Buligan sang Dios ang Israel
1Nagsiling ang Ginoo, “Kamo nga mga katawhan sa malayo nga mga lugar,41:1 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Amo man sa bersikulo 5. maghipos kamo kag magpamati sa akon. Kamo nga mga nasyon, magpakabakod kamo kag magpalapit sa akon, kag ihambal ninyo ang inyo mga reklamo. Magtipon kita kag husayon naton ini. 2Sin-o bala ang nagtawag sa matarong nga mandadaog halin sa sidlangan agod ini siya mag-alagad sa iya? Sin-o bala ang nagapasakop sang mga nasyon kag mga hari sa sini nga mandadaog? Ginalaglag niya sila paagi sa iya espada kag pana; pareho sila sa yab-ok ukon upa nga ginpalid sang hangin. 3Ginalagas niya sila kag wala sing may nagabalabag sa iya, bisan sa lugar nga wala pa niya makadtui. 4Sin-o bala ang naghimo sining tanan? Sin-o bala ang nagbuot sang tanan nga nagakalatabo halin pa sa una nga henerasyon? Kundi ako, ang Ginoo nga ara na sa pag-umpisa sang kalibutan kag ara man ako gihapon sa katapusan sini.
5“Ang mga tawo sa malayo nga mga lugar, bisan sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan, nakakita sang akon binuhatan, kag nagkurog sila sa kahadlok. Nagtipon sila, 6kag ang kada isa nagabuligay kag nagapabakod sa isa kag isa. 7Ang mga panday, platero, kag iban pa nga mga trabahador41:7 iban pa nga mga trabahador: Indi klaro sa Hebreo kon ano ini nga klase sang mga trabahador. nga nagahimo sang mga dios-dios nagapabakod sa isa kag isa, nga nagasiling, ‘Maayo gid ang aton obra.’ Dayon ginalansang nila ang dios-dios sa iya sini bulutangan agod indi matumba.
8“Pero ikaw, Israel nga akon alagad kag pinili, nga ang imo katawhan mga kaliwat ni Abraham nga akon abyan, 9gintawag ko ikaw kag ginkuha halin sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. Ginsilingan ko ikaw, ikaw ang akon alagad. Ginpili ko ikaw kag wala ko ikaw pagsikwaya. 10Indi ka magkahadlok kay kaupod mo ako. Indi ka magkabalaka kay ako ang imo Dios. Pabaskugon ko ikaw kag buligan. Proteksyunan ko ikaw paagi sa akon gahom nga magaluwas sa imo. 11Ang tanan nga nagakaakig sa imo sigurado gid nga mahuy-an kag magasalasala. Magakalawala ang mga nagakontra sa imo. 12Bisan pangitaon mo ang imo mga kaaway indi mo na sila makita. Sila nga nagapakig-away sa imo mangin wala sing pulos. 13Kay ako, ang Ginoo nga imo Dios, nagapabakod sa imo kag nagasiling sa imo nga indi ka magkahadlok kay buligan ko ikaw. 14Bisan gamay ka lang kag maluya,41:14 maluya: sa literal, daw ulod. indi ka magkahadlok kay ako mismo ang magabulig sa imo. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. Ako ang imo Manluluwas, ang balaan nga Dios sang Israel. 15Pamati! Himuon ko ikaw nga pareho sa gamit sa panglinas nga bag-o kag may matalom kag madamo nga mga unto. Linason kag dugmukon mo ang mga bukid kag himuon nga daw sa mga upa. 16Pahanginan mo sila kag mapalid sila; laptahon sila sang buhawi. Pero ikaw magakalipay sa Ginoo; magadayaw ka sa Balaan nga Dios sang Israel.
17“Kon magpangita sang tubig ang akon katawhan nga mga imol, kag wala sila sing may makita kag magmala ang ila tutunlan sa kauhaw, ako nga Ginoo magabulig sa ila; ako nga Dios sang Israel indi magsikway sa ila. 18Pailigon ko ang mga suba sa mahawan nga mga bukid kag ang mga tuburan sa mga patag. Himuon ko ang desierto nga katubigan, kag ang mamala nga duta nga mga tuburan. 19Patubuon ko sa desierto ang mga kahoy nga sedro, akasya, mirto, olibo, pino, enebro, kag sipres, 20agod makita, mahibaluan, kag maintiendihan sang katawhan nga ako, ang Ginoo, ang Balaan nga Dios sang Israel, amo ang naghimo sini.”
Wala sing Pulos ang mga Dios-dios
21Nagsiling ang Ginoo, ang Hari sang Israel,41:21 Hari sang Israel: sa literal, Hari ni Jacob. sa mga dios-dios, “Sige, magreklamo kag magrason kamo! 22-23Palapit kamo kag singgana kami kon ano ang matabo sa palaabuton. Isugid sa amon ang ginhambal ninyo sadto nga matabo agod mabinagbinag namon kon bala natuman ini. Isugid sa amon kon ano ang matabo sa palaabuton agod mahibaluan namon nga mga dios kamo. Maghimo kamo sing maayo ukon malain agod matingala kag mahadlok kami sa inyo. 24Pero ang matuod, wala kamo sing pulos, kag wala gid kamo sing may nahimo. Ang mga nagapili sa pagsimba sa inyo makangilil-ad. 25Ginpili ko nga magdumala ang isa ka tawo halin sa aminhan. Nagadangop siya sa akon; kag karon nagaabot siya halin sa sidlangan. Laglagon niya ang mga manugdumala pareho sang pagtasak sang manugkolon sa lunang nga himuon niya nga kolon. 26Sin-o bala sa inyo ang nagsugid sang una pa nga matabo ini agod makahibalo kami kag makasiling nga husto siya? Wala gid sing isa nga may nagsugid sa inyo, kag wala sing may nakabati nga may ginhambal kamo. 27Ako, ang Ginoo, amo ang una nga nagsugid sini sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem. Nagpadala ako sa sini nga siyudad sang isa ka mensahero sa pagsugid sang maayong balita nga ara na ang magabulig sa ila. 28Gintan-aw ko kon may ara nga dios-dios nga makalaygay, pero wala gid ako sing may nakita. Wala gid sing isa sa ila nga makasabat sa akon mga pamangkot. 29Tanan sila wala sing pulos, kag wala gid sila sing may mahimo. Pareho sila sa hangin nga umalagi lang.”
Perserkongen Kyros som redskab til Israels befrielse
1Herren siger: „Lyt til mig, I fjerne lande! Tag mod til jer og kom, så vi kan tale sammen! Hvad har I at sige?
2Hvem tilkaldte et redskab41,2 Perserkongen Kyros, jf. Es. 45,1. fra østen til at udføre den retfærdige straf? Hvem gav ham sejr over talrige folkeslag og lod ham nedtrampe deres konger? Hvem hjalp ham besejre sine fjender med sværd og bue? 3Han forfølger sine fjender, men forbliver selv uskadt, selv om han marcherer gennem ukendt terræn. 4Hvem står bagved og trækker i trådene? Det gør jeg, Herren, jeg, som kalder på mit folk fra generation til generation. Jeg var til stede ved begyndelsen, og jeg vil være der ved afslutningen.
5Fjerne lande ser til med gru, hele verden skælver af frygt, når hærene nærmer sig. Folk trøster hinanden. ‚Tab ikke modet!’ siger de. 6-7Håndværkerne opmuntrer hinanden, mens de skynder sig at lave flere statuer af deres afguder. ‚Nu er den færdig!’ siger de og slår statuen fast med søm, så den ikke vælter.
8Men du, Israel, min tjener, Jakob, min udvalgte, min ven Abrahams efterkommere, frygt ikke! 9Jeg kalder mit folk hjem fra jordens ender og siger: Dig har jeg udvalgt, jeg forkaster dig ikke. Du er min tjener. 10Vær ikke bange, for jeg er med dig. Tab ikke modet, for jeg er din Gud. Med min retfærdige hånd vil jeg styrke, hjælpe og beskytte dig.
11Se, alle dine fjender lider nederlag, dine modstandere bukker skamfulde under. 12Hvis du spejder efter fjenderne, ser du dem ikke, for de er alle døde og borte. 13Jeg, Herren din Gud, griber din hånd og siger: Vær ikke bange! Jeg er her for at hjælpe dig. 14Frygt ikke, Israel. Selv om ingen regner dig for noget, er jeg med dig for at frelse dig. Jeg er Herren, din Befrier. Jeg er Israels hellige Gud. 15Jeg gør dig til et nyt og skarptandet tærskeredskab, som kan slå dine fjender, som man tærsker korn. 16Du kaster dem i vejret, og de spredes for alle vinde. Da vil du juble over Herrens magt og fryde dig over din Gud, Israels Hellige.
17Når de fattige og hjælpeløse forgæves søger efter vand, og deres tunger tørster efter noget at drikke, så vil jeg svare dem, når de råber til mig. Jeg er Herren, Israels Gud, og jeg svigter dem ikke. 18Jeg lader bække strømme ned fra de golde bjerge og åbner kilder for dem i dalene. Jeg forvandler ørken til oase og det tørre land til kildevæld. 19Jeg planter træer i ørkenen—cedre, akacier, myrter, oliventræer, cypresser, enebær- og fyrretræer. 20Så vil de forstå, at det er Herren, der har gjort det, at det er Israels hellige Gud, der står bag.”
Herren udfordrer afguderne
21„Lad bare de andre folks guder stå frem,” siger Herren, Israels Konge. „Kom og vis, hvad I duer til. 22Kan I forudsige, hvad der vil ske i fremtiden, eller forklare betydningen af det, der skete i fortiden? Fortæl, fortæl, så vi kan tage ved lære! 23Hvis I er guder, så sig os, hvad der vil ske i fremtiden. Eller gør et mirakel, noget godt eller noget ondt, så vi kan stå og måbe af frygt! 24Men nej, I er intet værd, I duer ikke til noget. Det er en skændsel at tilbede jer.
25Jeg tilkaldte mit redskab fra østen. Han skal bringe ære til mit navn. Han kommer fra nord og tramper på fyrster, som en pottemager tramper i sit ler for at ælte det.
26Hvem af jer, guder, forudsagde, at det ville ske, så man bagefter kunne sige: ‚Det var rigtigt nok.’? Ingen af jer sagde en lyd! 27Jeg var den første til at fortælle Jerusalem de gode nyheder. 28Jeg ser mig omkring, men ingen af guderne ved noget. De svarer ikke, når de bliver spurgt. 29Så indse dog, at de intet er værd. De kan intet udrette. At stole på dem er fuldstændig absurd.”
