Ginpakaon ni Jesus ang 4,000 ka Tawo
(Mat. 15:32-39)
1Pagkatapos sang pila ka adlaw, nagtilipon naman ang madamo nga mga tawo didto kay Jesus. Sang wala na sila sang pagkaon, gintawag ni Jesus ang iya mga sumulunod kag ginsilingan, 2“Naluoy gid ako sa sina nga mga tawo. Tatlo na ka adlaw nga nagaupod-upod sila sa akon kag wala na sila sing kalan-on. 3Kon papaulion ko sila nga gutom basi malipong sila sa dalan kay malayo gid ang ginhalinan sang iban sa ila.” 4Nagsabat ang iya mga sumulunod, “Sa diin kita makakuha sang pagkaon diri sa kamingawan agod ipakaon sa sini nga mga tawo?” 5Pero nagpamangkot si Jesus sa ila, “Pila ka bilog ang inyo tinapay dira?” Nagsabat sila, “Pito.”
6Dayon ginpapungko ni Jesus ang mga tawo. Ginkuha niya ang pito ka tinapay kag nagpasalamat sa Dios. Pagkatapos ginpamihak-pihak niya ini kag ginhatag sa iya mga sumulunod agod ipanagtag sa mga tawo. 7May pila man sila ka bilog nga magagmay nga mga isda. Ginpasalamatan man niya ini kag ginhatag sa iya mga sumulunod agod ipanagtag sa mga tawo. 8Nagkaon sila kag nagkalabusog. Pagkatapos gintipon nila ang tinapay nga sobra, kag nakapuno sila sang pito ka alat. 9Ang mga lalaki lang nga nagkalaon mga 4,000. Pagkatapos sadto, ginpapauli ni Jesus ang mga tawo 10kag nagsakay siya sa sakayan kaupod sang iya mga sumulunod kag nagkadto sa Dalmanuta.
Ginpangayuan si Jesus sang Milagro
(Mat. 16:1-4; Luc. 11:29-32)
11Pag-abot nila didto, may mga Pariseo nga nagkadto kay Jesus kag nagpakigbais sa iya. Gusto nila nga tilawan si Jesus gani nagpangayo sila sa iya sang milagro halin sa Dios8:11 Dios: sa literal, langit. bilang pamatuod nga ginpadala siya sang Dios. 12Pero nagpanghayhay si Jesus kag nagsiling, “Ngaa bala nagapangayo sang milagro ang mga tawo sa sini nga henerasyon? Sa pagkamatuod, wala gid sang milagro nga ipakita sa ila!” 13Dayon ginbayaan niya ato nga mga Pariseo. Nagbalik siya sa sakayan kag nagtabok liwat sa pihak sang dagat.
Ang Inugpahabok sang mga Pariseo kag ni Herodes
(Mat. 16:5-12)
14Nalipatan sang iya mga sumulunod nga magdala sang tinapay luwas sa isa lang ka bilog nga nadala nila sa sakayan. 15Ginpaandaman sila ni Jesus paagi sa paanggid, “Mag-andam gid kamo sa inugpahabok8:15 inugpahabok: ukon, lebadura. Sa English, yeast. sa tinapay sang mga Pariseo kag ni Haring Herodes.”8:15 Ang buot silingon ni Jesus, nga dapat indi sila magsunod sa malain nga batasan sang mga Pariseo kag ni Haring Herodes. 16Nagbinaisay sila nga nagasiling, “Ginhambal niya ato kay wala kita nakadala sang tinapay.” 17Nahibaluan ni Jesus kon ano ang ginabaisan nila. Gani nagsiling siya sa ila, “Ngaa ginabaisan ninyo nga wala kamo tinapay? Indi pa gid bala kamo makaintiendi? Mabudlay bala gihapon kamo paintiendihon? 18-19May mga mata kamo, pero indi kamo makakita. May mga dulunggan kamo, pero indi kamo makabati. Wala gid bala ninyo madumdumi ang pagpamihak-pihak ko sang lima ka tinapay para sa 5,000 ka tawo? Pila bala ka alat ang napuno sang inyo natipon nga sobra?” Nagsabat sila, “Dose!” 20Nagpamangkot pa gid si Jesus, “Kag ang pagpamihak-pihak ko sang pito ka tinapay para sa 4,000, pila bala ka alat ang napuno sang inyo natipon nga sobra?” Nagsabat sila, “Pito!” 21Dayon nagsiling si Jesus, “Indi pa gihapon ninyo maintiendihan ang ginhambal ko parte sa inugpahabok?”
