1-2Kaluluoy kamo nga nagahimo sang indi husto nga mga kasuguan nga nagapigos sa mga imol ko nga kasimanwa, kag nagabaliwala sang ila kinamatarong kag nagakuha sang hustisya sa ila. Paagi man sa sini nga mga kasuguan ginakuha ninyo ang pagkabutang sang mga balo nga babayi kag mga ilo. 3Ano ang himuon ninyo sa adlaw nga silutan kamo? Ano ang himuon ninyo pag-abot sang katalagman halin sa malayo? Sin-o ang pangayuan ninyo sang bulig? Kag sa diin ninyo taguon ang inyo manggad? 4Wala sing may mabilin sa inyo kundi mabihag kamo ukon magakalamatay. Pero ang kaakig sang Ginoo indi pa gid mag-untat. Handa pa gihapon siya sa pagsilot sa inyo.
Ang Silot sang Dios sa mga Taga-Asiria
5Nagsiling ang Ginoo, “Kaluluoy ang mga taga-Asiria. Sila ang gamiton ko nga balakol sa pagsilot sa mga ginakaugtan ko. 6Suguon ko sila nga magsalakay sa indi diosnon nga nasyon nga ginakaugtan ko, agod laglagon ini pareho sa lutak sa karsada nga ginatasak-tasak, kag agod kuhaon nila ang tanan nga pagkabutang sang sini nga nasyon.”
7Pero indi makahibalo ang hari sang Asiria nga ginagamit lang sila sang Ginoo. Abi niya ginalaglag lang niya ang madamo nga mga nasyon. 8Nagapahambog siya, “Ang mga kumander sang akon mga soldado daw sa mga hari. 9Ano bala ang kinalain sang Carkemish sa Calno, sang Arpad sa Hamat, kag sang Damascus sa Samaria? Palareho lang nga naagaw ko ini nga mga siyudad. 10Ari na sa kamot ko ang mga ginharian nga nagasimba sa mga dios-dios, nga labaw pa10:10 nga labaw pa: ukon, mas madamo pa. sang sa mga dios-dios sa Jerusalem kag sa Samaria. 11Ginlaglag ko na ang Samaria kag ang mga dios-dios sini. Amo man ang himuon ko sa Jerusalem kag sa mga dios-dios sini.”
12Pero amo ini ang ginsiling sang Ginoo nga matabo kon matapos na niya ang iya himuon kontra sa Bukid sang Zion kag sa Jerusalem: “Silutan ko ang hari sang Asiria tungod sa iya pagkamatinaas-taason kag pagkabugalon! 13Kay nagasiling siya, ‘Nahimo ko ini tungod sa akon kusog kag kaalam: Ginpang-agaw ko ang madamo nga mga nasyon, kag ang ila mga manggad. Pareho ako sa turo nga baka; ginpangpierdi ko ang ila mga hari. 14Ginpanguha ko ang manggad sang mga nasyon pareho nga daw nagapanguha lang ako sang mga itlog sa ginbayaan nga pugad. Wala sing may nagpalakpalak ukon may nag-iyagak.’ ”
15Mas labaw pa bala ang wasay ukon ang lagari sa nagagamit sa iya? Makaalsa bala ang balakol sa nagakapot sa iya? 16Gani ang Ginoo, ang Makagagahom nga Ginoo, magapadala sang balatian nga makapaluya sa mga soldado sang hari sang Asiria, nga mga maayo sing lawas. Sunugon sang Ginoo ang iya manggad sa nagadabadaba nga kalayo. 17Ang Ginoo, nga amo ang suga sang Israel kag ila balaan nga Dios, mangin pareho sa nagadabadaba nga kalayo. Sunugon niya sa hinali lang10:17 sa hinali lang: sa literal, sa sulod sang isa ka adlaw. ang ini nga tunukon nga mga kahoy-kahoy. 18Kon paano ginaguba sang balatian ang lawas sang tawo, gub-on man sang Ginoo ang mga kagulangan kag mga kaumahan sang hari sang Asiria. 19Diutay lang ang mabilin nga mga kahoy sa iya kagulangan. Bisan ang bata gani sarang makaisip sini.
