Mga Promisa sang Pagpakamaayo
1Samtang didto pa si Jeremias sa prisohan sa lagwerta sang mga guwardya sang palasyo, nagsiling ang Ginoo sa iya sa ikaduha nga beses. 2Amo ini ang ginsiling sang Ginoo nga nagtuga sang kalibutan, nagporma sini kag nagbutang sa iya nahamtangan—Ginoo ang iya ngalan:
3“Magpanawag ka sa akon kay buligan ko ikaw, kag ipahayag ko sa imo ang makatilingala kag sekreto nga mga butang nga wala mo pa mahibaluan. 4Kay ako, ang Ginoo, ang Dios sang Israel, nagasiling: Bisan ginpangguba pa ang mga balay sa Jerusalem kag ang palasyo sang hari sang Juda para himuon nga mga pamakod sa mga pader agod indi masulod sang mga kaaway, 5sudlon gihapon ini sang mga taga-Babilonia.33:5 taga-Babilonia: sa literal, Kaldeanhon. Madamo ang mapatay sa sini nga siyudad tungod kay laglagon ko ini sa akon puwerte nga kaakig sa inyo. Isikway ko ini nga siyudad tungod sa tanan nga kalautan sini.
6“Pero magaabot ang tion nga ayuhon ko ini nga siyudad kag ang mga pumuluyo sini. Dayon magakabuhi sila nga mauswagon kag malinong. 7Pabalikon ko ang mga taga-Israel kag taga-Juda sa ila duta halin sa pagkabihag,33:7 Pabalikon… pagkabihag: ukon, Ibalik ko ang maayo nga kahimtangan sang mga taga-Israel kag taga-Juda. kag patindugon ko liwat ang ila mga banwa pareho sang una. 8Tinluan ko sila kag patawaron sa tanan nila nga sala nga nahimo kontra sa akon. 9Kon matabo na ini, ang siyudad sang Jerusalem magahatag sa akon sang kadungganan, kalipay, kag kadayawan. Kag ang tagsa ka nasyon sa kalibutan magakurog sa kahadlok kon mabatian nila ang maayo nga mga butang nga akon ginahimo sa sini nga siyudad, pati ang pagpauswag ko sini kag paghatag sang kalinong.”
10Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo, “Nagasiling kamo nga mamingaw kag wala sing mga tawo kag mga kasapatan ang Juda kag Jerusalem. Pero sa ulihi mabatian liwat sa sini nga mga lugar 11ang mga pagkinalipay kag pagkinasadya. Mabatian ang pagkinalipay sang bag-ong kasal, kag sang mga tawo nga nagadala sang mga halad sang pagpasalamat sa templo sang Ginoo. Magasiling sila, ‘Magpasalamat sa Ginoo nga Makagagahom, kay maayo gid siya. Ang iya gugma wala sing katapusan.’ Huo, magakinalipay ang mga tawo kay ibalik ko ang maayo nga kahimtangan sang sini nga duta pareho sang una. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
12Nagsiling pa gid ang Ginoo nga Makagagahom, “Bisan mamingaw ini nga duta subong kag wala sing mga tawo kag mga kasapatan, sa ulihi may mga palahalban na sa tanan nga banwa nga pagadal-an sang mga manugbantay sang ila mga karnero. 13Sa liwat magadamo ang ila mga kasapatan sa mga banwa nga ara sa kabukiran, sa mga bulobukid sa nakatundan, sa Negev, sa kadutaan ni Benjamin, sa mga baryo sa palibot sang Jerusalem, kag sa mga banwa sang Juda. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
14Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Magaabot ang tion nga tumanon ko gid ang akon maayo nga promisa sa katawhan sang Israel kag Juda. 15Sa sina nga tion, padumalahon ko ang isa ka matarong nga hari nga kaliwat ni David. Himuon niya ang matarong kag husto sa bug-os nga duta. 16Sa sina man nga tion maluwas ang mga taga-Juda kag magakabuhi nga malinong ang mga taga-Jerusalem. Ang Jerusalem pagatawgon nga, ‘Ang Ginoo amo ang Nagahatag sa Aton sang Pagkamatarong.33:16 Pagkamatarong: ukon, Kaluwasan; ukon, Kadalag-an.’ ”
17Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo, “May ara permi si David sang kaliwat nga maghari sa katawhan sang Israel. 18Kag may ara man permi sang pari sa mga kaliwat ni Levi nga magaalagad sa akon kag magahalad sang mga halad nga ginasunog, mga halad nga regalo, kag iban pa nga mga halad.”
19Dayon nagsiling ang Ginoo kay Jeremias, 20“Subong nga indi na maliwat ang akon kasugtanan sa adlaw kag sa gab-i nga magguwa sila sa husto nga tion, 21indi na man maliwat ang akon kasugtanan kay David nga akon alagad nga may ara siya permi sang kaliwat nga magahari. Kag amo man sa mga pari nga mga kaliwat ni Levi, nga magaalagad sa akon sa gihapon. 22Padamuon ko ang mga kaliwat ni David kag ni Levi pareho kadamo sa mga bituon sa langit kag sa mga balas sa baybayon nga indi maisip.”
