils: Heb. by his, etc
9He bowed the heavens also, and came down: and darkness was under his feet.
10And he rode upon a cherub, and did fly: yea, he did fly upon the wings of the wind.
11He made darkness his secret place; his pavilion round about him were dark waters and thick clouds of the skies.
12At the brightness that was before him his thick clouds passed, hail stones and coals of fire.
13The LORD also thundered in the heavens, and the Highest gave his voice; hail stones and coals of fire.
14Yea, he sent out his arrows, and scattered them; and he shot out lightnings, and discomfited them.
15Then the channels of waters were seen, and the foundations of the world were discovered at thy rebuke, O LORD, at the blast of the breath of thy nostrils.
16He sent from above, he took me, he drew me out of many waters.18.16 many: or, great
17He delivered me from my strong enemy, and from them which hated me: for they were too strong for me.
18They prevented me in the day of my calamity: but the LORD was my stay.
19He brought me forth also into a large place; he delivered me, because he delighted in me.
20The LORD rewarded me according to my righteousness; according to the cleanness of my hands hath he recompensed me.
21For I have kept the ways of the LORD, and have not wickedly departed from my God.
22For all his judgments were before me, and I did not put away his statutes from me.
23I was also upright before him, and I kept myself from mine iniquity.18.23 before: Heb. with
24Therefore hath the LORD recompensed me according to my righteousness, according to the cleanness of my hands in his eyesight.18.24 in…: Heb. before his eyes
25With the merciful thou wilt shew thyself merciful; with an upright man thou wilt shew thyself upright;
26With the pure thou wilt shew thyself pure; and with the froward thou wilt shew thyself froward.18.26 shew thyself froward: or, wrestle
27For thou wilt save the afflicted people; but wilt bring down high looks.
28For thou wilt light my candle: the LORD my God will enlighten my darkness.18.28 candle: or, lamp
29For by thee I have run through a troop; and by my God have I leaped over a wall.18.29 run…: or, broken
30As for God, his way is perfect: the word of the LORD is tried: he is a buckler to all those that trust in him.18.30 tried: or, refined
31For who is God save the LORD? or who is a rock save our God?
32It is God that girdeth me with strength, and maketh my way perfect.
33He maketh my feet like hinds’ feet, and setteth me upon my high places.
34He teacheth my hands to war, so that a bow of steel is broken by mine arms.
35Thou hast also given me the shield of thy salvation: and thy right hand hath holden me up, and thy gentleness hath made me great.18.35 thy gentleness…: or, with thy meekness thou hast multiplied me
36Thou hast enlarged my steps under me, that my feet did not slip.18.36 my feet: Heb. mine ankles
37I have pursued mine enemies, and overtaken them: neither did I turn again till they were consumed.
38I have wounded them that they were not able to rise: they are fallen under my feet.
39For thou hast girded me with strength unto the battle: thou hast subdued under me those that rose up against me.18.39 subdued: Heb. caused to bow
40Thou hast also given me the necks of mine enemies; that I might destroy them that hate me.
41They cried, but there was none to save them: even unto the LORD, but he answered them not.
42Then did I beat them small as the dust before the wind: I did cast them out as the dirt in the streets.
43Thou hast delivered me from the strivings of the people; and thou hast made me the head of the heathen: a people whom I have not known shall serve me.
44As soon as they hear of me, they shall obey me: the strangers shall submit themselves unto me.18.44 As soon…: Heb. At the hearing of the ear18.44 submit…: or, yield feigned obedience18.44 strangers: Heb. sons of the stranger
45The strangers shall fade away, and be afraid out of their close places.18.45 strangers: Heb. sons of the stranger
46The LORD liveth; and blessed be my rock; and let the God of my salvation be exalted.
47It is God that avengeth me, and subdueth the people under me.18.47 avengeth: Heb. giveth avengements for18.47 subdueth: or, destroyeth
48He delivereth me from mine enemies: yea, thou liftest me up above those that rise up against me: thou hast delivered me from the violent man.18.48 violent…: Heb. man of violence
49Therefore will I give thanks unto thee, O LORD, among the heathen, and sing praises unto thy name.18.49 give…: or, confess
50Great deliverance giveth he to his king; and sheweth mercy to his anointed, to David, and to his seed for evermore.
