Job 9 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Job 9:1-35

Naghambal si Job

1Dayon nagsabat si Job, 2“Huo, matuod inang ginasiling mo. Pero paano makapamatuod ang tawo nga inosente siya sa atubangan sang Dios? 3Bisan baison pa niya ang Dios sa korte, wala siya sing may mahimo, kay sa isa ka libo nga pamangkot sang Dios bisan isa indi niya masabat. 4Maalam kag gamhanan gid ang Dios. Sin-o bala ang nagkontra sa iya kag nagmadinalag-on?

5“Sa wala sing paandam, ginauyog niya ang mga bukid kag nagakalatiphag ini sa iya kaakig. 6Ginapalinog niya ang duta halin sa pundasyon sini. 7Sa iya lang pagmando, puwede nga indi magbutlak ang adlaw kag indi magsiga ang mga bituon. 8Siya lang ang nagahumlad sang kalangitan, kag siya lang ang nagapauntat sang balod. 9Siya ang nagtuga sang mga grupo sang mga bituon nga ginatawag Oso, Orion, Pleades, kag sang mga bituon sa bagatnan. 10Nagahimo siya sang makatilingala nga mga butang kag mga milagro nga indi matungkad kag indi maisip. 11Kon maglabay siya sa akon, indi ko siya makita kag mabatyagan. 12Kon may gusto siya nga kuhaon, wala sing may makapugong sa iya. Sin-o bala ang makareklamo sa iya ginahimo? 13Wala ginapunggan sang Dios ang iya kaakig. Bisan ang mga kabulig sang dragon nga si Rahab nagaluhod sa kahadlok sa iya. 14Gani paano ko madepensahan ang akon kaugalingon sa Dios? Ano ang ihambal ko para makipagbais sa iya? 15Bisan inosente pa ako, indi ako makadepensa sang akon kaugalingon. Ang mahimo ko lang amo ang pagpakitluoy sa Dios nga akon Manughukom. 16Bisan pangabayon ko siya nga mag-atubangay kami kag magsugot siya, indi gihapon niya ako pagpamatian. 17Kay ginapaantos niya ako nga daw sa ginasalakay sang bagyo, kag ginadugangan niya ang akon mga kasakit sa wala sing rason. 18Daw halos indi niya ako pagpaginhawaon sing maayo sa mga kasakit nga ginapaantos niya sa akon. 19Kon sa pakusog lang, makusog gid siya! Kag kon sa akusaray, sin-o ang makaakusar sa iya? 20Bisan inosente pa ako, sentensyahan gihapon ako nga silutan tungod sang akon ginapanghambal sa pagdepensa sa akon kaugalingon. 21Bisan wala sing kasawayan ang akon kabuhi, baliwala na ini sa akon. Ginakaugtan ko ang akon kabuhi. 22Kay amo man lang gihapon; pareho lang nga laglagon sang Dios ang matarong kag ang malaot. 23Nagakadlaw lang siya kon mapatay gulpi ang matarong sa kalamidad. 24Gintugyan niya ang kalibutan sa mga malaot. Ginatabunan niya ang mata sang mga manughukom. Kon indi siya ang nagahimo sini, ti sin-o pa abi?

25“Kadasig magligad sang mga inadlaw sang akon kabuhi; daw mas madasig pa sang sa manugdalagan. Nagaligad ini nga wala gid sing kalipay. 26Huo, kadasig magligad sang akon kabuhi; pareho kadasig sang madasig nga sakayan ukon sang agila nga nagasibad. 27Bisan indi na ako magreklamo kag untatan ko na ang pagpangasubo, kag magyuhom na ako, 28mahadlok gihapon ako sa mga pag-antos nga mag-abot sa akon. Kay nahibaluan ko nga indi niya ako pagkabigon nga inosente. 29Sanglit ginakabig niya ako subong nga nakasala, ano pa ang pulos sa pagpaninguha ko nga depensahan ang akon kaugalingon? 30Bisan pa habunan ko ang akon bug-os nga lawas agod mangin matinlo ako, 31itum-oy niya gihapon ako sa lunangon nga buho, agod bisan ang akon bayo mangil-aran sa akon. 32Indi tawo ang Dios pareho sa akon, gani indi ako makabais sa iya kag makaakusar sa iya sa korte. 33Kuntani may makapatunga sa amon nga duha sa paghusay sa amon. 34Kag mapauntat niya ang paghanot sang Dios sa akon, agod indi na ako mahadlok. 35Dayon makahambal na ako sa iya nga wala sing kahadlok, pero sa karon indi ko pa ini mahimo.”

Hoffnung für Alle

Hiob 9:1-35

Hiob: Wie kann ein Mensch vor Gott sein Recht bekommen?