20-21Magaabot ang adlaw nga ang nagkalabilin nga mga kaliwat ni Israel, nga amo si Jacob, indi na magsalig sa Asiria nga nagpaantos sa ila, kundi sa Ginoo, ang Balaan nga Dios sang Israel. Magabalik sila sa Makagagahom nga Dios. 22-23Bisan matuod nga daw pareho sa balas sa baybayon ang kadamuon sang mga kaliwat ni Israel, pero diutay lang sa ila ang magabalik. Natalana na nga laglagon ang ila nga duta. Indi na mapunggan ang matarong nga pagsilot sang Ginoong Dios nga Makagagahom. Tumanon gid niya ini. 24Gani nagsiling ang Ginoong Dios nga Makagagahom, “Kamo nga akon katawhan nga nagaestar sa Jerusalem,10:24 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. indi kamo magkahadlok sa mga taga-Asiria bisan pa nga ginapaantos nila kamo pareho sang ginhimo sang mga taga-Egipto sa inyo. 25Tungod kay sa indi madugay matapos na ang kaakig ko sa inyo kag sa ila ko na man ipakita ang akon kaakig hasta magkalamatay sila. 26Silutan ko sila pareho sa akon ginhimo sa mga taga-Midian didto sa Bato sang Oreb kag sa mga taga-Egipto sang ginlunod ko sila sa dagat. 27Sa sina nga adlaw, hilwayon ko kamo sa gahom sang Asiria nga daw sa mabug-at nga dala sa inyo abaga kag daw sa gota nga nagapabug-at sa inyo liog. Mahilway kamo sa iya gahom tungod nga mangin gamhanan kamo.”10:27 tungod nga mangin gamhanan kamo: sa literal, tungod sa katambok.
Nagsalakay ang Asiria
28Ginsalakay sang mga taga-Asiria ang Ayat. Didto sila nag-agi sa Migron kag ginbilin nila sa Micmash ang ila mga dala. 29Nag-agi sila sa talabukan, kag didto nagtulog sa Geba. Hinadlukan ang mga taga-Rama, kag nagpalagyo ang mga pumuluyo sang Gibea nga amo ang banwa ni Haring Saul. 30Magsinggit kamo, mga taga-Galim! Magpamati kamo nga mga taga-Laish kag kamo nga mga taga-Anatot nga mga kaluluoy! 31Nagpalagyo na ang mga pumuluyo sang Madmena kag Gebim. 32Sa sini nga adlaw, maabot ang mga taga-Asiria sa Nob. Kag magasenyas sila sa pagsalakay sa bukid sang Zion,10:32 Zion: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. ang Bukid sang Jerusalem. 33Pamati! Ang Ginoo, ang Makagagahom nga Ginoo, magalaglag sa mga taga-Asiria paagi sa iya puwerte nga gahom, pareho sang pagpang-utod sang mga sanga sa puno. Paubuson niya sila nga mga bugalon pareho sang pagpang-utod sang mataas nga mga kahoy. 34Panglaglagon niya sila pareho sang pagpang-utod sang mga kahoy sa kagulangan paagi sa wasay. Sila nga pareho sang mga kahoy sa Lebanon, laglagon sila sang gamhanan nga Dios.
1Ve jer, I, som udsteder ondskabsfulde dekreter og afsiger uretfærdige domme for at undertrykke de svage, udnytte de hjælpeløse, 2frakende de fattige deres rettigheder og udplyndre både enker og faderløse børn.
3Hvad vil I gøre, når straffen kommer over jer fra det fjerne? Hvem, tror I, vil hjælpe jer? Hvor vil I opbevare jeres rigdomme? 4I bliver enten dræbt i krig eller ført bort som fanger. Alligevel er Herrens vrede ikke forbi. Hans hånd er stadig løftet til slag.
