1Nagsiling pa gid si Jesus sa ila, “Sa pagkamatuod, may mga tawo diri nga indi pa mapatay hasta makita nila ang paghari sang Dios nga magaabot nga may gahom.”
Ang Pagbalhin sang Dagway ni Jesus
(Mat. 17:1-13; Luc. 9:28-36)
2Pagkaligad sang anom ka adlaw, gindala ni Jesus sila ni Pedro, Santiago, kag Juan sa mataas nga bukid nga silahanon lang. Samtang nagatulok sila kay Jesus, nagbalhin ang iya dagway. 3Ang iya bayo nagputi gid kag masilaw. Wala sing bisan sin-o diri sa kalibutan nga makapaputi pareho sadto. 4Dayon nakita nila si Elias kag si Moises nga nagapakigsugilanon kay Jesus. 5Nagsiling si Pedro kay Jesus, “Manunudlo, maayo nga ari kami9:5 kami: ukon, kita. diri. Mahimo kami sing tatlo ka payag, ang isa para sa imo, ang isa para kay Moises, kag ang isa pa gid para kay Elias.” 6Amo ini ang iya ginsiling kay indi siya kahibalo kon ano ang iya dapat ihambal tungod kay ginkulbaan gid sila. 7Dayon may nag-abot nga panganod kag ginlikupan sila. Kag may nabatian sila nga tingog halin sa panganod nga nagasiling, “Amo ini ang akon hinigugma nga Anak. Pamatii ninyo siya!” 8Sa gilayon nagtulok sila sa palibot, pero wala sila sing may nakita kundi si Jesus lang.
9Sang nagapadulhog na sila sa bukid, ginmanduan sila ni Jesus, “Indi gid kamo magpanugid bisan kay sin-o parte sa inyo nakita samtang ako nga Anak sang Tawo wala pa mabanhaw.” 10Gani wala gid nila ginpanugid ang mga natabo nga ato. Pero sang silahanon na lang, nagpinamangkutanay sila kon ano ang kahulugan sang iya ginsiling nga mabanhaw. 11Nagpamangkot sila kay Jesus, “Ngaa bala nagasiling ang mga manunudlo sang Kasuguan nga kinahanglan mag-abot anay si Elias sa wala pa mag-abot ang Cristo?” 12-13Nagsabat si Jesus sa ila, “Husto ina, kinahanglan nga mag-abot anay si Elias agod ipreparar niya ang tanan nga butang. Pero sugiran ko kamo, si Elias nag-abot na. Ginhimo sang mga tawo sa iya ang ila gusto suno sa nasulat parte sa iya. Pero ngaa bala nasulat man nga ako nga Anak sang Tawo kinahanglan nga mag-agi sing madamo nga mga pag-antos kag sikwayon sang mga tawo?”
Gin-ayo ni Jesus ang Bata nga may Malaot nga Espiritu
(Mat. 17:14-21; Luc. 9:37-43)
14Pagbalik nila ni Jesus sa mga sumulunod nga nabilin, nakita nila nga madamo nga mga tawo ang nagatipon didto sa ila. Didto man ang pila ka mga manunudlo sang Kasuguan nga nagapakigbais sa mga sumulunod ni Jesus. 15Pagkakita sang mga tawo kay Jesus natingala gid sila, gani nagdinalagan sila pakadto sa iya agod abiabihon siya. 16Dayon nagpamangkot si Jesus sa ila, “Ano ang inyo ginabaisan?” 17May isa ka tawo didto nga nagsabat, “Manunudlo, gindala ko diri sa imo ang akon bata nga lalaki kay ginagamhan siya sang malaot nga espiritu kag indi na siya makahambal. 18Kon atakihon siya sang malaot nga espiritu nagakatumba siya sa duta, nagabura ang iya baba, kag nagabagrot ang iya mga ngipon, pagkatapos nagatiskog siya dayon. Ginpangabay ko ang imo mga sumulunod nga tabugon nila ang malaot nga espiritu pero indi sila makasarang.” 19Dayon nagsiling si Jesus, “Kamo nga mga tawo sa sini nga henerasyon wala gid sing pagtuo! Hasta san-o pa bala ang akon pag-antos sa inyo? Dal-a ninyo diri ang bata.” 20Gani gindala nila ang bata didto sa iya. Pagkakita sang malaot nga espiritu kay Jesus, ginpakurog niya ang bata, gintumba kag ginpaligid sa duta nga nagabura ang iya baba. 21Ginpamangkot ni Jesus ang amay sang bata, “San-o pa nga nagaamo sini ang bata?” Nagsabat ang amay, “Halin sang gamay pa siya. 22Permi lang siya ginahaboy sa kalayo kag ginatagbong sa tubig sang malaot nga espiritu agod patyon. Pero kon may mahimo ka, kaluoyi kag buligi man kami!” 23Nagsiling si Jesus sa iya, “Ngaa nagasiling ka nga kon may mahimo ako? Ang tanan nga butang mahimo ko sa tawo nga nagatuo sa akon.” 24Dayon nagsabat ang amay sang bata, “Nagatuo ako, pero kulang pa. Dugangi ang akon pagtuo.”
