Matig-a sing Ulo ang mga Israelinhon
1“Pamati kamo nga mga kaliwat ni Jacob, kamo nga ginatawag Israel, kag naghalin sa tribo ni Juda. Nagasumpa kamo sa ngalan sang Ginoo, kag nagatawag kamo sa Dios sang Israel. Pero indi ini sinsero, kay indi matarong ang inyo kabuhi. 2Ginatawag pa ninyo ang inyo kaugalingon nga mga pumuluyo sang balaan nga siyudad kag nagasiling kamo nga nagasalig kamo sa Dios sang Israel, nga ang iya ngalan Ginoo nga Makagagahom.” 3Nagasiling siya sa inyo, “Gintagna ko na sang una kon ano ang matabo sa palaabuton. Kag sa hinali lang gintuman ko ini. 4Nahibaluan ko kon ano katig-a sang inyo ulo. Ang inyo liog daw pareho katig-a sang salsalon kag ang inyo agtang daw pareho katig-a sa saway. 5Amo gani nga ginsugid ko na nga daan sa inyo ang akon himuon. Sa wala pa ini matabo ginpahibalo ko na ini sa inyo agod indi kamo makasiling nga ang inyo mga dios-dios nga hinimo halin sa kahoy kag metal amo ang nagtagna kag nagtuman sini. 6Nabatian ninyo ang akon mga gintagna kag nakita ninyo ang katumanan sini, pero indi ninyo pagbatunon nga ako ang naghimo sini. Sugod subong sugiran ko kamo sang bag-o nga mga butang nga wala ko pa ginpahayag sa inyo; wala pa ninyo mahibaluan. 7Karon ko pa lang ini ginahimo kag wala pa sang una, agod indi kamo makasiling nga nahibaluan na ninyo ini. 8Wala kamo makabati ukon makaintiendi sini nga mga butang kay halin pa sang una nagpabungol-bungol kamo. Nahibaluan ko kon ano kamo ka maluibon, kay halin pa sang inyo pagkatawo mga rebelde na kamo. 9Para sa akon kadungganan, punggan ko ang akon kaakig sa inyo, agod indi kamo malaglag. 10Pamati! Tinluan ko kamo, pero indi pareho sa ginahimo sa pilak, kay tinluan ko kamo paagi sa pag-antos. 11Himuon ko ini para sa akon kadungganan. Indi gid ako magtugot nga mahuy-an ako kag mapadunggan ang iban nga dios.
12“Pamati kamo sa akon, kamo nga taga-Israel nga akon ginpili. Ako ang Dios; ako ang ginsuguran kag ang katapusan sang tanan. 13Ako mismo ang nagbutang sang pundasyon sang kalibutan kag naghumlad sang kalangitan. Kon magmando ako sa ila, ginatuman nila.
14“Magtipon kamo tanan kag magpamati: Sin-o bala sa mga dios-dios ang nagtagna nga salakayon sang akon abyan48:14 abyan: Siguro si Haring Cyrus. ang Babilonia sa pagtuman sang akon plano kontra sa sini nga nasyon? Wala gid! 15Ako mismo ang naghambal kag nagtawag sa iya. Suguon ko siya kag magmadinalag-on siya sa iya himuon. 16Magpalapit kamo sa akon kag pamatii ini: Halin sang ginsuguran wala ako naghambal sa tago, kag sang tion nga natabo ang akon mga ginhambal, ara ako.”
Kag karon ang Ginoong Dios kag ang iya Espiritu nagpadala sa akon sa pagsugid sini nga mensahi: 17“Nagasiling ang Ginoo nga inyo Manluluwas, ang Balaan nga Dios sang Israel: Ako ang Ginoo nga inyo Dios nga nagtudlo sa inyo kon ano ang maayo para sa inyo kag nagtuytoy sa inyo sa husto nga dalan. 18Kon nagpati lang kamo sa akon mga sugo, kuntani nag-ilig pareho sa suba ang mga kaayuhan sa inyo, kag nagsinunod-sunod lang kuntani ang inyo mga kadalag-an48:18 kadalag-an: ukon, pagkamatarong. pareho sa mga balod nga nagadapya sa higad. 19Ang inyo mga kaliwat mangin pareho kuntani kadamo sa balas nga indi maisip, kag indi gid sila malaglag sa akon atubangan.”
