Ang Promisa sang Dios sa Israel
1“Pero karon, pamati, O Israel nga akon alagad, ang katawhan nga akon pinili, nga mga kaliwat ni Jacob. 2Ako, ang Ginoo, amo ang naghimo kag nagbulig sa imo. Indi ka magkahadlok, ikaw nga akon alagad kag pinili ko nga katawhan. 3Kay hatagan ko ikaw sang tubig nga magapaumpaw sang imo kauhaw kag magabasa sang imo mamala nga duta. Gamhan ko sang akon Espiritu ang imo mga kaliwat kag bendisyunan ko sila. 4Magauswag sila pareho sa nagalambo nga tanom nga bugana sang tubig ukon mga kahoy sa higad sang mga sapa. 5May ara nga magasiling, ‘Ako iya sang Ginoo,’ kag may iban nga magasiling, ‘Kaliwat ako ni Jacob.’ May ara man nga magasulat sa ila kamot sang ngalan sang Ginoo, kag magakabig sang ila kaugalingon nga sakop sila sang katawhan sang Israel.
Wala sing Pulos ang mga Dios-dios
6“Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Hari kag Manluluwas sang Israel, ang Makagagahom nga Ginoo: Ako amo ang ginsuguran kag ang katapusan sang tanan. Luwas sa akon wala na sing iban pa nga Dios. 7Sin-o bala ang pareho sa akon? Isugid niya sa akon atubangan kon ano ang nagkalatabo halin sang gintukod ko nga isa ka nasyon ang akon katawhan sang una nga panahon. Kag isugid man niya kon ano ang magakalatabo sa palaabuton. 8Indi kamo magkahadlok ukon magpakulba. Indi bala nga ginpahibalo ko na sang una pa ang akon katuyuan sa inyo? Kamo mismo ang akon mga saksi. May iban pa bala nga Dios luwas sa akon? Wala gid! Wala na ako sing may nahibaluan pa nga palalipdan nga bato luwas sa akon.” 9Wala sing pulos ang tanan nga nagahimo sang mga dios-dios. Kag ining mga dios-dios nga ila ginapakamahal wala sing bili. Sila mismo makapamatuod nga wala ini sing bili. Kay indi ini makakita kag wala sing may nahibaluan. Amo gani nga nagakahuy-an ang mga nagasimba sini. 10Buang-buang ang tawo nga nagahimo sang mga dios-dios nga indi man lang niya mapuslan. 11Pamati! Mahuy-an ang tanan nga nagasimba sa mga dios-dios, kay ang naghimo sini mga tawo man lang. Patipuna sila tanan sa pagdepensa sang ila kaugalingon. Mahadlok gid sila kag mahuy-an.
12Ang panday sang metal nagabutang sang metal sa baga. Dayon ginamaso niya ini sing tudo agod pormahon nga dios-dios. Nagaluya siya sa kagutom kag daw malipong sa kauhaw. 13Ang panday sang kahoy nagatakos sang isa ka utod nga kahoy. Ginakuritan niya sa dagway sang dios-dios, kag dayon ginakurtihan niya paagi sa iya mga gamit. Ginaporma niya ini sa matahom nga dagway sang tawo agod ibutang sa isa ka templo. 14Agod may gamiton siya nga kahoy, nagautod siya sang sedro, ukon sipres, ukon terebinto. Ini nga mga kahoy ginapatubo niya sa kagulangan. Nagatanom man siya sang kahoy nga pino, kag paagi sa ulan nagatubo ini. 15Ginagamit niya ang iban nga mga kahoy nga gatong, agod makapainit siya kag makaluto sang tinapay. Kag ang iban nga mga kahoy ginahimo niya nga dios-dios, kag ginaludhan niya kag ginasimba. 16Ginasunog niya ang iban nga mga kahoy kag nagasugba siya sang karne sa baga sini. Dayon nagakaon siya sang sinugba kag nagakabusog. Nagapainit-init man siya sa kalayo kag nagasiling, “Hay, maayo kay nainitan ako.” 17Kag ang iban nga mga kahoy, ginahimo niya nga dios-dios. Nagaluhod siya kag nagasimba sa sini nga mga dios-dios, kag nagapangamuyo nga nagasiling, “Luwasa ako, kay ikaw ang akon dios.”
18Ini nga mga tawo wala makahibalo ukon makaintiendi sa ila ginahimo. Ang ila mga mata natabunan kag indi sila makakita. Ang ila mga hunahuna natakpan, kag indi sila makaintiendi. 19Wala gid sila nagapamalandong kag nagahunahuna sa pagsiling, “Gin-gatong ko ang iban nga mga kahoy, kag nagluto ako sang tinapay kag nagsugba sang karne sa baga sini, kag ginkaon ko ini. Kag karon himuon ko bala nga makangilil-ad nga butang ang nabilin nga kahoy? Magasimba bala ako sa isa ka utod nga kahoy?”
20Daw pareho lang nga nagkaon siya sang abo. Ang nadulman niya nga hunahuna nagpatalang sa iya, kag indi niya maluwas ang iya kaugalingon. Indi niya mabaton nga ang dios-dios nga ara sa iya indi matuod nga dios.
21Nagsiling ang Ginoo, “Dumduma ini nga mga butang, O Israel, kay alagad ko ikaw. Ginhimo ko ikaw agod mag-alagad sa akon, kag indi ko gid ikaw pagkalimtan. 22Dulaon ko na ang imo mga sala pareho sang gal-om ukon ambon. Balik ka sa akon, kay luwason ko gid ikaw.”