Gin-ayo ni Jesus ang Isa ka Bulag sa Betsaida
22Pag-abot nila sa Betsaida may mga tawo didto nga nagdala sang bulag nga lalaki kay Jesus. Nagpakitluoy sila sa iya nga tandugon niya ang bulag agod makakita. 23Gani gin-uyatan niya ang kamot sang bulag kag gintuytuyan pakadto sa guwa sang Betsaida. Pag-abot nila sa guwa ginduplaan niya ang mga mata sang bulag. Dayon gintungtong niya ang iya mga kamot sa bulag kag nagpamangkot, “May nakita ka na bala?” 24Nagtangla ang lalaki kag nagsiling, “Nakakita na ako sang mga tawo, pero daw sa mga kahoy nga nagalakat.” 25Gani gintungtong liwat ni Jesus ang iya kamot sa mga mata sang bulag. Pagkatapos naghimutad sing maayo ang bulag kag nag-ayo ang iya mga mata. Maathag na ang tanan sa iya panulok. 26Ginpapauli siya ni Jesus kag ginsilingan, “Indi ka na magbalik sa Betsaida.”8:26 Indi ka na magbalik sa Betsaida: Siguro indi gusto ni Jesus nga magpanugid ang bulag sa mga tawo sa Betsaida nga gin-ayo niya siya.
Ang Ginhambal ni Pedro Parte kay Jesus
(Mat. 16:13-20; Luc. 9:18-21)
27Pagkatapos sadto, nagkadto si Jesus kag ang iya mga sumulunod sa mga baryo nga sakop sang Cesarea Filipos. Samtang nagalakat sila nagpamangkot si Jesus sa iya mga sumulunod, “Suno sa mga tawo, sin-o bala ako?” 28Nagsabat sila, “May mga nagasiling nga ikaw si Juan nga manugbautiso. Ang iban nagasiling nga ikaw si Elias, kag ang iban pa gid nagasiling nga ikaw isa sa mga propeta.” 29Dayon nagpamangkot siya sa ila, “Pero suno sa inyo sin-o bala ako?” Nagsabat si Pedro, “Ikaw ang Cristo!” 30Dayon ginpaandaman sila ni Jesus nga indi gid magpanugid bisan kay sin-o parte sa iya.
Naghambal si Jesus Parte sa Iya Kamatayon kag Pagkabanhaw
(Mat. 16:21-28; Luc. 9:22-27)
31Dayon nagsiling si Jesus sa ila, “Ako nga Anak sang Tawo kinahanglan gid nga mag-antos sa pagahimuon sa akon sang mga manugdumala sang mga Judio, sang manugdumala nga mga pari, kag sang mga manunudlo sang Kasuguan. Sikwayon nila ako kag patyon, pero sa ikatlo nga adlaw mabanhaw ako.” 32Ginpaathag gid niya ini sa ila. Pagkabati sadto ni Pedro, gindala niya si Jesus sa ulo-unhan kag ginsaway nga indi maghambal sina. 33Pero nagliso si Jesus, nagtulok sa iya mga sumulunod, kag ginsabdong si Pedro, “Palayo ka sa akon, Satanas! Kay ang imo hunahuna indi iya sang Dios kundi iya sang tawo.”
34Dayon gintawag niya ang mga tawo kaupod sang mga sumulunod niya nga magpalapit. Nagsiling siya sa ila, “Kon may tawo nga gusto magsunod sa akon, indi niya dapat pagpasulabihon ang iya kaugalingon. Kag dapat handa siya sa pag-atubang sa kamatayon8:34 dapat handa siya sa pag-atubang sa kamatayon: sa literal, dapat pas-anon niya ang iya krus. Ang krus diri nagasimbolo sang kamatayon, kay isa sa mga paagi sa pagsilot sa mga kriminal sadto nga panahon amo ang kamatayon sa krus. sa iya nga pagsunod sa akon. 35Kay ang bisan sin-o nga luyag magluwas sang iya kabuhi madula niya ini. Pero ang bisan sin-o nga maghalad sang iya kabuhi tungod sa akon kag sa Maayong Balita makaangkon sang kabuhi nga wala sing katapusan. 36Ano gid bala ang makuha sang tawo kon maangkon niya ang tanan nga butang diri sa kalibutan, pero mawala ang iya kabuhi? Wala gid! 37Kay wala gid sang butang nga sarang niya mahatag agod mapabalik niya ang iya kabuhi. 38Ang bisan sin-o nga nagakahuya sa akon kag sa akon mga ginatudlo sa sini nga henerasyon, nga ang mga tawo malaot kag indi diosnon, igakahuya ko man kon ako nga Anak sang Tawo magbalik na nga nagasilak sa gahom sang akon Amay, kag kaupod ko ang balaan nga mga anghel.”