25Pagkakita ni Jesus nga nagdinaguso na ang mga tawo pakadto sa iya, nagsiling siya sa malaot nga espiritu, “Ikaw nga espiritu nga nagapaapa kag nagapabungol sa bata, ginamanduan ko ikaw nga magguwa sa iya kag indi na gid magbalik sa iya!” 26Nagsinggit ang malaot nga espiritu kag ginpakurog niya sing mabaskog ang bata kag nagguwa. Ang bata daw patay na, gani nagsiling ang kadam-an, “Patay na siya!” 27Pero gin-uyatan ni Jesus ang kamot sang bata kag ginpabangon, kag nagtindog ang bata.
28Sang pagsulod ni Jesus sa balay nga ila ginadayunan, nagpamangkot sa iya ang iya mga sumulunod sang silahanon na lang, “Ngaa bala indi namon matabog ang malaot nga espiritu sa bata?” 29Nagsabat siya sa ila, “Ato nga klase sang malaot nga espiritu mapaguwa lang paagi sa pangamuyo.”
Naghambal Liwat si Jesus Parte sa Iya Kamatayon
(Mat. 17:22-23; Luc. 9:43b-45)
30Naghalin sila sa sadto nga lugar kag nag-agi sa Galilea. Indi niya luyag nga mahibaluan sang mga tawo nga didto siya, 31kay nagatudlo siya sa iya mga sumulunod. Nagsiling siya sa ila, “Ako nga Anak sang Tawo itugyan sa mga tawo nga magapatay sa akon. Pero pagkatapos sang tatlo ka adlaw mabanhaw ako.” 32Ang iya mga sumulunod wala makaintiendi kon ano ang iya buot silingon. Pero natahap sila nga magpamangkot sa iya.
Sin-o gid ang Labaw sa Tanan?
(Mat. 18:1-5; Luc. 9:46-48)
33Nag-abot sila sa Capernaum. Sang didto na sila sa balay, nagpamangkot si Jesus sa ila, “Ano bala ang inyo ginabaisan sa dalan samtang nagalakat kamo?” 34Pero naghipos lang sila tungod kay nagbinaisay sila kon sin-o gid sa ila ang labaw sa tanan. 35Gani nagpungko si Jesus kag gintawag niya ang dose ka apostoles. Dayon nagsiling siya sa ila, “Kon sin-o sa inyo ang gusto nga mangin pangulo, kinahanglan magpaubos siya kag mangin suluguon sang tanan.” 36Dayon nagkuha siya sang bata nga gamay kag ginbutang niya sa ila tunga. Ginsabak niya dayon ang bata kag nagsiling sa ila, 37“Ang bisan sin-o nga nagabaton sa bata nga pareho sini tungod sa akon,9:37 tungod sa akon: sa literal, sa akon ngalan. nagabaton man sa akon. Kag ang nagabaton sa akon nagabaton man sa akon Amay nga nagpadala sa akon.”