23Nagsiling pa gid ang Ginoo kay Jeremias, 24“Wala ka bala makabati nga ginainsultuhan sang mga tawo ang akon katawhan? Nagasiling sila, ‘Ginsikway sang Ginoo ang duha ka ginharian nga iya ginpili.’ Gani ginatamay nila ang akon katawhan kag wala na nila ini ginakabig nga nasyon. 25Pero nagasiling ako nga subong indi na maliwat ang akon kasugtanan sa adlaw kag sa gab-i kag ang akon mga sistema nga nagagahom sa langit kag sa duta, 26indi man maliwat ang akon kasugtanan sa mga kaliwat ni Jacob kag kay David nga akon alagad. Magapili gid ako halin sa mga kaliwat ni David sang magahari sa mga kaliwat ni Abraham, Isaac, kag Jacob. Kaluoyan ko gid ang akon katawhan kag pabalikon ko sila sa ila duta halin sa pagkabihag.”33:26 pabalikon… pagkabihag: ukon, ibalik ko ang ila maayo nga kahimtangan.
A promessa de restauração
1Durante a estadia de Jeremias na prisão, o Senhor enviou-lhe uma segunda mensagem: 2“O Senhor, o Criador dos céus e da Terra, cujo nome é Senhor, diz assim: 3Pede-me e dir-te-ei alguns segredos notáveis que ignoras. 4Mesmo tendo derrubado casas, e até o palácio do rei, para obter materiais para fortalecer as muralhas contra os instrumentos de ataque 5com que o inimigo sitia a cidade, mesmo assim os caldeus entrarão e os homens desta cidade poderão considerar-se mortos, pois já determinei que sejam destruídos na minha tremenda cólera. Abandonei-os por causa da sua terrível maldade e não terei compaixão quando implorarem o meu socorro.
6Contudo, virá um tempo em que curarei Jerusalém dos males que lhe provoquei e em que lhe tornarei a dar prosperidade e paz. 7Reconstruirei tanto as cidades de Judá como de Israel e lhes darei novamente uma vida venturosa. 8Limpá-los-ei e perdoá-los-ei de todos os pecados que praticaram contra mim. 9Então esta cidade será uma honra para mim; dar-me-á alegria e será uma fonte de alegria e louvor aos olhos de todas as nações da Terra! Todo o mundo verá o bem que faço ao meu povo e tremerá de espanto!”
10Assim diz o Senhor: “Vocês afirmam que este lugar é como um deserto, que não há gente nem animais a viver aqui, e têm razão. As cidades de Judá e as ruas de Jerusalém estão desertas, ninguém lá vive. Mas nesses mesmos lugares ainda se ouvirá 11o som de festa e de alegria, as vozes do noivo e da noiva no banquete de casamento, e os alegres cânticos dos que trazem as suas ofertas de gratidão à casa do Senhor:
‘Deem graças ao Senhor dos exércitos, porque ele é bom,
porque o seu amor é eterno!’
Pois farei esta terra mais feliz e mais próspera do que foi no passado, diz o Senhor.” 12Continua o Senhor dos exércitos: “Nesta terra, que agora está deserta, onde nem pessoas nem animais vivem, haverá de novo pastagens para onde os pastores poderão conduzir as suas ovelhas e cordeiros. 13Nas cidades das regiões montanhosas, nas da planície costeira, na região do Negueve, na terra de Benjamim, nos arredores de Jerusalém e nas cidades de Judá os pastores contarão de novo as suas cabeças de gado, diz o Senhor! 14Virá o tempo em que farei a Israel e a Judá todo o bem que lhes prometi.
15Nessa altura, porei sobre o trono um Renovo justo, da descendência de David, o qual governará com justiça. 16Nesse dia, o povo de Judá e de Jerusalém viverá em segurança e o seu lema será: ‘O Senhor é a nossa justiça!’ 17O Senhor declara que a partir de então, David terá sempre um herdeiro sentado no trono de Israel. 18E haverá sempre levitas para oferecer holocaustos e ofertas de manjares e sacrifícios.”
19Veio mais outra mensagem do Senhor a Jeremias. 20“Se puderem mudar as leis de alternância do dia e da noite, fazendo com que o dia e a noite não aconteçam como normalmente, 21então também a minha aliança com David, o meu servo, poderá vir a ser quebrada, de forma que não tenha um filho para se sentar no seu trono, e também a aliança que fiz com os meus sacerdotes, os meus ministros, será cancelada. 22Assim como as estrelas do firmamento não podem ser contadas, nem os grãos da areia do mar, assim também serão multiplicados os descendentes do meu servo David e igualmente a linhagem dos levitas que administram o meu culto.”
23O Senhor falou novamente a Jeremias, dizendo-lhe: 24“Ouviste que o meu povo está a dizer que o Senhor escolheu Judá e Israel para agora os abandonar? Andam a escarnecer e afirmam que Israel não merecia ser considerada uma nação. 25Eis a resposta do Senhor: não mais hei de rejeitar o meu povo, do mesmo modo que as leis de alternância do dia e da noite não podem ser mudadas, nem as leis que regulam o firmamento e a Terra. 26Nunca mais abandonarei os judeus, nem David, o meu servo, nem modificarei o plano do seu filho vir um dia a governar estes descendentes de Abraão, Isaque e Jacob. Hei de certamente restaurar a sua prosperidade e terei misericórdia desse povo.”