1In those days the multitude being very great, and having nothing to eat, Jesus called his disciples unto him, and saith unto them, 2I have compassion on the multitude, because they have now been with me three days, and have nothing to eat: 3And if I send them away fasting to their own houses, they will faint by the way: for divers of them came from far. 4And his disciples answered him, From whence can a man satisfy these men with bread here in the wilderness? 5And he asked them, How many loaves have ye? And they said, Seven. 6And he commanded the people to sit down on the ground: and he took the seven loaves, and gave thanks, and brake, and gave to his disciples to set before them; and they did set them before the people. 7And they had a few small fishes: and he blessed, and commanded to set them also before them. 8So they did eat, and were filled: and they took up of the broken meat that was left seven baskets. 9And they that had eaten were about four thousand: and he sent them away.
10¶ And straightway he entered into a ship with his disciples, and came into the parts of Dalmanutha. 11And the Pharisees came forth, and began to question with him, seeking of him a sign from heaven, tempting him. 12And he sighed deeply in his spirit, and saith, Why doth this generation seek after a sign? verily I say unto you, There shall no sign be given unto this generation. 13And he left them, and entering into the ship again departed to the other side.
14¶ Now the disciples had forgotten to take bread, neither had they in the ship with them more than one loaf. 15And he charged them, saying, Take heed, beware of the leaven of the Pharisees, and of the leaven of Herod. 16And they reasoned among themselves, saying, It is because we have no bread. 17And when Jesus knew it, he saith unto them, Why reason ye, because ye have no bread? perceive ye not yet, neither understand? have ye your heart yet hardened? 18Having eyes, see ye not? and having ears, hear ye not? and do ye not remember? 19When I brake the five loaves among five thousand, how many baskets full of fragments took ye up? They say unto him, Twelve. 20And when the seven among four thousand, how many baskets full of fragments took ye up? And they said, Seven. 21And he said unto them, How is it that ye do not understand?
22¶ And he cometh to Bethsaida; and they bring a blind man unto him, and besought him to touch him. 23And he took the blind man by the hand, and led him out of the town; and when he had spit on his eyes, and put his hands upon him, he asked him if he saw ought. 24And he looked up, and said, I see men as trees, walking. 25After that he put his hands again upon his eyes, and made him look up: and he was restored, and saw every man clearly. 26And he sent him away to his house, saying, Neither go into the town, nor tell it to any in the town.
27¶ And Jesus went out, and his disciples, into the towns of Cæsarea Philippi: and by the way he asked his disciples, saying unto them, Whom do men say that I am? 28And they answered, John the Baptist: but some say, Elias; and others, One of the prophets. 29And he saith unto them, But whom say ye that I am? And Peter answereth and saith unto him, Thou art the Christ. 30And he charged them that they should tell no man of him. 31And he began to teach them, that the Son of man must suffer many things, and be rejected of the elders, and of the chief priests, and scribes, and be killed, and after three days rise again. 32And he spake that saying openly. And Peter took him, and began to rebuke him. 33But when he had turned about and looked on his disciples, he rebuked Peter, saying, Get thee behind me, Satan: for thou savourest not the things that be of God, but the things that be of men.
34¶ And when he had called the people unto him with his disciples also, he said unto them, Whosoever will come after me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me. 35For whosoever will save his life shall lose it; but whosoever shall lose his life for my sake and the gospel’s, the same shall save it. 36For what shall it profit a man, if he shall gain the whole world, and lose his own soul? 37Or what shall a man give in exchange for his soul? 38Whosoever therefore shall be ashamed of me and of my words in this adulterous and sinful generation; of him also shall the Son of man be ashamed, when he cometh in the glory of his Father with the holy angels.
