Jeremias 1 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 1:1-19

1Amo ini ang mga mensahi ni Jeremias nga anak ni Hilkia. Si Hilkia isa sa mga pari sa Anatot nga ara sa duta ni Benjamin. 2Ginhatagan sang Ginoo sang mensahi si Jeremias sang ika-13 nga tuig sang paghari ni Josia sa Juda. Ining si Josia anak ni Amon. 3Padayon nga ginhatagan sang Ginoo sang mensahi si Jeremias hasta sang panahon sang paghari ni Jehoyakim nga anak ni Josia, hasta pa gid sang ika-11 nga tuig sang paghari ni Zedekia nga anak man ni Josia. Sang ikalima nga bulan sang sini nga tuig ginbihag ang katawhan sang Jerusalem.

Ang Pagtawag kay Jeremias

4Nagsiling ang Ginoo sa akon, 5“Sa wala ko pa ikaw maporma sa tiyan sang imo iloy ginpili1:5 ginpili: ukon, kilala. ko na ikaw. Sa wala ka pa matawo, ginseparar ko na ikaw. Ginpili ko ikaw bilang isa ka propeta sa mga nasyon.”

6Nagsabat ako, “O Ginoong Dios, indi ako maayo maghambal; bataon pa ako.” 7Pero nagsiling ang Ginoo sa akon, “Indi ka maghambal nga bataon ka pa. Kinahanglan nga maglakat ka bisan diin ko ikaw ipadala, kag maghambal ka sang bisan ano nga ipahambal ko sa imo. 8Indi ka magkahadlok sa mga tawo kay kaupod mo ako kag buligan ko ikaw. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

9Dayon gintandog sang Ginoo ang akon baba kag nagsiling, “Ginahatag ko sa imo subong ang akon mga pulong nga imo igahambal. 10Ginpili ko ikaw subong nga adlaw sa paghambal nga may awtoridad sa mga nasyon kag mga ginharian. Hambalan mo sila nga ang iban sa ila malaglag gid, kag ang iban sa ila magabangon kag magatindog liwat.”

11Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, “Jeremias, ano bala ang nakita mo?” Nagsabat ako, “Sanga sang kahoy nga almendro.” 12Nagsiling ang Ginoo, “Husto ang imo nakita, kag nagakahulugan ina nga nagabantay1:12 nagabantay: Ang Hebreo sini daw pareho sa pulong nga almendro. ako nga ang akon pulong matuman.” 13Nagpamangkot liwat ang Ginoo sa akon, “Ano pa ang nakita mo?” Nagsabat ako, “Isa ka kolon nga nagabukal, kag daw sa maula ini halin sa aminhan.” 14Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, “Tama, kay halin sa aminhan may katalagman nga magaabot sa tanan nga nagaestar sa sini nga duta. 15Pamati! Ipadala ko ang mga soldado sang mga ginharian halin sa aminhan sa pagsalakay sa Jerusalem. Ang ila mga hari magabutang sang ila mga trono sa mga puwertahan sang Jerusalem. Salakayon nila ang mga pader sa palibot sini kag ang iban pa nga mga banwa sang Juda. 16Silutan ko ang akon katawhan tungod sa ila kalautan. Ginsikway nila ako paagi sa paghalad sang insenso sa mga dios-dios. Huo, ginsimba nila ang mga dios-dios nga ila ginhimo. 17Karon, ipreparar ang imo kaugalingon. Maglakat ka kag ihambal sa ila ang tanan nga isugo ko sa imo. Indi ka magkahadlok sa ila. Kay kon mahadlok ka, pahadlukon ko pa gid ikaw sa ila atubangan. 18Pamati! Pabakuron ko ikaw subong nga adlaw pareho sang isa ka napaderan nga siyudad ukon salsalon nga haligi ukon saway nga pader. Wala sing mga hari, mga opisyal, mga pari, ukon katawhan sang Juda nga makadaog kontra sa imo. 19Kontrahon ka nila, pero indi ka nila madaog, tungod kay kaupod mo ako kag buligan ko ikaw. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

La Bible du Semeur

Jérémie 1:1-19

1Ce livre contient les paroles de Jérémie, fils de Hilqiya, l’un des prêtres, qui habitait à Anatoth1.1 Anatoth: ville attribuée aux prêtres et aux lévites (Jos 21.18) dans le territoire de Benjamin, à environ 5 kilomètres au nord-est de Jérusalem. Salomon destitua le grand-prêtre Abiatar (1 R 2.26) et le bannit à Anatoth. Depuis lors, les prêtres descendants d’Abiatar (dont Jérémie) n’eurent plus le droit d’accomplir leurs fonctions dans le Temple., dans le territoire de Benjamin.

