Isaias 10 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 10:1-34

1-2Kaluluoy kamo nga nagahimo sang indi husto nga mga kasuguan nga nagapigos sa mga imol ko nga kasimanwa, kag nagabaliwala sang ila kinamatarong kag nagakuha sang hustisya sa ila. Paagi man sa sini nga mga kasuguan ginakuha ninyo ang pagkabutang sang mga balo nga babayi kag mga ilo. 3Ano ang himuon ninyo sa adlaw nga silutan kamo? Ano ang himuon ninyo pag-abot sang katalagman halin sa malayo? Sin-o ang pangayuan ninyo sang bulig? Kag sa diin ninyo taguon ang inyo manggad? 4Wala sing may mabilin sa inyo kundi mabihag kamo ukon magakalamatay. Pero ang kaakig sang Ginoo indi pa gid mag-untat. Handa pa gihapon siya sa pagsilot sa inyo.

Ang Silot sang Dios sa mga Taga-Asiria

5Nagsiling ang Ginoo, “Kaluluoy ang mga taga-Asiria. Sila ang gamiton ko nga balakol sa pagsilot sa mga ginakaugtan ko. 6Suguon ko sila nga magsalakay sa indi diosnon nga nasyon nga ginakaugtan ko, agod laglagon ini pareho sa lutak sa karsada nga ginatasak-tasak, kag agod kuhaon nila ang tanan nga pagkabutang sang sini nga nasyon.”

7Pero indi makahibalo ang hari sang Asiria nga ginagamit lang sila sang Ginoo. Abi niya ginalaglag lang niya ang madamo nga mga nasyon. 8Nagapahambog siya, “Ang mga kumander sang akon mga soldado daw sa mga hari. 9Ano bala ang kinalain sang Carkemish sa Calno, sang Arpad sa Hamat, kag sang Damascus sa Samaria? Palareho lang nga naagaw ko ini nga mga siyudad. 10Ari na sa kamot ko ang mga ginharian nga nagasimba sa mga dios-dios, nga labaw pa10:10 nga labaw pa: ukon, mas madamo pa. sang sa mga dios-dios sa Jerusalem kag sa Samaria. 11Ginlaglag ko na ang Samaria kag ang mga dios-dios sini. Amo man ang himuon ko sa Jerusalem kag sa mga dios-dios sini.”

12Pero amo ini ang ginsiling sang Ginoo nga matabo kon matapos na niya ang iya himuon kontra sa Bukid sang Zion kag sa Jerusalem: “Silutan ko ang hari sang Asiria tungod sa iya pagkamatinaas-taason kag pagkabugalon! 13Kay nagasiling siya, ‘Nahimo ko ini tungod sa akon kusog kag kaalam: Ginpang-agaw ko ang madamo nga mga nasyon, kag ang ila mga manggad. Pareho ako sa turo nga baka; ginpangpierdi ko ang ila mga hari. 14Ginpanguha ko ang manggad sang mga nasyon pareho nga daw nagapanguha lang ako sang mga itlog sa ginbayaan nga pugad. Wala sing may nagpalakpalak ukon may nag-iyagak.’ ”

15Mas labaw pa bala ang wasay ukon ang lagari sa nagagamit sa iya? Makaalsa bala ang balakol sa nagakapot sa iya? 16Gani ang Ginoo, ang Makagagahom nga Ginoo, magapadala sang balatian nga makapaluya sa mga soldado sang hari sang Asiria, nga mga maayo sing lawas. Sunugon sang Ginoo ang iya manggad sa nagadabadaba nga kalayo. 17Ang Ginoo, nga amo ang suga sang Israel kag ila balaan nga Dios, mangin pareho sa nagadabadaba nga kalayo. Sunugon niya sa hinali lang10:17 sa hinali lang: sa literal, sa sulod sang isa ka adlaw. ang ini nga tunukon nga mga kahoy-kahoy. 18Kon paano ginaguba sang balatian ang lawas sang tawo, gub-on man sang Ginoo ang mga kagulangan kag mga kaumahan sang hari sang Asiria. 19Diutay lang ang mabilin nga mga kahoy sa iya kagulangan. Bisan ang bata gani sarang makaisip sini.

