Ang Palaabuton nga Kagamhanan sang Jerusalem
1Magbangon ka, O Jerusalem, kag magsilak, kay nag-abot na ang imo kaluwasan;60:1 kaluwasan: sa literal, suga. magasilak sa imo ang gamhanan nga presensya sang Ginoo. 2Pagatabunan sang puwerte nga kadulom ang mga nasyon sa kalibutan, pero ikaw iya pagasilakan sang gamhanan nga presensya sang Ginoo. 3Magapalapit sa imo kasanag ang mga nasyon kag ang ila mga hari. 4Tan-awa sa imo palibot; nagatipon na ang imo katawhan sa pagpauli halin sa malayo; pareho sila sa mga bata nga ginakugos.60:4 pareho sila sa mga bata nga ginakugos tungod nga ginabuligan sila sang mga taga-Persia sa ila nga pagpauli. 5Kon makita mo na ini mangin malipayon ka, kag magaawas gid ang imo kalipay, kay ang mga manggad sang mga nasyon pagadal-on sa imo. 6Mapuno ang imo duta sang mga kamelyo sang mga taga-Midian kag sang mga taga-Efa. Magaabot sila sa imo halin sa Sheba nga may dala nga mga bulawan kag mga insenso agod magsimba sa Ginoo. 7Dal-on sang taga-Kedar kag sang taga-Nebayot ang ila mga karnero sa imo, kag ihalad ini sa halaran sang Ginoo agod malipay siya. Himuon pa gid sang Ginoo ang iya templo nga halangdon. 8-9Magapanakayon ang mga barko nga daw sa mga panganod nga nagalupad, kag daw sa mga pating nga nagapadulong sa ila mga pugad. Ini nga mga barko iya sang mga tawo nga nagaestar sa malayo nga mga lugar,60:8-9 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. nga nagalaom sa Ginoo.60:8-9 sa Ginoo: sa Hebreo, sa akon. Pangunahan sila sang mga barko sang Tarshish sa pagdala sang imo katawhan pabalik sa imo halin sa malayo nga mga lugar. Magadala pa sila sang mga bulawan kag mga pilak para sa Ginoo nga imo Dios, ang Balaan nga Dios sang Israel, kay ginapadunggan ka niya. 10Nagasiling ang Ginoo sa imo, “Patindugon sang mga taga-iban nga lugar ang imo mga pader, kag ang ila mga hari magaalagad sa imo. Bisan ginsilutan ko ikaw sa akon kaakig, kaluoyan ko ikaw tungod sa akon kaayo. 11Permi lang nga mangin bukas ang imo puwertahan adlaw-gab-i, sa pagbaton sang mga manggad sang mga nasyon. Magaparada ang mga hari pasulod sa imo. 12Kay malaglag gid sing bug-os ang mga nasyon ukon ginharian nga indi mag-alagad sa imo. 13Ang manggad sang Lebanon mangin imo—ang ila mga kahoy nga sipres, enebro, kag pino60:13 pino: sa English, pine tree.—agod mapatahom ang templo nga akon ginapuy-an. 14Ang mga kaliwat sang mga nagapigos sa imo magapalapit sa imo nga nagasaludo. Magaluhod sa imo tiilan ang mga nagatamay sa imo, kag tawgon ka nila nga ‘Siyudad sang Ginoo,’ ukon ‘Zion nga Siyudad sang Balaan nga Dios sang Israel.’ 15Bisan ginsikway ka kag gindumtan, kag wala sing may nagsapak sa imo, himuon ko ikaw nga halangdon sa wala sing katapusan, kag igakalipay ka sang tanan nga henerasyon. 16Tatapon ka sang mga nasyon kag sang ila mga hari pareho sa isa ka bata nga ginapatiti sang iya iloy. Dayon mahibaluan mo nga ako amo ang Ginoo, ang imo Manluluwas kag Manughilway, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob. 17Bayluhan ko ang mga materyales sang imo templo: ang mga saway bayluhan ko sang bulawan, ang mga salsalon bayluhan ko sang mga pilak, ang mga kahoy bayluhan ko sang saway, kag ang mga bato bayluhan ko sang salsalon. Kag mangibabaw sa inyo ang kalinong kag pagkamatarong. 18Wala na sing pagpamintas nga mabatian sa imo duta. Wala na sing mga kalaglagan nga magaabot sa imo. Magapalibot sa imo ang kaluwasan nga daw sa mga pader, kag magadayaw sa akon ang magasulod sa imo mga puwertahan.
