Salmo 102 – HLGN & KJV

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 102:1-28

Salmo 102Salmo 102 Ang titulo sa Hebreo: Ginsulat ni David.

Pangamuyo sang Tawo nga Nagaantos

1Ginoo, pamatii ang akon pangamuyo.

Pamatii ang akon pagpangayo sang bulig sa imo.

2Indi ka magpanago sa akon sa tion sang akon kalisod.

Pamatii ako kon magpanawag ako sa imo,

kag sabta ako gilayon.

3Kay ang akon kabuhi dali lang madula pareho sa aso;

ang akon lawas102:3 lawas: sa literal, mga tul-an. daw sa ginasunog.

4Nagahugos ako pareho sa hilamon nga nagakalaya.

Kag nadulaan ako sang gana magkaon

5tungod sang akon mabaskog nga pag-ugayong.

Daw sa tul-an na lang ako nga ginputos sang panit.

6Nagaisahanon ako pareho sa maila nga pispis

ukon pareho sa bukaw sa guba nga lugar nga wala sing may nagaestar nga tawo.

7Indi ako makatulog; pareho ako sa pispis nga nagaisahanon sa atop sang balay.

8Permi ako ginapakahuy-an sang akon mga kaaway.

Ginayaguta nila ako kag ginagamit nila nga halimbawa ang akon malain nga kahimtangan sa pagsumpa sa iban.

9Ginayaguta nila ako kay wala na ako kaon-kaon

kundi nagapungko na lang sa abo102:9 nagapungko na lang sa abo: Nagapakita ini sang pagpangasubo. kag nagahilibion

10tungod sang imo puwerte nga kaakig sa akon.

Ginayaguta man nila ako kay daw pareho ako sa basura nga ginpudyot mo kag ginhaboy.

11Ang akon kabuhi pareho sa landong nga nagakadula.

Kag pareho ako sa hilamon nga nagakalaya.

12Pero ikaw iya, Ginoo, nagahari sa wala sing katapusan;

dumdumon ka sang mga tawo hasta san-o.

13Handa ka na nga kaluoyan ang Zion,102:13 Zion: ukon, Jerusalem.

tungod kay nag-abot na ang natalana nga tion nga ipakita mo ang imo kaayo sa iya.

14Kay ang ini nga siyudad, bisan wasak na, ginahigugma kag ginakabalak-an pa gihapon sang imo katawhan nga imo mga alagad.

15Ang mga nasyon magatahod sa Ginoo;

ang tanan nga hari sa kalibutan magatahod sa iya nga gamhanan nga presensya.

16Kay patindugon liwat sang Ginoo ang Zion;

ipakita niya ang iya gamhanan nga presensya.

17Pagasabton niya ang pangamuyo sang mga makaluluoy;

indi niya pag-ibaliwala ang ila pangamuyo.

18Isulat ini para sa palaabuton nga mga henerasyon,

agod nga magadayaw sila sa Ginoo:

19Ginatulok sang Ginoo ang kalibutan didto sa iya balaan nga lugar sa langit,

20agod pamatian niya ang mga pag-ugayong sang iya katawhan nga ginbihag

kag agod hilwayon niya ang iya katawhan nga palatyon.

21Kag tungod sini, ang mga ginhimo102:21 mga ginhimo: sa literal, ngalan. sang Ginoo ibantala sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem,

kag didto pagadayawon siya.

22Matabo ini kon magtipon na ang mga katawhan halin sa mga nasyon kag mga ginharian sa pagsimba sa Ginoo.

23Wala pa gani matapos ang akon kabuhi ginapaluya na ako sang Ginoo;

ginapalip-ot niya ang akon kabuhi.

24Gani nagsiling ako,

“O Dios ko nga nagakabuhi sa wala sing katapusan, indi anay pagkuhaa ang akon kabuhi sa wala pa ako magtigulang.

25Sang una gintuga mo ang kalibutan kag ang kalangitan.

26Ini sila magakalawala, pero ikaw magapadayon sa gihapon.

Magagabok sila tanan pareho sa bayo.

Kag pareho man sa bayo, ilisan mo sila kag mawala sila.

27Pero ikaw iya amo lang sa gihapon;

wala ka sing katapusan.

28Ang mga kaliwat sang imo katawhan nga imo mga alagad magakabuhi nga luwas sa katalagman kag bantayan mo sila.”

King James Version

Psalms 102:1-28

A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before the LORD.

1Hear my prayer, O LORD, and let my cry come unto thee.102.1 of: or, for

2Hide not thy face from me in the day when I am in trouble; incline thine ear unto me: in the day when I call answer me speedily.

3For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.102.3 like…: or, (as some read) into smoke

4My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.

5By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my skin.102.5 skin: or, flesh

6I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.

7I watch, and am as a sparrow alone upon the house top.

8Mine enemies reproach me all the day; and they that are mad against me are sworn against me.

9For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,

10Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast lifted me up, and cast me down.

11My days are like a shadow that declineth; and I am withered like grass.

12But thou, O LORD, shalt endure for ever; and thy remembrance unto all generations.

13Thou shalt arise, and have mercy upon Zion: for the time to favour her, yea, the set time, is come.

14For thy servants take pleasure in her stones, and favour the dust thereof.

15So the heathen shall fear the name of the LORD, and all the kings of the earth thy glory.

16When the LORD shall build up Zion, he shall appear in his glory.

17He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.

18This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the LORD.

19For he hath looked down from the height of his sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;

20To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;102.20 those…: Heb. the children of death

21To declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;

22When the people are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.

23He weakened my strength in the way; he shortened my days.102.23 weakened: Heb. afflicted

24I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years are throughout all generations.

25Of old hast thou laid the foundation of the earth: and the heavens are the work of thy hands.

26They shall perish, but thou shalt endure: yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed:102.26 endure: Heb. stand

27But thou art the same, and thy years shall have no end.

28The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.