20-21Magaabot ang adlaw nga ang nagkalabilin nga mga kaliwat ni Israel, nga amo si Jacob, indi na magsalig sa Asiria nga nagpaantos sa ila, kundi sa Ginoo, ang Balaan nga Dios sang Israel. Magabalik sila sa Makagagahom nga Dios. 22-23Bisan matuod nga daw pareho sa balas sa baybayon ang kadamuon sang mga kaliwat ni Israel, pero diutay lang sa ila ang magabalik. Natalana na nga laglagon ang ila nga duta. Indi na mapunggan ang matarong nga pagsilot sang Ginoong Dios nga Makagagahom. Tumanon gid niya ini. 24Gani nagsiling ang Ginoong Dios nga Makagagahom, “Kamo nga akon katawhan nga nagaestar sa Jerusalem,10:24 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. indi kamo magkahadlok sa mga taga-Asiria bisan pa nga ginapaantos nila kamo pareho sang ginhimo sang mga taga-Egipto sa inyo. 25Tungod kay sa indi madugay matapos na ang kaakig ko sa inyo kag sa ila ko na man ipakita ang akon kaakig hasta magkalamatay sila. 26Silutan ko sila pareho sa akon ginhimo sa mga taga-Midian didto sa Bato sang Oreb kag sa mga taga-Egipto sang ginlunod ko sila sa dagat. 27Sa sina nga adlaw, hilwayon ko kamo sa gahom sang Asiria nga daw sa mabug-at nga dala sa inyo abaga kag daw sa gota nga nagapabug-at sa inyo liog. Mahilway kamo sa iya gahom tungod nga mangin gamhanan kamo.”10:27 tungod nga mangin gamhanan kamo: sa literal, tungod sa katambok.

Nagsalakay ang Asiria

28Ginsalakay sang mga taga-Asiria ang Ayat. Didto sila nag-agi sa Migron kag ginbilin nila sa Micmash ang ila mga dala. 29Nag-agi sila sa talabukan, kag didto nagtulog sa Geba. Hinadlukan ang mga taga-Rama, kag nagpalagyo ang mga pumuluyo sang Gibea nga amo ang banwa ni Haring Saul. 30Magsinggit kamo, mga taga-Galim! Magpamati kamo nga mga taga-Laish kag kamo nga mga taga-Anatot nga mga kaluluoy! 31Nagpalagyo na ang mga pumuluyo sang Madmena kag Gebim. 32Sa sini nga adlaw, maabot ang mga taga-Asiria sa Nob. Kag magasenyas sila sa pagsalakay sa bukid sang Zion,10:32 Zion: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. ang Bukid sang Jerusalem. 33Pamati! Ang Ginoo, ang Makagagahom nga Ginoo, magalaglag sa mga taga-Asiria paagi sa iya puwerte nga gahom, pareho sang pagpang-utod sang mga sanga sa puno. Paubuson niya sila nga mga bugalon pareho sang pagpang-utod sang mataas nga mga kahoy. 34Panglaglagon niya sila pareho sang pagpang-utod sang mga kahoy sa kagulangan paagi sa wasay. Sila nga pareho sang mga kahoy sa Lebanon, laglagon sila sang gamhanan nga Dios.

Nueva Versión Internacional

Isaías 10:1-34

1¡Ay de los que emiten estatutos injustos

y publican edictos opresivos!

2Privan de sus derechos a los pobres

y no les hacen justicia a los oprimidos de mi pueblo;

hacen de las viudas su presa

y saquean a los huérfanos.

3¿Qué van a hacer cuando deban rendir cuentas,

cuando llegue desde lejos la tormenta?

¿A quién acudirán en busca de ayuda?

¿En dónde dejarán sus riquezas?

4No les quedará más remedio que humillarse entre los cautivos

o morir entre los masacrados.

A pesar de todo esto,

la ira de Dios no se ha aplacado;

su mano aún sigue extendida.

Juicio de Dios sobre Asiria

5«¡Ay de Asiria, vara de mi ira!

¡El garrote de mi enojo está en su mano!

6Lo envío contra una nación impía,

lo mando contra un pueblo que me enfurece,

para saquearlo y despojarlo,

para pisotearlo como al barro de las calles.

7Pero esto Asiria no se lo propuso;

¡ni siquiera lo pensó!

Solo busca destruir

y aniquilar a muchas naciones.

8Pues dice: “¿Acaso no son reyes todos mis comandantes?

9¿No es Calnó como Carquemis?

¿No es Jamat como Arfad

y Samaria como Damasco?

10Así como alcanzó mi mano a los reinos de los ídolos,

reinos cuyas imágenes superaban a las de Jerusalén y de Samaria,

11y así como hice con Samaria y sus dioses,

también haré con Jerusalén y sus ídolos”».

12Cuando el Señor termine lo que va a hacer contra el monte Sión y contra Jerusalén, él dirá: «Castigaré el fruto del orgulloso corazón del rey de Asiria y la arrogancia de sus ojos. 13Porque afirma:

»“Esto lo hizo el poder de mi mano;

lo hizo mi sabiduría porque soy inteligente.

He cambiado las fronteras de los pueblos,

he saqueado sus tesoros;

como un guerrero poderoso he derribado a sus reyes.

14Como quien mete la mano en un nido,

me he adueñado de la riqueza de los pueblos;

como quien recoge huevos abandonados,

me he apoderado de toda la tierra;

y no hubo nadie que aleteara

ni abriera el pico para piar”».

15¿Puede acaso gloriarse el hacha más que el que la maneja

o jactarse la sierra contra quien la usa?

¡Como si pudiera el bastón manejar a quien lo tiene en la mano

o la frágil vara pudiera levantar a quien pesa más que la madera!

16Por eso enviará el Señor,

el Señor de los Ejércitos,

una enfermedad devastadora

sobre sus robustos guerreros.

En vez de honrarlos, les prenderá fuego,

un fuego como de llama ardiente.

17La Luz de Israel se convertirá en fuego;

su Santo se volverá una llama.

En un solo día quemará sus espinos

y consumirá sus zarzas.

18Destruirá de extremo a extremo

el esplendor de sus bosques y de sus huertos,

como enfermo carcomido por la plaga.

19Tan pocos árboles quedarán en su bosque

que hasta un niño podrá contarlos.

El remanente de Israel

20En aquel día ni el remanente de Israel

ni los sobrevivientes del pueblo de Jacob

volverán a apoyarse

en quien los hirió de muerte,

sino que su apoyo verdadero

será el Señor, el Santo de Israel.

21Y un remanente volverá;10:21 un remanente volverá. Véase nota en 7:3.

un remanente de Jacob volverá al Dios Fuerte.

22Israel, aunque tu pueblo sea como la arena del mar,

solo un remanente volverá.

Se ha decretado destrucción,

abrumadora justicia.

23Porque el Señor, el Señor de los Ejércitos,

ejecutará la destrucción decretada contra todo el país.

24Por eso, así dice el Señor, el Señor de los Ejércitos:

«Pueblo mío que vives en Sión,

no tengas temor de Asiria,

aunque te golpee con el bastón

y contra ti levante una vara, como lo hizo Egipto.

25Dentro de muy poco tiempo

mi indignación contra ti llegará a su fin y mi ira destruirá a tus enemigos».

26Con un látigo los azotará el Señor de los Ejércitos,

como cuando abatió a Madián en la roca de Oreb;

levantará sobre el mar su vara,

como lo hizo en Egipto.

27En aquel día

esa carga se te quitará de los hombros

y, a causa de la gordura,

se romperá el yugo que llevas en el cuello.

28Llega el enemigo hasta Ayat,

pasa por Migrón

y deja en Micmás su equipaje.

29Cruza el paso y dice:

«Acamparemos en Gueba».

Ramá se pone a temblar,

y huye Guibeá, ciudad de Saúl.

30¡Clama a gritos, hija de Galín!

¡Escucha, Lais!

¡Pobre Anatot!

31Se ha puesto en fuga Madmena;

los habitantes de Guebín buscan refugio.

32Hoy mismo se detendrá en Nob;

agitará su puño contra el monte

de la ciudad de Sión,

el monte de Jerusalén.

33¡Miren! El Señor, el Señor de los Ejércitos,

desgaja las ramas con fuerza increíble.

Los árboles más altos son talados;

los más elevados son abatidos.

34Derriba con un hacha la espesura del bosque

y el esplendor del Líbano se viene abajo.