Malakias 1 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Malakias 1:1-14

1Amo ini ang mensahi sang Ginoo para sa mga taga-Israel paagi kay Malakias.

Ginahigugma sang Dios ang mga Israelinhon

2Nagsiling ang Ginoo, “Ginahigugma ko kamo. Pero nagapamangkot pa kamo, ‘Paano mo kami ginahigugma?’ Dumduma ninyo nga bisan mag-utod si Esau kag si Jacob, ginhigugma1:2 ginhigugma: ukon, ginpili. ko si Jacob 3pero si Esau iya wala. Ginlaglag ko ang iya mga kabukiran, gani nangin elistaran na lang ini sang talunon nga mga ido.

4“Kon magsiling ang mga Edomnon nga mga kaliwat ni Esau, ‘Bisan naguba ang amon lugar patindugon namon ini liwat,’ ako, ang Ginoo nga Makagagahom, magasiling nga, ‘Bisan patindugon pa nila ang ila lugar gub-on ko man ini gihapon. Pagatawgon sila nga “malaot nga nasyon” kag “katawhan nga permi ginakaugtan sang Ginoo.” 5Makita gid ninyo ang ila pagkalaglag kag magasiling kamo, “Gamhanan ang Ginoo bisan sa guwa sang Israel.” ’ ”

Ginsabdong sang Dios ang mga Pari

6Nagsiling ang Ginoo nga Makagagahom sa mga pari, “Ang anak nagatahod sa iya amay, kag ang ulipon nagatahod sa iya agalon. Pero ngaa ako nga inyo amay kag agalon wala ninyo ginatahod? Ginapasipalahan pa ninyo ako. Pero nagapamangkot pa kamo, ‘Paano ka namon ginapasipalahan?’ 7Ginapasipalahan ninyo ako paagi sa paghalad sang mahigko1:7 mahigko: buot silingon, indi takos nga ihalad sa Dios. nga mga halad sa akon halaran. Pero nagapamangkot pa kamo, ‘Paano namon ginhigkuan ang amon mga halad?’1:7 Paano… halad?: Amo ini sa Septuagint. Sa Hebreo, Paano ka namon ginhigkuan? Ginhigkuan ninyo ang inyo mga halad paagi sa pagsiling nga wala sing pulos ang akon halaran. 8Amo gani nga nagahalad kamo sang mga sapat nga bulag, piang, ukon masakiton. Indi ina husto! Tilawi bala ninyo nga hatagan ang inyo gobernador sang pareho sina nga klase sang mga sapat. Sigurado gid nga indi siya malipay sa inyo kag indi niya kamo pagpakitaan sang kaayo.” Amo ini ang ginsiling sang Ginoo nga Makagagahom.

9Nagsiling si Malakias, “Karon, kamo nga mga pari, pangabaya ninyo ang Dios nga kaluoyan niya kita. Pero sa sina nga klase sang mga halad nga ginahalad ninyo sa iya, sigurado gid nga indi niya kamo pagpakitaan sang kaayo. Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom.”

10Nagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, “Kuntani may isa sa inyo nga mga pari nga magsira sang mga puwertahan sang akon templo, agod indi na kamo magpadukot sang wala sing pulos nga kalayo sa akon halaran. Indi ko pagbatunon ang inyo mga halad, tungod kay wala ako malipay sa inyo. 11Sa pagkamatuod, ginadayaw ang akon ngalan sang mga nasyon, halin sa sidlangan hasta sa nakatundan.1:11 halin sa sidlangan hasta sa nakatundan: sa literal, halin sa pagbutlak hasta sa pagsalop sang adlaw. Bisan diin nga lugar nagasunog ang mga tawo sang insenso kag nagahalad1:11 ginadayaw… nagasunog… nagahalad: ukon, dayawon… magasunog… magahalad. sang matinlo1:11 matinlo: buot silingon, takos nga ihalad sa Dios. nga mga halad sa akon, ang Ginoo nga Makagagahom. 12Pero kamo iya ginapakahuy-an ninyo ang akon ngalan paagi sa pagsiling nga mahigko ang akon halaran1:12 mahigko ang akon halaran kay ginahalaran sang mahigko nga mga halad. kag wala sing pulos ang mga ginahalad dira. 13Kag nagasiling pa kamo nga natak-an na kamo sa paghalad sa akon, ang Ginoo nga Makagagahom, kag ginapakawalay pulos ninyo ang akon halaran.1:13 ang akon halaran: ukon, ako. Amo gani nga ginahalaran ninyo ako sang mga sapat nga pilason,1:13 pilason: ukon, kinawatan. piang ukon masakiton. Nagahunahuna bala kamo nga batunon ko ina? 14Pakamalauton ko ang dayaon sa inyo, nga nagpromisa nga maghalad sang maayo nga sapat pero ang iya ginhalad sa akon may deperensya. Pakamalauton ko siya kay ako ang gamhanan nga hari kag ginatahod ako sang mga nasyon. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.”