20Maghalin kamo sa Babilonia! Ibantala ninyo sing malipayon sa bug-os nga kalibutan48:20 bug-os nga kalibutan: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. nga ginluwas sang Ginoo ang iya alagad, ang katawhan sang Israel.48:20 ang katawhan sang Israel: sa Hebreo, nga si Jacob. 21Wala sila pag-uhawa sang ginpangunahan sila sang Dios sa mga kamingawan, kay ginpatubod niya ang tubig sa bato para sa ila. Ginbuka niya ang bato kag nagsagawak ang tubig. 22Pero nagasiling siya nga ang mga malaot indi makaangkon sang maayo nga kahimtangan.
1Hear ye this, O house of Jacob, which are called by the name of Israel, and are come forth out of the waters of Judah, which swear by the name of the LORD, and make mention of the God of Israel, but not in truth, nor in righteousness. 2For they call themselves of the holy city, and stay themselves upon the God of Israel; The LORD of hosts is his name. 3I have declared the former things from the beginning; and they went forth out of my mouth, and I shewed them; I did them suddenly, and they came to pass. 4Because I knew that thou art obstinate, and thy neck is an iron sinew, and thy brow brass;48.4 obstinate: Heb. hard 5I have even from the beginning declared it to thee; before it came to pass I shewed it thee: lest thou shouldest say, Mine idol hath done them, and my graven image, and my molten image, hath commanded them. 6Thou hast heard, see all this; and will not ye declare it? I have shewed thee new things from this time, even hidden things, and thou didst not know them. 7They are created now, and not from the beginning; even before the day when thou heardest them not; lest thou shouldest say, Behold, I knew them. 8Yea, thou heardest not; yea, thou knewest not; yea, from that time that thine ear was not opened: for I knew that thou wouldest deal very treacherously, and wast called a transgressor from the womb.
9¶ For my name’s sake will I defer mine anger, and for my praise will I refrain for thee, that I cut thee not off. 10Behold, I have refined thee, but not with silver; I have chosen thee in the furnace of affliction.48.10 with…: or, for silver 11For mine own sake, even for mine own sake, will I do it: for how should my name be polluted? and I will not give my glory unto another.
12¶ Hearken unto me, O Jacob and Israel, my called; I am he; I am the first, I also am the last. 13Mine hand also hath laid the foundation of the earth, and my right hand hath spanned the heavens: when I call unto them, they stand up together.48.13 my…: or, the palm of my right hand hath spread out 14All ye, assemble yourselves, and hear; which among them hath declared these things? The LORD hath loved him: he will do his pleasure on Babylon, and his arm shall be on the Chaldeans. 15I, even I, have spoken; yea, I have called him: I have brought him, and he shall make his way prosperous.
16¶ Come ye near unto me, hear ye this; I have not spoken in secret from the beginning; from the time that it was, there am I: and now the Lord GOD, and his Spirit, hath sent me. 17Thus saith the LORD, thy Redeemer, the Holy One of Israel; I am the LORD thy God which teacheth thee to profit, which leadeth thee by the way that thou shouldest go. 18O that thou hadst hearkened to my commandments! then had thy peace been as a river, and thy righteousness as the waves of the sea: 19Thy seed also had been as the sand, and the offspring of thy bowels like the gravel thereof; his name should not have been cut off nor destroyed from before me.
20¶ Go ye forth of Babylon, flee ye from the Chaldeans, with a voice of singing declare ye, tell this, utter it even to the end of the earth; say ye, The LORD hath redeemed his servant Jacob. 21And they thirsted not when he led them through the deserts: he caused the waters to flow out of the rock for them: he clave the rock also, and the waters gushed out. 22There is no peace, saith the LORD, unto the wicked.