23Magkanta ka sa kalipay, O kalangitan! Singgit sing matunog, O kalibutan! Magkanta kamo nga mga bukid, kag mga kahoy sa kagulangan. Kay himuon gid ini sang Ginoo. Luwason niya ang mga kaliwat ni Jacob; ipakita niya ang iya pagkagamhanan sa Israel.
24Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga inyo Manluluwas, nga nagtuga sa inyo: Ako ang Ginoo nga naghimo sang tanan nga butang. Ako lang gid ang naghumlad sang kalangitan kag nagtuga sang kalibutan. 25Ginpaslaw ko ang mga tagna sang butigon nga mga propeta. Kag ginapabuang ko ang mga manugpakot. Ginabaliskad ko ang mga ginahambal sang mga maalamon, kag ginahimo nga wala sing pulos ang ila nahibaluan. 26Ginatuman ko ang mga tagna sang akon alagad44:26 alagad: ukon, mga alagad. kag mga mensahero. Nagasiling ako nga ang Jerusalem pagaestaran liwat, kag ang iban pa nga mga banwa sang Juda nga nagkalaguba patindugon liwat. 27Kon magmando ako nga magmala ang suba, nagamala ini. 28Nagasiling ako kay Cyrus, “Ikaw ang manugbantay sang akon katawhan, kag himuon mo ang tanan ko nga naluyagan. Magamando ka nga patindugon liwat ang Jerusalem kag ang templo sini.”
Israel the Chosen
1“But now listen, Jacob, my servant,
Israel, whom I have chosen.
2This is what the Lord says—
he who made you, who formed you in the womb,
and who will help you:
Do not be afraid, Jacob, my servant,
Jeshurun,44:2 Jeshurun means the upright one, that is, Israel. whom I have chosen.
3For I will pour water on the thirsty land,
and streams on the dry ground;
I will pour out my Spirit on your offspring,
and my blessing on your descendants.
4They will spring up like grass in a meadow,
like poplar trees by flowing streams.
5Some will say, ‘I belong to the Lord’;
others will call themselves by the name of Jacob;
still others will write on their hand, ‘The Lord’s,’
and will take the name Israel.
The Lord, Not Idols
6“This is what the Lord says—
Israel’s King and Redeemer, the Lord Almighty:
I am the first and I am the last;
apart from me there is no God.
7Who then is like me? Let him proclaim it.
Let him declare and lay out before me
what has happened since I established my ancient people,
and what is yet to come—
yes, let them foretell what will come.
8Do not tremble, do not be afraid.
Did I not proclaim this and foretell it long ago?
You are my witnesses. Is there any God besides me?
No, there is no other Rock; I know not one.”
9All who make idols are nothing,
and the things they treasure are worthless.
Those who would speak up for them are blind;
they are ignorant, to their own shame.
10Who shapes a god and casts an idol,
which can profit nothing?
11People who do that will be put to shame;
such craftsmen are only human beings.
Let them all come together and take their stand;
they will be brought down to terror and shame.
12The blacksmith takes a tool
and works with it in the coals;
he shapes an idol with hammers,
he forges it with the might of his arm.
He gets hungry and loses his strength;
he drinks no water and grows faint.
13The carpenter measures with a line
and makes an outline with a marker;
he roughs it out with chisels
and marks it with compasses.
He shapes it in human form,
human form in all its glory,
that it may dwell in a shrine.
14He cut down cedars,
or perhaps took a cypress or oak.
He let it grow among the trees of the forest,
or planted a pine, and the rain made it grow.
15It is used as fuel for burning;
some of it he takes and warms himself,
he kindles a fire and bakes bread.
But he also fashions a god and worships it;
he makes an idol and bows down to it.
16Half of the wood he burns in the fire;
over it he prepares his meal,
he roasts his meat and eats his fill.
He also warms himself and says,
“Ah! I am warm; I see the fire.”
17From the rest he makes a god, his idol;
he bows down to it and worships.
He prays to it and says,
“Save me! You are my god!”
18They know nothing, they understand nothing;
their eyes are plastered over so they cannot see,
and their minds closed so they cannot understand.
19No one stops to think,
no one has the knowledge or understanding to say,
“Half of it I used for fuel;
I even baked bread over its coals,
I roasted meat and I ate.
Shall I make a detestable thing from what is left?
Shall I bow down to a block of wood?”
20Such a person feeds on ashes; a deluded heart misleads him;
he cannot save himself, or say,
“Is not this thing in my right hand a lie?”
21“Remember these things, Jacob,
for you, Israel, are my servant.
I have made you, you are my servant;
Israel, I will not forget you.
22I have swept away your offenses like a cloud,
your sins like the morning mist.
Return to me,
for I have redeemed you.”
23Sing for joy, you heavens, for the Lord has done this;
shout aloud, you earth beneath.
Burst into song, you mountains,
you forests and all your trees,
for the Lord has redeemed Jacob,
he displays his glory in Israel.
Jerusalem to Be Inhabited
24“This is what the Lord says—
your Redeemer, who formed you in the womb:
I am the Lord,
the Maker of all things,
who stretches out the heavens,
who spreads out the earth by myself,
25who foils the signs of false prophets
and makes fools of diviners,
who overthrows the learning of the wise
and turns it into nonsense,
26who carries out the words of his servants
and fulfills the predictions of his messengers,
who says of Jerusalem, ‘It shall be inhabited,’
of the towns of Judah, ‘They shall be rebuilt,’
and of their ruins, ‘I will restore them,’
27who says to the watery deep, ‘Be dry,
and I will dry up your streams,’
28who says of Cyrus, ‘He is my shepherd
and will accomplish all that I please;
he will say of Jerusalem, “Let it be rebuilt,”
and of the temple, “Let its foundations be laid.” ’