Ang Indi Kontra sa Aton Nagadampig sa Aton
(Luc. 9:49-50)
38Nagsiling si Juan sa iya, “Manunudlo, nakakita kami sang isa ka tawo nga nagatabog sang malaot nga mga espiritu sa imo ngalan.9:38 ngalan: buot silingon, gahom ukon awtoridad. Ginpauntat namon siya kay indi naton siya kaupod.” 39Pero nagsiling si Jesus, “Pabay-i lang ninyo siya kay wala sing may nagahimo sang milagro sa akon ngalan nga maghambal man dayon sang malain kontra sa akon. 40Ang bisan sin-o nga wala nagakontra sa aton nagadampig sa aton. 41Sa pagkamatuod, ang bisan sin-o nga maghatag sa inyo sang bisan isa lang ka baso nga tubig tungod kay kamo iya ni Cristo, ina nga tawo magabaton gid sang iya balos.”
Mga Kabangdanan sang Pagpakasala
(Mat. 18:6-9; Luc. 17:1-2)
42“Pero ang bisan sin-o nga mangin kabangdanan sang pagpakasala sining magagmay nga mga kabataan nga nagatuo sa akon, maayo pa sa iya nga higtan ang iya liog sang galingan nga bato kag itagbong siya sa dagat. 43-44Kon ang imo kamot amo ang kabangdanan sang imo pagpakasala, utda ina! Mas maayo pa nga isa lang ang imo kamot pero may kabuhi ka nga wala sing katapusan sang sa duha ang imo kamot pero makadto ka man lang sa impyerno. Ang kalayo didto indi gid mapatay. 45-46Kon ang imo tiil amo ang kabangdanan sang imo pagpakasala, utda ina! Mas maayo pa nga isa lang ang imo tiil pero may kabuhi ka nga wala sing katapusan sang sa duha ang imo tiil pero ipilak ka sa impyerno. 47Kag kon ang imo mata amo ang kabangdanan sang imo pagpakasala, lukata ina! Mas maayo pa nga isa lang ang imo mata pero masakop ka sa paghari sang Dios sang sa duha ang imo mata pero ipilak ka sa impyerno. 48Ang mga ulod didto wala sing kamatayon kag ang kalayo wala nagakapatay.
49“Kay pagaasinan ang tanan paagi sa kalayo.9:49 Posible ini nga bersikulo nagakahulugan sang paglimpyo sa kabuhi sang mga tumuluo paagi sa mga pag-antos. Posible man nga nagakahulugan ini sang pagsilot sa mga indi tumuluo. 50Ang asin maayo, pero kon maglain ang iya sabor, wala na sing may mahimo agod mapabalik pa ang iya sabor. Kag kon paano nga ang asin nagabulig sa aton, dapat pareho man kamo sa asin nga nagabulig sa isa kag isa nga mangin maayo ang inyo relasyon.”
1And he said unto them, Verily I say unto you, That there be some of them that stand here, which shall not taste of death, till they have seen the kingdom of God come with power.
2¶ And after six days Jesus taketh with him Peter, and James, and John, and leadeth them up into an high mountain apart by themselves: and he was transfigured before them. 3And his raiment became shining, exceeding white as snow; so as no fuller on earth can white them. 4And there appeared unto them Elias with Moses: and they were talking with Jesus. 5And Peter answered and said to Jesus, Master, it is good for us to be here: and let us make three tabernacles; one for thee, and one for Moses, and one for Elias. 6For he wist not what to say; for they were sore afraid. 7And there was a cloud that overshadowed them: and a voice came out of the cloud, saying, This is my beloved Son: hear him. 8And suddenly, when they had looked round about, they saw no man any more, save Jesus only with themselves. 9And as they came down from the mountain, he charged them that they should tell no man what things they had seen, till the Son of man were risen from the dead. 10And they kept that saying with themselves, questioning one with another what the rising from the dead should mean.