2L’Eternel lui a parlé la treizième année du règne de Josias1.2 Josias a régné en Juda de 640 à 609 av. J.-C. (voir 2 R 22.1 à 23.30 ; 2 Ch 34 à 35). Cette parole de l’Eternel date donc de 628​627., fils d’Amôn et roi de Juda, 3et sous le règne de Yehoyaqim, fils de Josias, roi de Juda, et jusqu’à la fin de la onzième année du règne de Sédécias, fils de Josias, roi de Juda, jusqu’à la déportation des habitants de Jérusalem au cinquième mois1.3 Sur Yehoyaqim (609 à 598 av. J.-C.) et Sédécias (597 à 587 av. J.-C.), voir 2 R 23.36 à 25.21 ; 2 Ch 36. La déportation des habitants de Jérusalem a eu lieu en 587..

L’appel de Jérémie

4L’Eternel m’adressa la parole en ces termes :

5Avant de t’avoir formé dans le sein de ta mère, je t’ai choisi ; et avant ta naissance, je t’ai consacré : je t’ai destiné à être prophète pour les peuples.

6Je répondis : Hélas, Seigneur Eternel, je ne sais pas m’exprimer, car je suis un adolescent.

7Mais l’Eternel me répondit :

Ne dis pas : « Je suis un adolescent » ; tu iras trouver tous ceux auprès de qui je t’enverrai, et tu leur diras tout ce que je t’ordonnerai. 8N’aie pas peur de ces gens, car je suis avec toi pour te délivrer, l’Eternel le déclare.

9Alors l’Eternel tendit la main et me toucha la bouche, et il me dit : Tu vois : je mets mes paroles dans ta bouche. 10Sache que je te confie aujourd’hui une mission envers les peuples et les royaumes : celle d’arracher et de renverser, de ruiner et de détruire, de construire et de planter1.10 Voir 2 Co 10.8 ; 13.10..

L’arbre-veilleur et le chaudron

11L’Eternel m’adressa encore la parole en ces termes : Que vois-tu, Jérémie ?

Je répondis : Je vois une branche d’amandier.

12– Tu as bien vu, me dit l’Eternel. Eh bien, je veille1.12 En hébreu, le verbe traduit par veiller fait assonance avec le nom de l’amandier. sur ma parole pour accomplir ce que j’ai dit.

13Puis l’Eternel m’adressa une seconde fois la parole : Que vois-tu encore ?

Et je répondis : Je vois un chaudron en train de bouillir et qui se trouve au nord.

14Et l’Eternel me dit :

C’est, en effet, du nord1.14 Voir 6.22 ; 8.16 ; 10.22 ; etc. ╵que le malheur viendra

se déverser ╵sur tous les habitants de ce pays.

15Car je vais appeler ╵tous les peuples des royaumes du Nord,

l’Eternel le déclare.

Ils viendront, et chacun ╵installera son trône

devant les portes de Jérusalem,

face à tous ses remparts,

et à tous ceux ╵des villes de Juda.

16Et je rendrai mon jugement ╵contre les habitants de ce pays

pour tout le mal qu’ils ont commis ;

parce qu’ils m’ont abandonné,

qu’ils offrent de l’encens ╵à d’autres dieux,

et se prosternent ╵devant les dieux ╵qu’ils se sont fabriqués.

17Toi donc, tu mettras ta ceinture1.17 Pour ne pas s’embarrasser dans les plis du vêtement et se préparer à la tâche.

et tu te lèveras, ╵tu leur diras

tout ce que je t’ordonnerai.

Ne te laisse pas terrifier par eux,

sinon c’est moi qui, devant eux, ╵m’en vais te terrifier.

18Et moi dès aujourd’hui, ╵je fais de toi ╵comme une ville fortifiée,

comme un pilier de fer ╵et un rempart de bronze ╵face à tout le pays :

face aux rois de Juda, ╵à ses ministres,

à ses prêtres et à son peuple.

19Ils te feront la guerre,

mais ils ne l’emporteront pas sur toi,

car je suis avec toi, ╵l’Eternel le déclare, ╵je te délivrerai.