Herrens dom over Assyriens hovmod
5Men jeg vil også dømme assyrerne, min vredes kæp. Det er min vrede, der giver dem sejr, 6og jeg bruger dem til at straffe mit frafaldne folk, som har provokeret mig til vrede. Jeg lader den assyriske hær hærge og plyndre dem og trampe dem ned som gadens snavs. 7Assyrerkongen ved ikke, at han er mit redskab. Han ønsker bare at tilintetgøre mange folkeslag. 8„Er mine stormænd ikke mægtige som konger?” vil han sige. 9„Vi indtog Kalno, som vi indtog Karkemish. Hamat måtte overgive sig nøjagtig som Arpad. Det gik Samaria som Damaskus. 10Jeg har besejret riger, som havde langt flere guder til at beskytte sig end Jerusalem og Samaria. 11Hvem kan så hindre mig i at gøre med Jerusalem og dets guder, som jeg gjorde med Samaria og dets guder?”
12Men når Herren har udført sine planer imod Zions bjerg og Jerusalem, vender han sig imod Assyriens konge og straffer ham for hans hovmod, griskhed og praleri.
13„Jeg er stærk, jeg er klog, jeg er mægtig!” praler han. „Se blot, hvor mange riger jeg har indtaget. Jeg har overskredet deres grænser, plyndret dem for skatte og stødt deres konger fra tronen. 14Jeg har samlet deres rigdomme, som man samler æg fra en forladt fuglerede, uden at nogen gjorde modstand eller gav lyd fra sig!”
15Men hør her, assyrerkonge! Praler en økse overfor den person, som svinger den? Bestemmer saven over den, som saver? Er en kæp herre over den, som slår med den? Kan en stok gå af sig selv?
16På grund af dit praleri vil Herren, den Almægtige, lade sygdom tynde ud iblandt dine tropper. Under din ydre styrke ulmer ilden. 17Lyset fra Israels Hellige vil blive som en fortærende ild. Pludselig vil han gøre det af med dig som tjørne og tidsler, der går op i røg. 18Ja, Herren vil tynde ud både i din hær og i dit folk, som når træerne i en skov eller frugthave bliver fældet. 19Der bliver så få tilbage, at selv et barn kan tælle dem.
Håb for Israels folks rest
20Til den tid skal den rest, som er tilbage af Israels og Judas folk, ikke længere støtte sig til assyrerne, som forrådte dem. I stedet skal de søge hjælp hos Herren, Israels hellige Gud. 21Denne rest skal vende sig til den almægtige Gud. 22Selv om Israels folk engang var talrigt som sandet ved stranden, vil kun få af dem vende tilbage. Herren er hellig og retfærdig, og han har besluttet at straffe dem. 23Den almægtige Herre og Gud vil gennemføre sin beslutning om at lægge hele landet øde.
24Derfor siger Herren, den Almægtige: „Mit folk, som bor i Jerusalem, I skal ikke være bange for assyrerne, der undertrykker jer, som egypterne gjorde engang. 25Det kommer ikke til at vare længe. Om kort tid er min vrede imod jer forbi, og så vil jeg vende min vrede mod assyrerne og udrydde dem.”
26Herren, den Almægtige, vil svinge sin pisk over dem, ligesom dengang midjanitterne blev slået ved Orebs klippe. Hans stav er udrakt over dem, som dengang han druknede den egyptiske hær i havet. 27Han vil løfte byrden fra jeres skuldre og åget fra jeres nakke. I vil nægte at bære åg, fordi Herren har gjort jer så stærke.10,27 Som så mange andre steder er den hebraiske tekst uklar og meningen omstridt.
28-29Assyrerhæren rykkede frem til Ajjat og passerede gennem Migron. Ved Mikmas efterlod de en del af forsyningerne, hvorefter de marcherede over passet. Ved Geba slog de lejr for natten. Rama rystede af skræk, og indbyggerne i Sauls Gibea flygtede for livet. 30Skrig af frygt, I folk fra Gallim, råb op, Laisha, stem i, Anatot! 31Madmenas indbyggere flygtede, og Gebims indbyggere bragte sig i sikkerhed. 32Fjendehæren nåede frem til Nob, hvor de slog lejr og nu truer med knyttede næver mod Jerusalem og Zions bjerg.
33Men se! Herren, den Almægtige, fælder dem som grene, der hugges af træerne. Selv de stolteste stammer segner. 34Der bliver lyst i skovens tykning. Som skovhuggeren fælder træerne på Libanons bjerge, sådan fælder den Almægtige sine fjender.