1Hiob erwiderte:

2»Das alles weiß ich doch schon längst!

Nur eins verrate mir:

Wie kann ein Mensch vor Gott sein Recht bekommen?

3Wenn er dich vor Gericht zieht und Anklage erhebt,

weißt du auf tausend Fragen keine Antwort.

4Gott ist weise, stark und mächtig!

Wer hat sich je erfolgreich gegen ihn gestellt?

5Ohne Vorwarnung verrückt er Berge,

und wenn er zornig wird, zerstört er sie.

6Er lässt die Erde zittern und beben,

so dass ihre Säulen wanken.

7Er spricht nur ein Wort –

schon verfinstert sich die Sonne,

die Sterne dürfen nicht mehr leuchten.

8Er allein hat den Himmel ausgebreitet,

ist über die Wogen der Meere geschritten.

9Den Großen Wagen hat er geschaffen,

den Orion, das Siebengestirn

und auch die Sternbilder des Südens.

10Er vollbringt gewaltige Taten;

unzählbar sind seine Wunder,

kein Mensch kann sie begreifen!

11Unbemerkt zieht er an mir vorüber;

er geht vorbei, er streift mich,

und ich nehme es gar nicht wahr!

12Niemand kann ihn hindern,

wenn er etwas aus der Welt rafft.

Wer wagt es, ihn zu fragen:

›Halt! Was tust du da?‹

13Gott lässt seinem Zorn freien Lauf;

er unterwarf sich seine Feinde,

die dem Meeresungeheuer9,13 Wörtlich: Rahab. – Vgl. »Rahab« in den Sacherklärungen. halfen,

als es sich ihm widersetzte.

14Und ich? Was kann ich denn erwidern,

mit welchen Worten ihm entgegentreten?

15Auch wenn ich schuldlos wäre,

könnte ich ihm nichts entgegnen,

nein, ich müsste ihn als meinen Richter noch um Gnade anflehen!

16Selbst wenn ich darauf drängte,

dass er mir endlich eine Antwort gibt,

würde er mich kaum beachten.

17Im Gegenteil: Er würde im Orkan mich packen

und grundlos meine Qual vermehren.

18Er gönnt mir keine Atempause

und sättigt mich mit Bitterkeit.

19Wollte ich meine Kraft mit ihm messen –

er ist der Stärkere!

Aber es geht ums Recht!

Warum lädt er mich nicht vor,

damit ich mich verteidigen kann?

20Selbst wenn ich recht hätte,

würde Gott mich zum Geständnis zwingen;

ich müsste mich vor ihm für schuldig erklären,

auch wenn ich schuldlos wäre.

21Ja, ich bin unschuldig!

Aber es ist mir völlig gleichgültig,

so sehr hasse ich mein Leben!

22Es ist alles einerlei; deshalb sage ich:

Egal ob du gottlos bist oder fromm –

er bringt dich doch um!

23Und wenn sein Schlag plötzlich Unschuldige trifft,

dann spottet er noch über ihren Schmerz!

24Fällt ein Land Tyrannen in die Hände

und werden alle Richter blind für das Recht,

so hat Gott das getan! Wenn nicht er – wer sonst?

25Meine Jahre sind vorbeigeeilt,

schneller als ein Läufer,

verschwunden sind sie ohne eine Spur von Glück.

26Sie gleiten dahin,

geschwind wie ein Boot,

sie fliegen rascher als ein Adler,

der sich auf die Beute stürzt.

27Wenn ich mir sage: Jetzt will ich mein Klagen vergessen,

will glücklich sein und mich freuen,

28dann packt mich doch die Angst,

dass meine Schmerzen wiederkommen.

O Gott, ich weiß es: Du hältst mich für schuldig!

29Ich bin ja schon verurteilt –

wozu soll ich mich noch abmühen?

30Wenn ich meine Hände mit Schneewasser wüsche

oder mit Lauge reinigte, als Zeichen meiner Unschuld,

31dann würdest du mich doch in eine Jauchegrube tauchen,

dass sich selbst meine Kleider vor mir ekelten!

32Wärst du ein Mensch wie ich,

dann könnte ich dir antworten!

Wir würden beide vor Gericht gehen,

damit der Streit entschieden wird.

33Aber es gibt keinen, der zwischen dir und mir entscheidet

und für Recht sorgt9,33 Wörtlich: der seine Hand auf uns beide legt. – Wahrscheinlich eine symbolische Handlung, mit der ein Schiedsspruch verkündet wurde..

34Hör auf, mich zu bestrafen!

Halte deine Schrecken von mir fern!

35Dann könnte ich endlich frei und furchtlos reden,

denn ich bin mir keiner Schuld bewusst9,35 So in Anlehnung an die griechische Übersetzung. Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten.