1Ang mga taga-Moab nga nagpalalagyo sa Sela, nga isa ka banwa sa kamingawan, nagpadala sang bataon nga mga karnero sa nagahari sa bukid sang Zion16:1 Zion: sa literal, anak nga babayi sang Zion. bilang regalo. 2Ang mga babayi sang Moab nga ara sa talabukan sang Arnon pareho sa mga pispis nga gintabog sa ila nga pugad.
3Nagsiling ang mga taga-Moab sa mga taga-Juda: “Laygayi ninyo kami kon ano ang amon himuon. Protektari ninyo kami, pareho sang paghandong sang kahoy kon udtong-adlaw. Nagpalalagyo kami sa amon lugar kag wala na kami sang amon kaugalingon nga elistaran. Tagua ninyo kami kag indi ninyo kami pagpabay-i. 4Paestara ninyo kami nga mga taga-Moab sa inyo duta. Protektari ninyo kami sa gusto maglaglag sa amon.”
Magauntat ang pagpamigos kag ang pagpanglaglag. Madula na ang nagapamigos sa duta sang Israel. 5Kag magahari ang isa ka kaliwat ni David nga may katutom kag paghigugma. Sa iya nga paghukom, gusto niya gid nga maghatag sang hustisya. Kag maabtik siya maghimo sang matarong.
6Nabalitaan namon kon daw ano ka bugalon ang mga taga-Moab. Mga hambog sila kag matinaas-taason, pero wala ini sing pulos. 7Gani hibian nila ang ila nasyon. Magahibi sila tanan tungod sa pagkadula sang ila manamit nga pagkaon sa Kir Hareset. 8Nagkalaguba ang mga uma sa Heshbon kag pati ang mga talamnan sang ubas sa Sibma. Gin-guba sang mga pangulo sang mga nasyon ining mga talamnan sang ubas16:8 Gin-guba… ubas: ukon, nga ang bino sini naghubog sa mga pangulo sang mga nasyon. nga nagalambot sa Jazer, pakadto sa desierto, kag nagalambot pa gid hasta sa Patay nga Dagat. 9Gani nagahibi ako, subong nga nagahibi ang taga-Jazer, tungod sang talamnan sang ubas sang Sibma. Ginahibian ko ang Heshbon kag Eleale kay indi na mabatian ang paghinugyaw sa kalipay sa ila mga patubas. 10Nadula ang kalipay kag ang kasadya sa mapatubason nga mga uma. Wala na sing may nagakanta ukon nagahinugyaw sa mga talamnan sang ubas. Wala na sing may nagapuga sang ubas agod himuon nga bino. Ginpauntat na sang Ginoo16:10 Ginpauntat na sang Ginoo: sa Hebreo, Ginpauntat ko na. Nagahambal diri ang Ginoo paagi kay Isaias. ang ila paghinugyaw. 11Gani nagakasubo ako sa nadangatan sang Moab pareho sa masubo nga tunog sang arpa. Nagakasubo man ako sa nadangatan sang Kir Haseret. 12Kapuyon lang ang mga taga-Moab sa ila pagbalik-balik sa ila mga simbahan sa mataas nga mga lugar. Wala sing pulos ang ila pagkadto sa templo sa pagpangamuyo.
13Amo ato ang ginsiling sang una sang Ginoo parte sa Moab. 14Kag karon, amo naman ini ang iya ginasiling, “Sa sulod sang tatlo gid ka tuig, madula ang manggad sang Moab kag mahuy-an ang iya katawhan. Diutay lang ang mabilin nga buhi sa iya katawhan kag ini sila mga maluya pa.”
1Enviem um cordeiro como tributo ao governante da terra de Sela, pelo deserto até ao monte Sião. 2As mulheres de Moabe são deixadas nos baixios do rio Arnom como pássaros vagueando sem ninho. 3Os embaixadores que acompanham a oferta a Jerusalém imploram conselho e ajuda: “Deem-nos um santuário! Protejam-nos! Não nos entreguem aos nossos inimigos! 4Deixem que os nossos refugiados fiquem no vosso meio; escondam-nos dos nossos adversários!”
Deus vos recompensará pela vossa boa vontade para connosco. 5Sendo assim, em bondade, estabelecer-se-á um trono de David para sempre. Sentar-se-á nele com lealdade e será um juiz preocupado com a retidão, e sempre pronto a fazer o que é justo.
6Ouvimos falar da arrogância e soberba de Moabe. Com efeito, é espantoso como toda a sua arrogância, o seu ódio e toda a sua insolência se foram! 7Agora Moabe inteira chora. Sim, Moabe, lamentar-te-ás, por causa dos bolos de passas de Quir-Haresete! 8Também por causa das quintas de Hesbom e das vinhas de Sibma que foram abandonados. Os grandes senhores, os generais do inimigo, cortaram os melhores cachos de uvas e as suas armas se espalharam por toda aquela terra, até Jazer, lá no deserto, e até à beira-mar. 9Por isso, gemo e me lamento por Jazer e pelas vinhas de Sibma. Derramo as minhas lágrimas, por causa de Hesbom e de Eleale, pois desapareceu a alegria dos teus frutos de verão e das tuas segas. 10Foi-se o júbilo e a alegria dos campos férteis! Nunca mais se ouvirão as canções dos vinhateiros! Acabou-se aquela festa que era o pisar das uvas nos lagares! Fiz cessar toda aquela alegria! 11Todas as minhas entranhas choram e se lamentam por Moabe. Estou profundamente triste, por causa de Quir-Haresete. 12O povo de Moabe virá a fazer angustiosas rezas aos seus ídolos, no cimo das colinas, mas isso não lhes servirá para nada. Implorarão aos seus deuses nos templos dos seus ídolos e nenhum deles virá salvá-los.
13Esta é a palavra que o Senhor outrora pronunciou contra Moabe. 14Agora o Senhor confirma que dentro de três anos, infalivelmente, a glória de Moabe acabará. Serão bem poucos e fracos os que ficarão do seu povo.
