Job 22 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Job 22:1-30

Naghambal si Elifaz

1Dayon nagsabat si Elifaz nga taga-Teman, 2“May mabulig bala ang tawo sa Dios, ukon bisan ang maalam nga tawo? 3Mapalipay mo bala ang Makagagahom nga Dios kon matarong ka? May makuha bala siya sa imo kon wala sing kasawayan ang imo kabuhi? 4Ginasabdong ka sang Dios kag ginasentensyahan indi tungod kay nagatahod ka sa iya, 5kundi tungod kay puwerte na gid ang imo kalautan kag wala na sang untat ang imo pagpakasala. 6Kay ginakuha mo nga wala sing kaluoy ang bayo sang imo isigkatawo bilang garantiya sa iya utang sa imo. 7Wala mo ginahatagan sang tubig ang mga ginauhaw, kag wala mo man ginahatagan sang pagkaon ang mga ginagutom. 8Ginagamit mo ang imo pagkagamhanan kag pagkadungganon sa pag-angkon sang duta. 9Kon magpangayo sa imo sang bulig ang mga balo nga babayi, ginapapauli mo sila nga wala sing dala. Pati ang mga ilo wala mo ginatratar sing maayo. 10Amo ina kon ngaa ginalibutan ka sang mga siod, kag nagaabot sa imo ang gulpi nga kahadlok. 11Amo ina kon ngaa nadulman ka kag indi makakita, kag ginalapawan sang baha.

12“Ang Dios ara sa pinakaibabaw sang langit, labaw pa sa pinakamataas nga mga bituon. 13Amo ina kon ngaa nagasiling ka, ‘Wala nakahibalo ang Dios sa akon ginahimo. Natabunan siya sang gal-om, paano siya makahukom? 14Ginalikupan siya sang madamol nga mga panganod, gani indi niya kita makita samtang nagalakat siya sa ibabaw sang langit.’

15“Magpadayon ka bala sa pagsunod sa pagginawi nga dugay na nga ginasunod sang malaot nga mga tawo? 16Nagkalamatay sila sa wala pa ang ila tion; pareho sila sa pundasyon sang balay nga gin-anod sang baha. 17Nagsiling sila sa Makagagahom nga Dios, ‘Pabay-i lang kami! Ano bala ang mahimo mo para sa amon?’ 18Pero ang Dios amo ang nagpuno sang ila mga balay sang maayo nga mga butang. Gani kon ano man ang ilaygay sining malaot nga mga tawo, indi gid ako magpamati.

19“Kon makita sang matarong kag inosente nga mga tawo ang pagkalaglag sang malaot nga mga tawo, magakalipay sila kag magakadlaw sa ila. 20Magasiling sila, ‘Nalaglag gid ang aton mga kaaway, kag ginlamon sang kalayo ang ila pagkabutang.’

21Job, magpasakop ka sa Dios kag magpakighusay sa iya agod pakamaayuhon niya ikaw. 22Batuna ang iya mga pagtudlo kag tipigi ang iya mga pulong sa imo tagipusuon. 23Kon magbalik ka sa Makagagahom nga Dios, kag kuhaon mo ang kalautan sa imo panimalay, ibalik niya ang imo maayo nga kahimtangan. 24Indi paghatagi sang bili ang imo mga bulawan; kabiga ina nga daw sa balas lang ukon daw sa mga bato lang sa suba. 25Dayon ang Makagagahom nga Dios mangin pareho sang bulawan kag malahalon nga pilak sa imo. 26Dayon masapwan mo ang kalipay nga nagahalin sa Makagagahom nga Dios, kag indi ka mahuya sa pagpalapit sa iya. 27Magapangamuyo ka sa iya kag pamatian ka niya, kag pagatumanon mo ang imo mga promisa sa iya. 28Ano man ang ginaplano mo nga himuon, matuman ini, kag mangin masanag ang imo alagyan. 29Kon may ara sang tawo nga nagakaluya, kag kon magpangamuyo ka sa Dios nga pabakuron siya, buligan niya ang amo nga tawo. 30Bisan ang tawo nga nakasala luwason niya paagi sa imo matarong nga kabuhi.”

