Salmo 104
Pagdayaw sa Dios nga Manunuga
1Dapat dayawon ko gid ang Ginoo.
Ginoo nga akon Dios, gamhanan ka gid.
Ang imo pagkadungganon kag pagkahalangdon daw amo ang imo bayo.
2Ginatabunan mo ang imo kaugalingon sang kasanag nga daw sa bayo
kag ginahumlad mo ang langit nga daw sa tolda.
3Ginpatindog mo ang imo puluy-an sa ibabaw pa sang kahawaan.
Ginahimo mo ang mga panganod nga imo karwahe,
kag nagasakay ka nga ginapalid sang hangin.
4Ginahimo mo ang hangin nga imo mga mensahero,
kag ang nagadabdab nga kalayo104:4 nagadabdab nga kalayo: ukon, kilat. nga imo mga suluguon.
5Ginpahamtang mo ang kalibutan sa iya nga pundasyon,
kag indi ini mauyog hasta san-o.
6Gintabunan mo ang kalibutan sang tubig nga daw sa panapton,
kag naglapaw ini sa mga bukid.
7Sa imo nga pagsabdong nga nagadaguob, naghawa ang tubig.
8Kag nag-ilig sila sa mga bukid kag sa mga patag,
kag sa iban pa nga mga lugar nga ginpreparar mo para sa ila.
9Ginbutangan mo sila sang mga dulunan nga indi nila malapawan,
agod indi nila liwat matabunan ang kalibutan.
10Ginpailig mo ang mga tuburan sa mga ililigan sang tubig,
kag nag-ilig ang tubig sa gin-utlan sang mga bukid.
11Gani ang tanan nga talunon nga mga sapat, pati ang talunon nga mga asno, makainom.
12Kag malapit didto sa tubig, nagapugad ang mga pispis, kag sa mga sanga sang kahoy nagakanta sila.
13Halin sa imo puluy-an sa langit, ginapaulanan mo ang mga bukid.
Kag tungod sa sining imo ginahimo, nagabaton sang pagpakamaayo ang kalibutan.
14Ginapatubo mo ang mga hilamon para sa mga kasapatan,
kag ang mga tanom para sa mga tawo
agod may kalan-on sila halin sa mga patubas—
15may bino nga makalipay sa ila,
may lana nga makapahining sang ila guya,
kag may tinapay nga makapabaskog sa ila.
16Natubigan sing maayo ang imo mga kahoy nga sedro sa Lebanon nga imo mismo gintanom.
17Nagapugad ang mga pispis sa sina nga mga kahoy;
ang mga pispis nga dugwak104:17 dugwak: sa English, stork. nagapugad sa mga kahoy nga sipres.
18Ang talunon nga mga kanding nagaestar sa mataas nga mga bukid,
kag ang mga sapat nga badier104:18 badier: Tan-awa ang footnote sa Lev. 11:4-8. nagapanago sa mga kabatuhan.
19Gintuga mo ang bulan bilang palatandaan sang panahon;
kag ang adlaw ginapasalop mo sa husto nga oras.
20Ginhimo mo ang kadulom;
kag kon gab-i nagaguluwa ang madamo nga mga sapat sa kagulangan.
21Nagangurob ang mga leon samtang nagapangita sang ila pagkaon nga ginahatag mo sa ila.
22Kag kon magbutlak na ang adlaw nagabalik sila sa ila palanaguan kag didto nagaluko.
23Ang mga tawo iya nagaguwa sa ila mga balay sa pag-obra hasta magsirom.
24Ginoo, kadamo sang imo mga ginhimo.
Ginhimo mo sila tanan suno sa imo nga kaalam.
Ang kalibutan puno sang imo mga ginhimo.
25Ang dagat puwerte kalapad,
kag may madamo ini nga mga tinuga nga indi maisip, dalagko kag magagmay.
26Ang mga barko nagapakadto-pakari dira,
kag dira man nagalangoy-langoy ang dragon nga Leviatan nga imo gintuga.
27Ang tanan nga buhi nga tinuga nagasalig sa imo sang ila pagkaon sa tion nga kinahanglan nila.
28Ginahatagan mo sila sang pagkaon kag ginakaon nila,
kag nagakabusog sila.
29Pero kon pabay-an mo sila, nagakahadlok sila;
kon kuhaon mo ang ila ginhawa, nagakapatay sila kag nagabalik sila sa duta nga amo ang ila ginhalinan.
30Nagakatuga sila kon hatagan mo sila sang ginhawa.
Sa sina nga paagi ginahatagan mo sang bag-o nga mga tinuga ang kalibutan.
31Kabay pa nga ang imo gahom, Ginoo, magapadayon sa wala sing katapusan.
Kabay pa nga magkalipay ka sa imo mga ginhimo.
32Kon tulukon mo ang kalibutan, nagatay-og ini.
Kon tandugon mo ang mga bukid, nagaaso ini.
33Magakanta ako sa Ginoo sa bug-os ko nga kabuhi.
Magakanta ako sang mga pagdayaw sa akon Dios samtang nagakabuhi ako.
34Kabay pa nga malipay siya sa akon pagpamalandong.
Magakalipay ako sa Ginoo;
35pero ang mga malaot kag makasasala laglagon sa kalibutan kag indi na sila makita pa.
Dapat dayawon ko gid ang Ginoo.
Dayawa ang Ginoo!
Psalm 104
1I will praise the Lord.
Lord my God, you are very great.
You are dressed in glory and majesty.
2The Lord wraps himself in light as if it were a robe.
He spreads out the heavens like a tent.
3He builds his palace high in the heavens.
He makes the clouds serve as his chariot.
He rides on the wings of the wind.
4He makes the winds serve as his messengers.
He makes flashes of lightning serve him.
5He placed the earth on its foundations.
It can never be moved.
6You, Lord, covered it with the oceans like a blanket.
The waters covered the mountains.
7But you commanded the waters, and they ran away.
At the sound of your thunder they rushed off.
8They flowed down the mountains.
They went into the valleys.
They went to the place you appointed for them.
9You drew a line they can’t cross.
They will never cover the earth again.
10The Lord makes springs pour water into the valleys.
It flows between the mountains.
11The springs give water to all the wild animals.
The wild donkeys satisfy their thirst.
12The birds in the sky build nests by the waters.
They sing among the branches.
13The Lord waters the mountains from his palace high in the clouds.
The earth is filled with the things he has made.
14He makes grass grow for the cattle
and plants for people to take care of.
That’s how they get food from the earth.
15There is wine to make people glad.
There is olive oil to make their skin glow.
And there is bread to make them strong.
16The cedar trees of Lebanon belong to the Lord.
He planted them and gave them plenty of water.
17There the birds make their nests.
The stork has its home in the juniper trees.
18The high mountains belong to the wild goats.
The cliffs are a safe place for the rock badgers.
19The Lord made the moon to mark off the seasons.
The sun knows when to go down.
20You, Lord, bring darkness, and it becomes night.
Then all the animals of the forest prowl around.
21The lions roar while they hunt.
All their food comes from God.
22The sun rises, and they slip away.
They return to their dens and lie down.
23Then people get up and go to work.
They keep working until evening.
24Lord, you have made so many things!
How wise you were when you made all of them!
The earth is full of your creatures.
25Look at the ocean, so big and wide!
It is filled with more creatures than people can count.
It is filled with living things, from the largest to the smallest.
26Ships sail back and forth on it.
Leviathan, the sea monster you made, plays in it.
27All creatures depend on you
to give them their food when they need it.
28When you give it to them,
they eat it.
When you open your hand,
they are satisfied with good things.
29When you turn your face away from them,
they are terrified.
When you take away their breath,
they die and turn back into dust.
30When you send your Spirit,
you create them.
You give new life to the ground.
31May the glory of the Lord continue forever.
May the Lord be happy with what he has made.
32When he looks at the earth, it trembles.
When he touches the mountains, they pour out smoke.
33I will sing to the Lord all my life.
I will sing praise to my God as long as I live.
34May these thoughts of mine please him.
I find my joy in the Lord.
35But may sinners be gone from the earth.
May evil people disappear.
I will praise the Lord.
Praise the Lord.