Hoffnung für Alle

Maleachi 1:1-14

Maleachi prangert Missstände beim Tempeldienst und im Volk an

(Kapitel 1–3)

Der Herr liebt sein Volk

1In diesem Buch ist die Botschaft des Herrn aufgeschrieben, die er Israel durch Maleachi verkünden ließ:

2»Ich habe euch immer geliebt«, sagt der Herr zu euch, doch ihr erwidert: »Woran hätten wir denn deine Liebe zu uns erkennen können?«

Darauf antwortet der Herr: »Waren nicht Jakob und Esau Brüder? Trotzdem habe ich Jakob geliebt, 3aber Esau von mir gestoßen. Das Bergland von Edom, die Heimat von Esaus Nachkommen, machte ich zur Wüste, und jetzt hausen dort die Schakale. 4Wenn die Edomiter sagen: ›Unsere Städte liegen in Trümmern, aber wir bauen sie wieder auf‹, dann entgegne ich, der Herr, der allmächtige Gott: ›Baut nur – ich werde alles wieder einreißen!‹ Ja, man wird ihr Gebiet ›Land der Gottlosigkeit‹ nennen und sie selbst ›Volk, auf dem für alle Zeiten Gottes Fluch lastet‹. 5Ihr werdet mit eigenen Augen sehen, wie dies geschieht, und dann werdet ihr Israeliten bekennen: ›Der Herr zeigt seine Macht weit über Israels Grenzen hinaus!‹«

Gott klagt die Priester an

6Ihr Priester, der Herr, der allmächtige Gott, klagt euch an: »Ein Sohn ehrt seinen Vater und ein Diener seinen Herrn. Ihr nennt mich euren Vater, doch wo bleibt die Ehre, die mir zusteht? Ihr nennt mich euren Herrn, doch wo ist eure Ehrfurcht vor mir? Ihr habt keine Achtung vor mir, und da fragt ihr auch noch: ›Wie kommst du darauf, dass wir dich nicht achten?‹ 7Auf meinem Altar bringt ihr Opfergaben dar, die ich für unrein erklärt habe. Und wieder fragt ihr: ›Wieso waren unsere Gaben unrein?‹ Nun, ihr meint, am Altar braucht ihr es nicht so genau zu nehmen. 8Wenn ihr mir als Opfer ein blindes Tier darbringt, denkt ihr: ›Das ist nicht so schlimm!‹ Und wenn es ein lahmes oder krankes ist, meint ihr: ›Das macht nichts!‹ Bietet ein solches Tier doch einmal eurem Statthalter an! Ich, der Herr, der allmächtige Gott, frage euch: Glaubt ihr wirklich, er würde zufrieden mit euch sein und die Gabe freundlich annehmen? 9Aber mich, euren Gott, wollt ihr mit solchen Opfern besänftigen und gnädig stimmen! Ihr meint doch nicht im Ernst, ich würde euch deswegen wieder annehmen? 10Wenn doch nur einer von euch die Tempeltore zuschließen würde! Dann könntet ihr nicht mehr hineingehen und auf meinem Altar Opfer verbrennen, die ich sowieso nicht annehme. Ich habe genug von euch, und mit euren Gaben tut ihr mir keinen Gefallen! Das sage ich, der Herr, der allmächtige Gott.

11In Ost und West wird mein Name verehrt, auf der ganzen Welt bringen mir die Menschen Opfergaben dar, die mir gefallen, und lassen den Rauch zu mir aufsteigen. Ja, die Völker ehren mich, den Herrn, den allmächtigen Gott. 12Aber ihr zieht meinen Namen in den Schmutz, denn ihr sagt: ›Beim Altar des Herrn müssen wir es nicht so genau nehmen. Was wir dort opfern, muss nicht das Beste sein.‹ 13Und dann jammert ihr auch noch über euren Dienst im Tempel, nur widerwillig facht ihr die Glut auf dem Altar an1,13 Oder: nur Verachtung habt ihr für ihn übrig. – Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten.! Lahme und kranke, ja sogar gestohlene Tiere bringt ihr als Opfer herbei. Soll ich, der Herr, mich etwa darüber auch noch freuen? 14Verflucht sei jeder Betrüger, der mir ein fehlerhaftes Tier opfert, obwohl er mir ein makelloses männliches Tier aus seiner Herde versprochen hat! Denn ich bin ein großer König, ich bin der Herr, der allmächtige Gott, und werde zu Recht von den Völkern gefürchtet!