11¶ And they asked him, saying, Why say the scribes that Elias must first come? 12And he answered and told them, Elias verily cometh first, and restoreth all things; and how it is written of the Son of man, that he must suffer many things, and be set at nought. 13But I say unto you, That Elias is indeed come, and they have done unto him whatsoever they listed, as it is written of him.
14¶ And when he came to his disciples, he saw a great multitude about them, and the scribes questioning with them. 15And straightway all the people, when they beheld him, were greatly amazed, and running to him saluted him. 16And he asked the scribes, What question ye with them? 17And one of the multitude answered and said, Master, I have brought unto thee my son, which hath a dumb spirit; 18And wheresoever he taketh him, he teareth him: and he foameth, and gnasheth with his teeth, and pineth away: and I spake to thy disciples that they should cast him out; and they could not. 19He answereth him, and saith, O faithless generation, how long shall I be with you? how long shall I suffer you? bring him unto me. 20And they brought him unto him: and when he saw him, straightway the spirit tare him; and he fell on the ground, and wallowed foaming. 21And he asked his father, How long is it ago since this came unto him? And he said, Of a child. 22And ofttimes it hath cast him into the fire, and into the waters, to destroy him: but if thou canst do any thing, have compassion on us, and help us. 23Jesus said unto him, If thou canst believe, all things are possible to him that believeth. 24And straightway the father of the child cried out, and said with tears, Lord, I believe; help thou mine unbelief. 25When Jesus saw that the people came running together, he rebuked the foul spirit, saying unto him, Thou dumb and deaf spirit, I charge thee, come out of him, and enter no more into him. 26And the spirit cried, and rent him sore, and came out of him: and he was as one dead; insomuch that many said, He is dead. 27But Jesus took him by the hand, and lifted him up; and he arose. 28And when he was come into the house, his disciples asked him privately, Why could not we cast him out? 29And he said unto them, This kind can come forth by nothing, but by prayer and fasting.
30¶ And they departed thence, and passed through Galilee; and he would not that any man should know it. 31For he taught his disciples, and said unto them, The Son of man is delivered into the hands of men, and they shall kill him; and after that he is killed, he shall rise the third day. 32But they understood not that saying, and were afraid to ask him.
33¶ And he came to Capernaum: and being in the house he asked them, What was it that ye disputed among yourselves by the way? 34But they held their peace: for by the way they had disputed among themselves, who should be the greatest. 35And he sat down, and called the twelve, and saith unto them, If any man desire to be first, the same shall be last of all, and servant of all. 36And he took a child, and set him in the midst of them: and when he had taken him in his arms, he said unto them, 37Whosoever shall receive one of such children in my name, receiveth me: and whosoever shall receive me, receiveth not me, but him that sent me.
38¶ And John answered him, saying, Master, we saw one casting out devils in thy name, and he followeth not us: and we forbad him, because he followeth not us. 39But Jesus said, Forbid him not: for there is no man which shall do a miracle in my name, that can lightly speak evil of me. 40For he that is not against us is on our part. 41For whosoever shall give you a cup of water to drink in my name, because ye belong to Christ, verily I say unto you, he shall not lose his reward. 42And whosoever shall offend one of these little ones that believe in me, it is better for him that a millstone were hanged about his neck, and he were cast into the sea. 43And if thy hand offend thee, cut it off: it is better for thee to enter into life maimed, than having two hands to go into hell, into the fire that never shall be quenched: 44Where their worm dieth not, and the fire is not quenched. 45And if thy foot offend thee, cut it off: it is better for thee to enter halt into life, than having two feet to be cast into hell, into the fire that never shall be quenched: 46Where their worm dieth not, and the fire is not quenched. 47And if thine eye offend thee, pluck it out: it is better for thee to enter into the kingdom of God with one eye, than having two eyes to be cast into hell fire: 48Where their worm dieth not, and the fire is not quenched. 49For every one shall be salted with fire, and every sacrifice shall be salted with salt. 50Salt is good: but if the salt have lost his saltness, wherewith will ye season it? Have salt in yourselves, and have peace one with another.