19“Ang adlaw kag ang bulan indi na mangin kasanag sa imo kon adlaw kag gab-i, kay ako, ang Ginoo, amo na ang imo kasanag sa wala sing katapusan. Ako nga imo Dios amo na ang imo katahom. 20Ako ang imo mangin adlaw kag bulan nga indi na magsalop; ako ang imo kasanag sa wala sing katapusan. Kag mauntat na ang imo mga pag-antos. 21Ang tanan mo nga katawhan mangin matarong, kag panag-iyahan nila ang duta sang Israel hasta san-o. Ginhimo ko sila; pareho sila sa tanom nga akon gintanom para sa akon kadungganan. 22Diutay lang sila, pero magadamo gid sila. Mga kubos sila, pero mangin gamhanan sila nga nasyon. Ako, ang Ginoo, ang magahimo sini gilayon sa husto nga tion.”
Guds lys over Jerusalem og frelse for hans folk
1Herren siger: „Jerusalem, nu kan du snart stråle af lys igen, for der er nyt lys på vej til dig. Min herlighed vil igen skinne på dig. 2Hele jorden er dækket af mørke, og folkeslagene går rundt i blinde. Men du skal få min herlighed at se. Jeg vil lade mit lys skinne på dig. 3Folkeslag og konger vil søge hen imod det lys, der udstråler fra dig.
4Løft dit blik og se dig omkring. Alle dine sønner og døtre vender hjem til dig fra fjerne lande. 5Da stråler dine øjne af lykke, dit hjerte jubler af spænding og glæde. Man kommer sejlende til dig med kostbarheder fra hele verden. 6Lange karavaner af kameler og dromedarer fra Midjan, Efa og Saba styrer imod dig læsset med røgelse og guld, og de lovpriser min storhed. 7Kedars fåreflokke bringes til dig som gave, Nebajots væddere føres til mit alter og anerkendes som offerdyr. Mit herlige tempel udsmykkes med folkenes gaver.
8Hvad er det, der kommer flyvende som skyer, som duer, der vender hjem til dueslaget? 9Det er store skibe, der bringer dine sønner og døtre hjem fra fjerne lande. De er lastet med kostbarheder, medbringer sølv og guld for at ære Herrens navn, Israels hellige Gud, hvis herlighed stråler over dig.
10Fremmede folk skal genopbygge dine byer, og fjerne konger give tilsagn om hjælp. Skønt jeg knuste dig i min vrede, viser jeg dig nu barmhjertighed og nåde. 11Dine porte står åbne døgnet rundt, så konger kan bringe dig gaver fra deres folk. 12De nationer, som nægter at hjælpe dig, går til grunde, og deres indbyggere bliver udslettet. 13Libanons vældige træer bliver bragt til dig, cypresser, enebær- og fyrretræer, til udsmykning af mit hellige tempel, som er min fodskammel.
14De, der før undertrykte dig, kommer nu og bøjer sig ærbødigt for dig. De, som forfulgte dig, kysser dine fødder og kalder Jerusalem for ‚Herrens by’ og Zion for ‚Israels Guds bjerg’.
15Engang var du foragtet og hadet og svigtet af alle, men i fremtiden skal du blive æret og ophøjet og opleve glæde slægt efter slægt. 16Mægtige konger og nationer skal forsyne dig med det bedste, de har, og sørge for alle dine behov. Da vil du endelig for alvor forstå, at jeg, Herren, er din Frelser og Befrier, Israels mægtige Gud. 17Jeg udskifter dit kobber med guld, dit jern med sølv, dit træ med bronze og dine sten med jern. Jeg lader fred og retfærdighed omslutte dig. 18Man skal ikke mere høre om vold og ødelæggelse i landet. Bag dine mure er der tryghed, og på torvene er der lovsang.
19Da har du ikke længere brug for lyset fra solen om dagen og månen om natten, for jeg, Herren, din Gud, skal være dit evighedslys og din herlighed. 20Din nye sol går aldrig ned, og din nye måne aftager ikke, for jeg vil for altid være dit lys. Din sørgetid er til ende. 21Hele dit folk bliver et retskaffent folk, og de skal bo i landet for evigt som en plante, jeg selv har plantet. Det er mit værk, og det bringer mig ære. 22Den mindste familie bliver til en mægtig slægt, den ubetydeligste til et stort folk. Det vil jeg gøre, siger Herren. Når tiden er inde, vil jeg lade det ske i hast.”