Hoffnung für Alle

Hiob 22:1-30

Elifas: Kehr wieder um zu Gott!

1Ein drittes Mal ergriff Elifas aus Teman das Wort:

2»Meinst du, dass ein Mensch für Gott von Nutzen ist?

Wer weise und verständig ist,

nützt doch nur sich selbst!

3Machst du Gott damit eine Freude,

dass du dir nichts zuschulden kommen lässt?

Bringt es ihm Gewinn, wenn du ein tadelloses Leben führst?

4Nicht wegen deiner Frömmigkeit

geht Gott mit dir ins Gericht

und zieht dich jetzt zur Rechenschaft,

5nein, wegen deiner großen Bosheit!

Lang ist die Liste deiner Sünden!

6Wenn dir dein Nachbar etwas schuldete,

dann hast du ohne Grund

sein einziges Gewand als Pfand genommen.

7Dem Durstigen hast du kein Wasser gegeben

und dem Hungrigen das Brot verweigert.

8Dabei bist du mächtig und angesehen;

dir gehört das Land, in dem du wohnst!

9Witwen hast du mit leeren Händen weggeschickt

und den Waisenkindern ihre Bitten abgeschlagen.

10Deshalb umgeben dich jetzt tödliche Gefahren

und packt dich Furcht und Entsetzen.

11Deshalb ist es jetzt so dunkel um dich her,

dass du keine Handbreit sehen kannst,

deshalb überrollt dich jetzt die große Flut!

12Schau dir die Sterne an dort oben –

Gott ist noch viel erhabener,

er überragt den Himmel!

13-14Darum sagst du auch:

›Was weiß er schon?

Kann uns Gott gerecht beurteilen,

wenn dunkle Wolken ihm den Blick versperren?

In tiefer Finsternis verbirgt er sich,

er sieht uns nicht;

fern am Rand des Weltalls wohnt er!‹

15Willst auch du die falschen Wege gehen,

die in alter Zeit gewissenlose Menschen schon gegangen sind?

16Vorzeitig wurden sie aus dem Leben gerissen,

ihre Häuser wurden fortgespült von einer Flut.

17Sie wagten es, zu Gott zu sagen:

›Geh mir aus dem Weg!‹

und: ›Was kann uns der Allmächtige schon tun?‹

18Dabei war er es doch,

der in seiner Güte sie zu Wohlstand brachte! –

Doch ich will mich hüten, so wie sie zu reden! –

19Gute und gerechte Menschen werden lachen

und sich freuen, wenn sie ihren Untergang sehen!

20›Jetzt ist unser Feind vernichtet‹, jubeln sie,

›und sein Besitz wurde ein Raub der Flammen!‹

21Hiob, versöhn dich wieder mit Gott,

schließ mit ihm Frieden,

dann wird er dir sehr viel Gutes tun!

22Gib wieder acht auf das, was er dir sagt,

und nimm dir seine Worte zu Herzen!

23Wenn du zu Gott, dem Allmächtigen, umkehrst,

wird er dich aufrichten.

Halte alles Unrecht von deinem Haus fern!

24Wirf dein kostbares Gold weg,

versenk es irgendwo im Fluss!

25Dann ist Gott selbst dein kostbarer Schatz,

dann bedeutet er dir mehr als alles Gold und Silber.

26Er wird die Quelle deiner Freude sein,

und du kannst wieder zu ihm aufschauen.

27Wenn du zu ihm betest, wird er dich erhören;

und du wirst erfüllen,

was du ihm versprochen hast.

28Deine Pläne werden gelingen;

hell strahlt das Licht über allen deinen Wegen!

29Wenn andere am Boden liegen und du betest: ›Herr, stärke sie wieder!‹,

dann wird Gott die Niedergeschlagenen aufrichten.

30Sogar einen schuldbeladenen Menschen wird Gott retten,

weil du mit reinem Herzen für ihn gebetet hast!«